ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
Lu Mingshu นำ Little Daze ไปที่จัตุรัสสาธารณะของพระราชวังหลัก
ห้าปีแล้วเหรอ?
ห้าปีแล้วที่เธอมาที่นี่ครั้งสุดท้าย
มีรถขนาดใหญ่คันหนึ่งจอดอยู่นอกจัตุรัสสาธารณะ และเหล่าสาวกที่อยากรู้อยากเห็นก็รุมล้อม
“ยานพาหนะ” เป็นอาคารสามชั้นขนาดยักษ์ที่มีรั้วทำจากหยกและผนังสีทองอร่าม เป็นโครงสร้างสีมรกตที่โดดเด่นมาก มีที่สำหรับติดสัตว์คล้ายรถม้า มันจอดอยู่กลางจัตุรัสและสาวกทุกระดับมาดู
เมื่อ Lu Mingshu มาถึง มีหลายสายตาจับจ้องมาที่เธอ - ความอิจฉา ความชื่นชม ความอยากรู้อยากเห็น ความเกลียดชัง และการดูถูกเหยียดหยาม
“ดูสิ นั่นพี่สาวลู่!”
“ศิษย์พี่ลู่? คุณหมายถึงคนที่ชนะสิบแปดไฟต์ในการแข่งขัน?”
"ใช่! เธอเข้าร่วมเทศกาล Qilin ครั้งนี้ ฉันมั่นใจว่าเธอจะสร้างประวัติศาสตร์อีกครั้ง!”
“เธอดูเด็กมาก เธอเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
"เฮ้! ดูสิ่งที่คุณพูด! สตรีคที่ชนะสิบแปดคนไม่ใช่เรื่องตลก! แม้แต่ลุงกวยก็แพ้เธอ!”
“เฮ้ ดูนั่นสิ… มันเป็นม้าหรือแพะ? อ้วนมาก!”
“ใช่ มันอ้วนมาก! ลองคิดดูว่าถ้าเราปรุงมัน! คงจะอร่อยมาก….” ศิษย์กลืนน้ำลาย
งุนงงเล็กน้อยเริ่มตื่นตัวและจ้องมองอย่างดุเดือดไปที่ศิษย์ที่แนะนำให้ทำอาหาร
“โอ้พระเจ้า มันกำลังจ้องมาที่เรา! เข้าใจเราไหม”
“บางที… บางทีมันอาจจะเป็นสัตว์หายาก?”
Lu Mingshu เลือกที่จะทำเป็นหูหนวกต่อการนินทา เธอมอบงุนงงเล็กน้อยให้กับศิษย์ที่เป็นผู้นำทาง และเธอก็เข้าไปในรถ
ใกล้ประตูวัง สาวใช้คนหนึ่งกำลังมองไปรอบๆ เมื่อเธอเห็น Lu Mingshu เธอก็ตะเกียกตะกายกลับไปรายงาน
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง กลุ่มหนึ่งก็เดินผ่านไปอย่างสง่าผ่าเผย โดยมีแอร์โฮสเตสเหยาเป็นผู้นำทาง
พวกเขาเดินไปหา Lu Mingshu เป็นคู่ภายใต้สายตาของฝูงชน
“คุณหญิงคนโต” พนักงานเสิร์ฟเหยายิ้มอย่างอบอุ่นให้กับหลู่หมิงชู ขณะที่เธอโค้งคำนับ “มาดามสั่งให้ฉันเตรียมสัมภาระไว้ให้คุณ โชคดีที่คุณยังไม่จากไป”
Lu Mingshu จ้องมองที่เธออย่างไร้อารมณ์ เธอไม่แม้แต่จะสนใจที่จะตอบกลับ
บรรยากาศเริ่มอึดอัด แอร์โฮสเตสเหยาพยายามกอบกู้สิ่งต่าง ๆ ดังนั้นเธอจึงยิ้มอย่างอบอุ่นที่หลู่หมิงชู “ฉันขอโทษที่มาช้า โปรดอย่าโกรธ เราจะโหลดทุกอย่างขึ้นรถทันที” เธอหันกลับมาและให้สัญญาณ สาวใช้รีบหยิบกระเป๋าขึ้นและย้ายไปที่รถทันที
Lu Mingshu มองไปที่สาวรับใช้
“รายชื่อถูกเผยแพร่เมื่อหลายวันก่อน คุณส่งกระเป๋านี้มาให้ฉันก่อนหน้านี้ทำไมคุณถึงรีบร้อนขนาดนี้?” เธอแสดงความคิดเห็นโดยไม่สนใจใดๆ
แอร์โฮสเตสเหยาขอโทษลู่หมิงชูทันที “เป็นความผิดของเมดเหยาที่เป็นคนหัวแม่มือทั้งหมด มาดามสั่งให้ฉันทำเสื้อผ้าให้คุณ แต่ฉันใช้เวลานานกว่าจะเสร็จ”
Lu Mingshu มองเธออย่างดูถูกและเย้ยหยัน
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สาวใช้ก็กลับมา “แอร์โฮสเตสเหยา สัมภาระของคุณหญิงคนโตเต็มแล้ว”
