ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
ประตูหินเริ่มส่งเสียงดังและปิดลงอย่างช้าๆ ชายร่างอ้วนขาวเดินเตาะแตะเข้ามาหาเธอช้าๆ
เขามีรูปร่างกำยำ ผมรุงรัง และใบหน้าของเขาดูบวม นอกจากนี้ดวงตาของเขายังดูตาย ไม่ว่า Lu Mingshu จะมองเขาอย่างไร ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่เจ้าแห่งยาที่เธอเคยได้ยินจากคนอื่นๆ ซึ่งเป็นคนที่ใช้วิธีอุกอาจ
ชายอ้วนจ้องมองเธออย่างเอาเป็นเอาตายและตรวจดูเธออย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็พึมพำกับตัวเองว่า “ไม่ใช่การบ่มเพาะที่สูงส่ง ควรใช้เวลาเพียงสามถึงสี่ปีในขอบเขตประสาน… ไม่ เดี๋ยวก่อน แค่หนึ่งถึงสองปี โอ้ เก่งจัง!” ชายอ้วนเลียริมฝีปากและหัวเราะ “สิ่งที่ดี! หนุ่มสุขภาพดีและมีความสามารถ เธอสามารถอยู่กับฉันได้เกือบสิบปี! มัดเธอเดี๋ยวนี้!”
ผู้คุมลุกขึ้นยืนทันทีและมัด Lu Mingshu ไว้กับเสากลางถังไม้ขนาดยักษ์
Lu Mingshu พยายามดิ้นรน เธอเกลียดความรู้สึกที่ถูกคนอื่นชักใยตามที่พวกเขาต้องการ เธอพยายามอย่างมากที่จะระงับการกระตุ้นให้ต่อสู้กลับ
รอสักครู่ ยังไม่ถึงเวลา
“ตัวเล็กน่ารัก อย่าขยับ!” ชายอ้วนยิ้มกว้างจนสุดหูขณะที่เขาปลอบเธอ “ฉันจะแสดงให้คุณเห็นสิ่งที่ดี!”
Lu Mingshu รู้สึกอยากจะอาเจียน ตัวเล็กน่ารัก? นั่นเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยงที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา!
“คุณคือเจ้าแห่งยา?”
“อ๊ะ ใช่! แต่เดี๋ยวก่อน อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของคนอื่น ทุกอย่างที่นี่ดี ไม่ใช่ทุกคนที่มีสิทธิ์ได้เห็น!” ขณะที่พูดชายอ้วนก็เริ่มคลำไปรอบๆ เขาอาจจะอ้วนแต่เขาก็ทำสิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน เขาก็ผสมสารเคมีทั้งหมดบนโต๊ะให้กลายเป็นของเหลวสีเขียวเข้มที่มีกลิ่นเหม็นมาก
Lu Mingshu นั่งอยู่ที่นั่นถูกมัดแล้ว
“ปล่อยน้ำเดี๋ยวนี้!” ชายอ้วนปรบมือด้วยความตื่นเต้น
ยามคนหนึ่งหยิบกระบอกไม้ไผ่ขึ้นมาทันที น้ำใสๆ ก็ไหลลงมาจากกระบอกนั้น
“เฮ้ หยุดนะ! คุณต้องการอะไร?" Lu Mingshu ขมวดคิ้วและกรีดร้องจนสุดปอด “ให้ฉันเตือนคุณก่อน มีคนเห็นฉันถูกดูดเข้าไปในพายุทอร์นาโดมังกรน้ำ! พวกเขาจะมาที่นี่ในไม่ช้า ดังนั้นอย่าทำอะไรเลยจะดีกว่า!”
เจ้าแห่งยาเสพติดหัวเราะเสียงดังใส่เธอ “หนูน้อยน่ารัก เจ้าไร้เดียงสาได้อย่างไร? พวกเขาสามารถทำอะไรได้แม้ว่าพวกเขาจะเห็นมัน? ตอนนี้ฉันมีผู้ชายมากพอแล้ว และพวกเขาจะไม่มีวันได้เห็นกระแสน้ำวนนั้นอีก ที่รัก ฮ่าฮ่าฮ่า!”
