ฉันหวังว่าบทที่หนึ่งจะไม่มากเกินไป จากนี้ไปจะง่ายขึ้นมาก
หมายเหตุผู้แปล: ในแมนจูเรีย เป็นเรื่องจริงที่ภรรยารองได้รับตำแหน่งและ "ถูกต้องตามกฎหมาย" มากกว่าจะเป็นนางบำเรอ สิ่งนี้ดำเนินต่อไปเมื่อพวกเขาก่อตั้งราชวงศ์ชิง แต่ถูกกัดกร่อนโดยวัฒนธรรมฮั่นในระดับหนึ่งเมื่อเวลาผ่านไป ราชวงศ์ที่นวนิยายเรื่องนี้ตั้งอยู่ประกอบด้วยองค์ประกอบจากราชวงศ์หมิงและจากราชสำนักชิง แต่สิ่งเหล่านี้ถูกเลือกเชอร์รี่ เฉพาะ "ภรรยาที่ชอบด้วยกฎหมาย" หรือ 正妻 (เจิ้งฉี) เท่านั้นที่จะเรียกว่าภรรยาในการแปลนี้ คนอื่นทั้งหมดจะเป็น qie หรือนางสนม
บทที่สอง Ce Fei ยังคงเป็น Qie
ce fei และ shiqie ไม่คิดว่าพวกเขาจะได้เห็นการเล่นอันดุร้ายที่สวยงามเมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปใน Zhengyuan พวกเขามองหวางเฟยอย่างสงสัย จากนั้นมองไปที่คนรับใช้ที่ถึงขีดสุดเนื่องจากความเจ็บปวด แต่ไม่กล้าแสดงออกด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว เกิดอะไรขึ้นที่นี่?
เมื่อเห็นว่าหวางเฟยกำลังเดินเข้ามาในห้อง ทั้งสี่คนก็ไม่สนใจว่าจะเป็นการให้เกียรติหรือไม่และเดินตามไป มีเพียงเฝิงเซเฟยเท่านั้นที่จากไป สั่งให้พาคนกลับ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีคนรับใช้รอบข้างขยับ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปและเธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ที่ด้านหน้า Yin Liu และ Jin Zhan ก้มหัวลงขณะที่พวกเขานำทางคนอื่นๆ และเปิดม่านให้ทั้งสี่คน จากระยะไกล พวกเขาเห็น Mu Jin และ Yu Zan มาพร้อมกับกล่องอาหาร พวกเขาหยุดเดินและรอให้ทั้งสองเข้ามาใกล้ เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งสี่จึงสบตากันและมองไปที่คนรับใช้ที่จู่ ๆ ก็เชื่อฟังมากขึ้นในสนามก่อนที่จะเปิดม่านเพื่อเข้าไปในห้อง
ห้องได้รับการทำความสะอาดแล้ว กลิ่นของเนื้อถูกกลบด้วยกลิ่นหอมไหม้ แต่ฉีชิงจูไม่ชอบกลิ่นนี้และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ไม้เท้าบินและเตาอั้งโล่อสูรทอง
รุ่ยเซียงเดินไปข้างหน้าทันทีเพื่อดับเครื่องหอม เปลี่ยนเป็นกลิ่นที่จางลงและมีกลิ่นหอมน้อยลง เมื่อเห็นสีหน้าของหวางเฟยผ่อนคลายลงเล็กน้อย เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน
"ดูสิว่าหยาหวนของหวางเฟยฉลาดแค่ไหน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหวางเย่ถึงชมเชยหยาหวนของเจ้า" เฝิงเซเฟยพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ขณะที่เธอโค้งคำนับเล็กน้อยให้ฉูชิงจู เธอหัวเราะเยาะเมื่อสองสามวันก่อน หวังเย่อได้นำยาหวนของ Qu Qing Ju มาใช้เป็นตงฟาง[1] เธอกล้าทำเช่นนั้นเพราะความโปรดปรานของหวังเย่ แต่ไม่มีใครกล้าทำตาม
