ผู้แปล: อีฟ
หลังจากทำขั้นตอนสุดท้ายแล้ว เซียวหยวนมู่ก็เกาะติดซ่งซวนเหอมากขึ้นกว่าเดิม
ไม่เพียงแต่เขาจะติดแน่นเท่านั้น เขายังเป็นคนซ้ำซากอีกด้วย มันเหมือนกับว่าเขาได้วางข้อกังวลข้อสุดท้ายลงและทลายปราการด่านสุดท้ายในที่สุด ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับยิ่งกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนของทะเลทราย ไม่จำเป็นต้องเดาว่าเขารักคนที่เขามองอยู่มากเพียงใด
โชคดีที่หลุยส์ถูกบังคับให้กินอาหารสุนัขนี้เพียงครึ่งวันเท่านั้น ในตอนเที่ยงของวันถัดไป ซ่งซวนเหอและเซียว หยวนม อูฮัดกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ในตัวเมือง จากนั้นพวกเขาก็ทำให้ดวงตาของ Xiao Huang และ Yang Jie มืดบอด
เนื่องจากหลุยส์แพ้ขนของสัตว์ Yang Jie จึงเป็นคนดูแล Xiao Huang แม้ว่าจะเป็นเวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ แต่ Xiao Huang รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้กลับมาพบกับพวกเขาอีกครั้ง หางของมันกระดิกอย่างเมามันขณะที่มันกระโดดเข้าหาซ่งซวนเหอ เขากอดต้นขาของเซียว หยวนมู่ สะอื้นไห้ ในขณะที่หันไปมองซ่งซวนเหอเป็นบางครั้ง เขาดูผิดเหมือนเด็กที่บ่นกับพ่อแม่หลังจากถูกทำโทษให้ไปยืนที่โรงเรียนอนุบาล
เรื่องนี้ทำให้ Yang Jie ซึ่งคิดว่าเขาและ Xiao Huang เข้ากันได้ดี รู้สึกเศร้าจริงๆ สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือเขาจะได้รับข่าวที่น่าผิดหวังมากยิ่งขึ้นในภายหลัง
Yang Jie อาศัยอยู่บนพื้นด้านล่าง แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ใกล้กันมาก และ Yang Jie ก็รู้ว่าการทำอาหารของ Xiao Yuanmu นั้นดีแค่ไหน แต่ Xiao Yuanmu ก็หยุดทำอาหารโดยสิ้นเชิงหลังจากย้ายไปที่ Y City นั่นเป็นเหตุผลที่ Yang Jie ทานอาหารที่บ้านของเขาเพียงครั้งเดียวในเมืองหลวง และเมื่อ Xiao Yuanmu เชิญให้เขาทานอาหารที่เขาปรุงให้ Song Xuanhe
วันนี้ เซียว หยวนมู่ เชิญเขาขึ้นไปทานอาหารเย็นโดยไม่คาดคิด Yang Jie ถูกย้ายเพราะเขาคิดว่า Xiao Yuanmu ต้องการขอบคุณเขาที่รับรถของ Xiao Huang เขากำลังจะปฏิเสธเมื่อเห็นเซียวหยวนมู่ยิ้มให้ซ่งซวนเหอ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าที่เขาเคยได้ยินที่เซียว หยวนมู่ใช้ อีกคนพูดว่า “เขาเป่าชอบที่มันมีชีวิตชีวาระหว่างมื้ออาหาร”
ไม่ใช่แค่ Yang Jie ที่ประจบประแจง Song Xuanhe ก็เช่นกัน
ซ่งซวนเหอไม่รู้ว่าห่าอะไรเข้ามาในเซียวหยวนมู่ แต่ตั้งแต่เช้าวันนี้ เขาก็เริ่มเรียกเขาว่า 'เหอเบ้า' อย่างกระอักกระอ่วน เขาเคยคัดค้านเรื่องนี้หลายครั้ง โดยแสดงความไม่ชอบชื่อเล่นที่ดูเด็กเป็นพิเศษ แต่แม้ว่าเซียว หยวนมู่จะพูดว่า 'โอเค โอเค' ทุกครั้ง ครั้งต่อไปที่เขาใช้ชื่อเล่นนี้ เขาจะมองเขาด้วยดวงตาที่สดใสและแจ่มใส เมื่อจับคู่กับขนตายาวของเขา เขาดูทั้งมีเสน่ห์และไร้เดียงสา
มันทำให้ซ่งซวนเหอนึกถึงคืนนั้นที่เขาจบลงที่จุดต่ำสุดระหว่างการนัดหยุดงานของพวกเขา อีกฝ่ายทำเขาจนหมดแรงขอร้องให้ปล่อย ในเวลานั้น เซียว หยวนมู่ยังใช้ดวงตาคู่นี้ที่ดูเหมือนเต็มไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้งจ้องมองมาที่เขาอย่างไร้เดียงสา ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเขาก็ทำตัวเหมือนสัตว์ร้ายอย่างไร้ความปราณี
