ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
ทะเลผู้คนพุ่งเข้ามาในป่าจากทุกหนทุกแห่ง สร้างความโกลาหล
“บัดซบ! คุณตาบอดเหรอ? คุณไม่เห็นหรอว่าฉันอยู่ข้างหน้าคุณ”
“หยุดกดดันฉันสักที! รีบไปเกิดใหม่เหรอ?!”
…
ในทางกลับกัน คนฉลาดใช้เวลาของพวกเขา นี่ไม่ใช่การแข่งขัน ทำไมคุณต้องวิ่ง?
“ไปกันเถอะ” Yan Wugui คว้ามือของ Lu Mingshu หลังจากที่คนกลุ่มใหญ่ก้าวเข้าไปในป่า
“อืม”
ไม่ทราบว่าป่าใหญ่ขนาดไหนหรือผังเป็นอย่างไร หลังจากเดินได้ระยะหนึ่ง ฝูงชนก็เริ่มแยกย้ายกันไป และมีคนข้างหน้าน้อยลงเรื่อยๆ จนไม่เหลือใคร
สถานการณ์นี้เป็นสิ่งที่ Lu Mingshu และ Yan Wugui ต้องการอย่างแท้จริง ต้นกำเนิดของพวกเขาไม่ธรรมดา และสิ่งที่พวกเขากังวลที่สุดคือคนอื่นจะรู้
ไม่นานนัก พวกเขาก็พบกับบททดสอบ สัตว์อสูรที่ขวางทาง
สัตว์ร้ายทุกตัวที่พวกเขาฆ่า มันจะปล่อยก้อนไฟแห่งจิตวิญญาณที่เข้าไปในตราที่พวกเขาได้รับระหว่างการลงทะเบียน
นี่คือวิธีการอภิปรายของทะเลเมฆ ผู้เข้าร่วมในอันดับที่สามจะถูกจัดระดับตามจำนวนไฟวิญญาณที่พวกเขามี
ด้วยความสามารถของ Lu Mingshu และ Yan Wugui มันไม่ใช่งานหนัก
สำหรับพวกเขา มันเป็นเรื่องง่าย แต่นั่นไม่จำเป็นสำหรับคนอื่นๆ มีผู้เข้าร่วมมากกว่าห้าพันคน แต่มีเพียงห้าร้อยคนที่ได้อันดับสาม นั่นหมายความว่ามีเพียงสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่สามารถผ่านรอบแรกได้ และส่วนใหญ่จะถูกคัดออกที่นี่
และมีกฎสองข้อในการโต้วาทีของทะเลเมฆาที่ทำให้มันกลายเป็นการฆ่าฟันอย่างโหดเหี้ยม: ประการแรก การฆ่าไม่ใช่อาชญากรรม และประการที่สอง เพลิงวิญญาณในตราสามารถถ่ายโอนได้
เมื่อเห็นศพ Lu Mingshu ไม่ต้องการมอง
“ตอนนี้เท่าไหร่แล้ว” หยานหวู่กุ้ยถาม
"สาม."
ระหว่างทางพวกเขาผ่านสามฉากของการต่อสู้ ในตอนแรกพวกเขาเห็นการบาดเจ็บมากมาย แต่เมื่อพวกเขาผ่านไป พวกเขาเห็นศพมากกว่าการบาดเจ็บ แสดงให้เห็นว่าการต่อสู้เริ่มรุนแรงขึ้น
การแข่งขันในจีนล้วนมีขีดจำกัด และแทบจะไม่นองเลือดขนาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนิกายส่งสาวกของพวกเขาออกไป พวกเขาจะทำให้ชัดเจนว่าสาวกของพวกเขาทั้งหมดต้องกลับมามีชีวิต หากใครฆ่าจะมีโทษร้ายแรง ตัวอย่างเช่น หากในตอนนั้น Lu Mingshu ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้ ซึ่งเธอฆ่าเพื่อปกป้องชีวิตของเธอเอง เธอก็น่าจะถูกแขวนคอ
แต่ในทางกลับกันโลกนี้กลับส่งเสริมการฆาตกรรม ชีวิตดูเหมือนเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกเขา
“ระวังตัวด้วย ถ้าเราเห็นการต่อสู้ก็เพียงแค่แอบผ่านไปหรืออะไรซักอย่าง” Yan Wugui ดึงเธอเข้ามาใกล้
Lu Mingshu ส่ายหัวของเธอ “ฉันเกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้”
"อะไร? ทำไม?" ดวงตาของ Yan Wugui เบิกกว้างด้วยความตกใจ
“เราฆ่าสัตว์ร้ายไปกี่ตัวแล้ว”
“เอ่อ ฉันไม่รู้” Yan Wugui กัดฟันของเขา “ยี่สิบหรือสามสิบ?”