ใครจะไปรู้ว่าเมื่อเธอพูดจบ Qu Qing Ju ไม่แม้แต่จะมองมาที่เธอ ราวกับว่าเธอไม่มีลมหายใจที่มีชีวิต ห้องตกอยู่ในความเงียบอย่างหนัก
จับมือของซู่ขุยขณะที่เธอนั่ง Qu Qing Ju เห็น Mu Jin และ Yu Zan เข้ามาพร้อมกล่องอาหาร เธอพูดว่า: "เสิร์ฟเลย"
กล่องถูกเปิดออก โจ๊กประเภทต่างๆถูกจัดแสดง โจ๊กดอกบัวและดอกลิลลี่หนึ่งชาม ซุปไก่ Eight Treasures หนึ่งถ้วย จานผักเล็กน้อยและของหวานที่หรูหราแต่เบาบาง ไอน้ำพวยพุ่งขึ้นจากอาหารแต่ละจาน แค่มองแวบเดียวก็เพียงพอให้เห็นแล้วว่าทุ่มเทลงไปมากขนาดไหน
“ดูเหมือนว่ามีบางคนที่มีทักษะในครัวเป็นอย่างน้อย ให้รางวัลแก่คนที่ทำอาหารคนละ 5 ตำลึง [2]” ฉู่ชิงจูถือช้อนเซรามิกเนื้อดีและชิมข้าวต้ม เธอมองไปที่ Han Qing He ซึ่งยืนอยู่ข้างหนึ่ง เธอเป็นหนึ่งในฉือจี้ในหวังฝู สถานะของเธอต่ำมาก แต่เธอก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับความโปรดปรานมากนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ได้รับความโปรดปรานเลย
“ฉันได้ยินมาว่าหวังเย่บอกว่าคุณบริการดีมาก ดังนั้นวันนี้คุณสามารถเสิร์ฟอาหารได้” ข้าวต้มพอใช้ได้และอารมณ์ของ Qu Qing Ju ดูเหมือนจะสดใสขึ้น เมื่อเห็นฮันชิเคว้งคว้าง เธอก็ไม่หงุดหงิด แต่ถามด้วยเสียงช้าๆ ว่า "โอ้ ฮันชิชี่ไม่เต็มใจเหรอ"
"นู[3] ไม่กล้า" ใบหน้าของฮันชิแสดงความอัปยศอดสู แต่คนตรงหน้าเธอคือหวางเฟย เธอเป็นเพียงชี่กี และเป็นไปตามธรรมชาติที่เธอต้องรับใช้หวางเฟย แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการ แต่เธอก็กล้าทำอย่างอื่นหรือไม่?
อีกสามคนมองดู Qu Qing Ju ด้วยความไม่เชื่อซึ่งก้มศีรษะลงเพื่อดื่มโจ๊ก หวังเฟยบ้าไปแล้วเหรอ? แม้ว่า Han shiqie จะไม่ค่อยเป็นที่โปรดปรานนัก แต่เธอก็อยู่กับหวังเย่มาเป็นเวลานานและเป็นคนที่สอนหวังเย่ หวังเฟย หวังเฟยที่ไม่ค่อยชอบใจ กล้าสั่งให้ฮันชิชี่เสิร์ฟอาหารให้เธอจริงๆ
โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร ชูชิงจูขวางตะเกียบของกระเป๋าเงินของคนเลี้ยงแกะ และไก่ฟ้าฮันซีก็หยิบขึ้นมา "ฉันไม่ชอบอาหารจานนี้ จำไว้ว่าอย่าเสิร์ฟจานนี้ในครั้งต่อไป"
สีหน้าของฮันชิเปลี่ยนไปเล็กน้อย มือที่จับตะเกียบแน่นขึ้นแต่เธอไม่เถียง ในท้ายที่สุด เธอได้แต่โค้งคำนับ: "ขอวังเฟยเมตตา นู๋รับใช้วังเย่อมาเป็นเวลานาน และคิดว่าหวางเฟยคงชอบอาหารแบบเดียวกับหวางเย่อ นู๋คิดผิด"
นี่กำลังบอกเธอว่าเธอมีความอาวุโสกับหวางเย่? Qu Qing Ju ยิ้มแต่ไม่พูด หันไปมองจานผักกาดแก้วและกระเพาะหมู
