ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
5 โมงเช้า
ทุกคนถูกปลุกให้ตื่น ท่ามกลางความสับสน เจ้ายาเริ่มนับหัว
6 โมงเช้า
ทุกคนถูกขับไล่ออกไป และประตูหินก็ค่อยๆ เลื่อนลงมา
Xie Lianzhen ปัดฝุ่นเสื้อผ้าของเขาและทิ้งตัวลงที่ด้านข้าง เขาหันไปหาคนที่เหลือและจ้องมองพวกเขา “พวกคุณมายืนทำอะไรตรงนั้น? เจ้าแห่งยาเสพติดที่ปลีกวิเวกไม่เท่ากับการหยุดพัก”
“…” พวกค้ายาจ้องหน้ากันแปลกๆ เด็กคนนี้กำลังทำให้พวกเขาคลั่งไคล้ เขาหมายความอย่างนั้นจริงหรือ...?
“แล้วคุณล่ะ?” Lu Mingshu ขมวดคิ้วของเธอ
“ฉันกำลังรอคำสั่งของเจ้าแห่งยา! คุณหูหนวก? เมื่อวานคุณไม่ได้ยินบทสนทนาของเราเหรอ?” Xie Lianzhen ฉายแสงมาที่เธอ “ฉันพูดถูกไหม พี่น้อง” เขาหันไปหาทหารยาม
ผู้คุมแลกเปลี่ยนสายตาและนิ่งเงียบ พวกเขาได้เห็นเจ้ายาเสพติดยอมรับคำขอของ Xie Lianzhen เมื่อวานนี้
Lu Mingshu ทำหน้าตาสกปรกให้เขาก่อนจะเดินออกไป “อย่างนั้นเหรอ? ไปกันเถอะ”
พวกค้ายาสบตากันก่อนจะตามหลังหลู่หมิงชู
ทันทีที่เธอเดินจากไป Lu Mingshu ที่โกรธแค้นก็ถูกแทนที่ด้วยความคิดลึก ๆ
อ่าใช่ ได้เวลา.
Lu Mingshu เดินไปจนสุดสนามพร้อมกับคนอื่นๆ ที่ตามมา ทันใดนั้นเธอก็หยุดและมองไปที่ทหารยามซึ่งอยู่ห่างจากเธอ “นายตามฉันมาทำไม? ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้มอบหมายส่วนของคุณให้คุณเหรอ?” เธอถามอย่างเข้มงวด Lu Mingshu มองไปรอบ ๆ ตัวก่อนที่จะกระซิบว่า "ฟังนะ ฉันจะส่งสัญญาณในภายหลัง ดำเนินการทันทีเมื่อคุณเห็นควันสีเขียว”
ลุงไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเขาได้ "แน่นอน! ไอ้โง่ เราทำได้จริงๆเหรอ?”
“ทำไมคุณน่ารำคาญจัง! เพียงทำตามที่สุภาพบุรุษ Xie พูด! มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?” Lu Mingshu จ้องไปที่เขาและตะโกนตัดเขาออกไป “จำเวลา ไม่มีอะไรต้องผิดพลาด เข้าใจไหม” เธอเสริมกระซิบ
“สาวน้อย สบายใจได้” คุณยายพูดเบาๆ “เราอยู่ที่นี่มานานแล้ว และเราหมดหวังยิ่งกว่าที่คุณจะไปจากที่นี่เสียอีก”
"ขวา!" ชายชราเหลียวพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น “ถึงฉันจะตาย มันก็จะอยู่ข้างนอก”
ที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย
“เอาล่ะ ขยับได้แล้ว”
ทั้งห้าหันหลังกลับและไปยังพื้นที่ของตน บางคนสะดุด บางคนเดินช้าเพราะสายตาไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาทุกคนก็มุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ
ในที่สุด. พวกเขารอมาหลายสิบปี และตอนนี้เป็นโอกาสของพวกเขาแล้ว ทำไมพวกเขาถึงไม่ยึดมันไว้?