"ยี่สิบเจ็ด. สิบสามครึ่งสำหรับพวกเราแต่ละคน”
"ดังนั้น?"
“เราไม่ได้เจอสัตว์ร้ายมานานแค่ไหนแล้ว?”
"สองชั่วโมง?"
“มันสาม และด้วยความถี่ที่ปรากฏขึ้นก่อนหน้านี้ ก็ไม่น่าจะมีเหลืออีกต่อไป”
ทันใดนั้น Yan Wugui ก็เข้าใจเธอและมองเธอด้วยความตกใจ
“เนื่องจากไม่มีสัตว์ร้ายอีกต่อไป พวกมันตัดสินได้อย่างไรว่าใครชนะ ห้าพันคนที่มีไฟวิญญาณ… เจ้าคิดว่าเราจะเข้าสู่อันดับสามด้วยสัตว์ร้ายเพียงสิบสามตัวได้หรือไม่?”
“แล้วที่คุณพยายามจะพูดก็คือกฎถูกตั้งขึ้นเพื่อสนับสนุนการฆาตกรรมโดยเฉพาะ?”
Lu Mingshu พยักหน้า
“ลำบากแค่ไหน” Yan Wugui ถือหัวของเขา “เราต้องเริ่มต่อสู้หากเราต้องการทำมัน”
"ใช่. จากสิ่งที่ฉันเห็น คนส่วนใหญ่จะฆ่าสัตว์ร้ายอย่างน้อยสิบห้าตัว การถอดหนึ่งป้ายจะทำให้เราคนหนึ่งอายุสามสิบ และสองคนจะเป็นสี่สิบหรือห้าสิบ ยิ่งเราได้รับป้ายมากเท่าไหร่ เรายิ่งได้รับไฟวิญญาณมากขึ้นเท่านั้น สุดท้ายแล้วเราอาจจะได้เกินร้อยด้วยซ้ำ ด้วยการคำนวณง่ายๆ นักจัดอันดับควรมีตราประมาณร้อยเหรียญ”
“…” หยานหวู่กุ้ยถอนหายใจ “งั้นเราต้องใช้ตราประมาณสิบอันสำหรับพวกเราแต่ละคน?”
“ถ้าเราโชคดี เพียงคนเดียวที่จะทำ”
"ตกลง…."
