ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
ท้องฟ้าสลัวลง และโคมไฟหลากสีรอบพระราชวังอมตะบินได้เผยให้เห็นถึงความงามของมัน
กษัตริย์ยืนอยู่นอกพระราชวัง ทอดพระเนตรกระแสน้ำ
สถานที่นั้นเงียบมากจนเขาได้ยินเสียงภรรยาและลูกชายคุยกันอย่างชัดเจน
“นี่มันยากมาก!” เจ้าหนูแสดงอารมณ์ฉุนเฉียว
“ใช้มันช้า มันจะง่ายเมื่อคุณเริ่มชิน” เสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวลของผู้หญิงดังก้องอยู่ในหูของเขา เธอไม่ได้บังคับให้เด็กเรียนรู้ด้วยซ้ำ
“แม่ราชินี พี่ชายรู้เรื่องนี้หมดแล้วไม่ใช่หรือ? แค่ปล่อยให้เขาทำ!”
ผู้หญิงคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “หยูเอ๋อ คุณลืมที่ฉันพูดไปแล้วเหรอ? พี่ชายคือพี่ชายและคุณคือคุณ”
“เราทั้งคู่ไม่ใช่ลูกของคุณหรือ?”
“ใช่ แต่…” ราชินีลดเสียงลง “เขาไม่ใช่ลูกของพ่อเธอ”
ความเงียบเข้าครอบงำ
“เยี่ยมมาก คุณทำงานของคุณเสร็จแล้ว ไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้ พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกมาก”
“ใช่ แม่ราชินี….”
ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีคนเดินเข้ามา เมื่อเห็นว่าพระองค์สวมเพียงชุดคลุม ราชินีก็มองพระองค์ด้วยความไม่พอใจ “ข้างนอกหนาวจัง ทำไมเจ้าไม่สวมให้มากกว่านี้หน่อย”
พระราชายิ้มให้พระมเหสี “ข้าจะกลัวการเป็นหวัดหรือ?”
นักศิลปะการต่อสู้ในอาณาจักรการหลอมรวมไม่กลัวสิ่งใดในโลกนี้ นับประสาอะไรกับสภาพอากาศที่หนาวเย็น
ราชินีจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่าครู่หนึ่งก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ข้าลืมข้าไป ข้าเข้าใจผิดว่าเจ้าคือหยูเอ๋อไปชั่วขณะ”
พระราชายิ้มและจับมือเธอ
ทั้งคู่นั่งด้วยกันริมหน้าต่าง มองดูสายน้ำไหลเงียบๆ
จากนั้นกษัตริย์ก็ทำลายความเงียบ “ชิงเอ๋อ ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมาก คุณทำงานหนัก ช่วยฉันดูแล Zhongzhou และแม้กระทั่งดูแลครอบครัวของเรา มันต้องยากแน่ๆ”
ราชินีหัวเราะคิกคัก “นั่นไม่ใช่หน้าที่ของฉันเหรอ? หรือกษัตริย์รู้สึกว่าเขาปฏิบัติต่อฉันไม่ดี?” เธอถามอย่างสนุกสนาน ส่งเสียงหัวเราะให้พระราชา
จากนั้นเขาก็วางมือบนไหล่ของเธอ
“คุณมั่นใจในคนป่าเถื่อนหรือไม่” พระราชาทำลายความอบอุ่นด้วยการกล่าวถึงหัวข้อนี้
เมื่อเอ่ยถึงหัวข้อนั้น ราชินีก็ทำหน้าจริงจัง
“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา เมื่อเห็นว่าพวกเขาส่งคนมาที่นี่แล้ว นั่นเป็นสัญญาณที่ดี ตราบใดที่ไม่มีอะไรผิดพลาด ทุกอย่างก็น่าจะเรียบร้อยดี”
พระราชาพยักหน้า “นี่อันตรายมาก ถ้าเกิดอะไรขึ้นบอกฉันทันที”
“ใช่” ราชินีพยักหน้า
พระราชาถอนหายใจ “ข้าอยากจะหยุดเจ้า แต่ข้ารู้ว่าเจ้าจะไม่มีวันละทิ้งสิ่งที่เจ้าใช้เวลายี่สิบปีทำลงไป”
ราชินีนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
“ขอบคุณที่มีน้ำใจ”
ท้องฟ้ามืดลงและ Flying Immortal Palace เริ่มเงียบลง ทั้งคู่นั่งที่หน้าต่างใกล้หน้าผา เพลิดเพลินกับสายลมและทิวทัศน์
“แล้วซิงเอ๋อล่ะ? คุณวางแผนจะทำอะไร”
ราชินีเงยหน้าขึ้นมองเขา
กษัตริย์ไม่แสดงออก “อาการของเขาแย่ลงหรือเปล่า”
ราชินีกัดริมฝีปากล่างของเธอแล้วถอนหายใจ “มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เช่นนั้นเจ้ารีบหาภรรยาให้เขาหรือ?” พระราชาส่ายพระเศียรด้วยความไม่พอใจ “Qing'er คุณควรจะรู้ว่าเขาเป็นอย่างไร เขาหวาดระแวงและระแวดระวังคนแปลกหน้า การบังคับใครเขาอาจจะไม่ดีสำหรับเขา”
“แต่ฉันเกรงว่าเขาจะพังทลายในไม่ช้าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป…” ความกังวลสามารถเห็นได้ในดวงตาของราชินี “ถ้าเขามีครอบครัว มีลูก… บางทีเขาอาจจะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อพวกเขา – คนที่เขารัก”
“เป็นความคิดที่ดี” ราชาพยักหน้า “เขามีความคิดเห็นอย่างไร?”
“แน่นอน” ราชินียิ้มอย่างขมขื่น “เขาไม่เต็มใจ”
“แล้วคุณเป็นอะไร…?”
“ฉันไม่อยากบังคับเขา” ราชินีตอบ “แต่การที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพสำหรับเขา อย่างน้อยหกเดือนต่อปี เขาจะขังตัวเองไว้ ฉันกลัวว่าเขาจะไม่เต็มใจแม้แต่จะปรากฏตัวในเทศกาล Qilin”
พระราชาทรงนิ่งอยู่
"มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด. ฉันไม่อยู่กับเขาตั้งแต่ยังเด็ก ปล่อยให้เขาถูกรังแก ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์เสียชีวิตเพราะเขา Xing'er ใช้ชีวิตหลายปีด้วยภาระและความรู้สึกผิด ฉันไม่ควรปล่อยให้เขาประสบความสำเร็จในฐานะ Alioth Star-Lord”
“เจ้า…” พระราชาเริ่มเบา ๆ “ต้องเกลียดข้าด้วย เพราะข้าขัดขวางไม่ให้เจ้าใช้เวลากับเขาเพราะข้าไม่ชอบเขา”
ราชินีเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ความผิดของใครแต่เป็นความผิดของข้าเอง อาจเป็นเพราะเขาไม่สำคัญสำหรับฉันเลยก็ได้”
เธอได้แต่โทษตัวเองสำหรับการตัดสินใจของเธอ และไม่มีการหันหลังกลับ
“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
บรรยากาศในห้องตึงเครียดมาก ดังนั้นกษัตริย์จึงเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขาด้วยการหัวเราะออกมา “เจ้าไม่ได้บอกว่าแค่หลิงหวู่เซียเท่านั้นที่จะดีพอ?”
“เธอไม่ได้! เธอเป็นแค่ตัวสำรอง” ราชินีหัวเราะคิกคัก “อย่างไรก็ตาม ฉันเปลี่ยนใจเมื่อสองวันก่อน”
"โอ้?"
“Jia Yan เด็กคนนั้น…. ด้วยความหุนหันพลันแล่นและชอบสร้างความวุ่นวายให้กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เธอจึงไปทำให้ผู้หญิงคนนั้นลำบากใจ ในขณะเดียวกัน Xing'er ก็จากไปและข้ามไป”
"แล้ว?"
ราชินียิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้าของเธอ “เขาบอกผู้หญิงคนนั้นเองว่าการแต่งงานอาจไม่ใช่ทางเลือกที่แย่” จากนั้นเธอก็มองไปที่สามีของเธอ “ซิงเอ๋อเป็นคนดื้อรั้นเป็นที่รู้กันดี แสดงว่าเขามีความสุขกับผู้หญิงคนนี้”
กษัตริย์พยักหน้า “เงื่อนไขที่สำคัญที่สุดสำเร็จแล้ว”
"อย่างแท้จริง!" ราชินียิ้มอย่างมีความสุข “Ling Wuxia คงไม่สามารถผ่านเกณฑ์นี้ได้”
“แต่ว่า” พระราชาขมวดคิ้ว “ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เต็มใจ เจียหยานไปพนันกับเธอและเธอก็ตกลงทันที”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ บรรยากาศก็กลับมาตึงเครียดอีกครั้ง "จริงหรือ? เราจะแต่งงานกัน อย่าไปเป็นศัตรูกับเธอ เราไม่สามารถบังคับเธอได้เพียงเพราะชะตากรรมของ Xing'er”
พระราชาจับมือเธอไว้แน่น “ไม่เป็นไร ยังมีเวลาอีก”
…
ที่ปลายอีกด้านหนึ่งของพระราชวัง แสงเทียนที่พร่ามัวส่องไปยังใบหน้าที่ไร้ที่ติของ Xie Lianzhen
ต่อหน้าฝูงชน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขาเสมอ แต่ตอนนี้ เขานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งและจ้องมองอย่างว่างเปล่าในอวกาศ เขาถือหยกชิ้นหนึ่งไว้ในมือแน่น
ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ และชายอายุไล่เลี่ยกันก็เข้ามา "ต้นแบบหนุ่ม."
Xie Lianzhen ยังคงเงียบในขณะที่วัยรุ่นเดินไปหาเขาและโค้งคำนับ "ราชินีส่งคนไปหาคนป่าเถื่อน เมื่อมองไปที่ด้านหลังของเธอ มันควรจะเป็น Emissary Ding”
Xie Lianzhen เงยหน้าขึ้นมองวัยรุ่น เขาจ้องมาที่เขาครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ว้าว เป็นเรื่องสำคัญที่เธอต้องส่ง Ding Qingqing ไป!”
Xie Lianzhen หัวเราะ ประโยคของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี
"ต้นแบบหนุ่ม…"
Xie Lianzhen ยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้เขาหยุด “อะไรก็ตาม งานของคุณเสร็จสิ้นแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องจับตาดูพวกเขาอีกต่อไป”
"ใช่."
หลังจากหยุดชั่วครู่ Xie Lianzhen ก็ถามอย่างไม่เต็มใจว่า “องค์ราชินี?”
“ราชินีอยู่ในห้องของเธอทั้งวัน เธอไม่พบใครเลยนอกจาก Emissary Ding และ Emissary Xiahou” เขารายงาน
“นางส่งใครไปที่ตำหนักเก้าหยกหรือไม่?”
"เลขที่."
เท่านั้น
Xie Lianzhen ยังคงเงียบ แสงเทียนฉายเงาบนใบหน้าของเขา ปิดกั้นการแสดงออกของเขา
วัยรุ่นมองเขาอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะเริ่มเบา ๆ “นายน้อย คุณจะไม่ไปพบนายรัฐจริง ๆ เหรอ?”
“ไม่” Xie Lianzhen พูดห้วนๆ
“แต่เธอไม่เต็มใจที่จะไปจนกว่า-”
Xie Lianzhen เยาะเย้ย "ทุกคนบอกว่าฉันเป็นคนป่วย แต่ฉันคิดว่าเธอเป็นคนที่ป่วยจริงๆ! เธอคิดว่าฉันเป็นทรัพย์สินของเธอเหรอ? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? ป้องกันไม่ให้ฉันพูดคุยกับผู้อื่นหรือเข้าใกล้คนแปลกหน้า ถ้าฉันยอมทนอีกต่อไป ราชาแห่ง Yijun อาจตามฉันมา!”
วัยรุ่นก็เงียบ
Xie Lianzhen มองดูหยกชิ้นนั้นในมือแล้วถอนหายใจ “ความสัมพันธ์ในโลกนี้ช่างซับซ้อนยิ่งนัก….”