Song xiao shaoye ถูกโกรธ จากนั้นเซียว หยวนมู่ก็ใช้น้ำเสียงที่ไพเราะและนุ่มนวลมาก ซึ่งจะทำให้คนภายนอกต้องประหลาดใจเพื่อเกลี้ยกล่อมเขาเป็นเวลานานมาก เขาทำทุกอย่างที่ซ่งซวนเหอขอ ในที่สุดอารมณ์ของซ่งโชยก็หายไปอย่างรวดเร็ว เร็วมาก เขาขี้เกียจเกินกว่าจะยุ่งกับมัน มันเป็นเพียงว่าหูของเขายังคงแดงอยู่เป็นเวลานาน
แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาในครั้งนี้ไม่ใช่ชื่อเล่น—ซ่งซวนเหออยากรู้ว่าเขาเคยพูดว่าชอบเวลามื้ออาหารมีชีวิตชีวาเมื่อไหร่!
ซ่งซวนเหอถามสิ่งนี้หลังจากขึ้นไปชั้นบน
Xiao Yuanmu ตอบอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขาไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “เมื่อเดือนที่แล้ว ก่อนที่แผลของคุณจะหาย ฉันปรุงโจ๊กและนำมันไปโรงพยาบาล คุณบอกว่าการทานอาหารกับผู้คนเป็นครั้งคราวจะทำให้ชีวิตมีชีวิตชีวาขึ้น”
ซ่งซวนเหอจำได้ว่าเขาพูดแบบนั้นจริงๆ
แต่เหตุผลเดียวที่เขาพูดก็คือต้องการบอกให้เซียว หยวนมู่ไม่เข้ากับคนง่าย เขาหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใกล้หลุยส์และหยางเจี๋ยมากขึ้น ด้วยวิธีนี้ เขาจะได้สบายใจมากขึ้นในอนาคต
หลังจากที่เซียว หยวนมู่พูดเรื่องนี้ ซ่งซวนเหอก็ตระหนักได้ทันทีว่าใกล้ถึงวันที่เขาจากไปมากแล้ว
เมื่อเซียวหยวนหมู่เห็นสีหน้าตกใจของซ่งซวนเหอ เขาก็คิดแต่เพียงว่าอีกฝ่ายลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เขาไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ Xiao Yuanmu เอื้อมมือไปกอด Song Xuanhe จากด้านหลังโดยวางคางไว้บนไหล่ของเขา “ถ้าคุณชอบเมื่อมีผู้คนมากมายอยู่รอบๆ ฉันโทรหากวนจือได้ครั้งหน้า นอกจากนี้ยังมี Zhou Nan และ Yu Yan ถ้าเซียวเซิงลินทันเวลา เราก็สามารถเชิญเขาได้”
ซ่งซวนเหอสำลักอารมณ์ “ฉันคิดว่าคุณไม่ชอบทำอาหาร”
“คุณชอบเวลาฉันทำอาหาร” เซียว หยวนมู่ตอบโดยไม่ลังเล มีรอยยิ้มที่น่าหลงใหลในน้ำเสียงเย็นชาของเขา “ถ้าคุณชอบ ผมก็ชอบ”
ขนตาของซ่งซวนเหอสั่นไหว ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็แสบ
เซียว หยวนมู่ในหนังสือเป็นคนทรยศและเผด็จการ ในชีวิตจริง เซียว หยวนมู่เป็นคนดื้อรั้น หยิ่งทะนง และถือตัว และตอนนี้เขากำลังพูดคำที่เขินอายและนุ่มนวลใส่หูของเขา: ถ้าคุณชอบฉันก็จะชอบ
แต่เขาจะยอมรับความรักที่ยึดถือตนเองเป็นหลักของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้อย่างไร
ในที่สุด Xiao Yuanmu ก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่ Song Xuanhe ยังคงรักษาความเงียบไว้ เขาเงยหน้าขึ้น วางมือบนไหล่ของซ่งซวนเหอ เขาต้องการที่จะหันซ่งซวนเหอไปรอบๆ เพื่อมองเขา แต่อีกฝ่ายกลับเอาชนะเขาโดยไม่คาดคิด หันกลับมาด้วยความตั้งใจของเขาเอง ปิดกั้นริมฝีปากของเขา
เซียว หยวนมู่ผงะไปครู่หนึ่งก่อนที่รอยยิ้มจะฉายผ่านดวงตาของเขา เขาหลับตาและจูบกลับ
พวกเขาทั้งคู่เป็นชายหนุ่มที่แข็งแรงและเพิ่งได้ลิ้มรสความหวาน แม้แต่การสัมผัสโดยบังเอิญก็เพียงพอที่จะจุดไฟในตัวพวกเขา ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาหอบ ปฏิกิริยาในร่างกายของพวกเขาชัดเจน
Xiao Yuanmu เป็นคนแรกที่กลับมาหาตัวเอง เขาผลักซ่งซวนเหอออกไปเล็กน้อย ถูริมฝีปากของอีกฝ่าย เสียงของเขาแหบมาก “เราไม่สามารถ หยางเจี่ยกำลังจะ….”