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน Yan Wugui กลิ้งออกไปให้พ้นทางเหมือนกับดาบที่เหวี่ยงผ่านเขาไป
ดิง! สามารถได้ยินเสียงดาบกระทบกัน
หวด! กิ่งไม้ถูกตัดออกและมีบางอย่างตกลงมา
Lu Mingshu กลิ้งและดึงดาบของเธอออกมา แต่มันไปโดนอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่ม
Lu Mingshu และ Yan Wugui กระโดดถอยหลัง เอนหลังชนกัน
“ตาข่ายฟ้าของฉัน!” พวกเขาได้ยินเสียงร้อง
พวกเขามองขึ้นไปเห็นผู้กระทำความผิดสองคนกระโดดขึ้นด้วยความตกใจ
คนที่โจมตี Yan Wugui ก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้เช่นกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นกับ Lu Mingshu คือตาข่ายทองคำ และสองคนนี้ก็ถึงจุดจบ
และหนึ่งในนั้นกำลังคร่ำครวญเพราะตาข่ายทองคำของเขาพังทลาย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ Lu Mingshu และ Yan Wugui ก็เข้าใจทันทีว่าทั้งสามคนซ่อนตัวอยู่ที่นี่ และคนหนึ่งมีหน้าที่ทำให้ Yan Wugui เสียสมาธิ เพื่อให้อีกสองคนจับ Lu Mingshu ได้ หาก Yan Wugui ดูแล Lu Mingshu เขาจะต้องแลกเปลี่ยนไฟวิญญาณกับเธอ และมันจะเป็นชัยชนะที่ง่ายดาย ถ้าไม่ พวกเขาจะยังคงมีไฟวิญญาณของ Lu Mingshu
แต่ก็น่าเสียดายสำหรับพวกเขาที่พวกเขาพบฝ่ายตรงข้ามที่ไม่ถูกต้อง พวกเขาคิดว่า Lu Mingshu เป็นเด็กง่ายๆ แต่เธอทำลายสมบัติของพวกเขาด้วยการโจมตีของเธอ
“แกกล้าดียังไงมาทำลายตาข่ายของฉัน!? ตกนรก!" ผู้ฝึกฝนตะโกนขึ้นไปบนฟ้าและจ้องมองที่ Lu Mingshu ด้วยความโกรธก่อนที่จะรีบลุกขึ้น
อีกสองคนก็ตามไปด้วย
Yan Wugui หัวเราะเยาะการกระทำของพวกเขา พุ่งตรงไปที่การฆาตกรรมผ่านตาข่าย? พวกเขาเป็นกลุ่มป่าเถื่อนหรือไม่?
อย่างไรก็ตาม มันคงไม่ง่ายสำหรับพวกเขา
“ฉันหนึ่ง คุณสองคน” Lu Mingshu พูดอย่างใจเย็น “ตะโกนเรียกฉันถ้าคุณรับไม่ได้”
"เฮ้! คุณจะผลักดันสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันได้อย่างไร คุณคิดว่าฉันเป็นทาสของคุณหรือไม่”
“ฉันบอกว่าตะโกนให้ฉันถ้ามันยากเกินไปสำหรับคุณ คุณจัดการมันไม่ได้เหรอ?” เธอสบตาเขา
เท่านั้น
เมื่อเห็นเธอจ้องมองเขา Yan Wugui ก็กัดฟันและทำหน้าบูดบึ้ง “แน่นอน ฉันจัดการได้!”
“งั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
เมื่อเห็นทั้งสองทำเหมือนมองไม่เห็น คนที่ตาข่ายถูกทำลายก็ตะโกนใส่หลู่หมิงชู “คุณคิดว่าเราไม่มีตัวตนเหรอ? อยากตายเหรอ!?”
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ปรากฏว่าคนที่อยากตายคือพวกเขา ตอนนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว เหลือเพียงสามตราเท่านั้น
“พวกเขาดีกว่าที่คาดไว้” Yan Wugui พองตัว
"ใช่." Lu Mingshu พยักหน้าและหยิบป้ายขึ้นมาเขย่า ไฟวิญญาณออกมา จากนั้นเธอก็เขย่าป้ายอีกสองอัน หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ทั้งคู่มีไฟวิญญาณ 30 หน่วย
“ถ้านี่คือค่าเฉลี่ย มันอาจจะยากสำหรับเราที่จะเข้าสู่อันดับสอง” ด้วยความสามารถของ Lu Mingshu และ Yan Wugui พวกเขาสูงกว่าค่าเฉลี่ยในประเทศจีน อาจอยู่ในสิบอันดับแรกใน Harmonization Realm แต่พวกเขาใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกับทั้งสามคนนั้น ซึ่งหมายความว่าเจ้าชายทั้งสี่อย่างน้อยจะแข็งแกร่งพอๆ กับ Lu Mingshu และ Yan Wugui หากไม่แข็งแกร่งกว่า