บางครั้ง ความเงียบก็เป็นความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ทุกคนสามารถเห็นได้ว่าหวางเฟยมองฮันสือชี่อย่างไม่เหมาะสม ราวกับว่าผู้หญิงคนนี้ไม่แตกต่างจากสือชี่คนอื่น ๆ ที่ต้องถือผ้าม่านและเสิร์ฟอาหารให้กับภรรยาในตระกูลขุนนางอื่น ๆ
Qu Qing Ju ใช้เวลานานในการรับประทานอาหารเช้าของเธอ Feng ce fei และคนอื่น ๆ ยืนจนขาของพวกเขารู้สึกอ่อนแรง แต่พวกเขาไม่เคยได้รับคำสั่งให้นั่ง ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ยืนอยู่ข้างหนึ่ง และมองดู Qu Qing Ju ที่สั่ง Han shiqie เสิร์ฟอาหารของเธออย่างสง่างาม
“หวางเฟยมีอะไรโทรมาหาเราที่นี่หรือเปล่า” เมื่อเห็น Qu Qing Ju วางตะเกียบลง ในที่สุด ce fei Feng Zi Jin ก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ใบหน้าของเธอยังคงยิ้มอย่างอบอุ่น “หรือว่าหวังเฟยเรียกเรามาที่นี่เพื่อคุยกัน?”
Qu Qing Ju นำชาที่ Jin Zan ถือมาล้างและใช้น้ำกุหลาบและมะนาวล้างมือ ผ้าฝ้ายเนื้อเรียบเช็ดหยดน้ำบนปลายนิ้วของเธอ ในที่สุด Qu Qing Ju ก็มองไปที่ Feng Zi Jin: "ฉันได้ยินมาตลอดว่าบุคลิกของ Feng ce fei นั้นอ่อนโยนเหมือนน้ำ แต่วันนี้ฉันเห็นว่าข่าวลือนี้เป็นความจริง บุคลิกของคุณนั้นเร่งรีบและใจร้อนราวกับน้ำเดือด "
ยืนอยู่ทางด้านขวาของ Feng Zi Jin คือ ce fei Jiang Yong Xu ซึ่งเมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็ฝังหัวของเธอให้ลึกขึ้นเพื่ออำพรางรอยยิ้มที่มุมปากของเธอ เฝิงจือจินผู้นี้ชอบใช้ส่วนหน้าที่อบอุ่นและเป็นมิตรเพื่อทำให้หวังเย่รู้สึกสงสาร แต่หวังเฟยจงใจพูดตรงกันข้าม จะเห็นได้ว่าหวางเฟยไม่ได้มีบุคลิกเหมือนโคลน ดูเหมือนว่าหวางเฟยผู้เพิ่งเข้ามาในวังฟู่จะมีวิธีการทำสิ่งต่าง ๆ ของเธอเอง
เมื่อเห็น Qu Qing Ju หัวเราะกับค่าใช้จ่ายของเธอ Feng Zi Jin ก็รู้สึกโกรธขึ้น แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็อุ่นขึ้น "Wang fei กำลังเล่นตลก Nu ไม่สมควรได้รับคำชมเช่นนี้ จิตใจที่เปิดกว้างและหัวใจที่ไร้เดียงสาของ Wang fei คือสิ่งที่ นูและคนอื่นๆชื่นชม"
“เปิ่นหวางเฟยเป็นอย่างไร จักรพรรดิก็ทรงตรัสไว้ชัดเจนแล้วเมื่อพระราชทานอภิเษกสมรส” ฉูชิงจูยิ้มขณะที่สายตากวาดมองเฟิงจือจินอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเธอแปลกใจมากที่ฉีน้อยกล้าพูดถึงพฤติกรรมนี้ ของภรรยา "คำพูดของจักรพรรดิเป็นสีทอง ดวงตาของเขาเหมือนมังกร รูม่านตาของเขาเหมือนนกฟีนิกซ์ เขามองเห็นได้ชัดเจนกว่าใครในโลกนี้โดยธรรมชาติ"