ซ่งซวนเหอตัดเขาด้วยริมฝีปาก เหตุผลที่เซียว หยวนมู่สามารถหลุดพ้นจากมันได้ เพราะเขากังวลเกี่ยวกับร่างกายของซ่ง ซวนเหอ เขากังวลว่ามันจะส่งผลเสียต่อร่างกายของอีกฝ่ายหากพวกเขายังทำอีกหลังจากที่เพิ่งทำไปเมื่อคืนนี้ แม้ว่าไฟในตัวเขาจะถูกจุดขึ้นอีกครั้ง แต่เขาก็บังคับตัวเองให้ดับมัน เขาจูบซ่งซวนเหอจนตาพร่ามัว จากนั้นค่อยๆ ผลักเขาออกไป
เขากำลังจะพูดก็ได้ยินเสียงเก้าอี้เสียดสีกับพื้น ทั้งคู่หลุดจากภวังค์แห่งความหลงใหลและหันไปมองตามทิศทางของเสียง
—— Yang Jie กำลังคุกเข่า ยื่นมือไปที่ดวงตาของ Xiao Huang สุนัขอ้วนไม่ถูกใจสิ่งนี้เลย ในการต่อสู้ของเขาเขาชนเข้ากับเก้าอี้ทำให้มันขยับ
Yang Jie ดูอายยิ่งกว่าพวกเขา เขาหลีกเลี่ยงการจ้องมอง หูแดง ขณะที่พยายามอธิบายสิ่งต่าง ๆ ด้วยความสงบเสแสร้ง “เสี่ยวหวางยังเด็ก ไม่สมควรให้เขามาพบเจ้า….”
Xiao Huang หันหัวของเขาและวิ่งไปที่ Song Xuanhe และ Xiao Yuanmu หลังจากที่เขาหลุดพ้นจากความสนใจของ Yang Jie เขาชนจมูกของเขาและถูร่างกายของเขากับขาของพวกเขา นอกจากนี้เขายังเห่าไปทางตู้ที่เก็บอาหารสุนัขและขนมของเขาด้วย แล้วทรงบรรทมแสดงพระสรีระ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการอะไร
น่าเสียดายที่การกระทำที่น่ารักของเขาต้องพบกับความพ่ายแพ้ เป็นครั้งแรกที่เจ้าของไม่สนใจท้องของมัน เจ้าของคนหนึ่งดูเหมือนจะ 'กิน' ริมฝีปากของเจ้าของอีกคนหนึ่ง แล้วพึมพำบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจเข้าหูเจ้าของอีกคนหนึ่ง
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากทำ แต่เราทำไปแล้วสองครั้งเมื่อคืนนี้ คุณเกือบได้รับบาดเจ็บ มันจะดีกว่าถ้าคุณพักผ่อนในอีกสองวันข้างหน้า”
Xiao Yuanmu พยายามอธิบายตัวเอง จากนั้นเขาก็รอให้ซ่งซวนเหอเห็นด้วย
ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของเขา สีหน้าของซ่งซวนเหอมืดมนและกัดฟัน "หุบปาก!"
