ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
ทันทีที่ Lu Mingshu ลงจากเวที Tan Yubing ก็รีบเข้ามาอุ้มเธอ
Lu Mingshu โค้งคำนับให้ทั้งสามคนก่อนที่จะกลับไปรับการรักษา
“ใครวางแผนต่อต้านคุณ? มันสกปรกเกินไป!” Tan Yubing ตะโกนขณะที่เธอวาง Lu Mingshu ลงแล้วปิดประตู
Lu Mingshu ยิ้มให้เธอในขณะที่ปลดเข็มขัดของเธอ “Kou Wei ถูกวางแผนต่อต้านมากกว่าสิบครั้ง นี่เป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย”
“ปล่อยฉัน” Tan Yubing เข้ามาแทนที่และถอดเสื้อผ้าที่ติดแผลของ Lu Mingshu ออกอย่างระมัดระวัง “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”
"ใช่." Kou Wei พูดในระหว่างการประชุมของพวกเขา เพียงแต่ว่าเขาเก่งกาจและกล้าหาญจนไม่มีใครสู้เขาได้ ดังนั้นจึงไม่เป็นที่จดจำ
หลังจากตรวจสอบอาการบาดเจ็บทั้งหมดของ Mingshu แล้ว Tan Yubing ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “มันไม่ร้ายแรง คุณแค่เสียเลือดมากเกินไป คุณควรทานยาเพื่อเพิ่มเลือดของคุณ”
ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้องเธอ
Tan Yubing ปล่อยให้ Lu Mingshu พักผ่อนในขณะที่เธอไปรับประตู
สาวใช้คนหนึ่งอยู่ที่ประตู เมื่อเห็น Tan Yubing เธอโค้งคำนับและแสดงสิ่งของในมือ “ คุณหนูคนรับใช้คนนี้ได้รับคำสั่งให้ส่งยาให้มิสลู”
“ได้รับคำสั่ง? คำสั่งของใคร?” Tan Yubing ยังคงตกใจกับเรื่องที่ Kou Wei ถูกวางแผนต่อต้าน ดังนั้นตอนนี้เธอจึงตื่นตัวมากขึ้น
“นายน้อยบอกว่ามิสลู่จะรู้ว่าเขาเป็นใครหลังจากได้รับยา”
Tan Yubing ลังเลและมองไปที่ Lu Mingshu
“มีโทเค็นไหม” เสียงของ Lu Mingshu ดังขึ้นจากในห้อง
สาวรับใช้จ้องมองที่ Tan Yubing อย่างว่างเปล่า “นี่… นายน้อยเป็นห่วงมิสมากจนรีบพาฉันมาที่นี่ ดังนั้นเขาคงลืมส่งโทเค็นให้ฉัน”
“ คุณหนูโปรดออกไป” Lu Mingshu ตอบอย่างเย็นชา “ตำหนักเก้าหยกอาจจะแย่ แต่เรายังมียา”
“มิสลู…!”
“ ป้าอาวุโสตันโปรดส่งเธอออกไป”
เมื่อได้ยิน Lu Mingshu แล้ว Tan Yubing ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป "กรุณาออกไป."
ปัง
ประตูปิดลงตรงหน้าสาวใช้
Tan Yubing เดินไปหาเธอ “ Junior Niece Lu คุณแน่ใจหรือว่าไม่เป็นไร”
Lu Mingshu อยู่ไม่สุขด้วยอาวุธที่ซ่อนอยู่จากการต่อสู้ครั้งก่อนของเธอและยักไหล่ "ใครสน. เห็นได้ชัดว่าเธอซ่อนหัวและแสดงหาง”
(สำนวนแปลว่า “พูดความจริงครึ่งเดียว”)
ในตอนแรกเธอไม่ได้สงสัยอะไรเลย แต่หลังจากเห็นสาวใช้ทำตัวน่าสงสัยต่อหน้า Tan Yubing แล้ว Lu Mingshu ก็ถามคำถามกับสาวรับใช้ ใครจะรู้ว่าเธอจะได้รับคำตอบที่น่าสนใจเช่นนี้?
“นี่… นายน้อยกังวลเกี่ยวกับมิสมากจนรีบพาฉันมาที่นี่ ดังนั้นเขาคงลืมส่งโทเค็นให้ฉัน” …ถ้าฉันสนใจ Xie Lianzhen จริง ๆ ฉันคงอยู่บนคลาวด์ไนน์ อย่างไรก็ตาม Xie Lianzhen จะไม่กระทำการหนักมือเช่นนี้ วันนั้นที่เราพบกันที่เรือนกระจก เขาแค่พูดเป็นนัยๆ แล้วทำไมเขาถึงปล่อยให้สาวใช้พูดอะไรโจ่งแจ้งขนาดนั้น?