อะไรก็ตามที่ Feng Zi Jin ต้องการพูดถูกปิดกั้นโดยคำเหล่านี้ เธอพูดอะไรได้บ้าง? วังเฟยได้รับเลือกเป็นการส่วนตัวจากจักรพรรดิ เธอเป็นเพียงฉีเล็กน้อย เธอไม่สามารถพูดอะไรต่อต้านจักรพรรดิได้ แม้แต่หวางเย่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น
ณ ปัจจุบัน มีราชโอรสสี่องค์ที่มีอายุยืนยาวถึงวัยผู้ใหญ่ จักรพรรดิมีอายุถึงหกทศวรรษ การต่อสู้เพื่อชิงราชบัลลังก์ไม่ได้ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่เบื้องล่างนั้นมีพายุและเมฆฝนอยู่แล้ว ไม่มีราชโอรสองค์ใดอยากจะสาดน้ำสกปรกใส่พระองค์
หวางเฟยกล้าที่จะพูดอะไรที่กล้าหาญเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าใช้สถานการณ์เพื่อประโยชน์ของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธออาศัยข้อเท็จจริงที่ว่าหวางเย่ไม่สามารถปฏิเสธเธอ ภรรยาของเขาได้
เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงคำในราชโองการการแต่งงานของจักรพรรดิ สิ่งที่โดดเด่นตามธรรมชาติ มีคุณธรรม และความโชคดี ถ้าจักรพรรดิประกาศว่า Qu Qing Ju เป็นคนมีคุณธรรมและโชคดี ใครจะกล้าพูดเป็นอย่างอื่น?
เมื่อนึกถึงที่นั่น รอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงจือจินก็แข็งค้างและโค้งคำนับ [5]: "หวังเฟย เมตตาด้วย หนูพูดผิด"
"ไม่เป็นไรถ้าจะพูดต่อหน้าฉัน เพราะเมื่อประตูปิดลง ทุกคนก็เป็นสมาชิกของ Duan Wang Fu แต่ถ้าคุณแอบออกไปข้างนอก ถ้าคนอื่นบอกว่าฉันไม่สามารถรักษาระเบียบวินัยได้ ก็คงเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าคุณทำให้ Duan Wang Fu อับอาย ก็คงเป็นเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง” Qu Qing Ju ถอนหายใจเบา ๆ “ในทางเทคนิคแล้ว คุณมีความอาวุโสมากใน Wang Wang Fu นี้ ฉันไม่ควรพูดอะไรมากกว่านี้ มันทำให้คำพูดของฉันสูญเปล่า "
"ความจริงที่หวางเฟยเป็นห่วงพวกเรา นู๋ถือเป็นเกียรติของเรา มันไม่สูญเปล่า" เจียงหยงหยูซึ่งยืนเงียบ ๆ ข้างเดียวตลอดเวลา ออกมาข้างหน้าและโค้งคำนับ "หนูอาจใช้เวลามากกว่านี้ในฝูนี้ แต่ไม่ได้รับความเคารพและให้คุณค่าเท่าหวางเฟย และไม่มีความรู้เท่าหวางเฟย ความใส่ใจได้สอนหนู"
อีกสามคนไม่คิดว่า Jiang Yong Yu จะลดระดับตัวเองลงด้วยทัศนคติที่น่าเคารพเช่นนี้ พวกเขารู้สึกอึดอัดภายใน แต่ภายนอก ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดแสดงท่าทีเห็นด้วย
Feng Zi Jin มองไปที่ Jiang Yong Yu ครั้งหนึ่ง ภายในใจเธอคิดอย่างเหยียดหยาม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้เกิดมาสูงส่ง เธอมักจะประจบประแจงหวังเฟย