เหยาพนักงานเสิร์ฟพยักหน้าและหันไปหาหลู่หมิงชู ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอส่งข้อความจาก Zhou Miaoru ถึง Lu Mingshu ว่า “มาดามต้องการให้ฉันช่วยส่งข้อความถึงคุณ 'ดูแลและปลอดภัยไว้ก่อน ผู้นำนิกายจะรอให้คุณกลับมาอย่างปลอดภัย’
“สาวเหยาจะจากไปแล้ว โปรดพักผ่อนให้สบาย มิส” พนักงานเสิร์ฟเหยาโค้งคำนับและจากไปโดยไม่รอคำตอบของหลู่หมิงชู
ได้ยินเสียงกระซิบท่ามกลางฝูงชน
“ข่าวลือบอกว่าภรรยาของผู้นำนิกายไม่ชอบลูกติดของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นความจริง!”
“ฉันรู้ใช่ไหม? มันเหมือนกับว่าพี่สาวหลูเป็นคนที่ไม่ชอบพวกเขา”
“พล่าม คุณต้องการใครสักคนที่บังคับให้แม่ของคุณเสียชีวิตหรือไม่”
"จริง. พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติกับเธออย่างดีในอดีตเช่นกัน บางทีตอนนี้ซิสเตอร์หลูผู้อาวุโสอาจมีพลังมากขึ้น จู่ๆ พวกเขาก็แกล้งเธอ?”
“เฮ้ ดูสิ่งที่คุณพูดสิ! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอยังคงอยู่ใน Harmonization Realm เท่านั้น ผู้นำนิกายมีพลังมากกว่าเธอ ทำไมพวกเขาถึงชอบแกล้งเธอ?”
มีเรื่องซุบซิบมากมาย
การแข่งขันประตูสวรรค์เพิ่งจบลงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน มันยังคงเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ในปัจจุบัน และผู้คนยังคงสนใจ Lu Mingshu
อย่างไรก็ตาม Lu Mingshu เลือกที่จะทำเป็นหูหนวกต่อข่าวซุบซิบในขณะที่เธอรออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้พี่เลี้ยงมาถึง
ผู้ดูแลหลักเป็นผู้อาวุโสและมีประสบการณ์ชื่อคังเทียน นอกจากนี้ยังมีผู้ช่วยสองคน: Yin Hong พี่สาวอาวุโสของ Jie Wenhan จากสาย Fluffy Cloud และ An Tongchen
ในบรรดาสาวกที่จะเดินทาง เธอเห็น Shao Zhengyang และ Tan Yubing Shao Zhengyang พยักหน้าให้เธอและ Tan Yubing ก็เข้ามาทักทายเธอ
“ ไม่นานมานี้แล้ว หลานสาวลู่”
“ป้า Tan อาวุโส” Lu Mingshu ตอบ
“ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทมากเกินไป ฉันดีใจมากที่เห็นชื่อของคุณในรายชื่อ ดีใจที่มีคนที่ฉันรู้จักร่วมเดินทางด้วย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เวลาจะผ่านไปเร็วขึ้น”
Lu Mingshu ยิ้มบางๆ เป็นคำตอบ เห็นได้ชัดว่า Tan Yubing จงใจเป็นมิตร เวลาผ่านไป? นั่นไม่ใช่เรื่องยาก เพียงฝึกฝนและเวลาจะผ่านไปเอง
ทั้งคู่หมกมุ่นอยู่กับการสนทนามากจนก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว รถก็เต็มแล้ว Fu Shangqing มาส่งพวกเขาเป็นการส่วนตัว ภายใต้สายตาของฝูงชน เหล่าสาวกที่จะเข้าร่วมเทศกาลขึ้นรถทีละคน
เมื่อ Lu Mingshu ผ่านไป Fu Shangqing ก็เสริมว่า “ระวังตัวและฟังผู้อาวุโสอัน โอเคไหม” เขาพูดกับเธอเหมือนพ่อที่กังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาว
Lu Mingshu ดูประหลาดใจ เธอหัวเราะเยาะเย้ยถากถางขณะขึ้นรถ
เขาเป็นนักแสดงที่ดี!
