ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
หิมะหนาขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เนื่องจากหิมะและความจริงที่ว่าเธอยังไม่ฟื้นตัว Lu Mingshu จึงอยู่ในหุบเขาในช่วงฤดูหนาว
ทุกวันนี้ไม่สามารถมองเห็น Gao Xiang ได้ทุกที่เช่นกัน
Lu Mingshu เขียนจดหมายถึง Gao Xiang เขาตอบกลับโดยบอกว่าเขาถูกเจ้านายกีดกัน และอันถงเฉินก็คอยจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิดจนเขาต้องเขียนจดหมายนี้เป็นความลับในตอนกลางคืนเมื่อเจ้านายของเขาหลับอยู่
เมื่ออ่านจดหมาย ภาพของ Gao Xiang หน้ามุ่ยก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ Lu Mingshu หัวเราะเบา ๆ และส่ายหัว
วันเวลาผ่านไป ชีวิตใน Green Jade Valley ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง - สงบสุขและสบายดี สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือตัวเลขสีแดงในวงล้อแห่งสวรรค์
ปีใหม่มาถึงและ Lu Mingshu รู้สึกดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เส้นเมอริเดียนและเส้นประสาทของเธอรู้สึกสดชื่นขึ้นทีละนิด
บูม!
พลังงานที่แท้จริงไหลผ่านร่างกายของเธอ พลังเวทย์มนตร์ที่หายไปทั้งหมดกลับมาหาเธอทันที
เธอหายใจเข้าลึก ๆ Lu Mingshu รู้สึกว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้ว
เธอเข้าไปในวงล้อแห่งสวรรค์ทันที และเสียงของเซียวซางก็ดังขึ้นในหัวของเธอ “ขอแสดงความยินดี คุณหายดีแล้ว”
เมื่อมองไปที่วงล้อสวรรค์ที่ปกคลุมไปด้วยหมอก เธอถามเซียวซางว่า “เซียวซาง ฉันยังเป็นหนี้อยู่ ประตูสู่โลกอื่นไม่ได้ใช้งาน… ฉันจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้คะแนน”
“ด้วยสุขภาพปัจจุบันของคุณ ฉันขอแนะนำให้คุณอยู่ที่นี่”
“ฉันสามารถได้รับคะแนนที่นี่? คะแนนที่ฉันได้รับระหว่างการแข่งขัน Heavenly Door เป็นเพราะฉันพัฒนาขึ้นหรือเพราะฉันมีชื่อเสียง?”
“ฉันขอโทษ แต่คุณไม่มีคะแนนพอที่จะรู้เรื่องนั้น”
“สบายดี” Lu Mingshu ถอนหายใจ “เดี๋ยวก่อน คำถามสุดท้าย; ฉันควรจะชำระหนี้ของฉันภายในเมื่อไหร่”
เซียวซางตอบคำถามนั้นอย่างรวดเร็ว “วงล้อแห่งสวรรค์จะแจ้งให้คุณทราบหนึ่งวันก่อนที่มันจะสั่งห้ามคุณ”
“แล้ว…เมื่อไหร่ล่ะ?”
“ฉันขอโทษ แต่ฉันตอบคำถามนั้นไม่ได้”
“…” Lu Mingshu ยิ้มอย่างขมขื่น “ตอบอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เหรอ?”
เซียวซางยังคงเงียบ
เธอส่ายหัวและจางหายไปอย่างช้าๆ
ทันทีที่ Lu Mingshu ออกมาจากวงล้อสวรรค์ เธอก็เริ่มวางแผนว่าจะทำอะไรได้บ้าง “…จะแจ้งให้คุณทราบหนึ่งวันก่อนที่จะแบนคุณ” แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีกำหนดเวลาที่แน่นอนในการเข้าพบ บางทีอาจมีบางสิ่งที่วงล้อแห่งสวรรค์ต้องการให้ฉันช่วยเติมเต็ม Lu Mingshu ไม่กล้าคิดเรื่องนี้ภายในวงล้อแห่งสวรรค์ เซียวซางจะรู้ว่าเธอรู้หรือไม่
“หมิงชู! หลู่หมิงชู!” มีคนตะโกนมาจากข้างนอก
Lu Mingshu มองออกไปนอกหน้าต่างและเห็น Gao Xiang ขี่หมาป่าไปหาเธอ เขายิ้มกว้างให้เธอและโบกมือให้เธอ
เธอเดินไปที่ลานสวนขณะที่ Gao Xiang ไปถึง เขาลงจากหลังหมาป่าและจับมือเธอแน่นด้วยความตื่นเต้น “คุณได้ยินไหม”
“ได้ยินอะไรไหม”
“เทศกาลกิเลน! คุณรู้ไหม เทศกาลกิเลน?”