Tan Yubing พยักหน้าและให้คนส่งน้ำมาให้
ทันทีที่ส่งน้ำเสร็จ ก็มีคนมาเคาะประตูอีกครั้ง Tan Yubing ไปเปิดมันและเห็นสาวใช้อีกคนยืนอยู่ข้างนอก
"คุณต้องการอะไร?" เสียงเคาะประตูอย่างต่อเนื่องทำให้ทันหยูบิงรำคาญ
สาวใช้คนนี้หยิบขวดยาออกมาสองสามขวดเช่นกัน “คนใช้คนนี้ได้รับคำสั่งให้ส่งยาให้มิส….”
“โทเค็น?” Tan Yubing พยายามที่จะไม่ตะคอกใส่เธอ
สาวรับใช้หยิบหยกชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเธอ
เมื่อเห็นว่าเธอมีโทเค็นจริงๆ Tan Yubing จึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะนำหยกไปให้ Lu Mingshu “จูเนียร์ หลานหลู ลองดูสิ”
Lu Mingshu มองไปที่หยกและพยักหน้าของเธอ "ยอมรับมัน."
Tan Yubing พยักหน้าและรับยา
สาวใช้พูดต่อ “นี่คือครีมจับตัวเป็นก้อน เอาไว้ทาแผล” จากนั้นสาวใช้ก็ชี้ไปที่กล่องอีกกล่องหนึ่ง “นี่คือยาเม็ดอี้หยาง เพื่อเพิ่มพูนเลือด และนี่คือแพทช์ที่คุณสามารถนำติดตัวไปได้ทุกที่ ครั้งต่อไปที่ Miss Lu ได้รับบาดเจ็บ เธอสามารถใช้มันได้โดยไม่ต้องใช้ผ้าพันแผล”
Tan Yubing กลับไปที่ห้องเพื่อทำความสะอาดบาดแผลของ Lu Mingshu ต่อไป
จู่ๆ หลู่หมิงชูก็ชี้ไปที่ยาที่ส่งให้เธอ “ใช้แค่นี้”
Tan Yubing มองเธอด้วยความตกใจ แต่เธอก็ทำตามที่เธอบอกและพันผ้าพันแผลให้ Lu Mingshu
หลังจากเปลี่ยนแล้ว Lu Mingshu ก็กินยาตัวอื่น เมื่อเห็นว่าเธอยังดูซีด Tan Yubing จึงแนะนำให้เธออยู่ในนั้น “Junior Niece Lu วันนี้อยู่ในนี้ ใครก็ตามที่ยังต้องการที่จะจับคู่กับคุณในวันนี้ก็เป็นคนอลัชชีเกินไป”
Lu Mingshu พยักหน้า “ขอบคุณครับ คุณน้า Tan ผู้อาวุโส”
Tan Yubing ยิ้มให้เธอ “เรามาจากนิกายเดียวกัน มีอะไรจะขอบคุณไหม”
แต่ Tan Yubing ไม่เคยคาดหวังว่า Lu Mingshu จะตอบว่า "ใช่ ... นิกายเดียวกัน มันยากสำหรับฉันที่จะขอบคุณใครบางคนจากนิกายเดียวกัน”
Tan Yubing คิดถึงสถานการณ์ของ Lu Mingshu และถอนหายใจ สายของประตูทองอาจแทบไม่มีนัยสำคัญในวังเก้าหยก และพวกเขาก็ไม่มีทรัพยากรมากมายเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พี่สาวและพี่ชายของ Tan Yubing มอบความรักให้เธอ ไม่เหมือน Lu Mingshu ที่มี Gao Xiang อยู่เคียงข้างเธอเท่านั้น
สำหรับหลู่หมิงชู ตำหนักเก้าหยกไม่ใช่ที่กำบังเหนือศีรษะของเธอ มันเหมือนคุกมากกว่า สำหรับเธอ การออกจากวังเก้าหยกอาจเป็นทางออกที่ดีที่สุด
Tan Yubing ถอนหายใจ ทันใดนั้นความคิดก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ
“หลานสาวลู่…”
เมื่อเห็นชายชราของเธอและอ้ำอึ้ง Lu Mingshu ก็พูดขึ้นว่า "คุณป้า Tan อาวุโส อย่าลังเลที่จะพูดอะไรก็ได้ที่อยู่ในใจของคุณ"
“ขอโทษที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของคุณ” ตันหยูบิงถามอย่างระแวดระวังว่า “ท่านอลิโอธสตาร์ลอร์ดเป็นคนส่งยามาให้หรือ?”