หัวใจของ Lu Mingshu จมดิ่งลง เธอพูดแบบนั้นเพื่อทดสอบเขา แต่มันไม่ได้ผลอย่างที่เธอคิด พลังงานของเจ้าแห่งยานั้นซับซ้อนมากและเธอสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการฝึกฝนของเขา เขาอยู่ในอาณาจักรแห่งวิญญาณเป็นส่วนใหญ่ และไม่ใช่คนที่แข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจะสามารถสร้างพายุทอร์นาโดมังกรน้ำได้อย่างไร?
“สาวน้อยน่ารัก สนุกกับสิ่งนี้! ดูเรือนร่างเล็กๆ ของเจ้าสิ ช่างงดงามยิ่งนัก!”
น้ำเสียงและคำพูดที่ผิดเพี้ยน หากไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นสถานการณ์ที่น่าขยะแขยง
ความจริงไม่ได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว มันแค่น่าขยะแขยงต่างหาก
ผู้คุมหยุดเติมน้ำเมื่อน้ำถึงคอของ Lu Mingshu เท่านั้น
จากนั้นเจ้าแห่งยาก็ค่อย ๆ เทชามของเหลวสีเขียวลงในน้ำ เขายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อทำเช่นนั้น
ทันทีที่มันถูกเทลงในน้ำ มันก็กระจายออกไปอย่างสม่ำเสมอเกือบจะในทันที สิ่งที่แปลกก็คือของเหลวในชามเล็กๆ นั้นไม่เจือจางแม้ว่าจะผสมกับน้ำแล้วก็ตาม แต่กลับทำให้น้ำทั้งถังปนเปื้อน
กลิ่นแรงขึ้น และในไม่ช้ามันก็แรงมาก มีกลิ่นและเปรี้ยวจนหลู่หมิงชูรู้สึกอยากจะอ้วก อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางกลิ่นอันไม่พึงประสงค์นั้น เธอสามารถได้กลิ่นของสมุนไพรที่น่าพึงพอใจด้วย
ในตอนแรก Lu Mingshu ตื่นตัวอย่างมาก แต่ที่ทำให้เธอประหลาดใจคือของเหลวสีเขียวไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดมากอย่างที่คาดไว้ แต่กลับรู้สึกสบายตัวอย่างประหลาดเมื่อเปียกโชกอยู่ข้างใน และมาพร้อมกับกลิ่นมินต์
“เห็นว่าดีใช่ไหม” เจ้าแห่งยามองเธอด้วยรอยยิ้ม ไม่แม้แต่รอคำตอบของ Lu Mingshu เขาก็เทของเหลวอีกชามลงไปทันที คราวนี้เป็นสีแดงสด
“นี่ นี่ นี่ นี่ เราจะไปที่นั่น! สาวน้อยน่ารัก อดทนไว้!”
ของเหลวถูกเทลงในน้ำสีเขียวอย่างช้าๆ
ปฏิกิริยาเกิดขึ้นแทบจะทันทีที่ของเหลวทั้งสองมาพบกัน เช่นเดียวกับดาบที่ปะทะกัน ของเหลวทั้งสองผสมกันแล้วกลายเป็นสีม่วงแปลก ๆ
ทันทีที่น้ำสีม่วงสัมผัสกับผิวหนังของ Lu Mingshu มันก็เหมือนกับเข็มจำนวนมากที่ทิ่มแทงเธอไปทั่วร่างกาย
“อ๊ากกก!” Lu Mingshu กรีดร้อง ไม่สามารถระงับความเจ็บปวดได้
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองของเธอ เจ้าแห่งยาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันบอกให้นายทน! จะเสร็จเร็ว ๆ นี้! รออีกสักครู่”
คนที่ไม่เคยผ่านสิ่งนี้จะไม่เข้าใจความเจ็บปวด ไม่เพียงแต่มันเหมือนเข็มทิ่มแทงทุกส่วนของร่างกายเท่านั้น แต่ยังเป็นเหมือนแปรงจำนวนมากที่ทำจากเข็มที่แปรงร่างกายอย่างแรง Lu Mingshu คิดว่าเธอมีความอดทนต่อความเจ็บปวดได้ดี แต่สิ่งนี้เจ็บปวดมากจนเธอไม่สามารถรับมันได้ ราวกับว่าอวัยวะของเธอถูกดึงออกมาและปะปนกัน นี่คือการทรมานที่พวกเขาพูดถึงใช่ไหม?