การแสดงออกทั้งหมด Qu Qing Ju จับคางของเธอไว้ในมือข้างหนึ่งบนที่วางแขนไม้แกะสลัก นิ้วชี้ขวาของเธอเคาะบนเก้าอี้ ในบรรดาผู้หญิงสี่คนที่อยู่ต่อหน้าเธอ การเกิดของเฝิงจือจินนั้นดีที่สุด พ่อของเธอเป็นผู้ช่วยรัฐมนตรีอันดับสามของกระทรวงแรงงาน พ่อของ Jiang Yong Yu เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ระดับหกในกระทรวงแรงงาน อีกสองคนมีกำเนิดต่ำกว่า พ่อของ Han Qing He เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ระดับแปด มีเพียงความจริงที่ว่าเธอสอน Duan Wang ในเรื่องของความเป็นผู้ใหญ่เท่านั้นที่เธอได้รับการยกระดับให้เป็น shiqie อีกคนที่เงียบและมักถูกมองข้ามคือ Luo Yin Xiu พ่อของเธอเสียชีวิตแล้ว เธอและแม่ต้องพึ่งพิงลุงซึ่งเป็นข้าราชการระดับ 7 ของกรมการขนส่ง
เมื่อพิจารณาจากรูปร่างหน้าตาแล้ว Feng Zi Jin นั้นสวยงามที่สุด รองลงมาคือ Jiang Yong Yu คล้ายกับชื่อของเธอ Han Qing He เป็นคนสะอาดมากและรูปลักษณ์ของ Luo Yin Xiu ก็ธรรมดาพอๆ กับบุคลิกของเธอ
ผู้หญิงที่ดูเรียบง่ายสี่คนนี้และตงฟางที่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณชนไม่กี่คนก็เพียงพอที่จะทำให้ต้นฉบับป่วยหนักได้ จะเห็นได้ว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้นเลย
“ย่อมเป็นการดีที่จะจำ” Qu Qing Ju ยืนขึ้น จับมือ Mu Jin ขณะที่เธอเริ่มเดินออกไปข้างนอก ทั้งสี่คนเห็นการเคลื่อนไหวของเธอก็เดินตามไปที่ลานบ้านอย่างเชื่อฟัง สนามหญ้าได้รับการทำความสะอาดแล้ว ไม่มีสัญญาณใด ๆ ที่จะทำให้ผู้สังเกตการณ์พบว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้ว มีคนถูกซ้อม
ฉูชิงจูหรี่ตาขณะมองดูท้องฟ้า แล้วหันไปมองผู้หญิงทั้งสี่: "วันนี้อากาศไม่เลว พาฉันไปเดินเล่นสิ หลังจากป่วยมาหลายวัน ฉันไม่มีเวลา พัฒนาความสัมพันธ์กับคุณ เราจะแก้ไขทีละเล็กทีละน้อยจากนี้ไป"
ฟู่อื่นใด เมื่อมเหสีป่วยนางสนมคนไหนไม่มาถวายบังคม มีเพียงนางสนมใน Duan Wang Fu เท่านั้นที่มีความกล้าที่จะส่งของขวัญ แต่ไม่ได้มาด้วยตนเอง เดิมสุดทนแต่เธอไม่ต้องต่อ
เมื่อฟังเสียงอันอบอุ่นของหวังเฟยที่พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ลั่วหยินซิ่วซึ่งมีความกล้าหาญน้อยที่สุด ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน เดิมทีเธอเคยคิดที่จะไหว้ทุกวัน แต่เฟิงซีเฟยไม่ทำเช่นนั้น เธอเป็นเพียงชี่จี้ที่ไม่เป็นที่โปรดปราน และไม่สามารถแม้แต่จะพูดอะไรเพิ่มเติมหรือเดินก้าวไปอีกขั้น ตอนนี้หวังเฟยต้องการสะสางเรื่องเก่า เฟิงซีเฟยก็สบายดีกับหวังเย่ แต่เธอไม่มีความโปรดปรานเช่นนั้น ตอนนี้เธอจะทำอย่างไรดี?