Fu Shangqing ยิ้มและโบกมือลาเมื่อสาวกทั้งหมดขึ้นเรือแล้ว
สาวกจาก Earth Spirit Palace นำสัตว์สวรรค์สีมรกตที่สง่างามสามตัวเข้ามาและติดสายรัดของพวกมันเข้ากับยานพาหนะ ด้วยคำสั่งจากผู้ฝึกสัตว์ร้าย สัตว์ร้ายทั้งสามก็ทะยานขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับรถลาก
"ว้าว!" เหล่าสาวกในจัตุรัสสาธารณะต่างตกตะลึง
ภายใต้การจ้องมองที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและความตกตะลึง ยานพาหนะได้ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและค่อยๆ หายไปในขอบฟ้าอันกว้างใหญ่
ภายในรถ สาวกใน Inner Breath Realm ไม่สามารถเก็บความตื่นเต้นไว้ได้ และเสียงพูดคุยของพวกเขาจะได้ยินจากระยะไกล
เมื่อเทียบกับพวกเขา สาวกของ Harmonization Realm เพียงแค่ทักทายกันและกลับไปที่ห้องของพวกเขา
ชั้นแรกประกอบด้วยห้องโถงปูพรมสีแดงและโต๊ะอาหารสองสามตัว ใช้งานได้หลากหลาย เช่น งานสังสรรค์ หรือรับแขก
แต่ละด้านมีบันไดไปสู่ห้องของเหล่าสาวก
ชั้นสองมีห้องของสาวก Inner Breath Realm สาวกสองหรือสามคนใช้ห้องเดี่ยวร่วมกัน ในขณะที่สาวกของ Harmonization Realm ทุกคนมีห้องของตัวเองที่ชั้นสาม
สำหรับพี่เลี้ยงสามคนในอาณาจักรแห่งการกลืนกิน พวกเขาแต่ละคนมีห้องที่ใหญ่ที่สุดซึ่งอยู่ที่ส่วนท้ายสุดของชั้นสาม
Lu Mingshu พบห้องที่มีชื่อของเธออยู่ ทันทีที่เธอผลักประตู เธอก็เห็นภาพที่ไม่คาดฝัน
“นางคนโต”
สาวใช้สองคนยืนอยู่ในห้องและทักทายเธอทันทีที่เห็นเธอ
Lu Mingshu จ้องมีดสั้นที่พวกเขา
อย่างไรก็ตาม การจ้องมองอย่างเย็นชาไม่ได้ทำให้สาวใช้ตกใจกลัว พวกเขายังคงปรนนิบัติเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เท่านั้น
“คุณหญิงใหญ่ ชาพร้อมแล้ว เตียงของท่านก็เช่นกัน ที่นี่มันเย็น ดังนั้นโปรดรับถ้วย…”
“หลงทาง!” เธอก้าวเข้าไปในห้องและตะโกนใส่พวกเขา “ที่จริงไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่ทำ ฉันจะโยนคุณลงจากรถ ฉันสงสัยว่าภรรยาของผู้นำนิกายจะมาแก้แค้นคุณสองคน”
สาวใช้หน้าซีดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เมื่อรถลอยอยู่ในอากาศแล้ว การกระเด็นออกจากรถก็รับประกันได้ว่าจะเสียชีวิต เราจะกลายเป็นเนื้อวาง
พวกเขาตัดสินใจอย่างรวดเร็วในใจและตอบว่า “ใช่”
"รอ."
ทั้งสองหันกลับมาด้วยความหวัง
“อย่าเข้ามาในห้องฉันอีกและหยุดเรียกฉันว่ามิส! ฉันไม่รู้ว่าคุณไม่พบว่ามันน่าขยะแขยงที่จะเรียกคนบางคนว่า Eldest Miss ในเมื่อคุณเรียกคนอื่นแบบนั้นมาหลายปีแล้ว แต่ฉันพบว่ามันน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง!”