แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
ขอบคุณนาตาชาและอานนท์สำหรับโคฟี 💕
ภาพเงาของไป๋โม่ค่อยๆ หายไปจากสายตา
ซ่งซวนเหอยกแก้วสปาร์กลิงไวน์มาจ่อที่ริมฝีปากแล้วจิบอีกครั้ง ของเหลวเย็นเยียบไหลลงคอขณะที่เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเขา 【นี่เป็นครั้งแรกที่คุณได้แสดงฉากตามที่พล็อตได้อธิบายไว้ การแสดงสีหน้าและท่าทางของคุณทำได้ในระดับ T ฉันให้คะแนนเต็มสำหรับการแสดงของคุณ】
[ฉันอารมณ์ดี]
ซ่งซวนเหอวางแก้วกลับลง เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะแอลกอฮอล์แรงหรือเปล่า แต่ใบหน้าของเขารู้สึกร้อนเล็กน้อย และศีรษะของเขารู้สึกหนักอึ้งเล็กน้อย เขารู้ว่าเจ้าของเดิมไม่สามารถดื่มไวน์ขาวได้มากนัก แต่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะเมาไวน์ผลไม้มากเกินไปด้วยซ้ำ
ระบบสังเกตเห็นว่าซ่งซวนเหอไม่แสดงออก มันสแกนข้อมูลของเขาและวิเคราะห์ตัวเลข จากนั้นมันก็ลังเลและพูดว่า 【ฉันค้นพบว่าความเข้มข้นของแอลกอฮอล์ในเลือดของคุณเกินปริมาณที่จะทำให้มนุษย์คุณเมาแล้ว นอกจากนี้ ฐานข้อมูลของฉันยังมีรหัสสำหรับวิเคราะห์อารมณ์ของมนุษย์ จากการวิเคราะห์ในวงกว้าง ฉันได้พิจารณาแล้วว่าอารมณ์ปัจจุบันของคุณไม่สามารถอธิบายได้ว่าเป็น 'ความสุข']
ซ่งซวนเหอหยุดกลางทางเพื่อหยิบแก้วของเขาอีกครั้ง อารมณ์มืดของเขาจากการนึกถึงเพื่อนของเขาถูกรบกวนโดยระบบ และความโศกเศร้าส่วนใหญ่ก็หายไป มุมปากของเขาโค้งขึ้น：【ความอดทนต่อแอลกอฮอล์ของทุกคนนั้นแตกต่างกัน ฉันแค่เมานิดหน่อย ไม่ได้เมา คุณจะเข้าใจเมื่อคุณลองแอลกอฮอล์พี่ชาย]
【ฉันเป็นระบบ ฉันดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้]
[จากน้ำเสียงของคุณ ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นคนดื่มเก่ง]
Xiao Yuanmu สังเกตเห็นว่าอารมณ์ของ Song Xuanhe ลดลงตั้งแต่ Zhou Nan จากไป ตั้งแต่นั้นมา อีกฝ่ายก็ดื่มอย่างต่อเนื่องราวกับว่าเขาอยากจะเมาในทันที เขาต้องการที่จะหยุดเขา แต่เขาเปลี่ยนใจหลังจากเห็นไป่โม่
สิ่งที่คุณเห็นไม่จำเป็นต้องเป็นจริง จิตใจของมนุษย์สกปรกอย่างหาที่เปรียบมิได้ นอกจากนี้ ความทรงจำของเขาไม่ใช่ของปลอม เมื่อมีสองด้านที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจากสิ่งที่เขามองเห็น ก็ไม่ได้หมายความว่าด้านหนึ่งเป็นของปลอมและอีกด้านเป็นของจริง บางทีมันอาจจะใกล้เคียงความจริงมากกว่าหากจะบอกว่าทั้งสองฝ่ายเป็นของปลอมหรือทั้งสองฝ่ายเป็นความจริงครึ่งๆ กลางๆ
Xiao Yuanmu คิดว่าถ้า Song Xuanhe เมา เขาอาจจะได้เบาะแสบางอย่างจากเขา การแสวงหาความจริงเช่นนี้รู้สึกแปลกใหม่และน่าตื่นเต้น เขาไม่อยากพลาดประสบการณ์อันน่ายินดีที่เกิดจากความคลาดเคลื่อนระหว่างความทรงจำของเขา
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เซียวหยวนหมู่เปลี่ยนใจ อารมณ์ของซ่งซวนเหอก็สดใสขึ้นทันที อีกคนที่ดูเหมือนจะหลงทางในความคิดเมื่อกี้ จู่ๆ ก็ดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งที่น่าสนใจ ความเงียบงันในดวงตาของเขาถูกกวาดออกไป และริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม
หลังจากทำให้ระบบพูดไม่ออก อารมณ์ของซ่งซวนเหอก็ดีขึ้นมาก เขามองไปรอบๆ จ้องมองไปยัง Zhou Nan จากนั้นเขาก็พูดกับเซียว หยวนมู่ว่า “ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำ อยู่ที่นี่คนเดียวสักหน่อย”
Xiao Yuanmu หรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองไปที่ใบหน้าของ Song Xuanhe ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตกลง”
ต่อมาไป๋โม่ก็จะมาหาและขอเป็นเพื่อนกับเซียวหยวนมู่ ในตอนแรก ซ่งซวนเหออยู่ต่อเพราะแผนการ ตอนนี้เขาจากไปด้วยเหตุผลเดียวกัน ท้ายที่สุด ในฐานะคนที่จะกลายเป็นแสงสว่างในชีวิตของผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังจะเกิดใหม่ แม้ว่าการมีอยู่ของไป๋โม่ไม่ได้ส่งผลเสียหรือเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเขา แต่การมีเขามีประโยชน์ต่อสถานการณ์โดยรวมมากกว่า
คนที่ยังคงมีแสงสว่างในใจจัดการกับศัตรูของพวกเขาแตกต่างจากคนที่มืดมนอย่างสิ้นเชิง
ซ่งซวนเหอเดินไปหาฝูงชน ตอนนี้คนเหล่านี้เพิ่งเห็นนายน้อยคนนี้จากตระกูลซ่งปราบปรามและเยาะเย้ยซ่งเจียเป่าเพียงฝ่ายเดียว แม้ว่ามันจะเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจและเติมพลังในการรับชม แต่นายน้อยคนนี้ดูเหมือนจะไม่ง่ายที่จะรับมือ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเขามา คนส่วนใหญ่จึงหลบเขาอย่างระมัดระวัง พวกเขากลัวว่าจะทำให้นายน้อยคนนี้ขุ่นเคืองใจ
อย่างไรก็ตาม เพียงเพราะคนส่วนใหญ่มีเหตุผล นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกคนมีเหตุผล
“ซ่งเชา” หญิงสาวสวยหยุดซ่งซวนเหอ สีหน้าของเธอซับซ้อน
ซ่งซวนเหอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นเคย อย่างไรก็ตาม เขานึกไม่ออกว่าเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงพิจารณาว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญของเจ้าของเดิม เขาจะไม่สนใจเธอจนกว่าเขาจะเห็นความเกลียดชังที่ไม่ปิดบังในดวงตาของเธอ ด้วยความสนใจ เขาหยุดชั่วคราวและถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า”
หญิงสาวยิ้ม แต่ไม่ถึงตาของเธอ เธอพูดว่า “ซ่งเชาเป็นคนขี้ลืมมาก แค่สองเดือน แต่คุณก็ลืมฉันไปแล้ว”
สองเดือน? ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่โฮสต์เดิมเคยพบ แต่เป็นคนที่เขาเคยเห็นด้วยตัวเอง?
ซ่งซวนเหอเลิกคิ้ว ปรับขนาดผู้หญิงตรงหน้าเขาอย่างพิถีพิถัน ในที่สุดเขาก็พบชื่อของเธอและวิธีที่พวกเขาพบกันจากความทรงจำของเขา
“ยางรัน?” ซ่งซวนเหอลังเล
เมื่อเห็นว่า Song Xuanhe จำเธอได้ในที่สุด รอยยิ้มของ Yang Ran ก็เข้มขึ้น “ในที่สุดคุณก็จำได้”
ซ่งซวนเหอกระพริบตาอย่างไร้เดียงสาและถามว่า “ทำไมฉันต้องจำคุณด้วย”
Yang Ran กัดริมฝีปากของเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ครู่ต่อมา เธอพูดว่า “คุณขโมยแฟนฉันแล้วยังกล้าทำตัวเย่อหยิ่งอีกเหรอ? คุณคิดว่าคุณสามารถทำทุกอย่างที่คุณต้องการเพียงเพราะคุณมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีหรือไม่!”