ใช่ ฉันได้ยินเรื่องนี้เมื่อสามเดือนก่อน แต่เมื่อเห็นว่า Gao Xiang ตื่นเต้นมากเพียงใด เธอก็ไม่ต้องการที่จะฆ่าความตื่นเต้นของเขา “ใช่ ฉันรู้เกี่ยวกับเทศกาล Qilin แล้วมันคืออะไร”
Gao Xiang ที่ยังคงหายใจไม่ออกรีบเข้าไปในบ้านและดื่มชาสักถ้วยก่อนที่จะพูดต่อ “ฉันเพิ่งไปที่ Great Dao Hall และคาดเดาอะไร Zhongzhou Wang กำลังจัดงานเทศกาล Qilin เมื่อต้นปี และกลุ่มของเรากำลังส่งตัวแทนไปที่นั่น! ตัวแทนทั้งสิบคนจะเป็นสาวกในอาณาจักรประสาน!”
“สนใจไหม”
"แน่นอน!" ดวงตาของ Gao Xiang เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาวิ่งไปรอบ ๆ บ้าน “มันเป็นเทศกาล Qilin มนุษย์! เทศกาลที่รวบรวมนักศิลปะการต่อสู้ที่เก่งที่สุดในประเทศจีน! มันจะเป็นสิ่งที่เปิดหูเปิดตา! และ- แล้วถ้าเราทำได้ดีที่นั่นล่ะ? เราจะกลายเป็นอันดับ! เราจะมีชื่อเสียงขนาดไหน”
“หมิงชู ไปกันเถอะ ไปกันเถอะ!” เขาจับไหล่ของเธอและเริ่มกระโดดขึ้นและลง
แม้ว่า Liu Jizhen จะพูดถึงเรื่องนี้ แต่ Lu Mingshu ก็ไม่ต้องการสัญญาอะไรหากไม่ได้รับคำยืนยันจากอาจารย์ของเธอ "ให้ฉันถามอาจารย์ของฉัน"
"ใช่! ฉันจะกลับไปถามนายด้วย! ฉันแน่ใจว่าเขาจะเห็นด้วย ผู้ชาย! ฮ่า ๆ ๆ ๆ."
Gao Xiang ยิ้มเหมือนแมวเชสเชียร์ขณะที่เขาวิ่งออกจากบ้านและขี่หมาป่าของเขา ในพริบตา เขาไม่ได้อยู่ในสายตาของ Lu Mingshu อีกต่อไป
Lu Mingshu ส่ายหัวในขณะที่เธอเดินไปหา Liu Jizhen “อาจารย์เกี่ยวกับเทศกาล Qilin…”
“อ่า ไม่ต้องห่วง คุณไม่จำเป็นต้องลงทะเบียน” Liu Jizhen ตอบ “ ลุงอาวุโสของคุณทำเพื่อคุณแล้ว”
หลังจากผ่านไปสามวัน รายชื่อสาวกที่ยืนยันแล้วที่เข้าร่วมก็ได้รับการเผยแพร่ Lu Mingshu เห็นชื่อของเธอ แต่ไม่ใช่ชื่อ Gao Xiang
ลุงอาวุโส Zhuo คัดค้านหรือไม่? แต่ลุงอันก็จะไปด้วย….
และคืนนั้น Gao Xiang มาหาเธอร้องไห้
“เจ้านายของฉันไม่อนุญาต! ฉันลงทะเบียนแล้ว แต่เขายังขอให้ใครบางคนลบชื่อของฉันออก!”
ดวงตาของ Lu Mingshu เบิกกว้างด้วยความตกใจ นี่เป็นโอกาสที่หายาก เทศกาลครั้งต่อไปอาจจะจัดขึ้นหลังจากสิบหรือยี่สิบปีเท่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่อนุญาตให้ Gao Xiang เข้าร่วม แต่อย่างน้อยก็สามารถช่วยเปิดโลกทัศน์ของเขาให้กว้างขึ้นได้
"เขาพูดว่าอะไร?"
“เขาบอกว่าความคิดของฉันไม่สงบพอ และฉันยังเบื่อเลย ฉันยังอยากเล่นเป็นลิง!” Gao Xiang สะอื้นไห้ด้วยความขุ่นเคือง “ฉันตอบว่าฉันเป็นศิษย์ผู้สืบทอดที่แท้จริงแล้ว ฉันไม่ดีพอได้อย่างไร แล้วเดาว่าเขาตอบว่าอะไร”
"อะไร?"