เมื่อมองดูตัวเลขที่เล็กลง Lu Mingshu ก็กลับมามีสมาธิและเริ่มจดจ่อกับสิ่งที่เธอควรทำ
พ่อมดบอกเธอว่าจุดสำคัญของคาถาจะต้องอยู่ในถ้ำอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทำลายมันได้โดยตรง ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เธอจึงต้องใช้วิธีอื่น ซึ่งก็คือการสร้างจุดสำคัญขึ้นมาใหม่ด้วยตัวเธอเอง
แต่นี่ไม่ใช่งานง่ายๆ ต้องใช้การคำนวณที่สมบูรณ์แบบเพื่อเปลี่ยนแนวโน้มของคาถาไปสู่จุดสำคัญใหม่ของเธอ สิ่งนี้ทำให้งานยากเพราะมันน่าเบื่อมาก ดังนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าประสบความสำเร็จ Lu Mingshu สามารถทำได้ด้วยตัวเธอเองเท่านั้น
Lu Mingshu หายใจเข้าลึก ๆ และทำในสิ่งที่เธอทำตามปกติ: ลาดตระเวนรอบ ๆ ฟาร์ม กำจัดวัชพืชที่เธอเห็นและคลายดิน
ในตอนเริ่มต้น เหล่าผู้คุมยังคงจับตามองเธออยู่ เมื่อเธออยู่ห่างจากพวกเขามากขึ้น พวกเขาก็เริ่มเมินเธอ
ทันทีที่ Lu Mingshu แน่ใจว่าเธอไม่ได้อยู่ในสายตาของยามอีกต่อไป เธอก็เริ่มทำงานทันที
เธอวางของลงบนพื้นแล้วโยนไปในที่ต่างๆตามแผน จากนั้น Lu Mingshu ก็ผสมหมึกชนิดพิเศษด้วยความเร็วแสงแล้ววาดลงบนกระดาษ
"เห้ย! ทำไรอยู่วะ?!" มีคนตะโกนใส่เธอ
Lu Mingshu หันกลับมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นยามสองคนเดินมาหาเธอ
เธอเหงื่อแตกพลั่ก
ช่างโชคร้ายเสียนี่กระไร เดิมที่นี่เป็นที่ที่ทหารเปลี่ยนเวรยาม และมันก็เป็นทางตัน พวกเขาไม่เคยลงมาทางนี้เมื่อวันก่อน แล้วทำไมวันนี้ถึงมาทางนี้?
ยังไงก็ตาม ฉันต้องแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด
Lu Mingshu จ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชา จากนั้นดึงดาบของเธอออกมาและพุ่งเข้าใส่พวกเขา
"คุณ-!"
ผู้คุมพูดได้เพียงคำเดียวก่อนที่เขาจะลงเอยในโลกใต้พิภพ
เมื่อเห็นเพื่อนคู่หูของเขาถูกฆ่าตายต่อหน้าเขา ผู้คุมอีกคนก็เป่านกหวีดทันทีเพื่อเตือนคนอื่นๆ
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำเช่นนั้น มือของเขาที่ถือนกหวีดก็กระเด็นออกไป และเลือดก็ไหลไปทั่ว
ก่อนที่ยามจะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เทพแห่งจันทราก็เข้ามาทักทายที่คอของเขาแล้ว
ตอนนี้เขาเข้าร่วมกับเพื่อนของเขาในโลกใต้พิภพ
Lu Mingshu เหงื่อออกอย่างเย็นชา เธอเพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน และเธอก็เช็ดเหงื่อออก ถอนหายใจลึก ๆ
สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้นน่าทึ่งมาก แม้ว่าทหารองครักษ์จะไม่เก่งนัก แต่พวกเขายังคงอยู่ใน Harmonization Realm และพวกเขายังมีสิ่งของที่จะเตือนสหายของพวกเขา แต่สำหรับ Lu Mingshu เธอไม่มีแม้แต่พลังเวทย์มนตร์เพราะมนต์สะกด ทั้งหมดที่เธอมีคือทักษะของเธอ
โชคดีที่เธอฝึกฝนและขัดเกลาทักษะอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นเธอจึงสามารถแสดงทักษะของเธอได้ดีโดยไม่ต้องกลัว และกำจัดผู้คุมได้ในเวลาไม่นาน
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงคลื่นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยที่สั่นสะเทือน
"ไม่นะ!" เธอตะโกน
เจ้าแห่งยาย่อมสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติเมื่อเธอสังหารผู้คุม
เราต้องยอมแพ้อย่างนั้นเหรอ?