ซ่งซวนเหอตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “แฟนคุณรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นแฟนคุณ”
“ถ้าคุณไม่บังคับให้เขาคบกับคุณ เขาคงเป็นแฟนฉันไปแล้ว!” Yang Ran ขึ้นเสียงของเธอด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม เธอฟื้นคืนสติหลังจากปล่อยให้ระเบิดออกมา เธอลดเสียงลงและกัดฟัน “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่ต้องออกจากงานเดิม อาชีพหนึ่งในห้าร้อยบริษัทชั้นนำของโลก และจบลงด้วยการทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่เพิ่งก่อตั้ง”
เมื่อเห็นซ่งซวนเหอยิ้มอย่างเงียบ ๆ ความหึงหวงและความเกลียดชังในใจของ Yang Ran ก็รุนแรงขึ้นเท่านั้น เธอถ่มน้ำลายอย่างเกลียดชัง “แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าคุณป้อนยาวิเศษอะไรให้เขาเพื่อทำให้เขารู้สึกถึงอารมณ์เล็กน้อยสำหรับคุณ แต่ฉันกำลังบอกคุณว่าถ้าคุณยังยืนกรานที่จะอยู่กับเขา จะไม่มีอะไรดีรอคุณอยู่!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความสนใจของซ่งซวนเหอก็จางหายไป เขายกแก้วไวน์ให้เธอแล้วจากไป
Yang Ran ไม่คาดคิดว่า Song Xuanhe จะจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แรงกระตุ้นควบคุมศีรษะของเธอ และเธอตะโกนว่า “คุณรู้ไหมว่าทำไมเซียว หยวนมู่ถึงตกลงไปในน้ำในวันนั้น!”
เสียงตะโกนของผู้หญิงนั้นแหลมคมและเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนของซ่งซวนเหอไม่สะดุด เขายังคงจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
Zhou Nan ได้เห็น Song Xuanhe ไปแล้ว เขายังสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายถูกหยุดโดยผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งสองคุยกันได้ไม่นาน ดังนั้น เมื่อซ่งซวนเหอเข้ามาใกล้ในที่สุด เขาก็แซวว่า “เป็นที่นิยมทั้งผู้ชายและผู้หญิง”
ซ่งซวนเหอนั่งลงข้างๆ สายตาของเขาค้นหาฝูงชน มองหาเซียว หยวนมู่ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “นั่นคือคนที่เซียว หยวนมู่ ‘นำทาง’”
เมื่อ Zhou Nan ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เริ่มค้นหาท่ามกลางฝูงชน อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับซ่งซวนเหอ เขากำลังมองหาผู้หญิงที่อีกฝ่ายกำลังคุยด้วย
เขาเห็นเพียงแผ่นหลังของเธอและไม่ได้เห็นใบหน้าของเธอ ผู้หญิงที่มีน้ำดีที่จะไล่ตามเซียว หยวนมู่ จะต้องค่อนข้างมั่นใจในรูปลักษณ์ของเธอเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงมีปมด้อยที่ต้องอยู่กับเขาทุกวัน
เมื่อซ่งซวนเหอเห็นเซียวหยวนมู่ เขาก็มองไปทางอื่น เมื่อเห็นโจวหนานขยับศีรษะไปรอบ ๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังค้นหาใครบางคน เขาจึงถามว่า "คุณกำลังมองหาใคร"
“หญิงสาวเซียว หยวนมู่นำทาง อา” โจวหนานพูดก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย “แล้วเธอเป็นอย่างไรบ้าง? เธอสวยอย่างไม่น่าเชื่อ? หน้าอกของเธอใหญ่ไหม? ขาเธอยาวไหม”
ซ่งซวนเหอมองโจวหนานอย่างเหยียดหยาม เขาหยิบผลไม้จากจานขึ้นมากิน อย่างไรก็ตาม มันไม่อร่อย เขาจึงวางส้อมกลับลงไป