Jiang Yong Yu หลังจากได้ยินสิ่งนี้ก็หยุดและมองไปที่ Feng Zi Jin เธอไม่ได้รับความโปรดปรานจากหวังเย่อ แต่เนื่องจากเธอเข้าใจตำแหน่งของเธอ ชีวิตของเธอในหวังฟู่จึงถือได้ว่าไม่ดีหรือแย่เกินไป วันนี้ เมื่อเห็นหวางเฟย เธอรู้สึกว่าหวางเฟยมีองค์ประกอบบางอย่างของพลัง ผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอดูเหมือนกัน แต่ไม่มีบุคลิกเหมือนโคลน การทุบตีคนรับใช้ในตอนเช้าทำให้หวางเฟยเป็นตัวอย่าง ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ทำเรื่องวุ่นวายแบบนี้
ขุนนางที่ไม่มีปัญหาในสมองมักจะให้ความเคารพภรรยาในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ฉลาดอย่างหวางเย่ ในอดีต หวังเฟยเป็นคนอ่อนโยนและไม่สนใจที่จะจัดการกับปัญหา ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้หวางเฟยต้องการที่จะยุ่งกับมันแล้ว ไม่มีอะไรจะราบรื่นไปมากกว่านี้เพราะเฝิงจือจินเป็นที่โปรดปราน
หวังเฟยไม่ได้รับความสนใจและความรักจากพ่อและแม่เลี้ยงของเธอที่บ้าน แต่เธอมีครอบครัวแม่ที่มีอิทธิพล หวังเย่ไม่ใช่คนที่ไม่มีความทะเยอทะยานและรู้วิธีเคารพภรรยาของเขาโดยธรรมชาติ
เธอมองเฝิงจือจินที่เดินอยู่ข้างหน้าเธออย่างเห็นอกเห็นใจ จากนั้นเจียง หย่งหยู่ก็เบนสายตาไปทางอื่น เธอเห็นขบวนที่กำลังมุ่งตรงมาที่พวกเขา ด้านหน้าสุดคือปรมาจารย์ฟู่ Duan Qin Wang[6]
[1] 通房: นางสนมชั้นต่ำที่สุด
[2] 两 (เหลียง): แทล ประมาณ 50 กรัม การแปลงอัตราส่วนเงินเป็นทองและต่อทองแดงจะแตกต่างกันไปตามเวลา
[3] 奴 (หนุ): วิธีเรียกตัวเองว่าเป็นคนใช้ เช่น "คนใช้คนนี้"
[4] 荠菜: กระเป๋าเงินของคนเลี้ยงแกะ มันเกี่ยวข้องกับตระกูลมัสตาร์ดและมักจะถือว่าเป็นวัชพืช
[5] 万福 (ว่านฟู่): ความหมายตามตัวอักษรคือ โชคดีนับหมื่น นี่คือการทักทายที่เหมาะสมระหว่างผู้หญิง มือขวากำมือซ้ายไว้ในกำปั้นหลวม ๆ และทำการเคลื่อนไหวจากด้านขวาของหน้าอกเคลื่อนลงมาและในขณะเดียวกันก็โค้งคำนับพร้อมกับงอขาราวกับว่าพยายามจะนั่งลง
[6] 端亲王: ก่อนหน้านี้ เขามักถูกเรียกว่า Duan Wang (端王) แต่ Duan Qin Wang เป็นตำแหน่งที่เหมาะสมของเขา นี่คือเจ้าชายระดับสูงสุด ตำแหน่งที่สูงขึ้นเท่านั้นที่จะเป็นจักรพรรดิ