'สาวน้อยน่ารัก พักผ่อนเถอะ! อีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” เจ้าแห่งยาพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น เขาข้ามกลับไปที่โต๊ะหินและหยิบของเหลวกลับมาอีก โดยเททีละหยด
ของเหลวบางชนิดช่วยบรรเทาความเจ็บปวด แต่บางชนิดทำให้รุนแรงขึ้น Lu Mingshu รู้สึกว่าเธอถึงขีดจำกัดแล้ว และเธอไม่สามารถรั้งไว้ได้อีกต่อไป เธอกำหมัดแน่น พยายามจะหลุดพ้น แต่เชือกนั้นรัดแน่นและสะกดพลังเวทย์มนตร์ของเธอไว้ เธอจึงไม่สามารถหลบหนีได้
"อา…!" เธอมาถึงขีดจำกัดแล้ว และตอนนี้เธอกำลังบิดตัวด้วยความเจ็บปวด Lu Mingshu รู้สึกเหมือนผิวหนังของเธอถูกฉีกออกและกระดูกของเธอถูกบดขยี้จนไม่เหลืออะไรเลย เธอรู้สึกเหมือนมีหมุดจำนวนมากทิ่มแทงเธออย่างต่อเนื่องราวกับพยายามอุดรูของเธอ
แม้ว่าตอนนี้เธอกำลังเจ็บปวดอย่างหนัก แต่ Lu Mingshu ก็ยังตื่นอยู่ ลำแสงอ่อนที่อยู่ตรงหน้าเธอเหมือนกับเมล็ดพืชที่ถูกปลูกลงในตันเถียนของเธอ สว่างขึ้นท่ามกลางพลังลึกลับที่ยุ่งเหยิง ลำแสงสว่างขึ้นเมื่อพลังเวทย์มนตร์ยุ่งเหยิงมากขึ้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แสงสว่างยังคงอยู่
ความเจ็บปวดระทมทุกข์ที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทำให้พลังเวทย์มนต์สับสน ลำแสงที่อ่อนแรง…
Lu Mingshu จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ความเจ็บปวดทำให้เธอไม่สามารถคิดได้อย่างถูกต้อง ตอนนี้เธอกลับมาที่ห้องขังแล้ว โดยมีถังน้ำใสและเสื้อผ้าอยู่ข้างๆ
เท่านั้น
เธอจ้องมองเพดานอย่างว่างเปล่า รู้สึกไร้ชีวิตชีวา
“ยัยโง่ยังไม่ตื่นเหรอ?” เสียงของคุณลุงดังไปทั่วห้องขัง
ตามด้วยเสียงของหญิงชรา เธอไม่ตอบเขาแต่พูดกับตัวเอง "จริง. ครั้งแรกของเธอจะทำให้เธอสลบไปอย่างน้อยหนึ่งหรือสองวัน ฮาอิชเป็นคนงี่เง่า ทำไมถึงไปรักคนรักได้ขนาดนั้น? นี่ไม่ใช่สิ่งสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ”
"ยาย…"
“Kiddos แน่นอนหุนหันพลันแล่น….”
“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อคนรักของฉัน” Lu Mingshu ระงับความเจ็บปวดและลุกขึ้นนั่ง
"…ฮะ? ตื่นแล้วเหรอ?”