ความคิดนี้แวบผ่านความคิดของ Lu Mingshu และเธอก็ตัดสินใจทันที
เลขที่! ฉันยอมแพ้ไม่ได้ ถ้าเจ้าแห่งยารู้แผนนี้ ไม่เพียงแต่ฉันจะถูกลงโทษ เราจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะทำสำเร็จและเราออกไปจากที่นี่ หรือเราจะไม่มีวันได้เห็นแสงสว่างอีกต่อไป!
อย่างไรก็ตาม เวลากำลังเดินอย่างรวดเร็ว และมีเวลาเหลือไม่มากพอที่จะร่างภาพโดยวิซาร์ดให้เสร็จ
Lu Mingshu นำมันออกมาและสแกนอย่างรวดเร็ว
เนื่องจากฉันไม่สามารถทำมันให้เสร็จได้ ดังนั้นเวอร์ชันที่เรียบง่ายจะช่วยได้
เธอคำนวณในใจอย่างรวดเร็วและเริ่มตั้งค่า
ต้องขอบคุณการทดลองก่อนหน้านี้ของเจ้าแห่งยา ตอนนี้เธอสามารถคำนวณและดำเนินการได้เร็วขึ้น
เสียงไซเรนดังขึ้นจากระยะไกล นี่เป็นสัญญาณแจ้งยามว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น
ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบและไม่เป็นระเบียบพร้อมเสียงตะโกนไม่หยุด นี่คือวิธีที่ผู้คุมที่นี่เริ่มค้นหา
Lu Mingshu ชำเลืองมองไปยังผู้คุมที่กำลังสร้างความสับสนวุ่นวายอยู่ในขณะนี้ และย้อนกลับไปยังสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่
เสียงฝีเท้าเข้าใกล้ Lu Mingshu มากขึ้นเรื่อยๆ
เธอเขียนคำสุดท้ายอย่างรวดเร็วและหยิบสิ่งของจากแขนเสื้อของเธอแล้วโยนมันขึ้นไปบนฟ้า
เปลวไฟสีเขียวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
Lu Mingshu ยืนอยู่ที่นั่น เฝ้าดูควันที่กระจายไปในอากาศ
หวังว่าพวกเขาทั้งห้าจะทำสำเร็จ
ไม่นานนัก คาถาดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
อย่างแรก: เธอรู้สึกถึงคลื่นพลังงานที่กระจายออกไป
ประการที่สอง: ครวญเพลงลึก
ประการที่สาม: ลำแสงปรากฏขึ้นทั่วขอบฟ้าเหมือนรุ้งกินน้ำ
ประการที่สี่: บูมอู้อี้
ประการที่ห้า: ในชั่วพริบตา เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเบามาก ราวกับว่าน้ำหนักของเธอหายไป แผงด้านล่างของเธอเริ่มสว่างขึ้นราวกับได้รับชีวิต
Lu Mingshu มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อดูแสงที่พุ่งขึ้นจากทุกหนทุกแห่ง จากนั้นมาบรรจบกันที่จุดหนึ่งก่อนที่จะตกลงมา
เท่านั้น
ยามยืนอยู่กับพื้นโดยสถานการณ์ ภายในเวลาไม่นาน พวกเขาพบ Lu Mingshu ยืนอยู่บนรูปอาร์เรย์
“ดูนั่นสิ!”
“เร็วเข้า พาเธอลงไป!”
Lu Mingshu รู้สึกถึงพลังลึกลับที่พล่านไปทั่วร่างกายของเธอ Lunar God ดูสะอาดและเป็นประกาย
Lu Mingshu จับดาบของเธอและพุ่งเข้าหาทหารยามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
ก่อนหน้านี้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เพราะฉันไม่มีพลังลึกลับ ตอนนี้พวกคุณเป็นแค่ขยะในสายตาของฉัน
แสงดาบพุ่งไปข้างหน้าราวกับแสงตรงไปยังผู้คุม