ซ่งซวนเหอไปที่ห้องชั้นบนโดยไม่หันกลับมามอง Xiao Huang เดินโซซัดโซเซตามพวกเขาไป เสียงปิดประตูดังขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน ในขณะเดียวกัน ห้องครัวและห้องนั่งเล่นก็เต็มไปด้วยความเงียบ
Xiao Yuanmu เงียบเพราะเขาเห็นหูแดงของ Song Xuanhe Yang Jie เงียบเพราะเขารู้สึกอายที่เห็นความสนิทสนมของทั้งคู่
หลังจากวางเก้าอี้ที่เสี่ยวหวงเคาะกลับเข้าที่แล้ว หยางเจี่ยก็ยืนอยู่กับที่ รอให้เซียวหยวนมู่ทำลายความเงียบ แต่เซียว หยวนมู่ได้แต่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ดูเหมือนจะหมดสติไป เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะพูดอะไร ดังนั้น Yang Jie จึงตัดสินใจทำลายความเงียบด้วยตัวเอง
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจพูดเปิดงานที่ไม่กะทันหันเกินไป แต่ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่น่าอึดอัดใจเมื่อครู่นี้ “เสี่ยวเกอ มื้อเย็นเราจะกินอะไรดี?”
เซียว หยวนมู่หลุดออกจากความคิดของเขา “ซวนเหอชอบซี่โครงหมูกระเทียม ไก่มะนาว และกุ้งหลงจิ่ง เราซื้อเหล่านี้ระหว่างทางกลับ ฉันจะทำอาหารอีกสองสามจานในอีกสักครู่…. คุณชอบกินอะไร? ดูเหมือนเขาจะชอบกินพาสต้าทะเลของฉันมากในช่วงนี้ คุณโอเคกับเรื่องนั้นไหม”
หยางจี้: ….
Yang Jie เปิดปากของเขา แต่ไม่มีอะไรออกมา ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็พูดออกมาว่า “ฉันแพ้อาหารทะเล”
เขารู้ว่าเซียว หยวนมู่มีความทรงจำที่ดีจริงๆ แม้ว่าเขาจะเคยพูดถึงเรื่องนี้เพียงครั้งเดียว แต่เซียว หยวนมู่ก็จำไว้เสมอว่าต้องหลีกเลี่ยงอาหารทะเลเมื่อเขาชวนเขาทานอาหาร โดยไม่คาดคิด ครั้งนี้เขาลืมจริงๆ
Yang Jie เห็น Xiao Yuanmu พยักหน้า “เอ่อ ฉันลืม”
Yang Jie สูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพยายามหาข้อแก้ตัวให้กับเสี่ยวเกอที่เขาเคารพและยกย่อง นี่ต้องเป็นปรากฏการณ์ที่ IQ ของคนๆ หนึ่งมีแนวโน้มที่จะลดลงเมื่อมีความรัก! ไม่ใช่เพราะเสี่ยวเกอไม่สนใจเขาอย่างแน่นอน!
“ฉันอยากกิน…” Yang Jie คิดเกี่ยวกับมัน “เกี๊ยว ฉันไม่ได้มีมานานแล้ว”
เซียวหยวนหมู่พยักหน้า “ฉันจะทำให้บ้าง”
Yang Jie ยิ้ม ดู! เสี่ยวเกอเป็นห่วงเขา!
อย่างไรก็ตาม ความสุขของเขายังคงอยู่จนกว่าจะถึงเวลากินเท่านั้น
“คุณบอกว่าอยากกินหอยเม่นกับเกี๊ยวผักกาดขาวไม่ใช่เหรอ? จานสีฟ้ามีเกี๊ยวไส้ผักกาดขาวและจานสีขาวมีหอยเม่น”
ซ่งซวนเหอพยักหน้า เขากินเกี๊ยวสองตัวที่เซียว หยวนมู่ใส่ในชามของเขา
“มันดีจริงๆ”
หลังจากได้รับคำตอบที่น่าพอใจแล้ว เซียว หยวนมู่ก็หันไปมองหยางเจี่ย “คุณกินอาหารทะเลไม่ได้ ดังนั้นให้กินอาหารทะเลในจานสีขาว”
Yang Jie บังคับตัวเองให้ยิ้ม
ไม่เป็นไร… อย่างน้อยเสี่ยวเกอก็จำการแพ้อาหารทะเลของเขาในครั้งนี้ได้ นั่นก็เพียงพอแล้ว….
อีฟ: ฉันอารมณ์เสียเสมอเมื่อ SXH อารมณ์อ่อนไหวกับบางสิ่งที่ SYM ทำอย่างนุ่มนวลหรือเมื่อเขารู้ตัว แล้วก็….RIP Yang Jie….LOL XYM เป็นคนโง่ในความรักจริงๆ ขอโทษด้วย
xiin: ฉันอยากจะแทง SXH ทุกครั้งที่เขาคิดถึงวิธีที่เขาจากไป >:|