Lu Mingshu พยักหน้า “คนสุดท้ายคือ”
“เคยเจอกันแล้วเหรอ”
"โดยบังเอิญ."
"เขาคือ…"
“ป้า Tan อาวุโส” Lu Mingshu ตัดบทเธอ “ในเมื่อคนสุดท้ายมาจากเขา คุณคิดว่าคนแรกมาจากใคร?”
Tan Yubing จ้องที่เธออย่างว่างเปล่า เธอตระหนักดีว่าทั้งหมดนี้ซับซ้อนเพียงใด
Lu Mingshu ถอนหายใจ เห็นได้ชัดว่าใครเป็นคนส่งคนแรก นอกเหนือจากนายรัฐ Jia Yan ผู้คลั่งไคล้ ใครจะแกล้งทำเป็น Alioth Star-Lord? เธอแค่ไม่เข้าใจว่า State Master คนนี้คิดอะไรอยู่ในใจ ถ้าคุณชอบใครสักคน ทำไมคุณไม่ไปหาเขาล่ะ? จะมาตามฉันทำไม ยิ่งกว่านั้น ฉันกับ Xie Lianzhen… มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด และแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น เธอก็ควรตามเขาและยึดครองหัวใจของเขา ไม่ใช่ฉัน! การหาเรื่องกับฉันเป็นเพียงการเสียเวลาของเธอ
เธอได้ยิน Tan Yubing กล่าวต่อว่า “ฉันแค่อยากจะแนะนำว่า ถ้าเขาสนใจในตัวคุณจริงๆ คุณอาจใช้โอกาสนี้ออกจากวังเก้าหยก อย่างไรก็ตาม แพลตฟอร์มความจริงที่เจ็ดก็ยุ่งเหยิงเช่นกัน….”
Lu Mingshu มองที่เธอและหัวเราะอย่างประชดประชัน “ทำไม… ทำไมทุกคนถึงพูดแบบนี้”
“เรื่องอะไร”
“ข้าต้องทำอย่างนั้นเพื่อออกจากวังเก้าหยก?” เธอถามเบาๆ “วิธีเดียวที่จะออกจากคุกของฉันคือแต่งงานกับใครสักคน?”
Tan Yubing ถอนหายใจ “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง มีวิธีอื่นแน่นอน เป็นเพียงว่านี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคุณในสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ”
“แต่ถ้าฉันทำแบบนั้นล่ะ?” เธอพึมพำราวกับพูดกับตัวเอง “ใช้การแต่งงานเพื่อหนีปัญหา… นั่นไม่เหมือนการขายตัวเองเหรอ? เพราะเหตุผลสูงส่งกว่ามาก จึงไม่ถือว่าขายตัวหรือ? ทำไมทุกคนถึงให้คำแนะนำเหมือนกันกับฉัน”
เท่านั้น
Tan Yubing รู้สึกทึ่งกับคำตอบของเธอ หลังจากตระหนักถึงความคิดของ Mingshu แล้ว Tan Yubing ก็ถอนหายใจ “จูเนียร์ หลานหลู เราทุกคนเป็นแค่คนธรรมดาสามัญ เราสามารถทำอะไรได้อีก? เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้ได้ โลกมีกฎของมันเอง และเราก็เหมือนฝุ่น สิ่งที่เราทำได้คือทำตามกฎ”
Lu Mingshu ยิ้มและส่ายหัว “แต่นั่นมันน่าเบื่อ ฉันไม่อยากมีชีวิตแบบนั้น”
“ Junior Niece Lu…” เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ Tan Yubing ก็เริ่มเป็นห่วงเธอ “จิตใจของคุณค่อนข้างน่ากลัว….”
…
“โทเค็น!?” นายรัฐ Jia Yan กรีดร้อง “เธอกับลูกพี่ลูกน้องมีของที่ระลึก? ฉันรู้แล้ว! ทั้งหมดเป็นของปลอม! ผิวหนาฉันต้อง…”
ทันใดนั้น ประตูก็ถูกเตะเปิดออก เผยให้เห็น Xie Lianzhen บนรถเข็นของเขา และวัยรุ่นที่เปิดประตู
Xie Lianzhen ยิ้มอย่างร่าเริงให้กับเธอ “คุณต้องอะไร? มาแบ่งปันกับฉัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”