“เขาบอกว่าฉันได้รับตำแหน่งเพียงเพราะผู้นำนิกายต้องการให้เขาและปู่ของฉันต่อสู้ ไม่ใช่เพราะฉันสมควรได้รับมัน!” Gao Xiang ตะโกน “เขาพูดแบบนั้นได้ยังไง? เขาไปไกลเกินไปแล้ว! ฉันไม่สมควรได้รับมัน? มาสู้กับฉันสิ! สู้ฉัน!”
Lu Mingshu แอบเห็นด้วยว่าคำพูดของ An Tongchen ได้ลงน้ำไปแล้ว Gao Xiang อาจไม่ตรงกับ Kuai Xin หรือ Jie Wenhan แต่เขาก็ยังดีกว่า Shao Zhengyang, Ban Qin และคนอื่น ๆ เมื่อพิจารณาจากสาวกของ Nine Jade Palace แล้ว Gao Xiang เป็นหนึ่งในคนที่ดีกว่า และเมื่อคำนึงถึงอายุของเขาแล้ว เขาก็เป็นหนึ่งในคนที่เก่งที่สุด
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นการตัดสินใจของลุงอันอาวุโสที่มีต่อศิษย์ของเขา เธอไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
“แล้วคุณปู่นักสู้ล่ะ?”
“เขาไม่สน!”
Gao Xiang ตะโกนจนสุดปอด “พระเจ้า ทำไม? ฉันทำผิดอะไร? ทำไมทำกับฉันแบบนี้!? ทุกคนออกไปและฉันจะเน่าที่บ้าน!”
“ต้องมีเหตุผลว่าทำไมทั้งคู่ถึงพูดแบบนั้น ใช่ไหม” Lu Mingshu พยายามทำให้เขาสงบลง
เห็นได้ชัดว่าเธอล้มเหลว จากนั้น Gao Xiang จับไหล่ของเธอและเริ่มเขย่าเธออย่างแรง “คุณยืนอยู่ข้างพวกเขาเหรอ? พวกเจ้าล้วนชั่วร้าย!”
Lu Mingshu รู้สึกวิงเวียนมากหลังจากสั่นอย่างต่อเนื่อง
“โอเค โอเค ฉันอยู่ข้างคุณ พวกเขาไปไกลเกินไปแล้ว หยุดเขย่าฉันเดี๋ยวนี้!”
Gao Xiang ยอมปล่อยเธอและคุกเข่าลงบนพื้น “ฉันไม่สน ฉันไม่สน! ฉันต้องการไป!" ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเขา “บางทีฉันอาจจะแปลงโฉม? ฉันสามารถสวมวิกแต่งหน้าและแอบแท็ก! คุณคิดอย่างไร? เป็นความคิดที่ดีใช่ไหม” ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความหวัง
ด้วยความเห็นอกเห็นใจ Lu Mingshu ถามเบา ๆ ว่า "มีโอกาสสูงที่เขาจะจำคุณได้ทันทีหรือไม่"
เท่านั้น
เมื่อได้ยินเช่นนั้น Gao Xiang ก็น้ำตาไหลอีกครั้ง “ฉันไม่สน ฉันไม่สน ฉันอยากไป!”
ไม่ว่า Gao Xiang จะดูน่าสงสารแค่ไหนหรืออยากจะไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าเล่นกลใดๆ ภายใต้สายตาของเจ้านายและปู่ของเขา
ผู้พักอาศัยคนอื่น ๆ ใน Green Jade Valley มาส่ง Lu Mingshu ออกไป
ก่อนที่เธอจะออกเดินทาง Liu Jizhen ได้มอบหนังสือให้เธอเล่มหนึ่ง “ฉันเขียนสิ่งนี้จากประสบการณ์ของฉัน เป็นการดีที่จะอ้างถึงเนื่องจากคุณไม่มีเป็นของตัวเอง”
"ใช่หัวหน้า."
Lu Mingshu หยิบหนังสือขึ้นมา และดวงตาของเธอก็น้ำตาไหลเมื่อเธอรู้ว่ามันไม่ใช่การประดิษฐ์ตัวอักษรที่เจ้านายของเธอทำทุกวัน แต่เป็นหนังสือเล่มนี้สำหรับเธอ
Hui Niang และ Ah Sheng ส่งเธอออกจาก Green Jade Valley Hui Niang ร้องไห้เมื่อ Lu Mingshu จากไป และ Ah Sheng ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ มองดูเธอเดินห่างออกไป