“บอกฉันสิ อา” Zhou Nan กระทบไหล่กับ Song Xuanhe “หญิงสาวที่สามารถไล่ตามเซียว หยวนมู่ได้ อย่างน้อยต้องอยู่ในระดับเทพธิดา”
ซ่งซวนเหอเสกภาพของหยางรันเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ “ผิวขาว ใบหน้าสวย ขาเรียวยาว เธอเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์จมน้ำของ Xiao Yuanmu ครั้งล่าสุด ถ้าคุณชอบเธอ คุณลองดูก็ได้”
“เวลาที่งานปาร์ตี้ของฉัน?” โจว หนาน ถอนท่าทีที่เสเพลของเขา ในที่สุดก็จับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น เขาถามว่า “คุณไม่ได้บอกว่าเธอชอบเซียว หยวนมู่หรือ? ทำไมเธอถึงผลักเขาลงน้ำถ้าเธอชอบเขา? ถ้าเธอจะทำแบบนั้นกับใครซักคน เธอก็น่าจะทำแบบนั้นกับคุณ”
สายตาของ Song Xuanhe อยู่ที่ Xiao Yuanmu ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนัก เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คุณเคยได้ยินเรื่องความเกลียดชังที่เกิดจากความรักไหม? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเธอต้องการให้ฉันผลักฉันลงไปในน้ำ เธอก็ต้องได้รับอนุญาตจากซ่ง เจียหนี่”
จากนั้น Zhou Nan ก็นึกถึงบทบาทของ Song Jiani ในเรื่องตลกนั้น “นั่นเป็นเรื่องจริง ฉันเคยคิดว่าซ่ง เจียหนี่ไม่ใช่คนเลวแม้ว่าเธอจะเย่อหยิ่งก็ตาม ฉันไม่คิดว่าเธอจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้”
“ผู้หญิงจะทำลายล้างมากกว่าผู้ชายเมื่อพวกเขาตัดสินใจที่จะเหี้ยมโหด” ซ่งซวนเหอกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ
Zhou Nan ส่ายหัวและถอนหายใจ “สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าคุณชอบซ่ง เจียหนี่ ผู้หญิงคนนั้นชอบคุณมากว่าสิบปี แน่นอนว่าเธอคงคลั่งไคล้เมื่อเห็นคุณตกหลุมรักคนอื่น”
“คุณแค่พยายามทำให้เรื่องระหว่างเซียว หยวนมู่กับฉันราบรื่น” ซ่งซวนเหอมองดูเขาด้วยความสงสัย “ตอนนี้คุณกำลังพยายามเป็นแม่สื่อของซ่งเจียหนี่อยู่หรือเปล่า”
Zhou Nan ยักไหล่ “Song Jiani และฉันเป็นเพื่อนกันในโรงเรียนประถม แต่คุณกับเซียว หยวนมู่เหมาะสมกันจริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่เข้าไปยุ่ง”
ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ โจวหนานก็หันไปมองซ่งซวนเหอ “มันไม่ใช่แค่ฉัน Lin zi ยังคิดว่า Xiao Yuanmu เหมาะกับคุณมาก คุณไม่เลือกคู่ของคุณจากรูปร่างหน้าตาเหรอ? รูปลักษณ์ของ Xiao Yuanmu นั้นเป็นหนึ่งในหมื่น ถ้าคุณเบื่อเขาแล้วทิ้งเขาไป คุณก็อาจจะเสียใจที่หาคนที่ดีกว่าเขาไม่ได้”
ซ่งซวนเหอไม่คิดว่าโจวหนานจะพูดแบบนี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สนใจ ไม่มีความรู้สึกระหว่างเขากับเซียว หยวนมู่ ถ้าเขาบอก Zhou Nan ถึงสิ่งที่อยู่ระหว่างพวกเขา เขาอาจจะทำให้เขาตกใจ
Zhou Nan เห็นว่า Song Xuanhe ไม่มีปฏิกิริยามากนัก ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนหัวข้อ เขาสามารถเข้าไปยุ่งได้มากเท่านั้น ไม่มีประโยชน์ที่คนอื่นจะพูดมากเกินไปเมื่อพูดถึงความสัมพันธ์ของคนอื่น
พวกเขาสองคนคุยกันและดื่มแบบนี้ในมุมเล็ก ๆ ของพวกเขา ไม่มีใครกล้ามารบกวนพวกเขาอีกต่อไป มันสงบ
ทันใดนั้น ซ่งซวนเหอหยุดชั่วคราวขณะเอื้อมมือไปหยิบแก้ว การจ้องมองของเขาอยู่ในทิศทางของเซียว หยวนมู่
แม้ว่าระบบจะถ่ายทอดสิ่งต่างๆ เข้ามาในหัวของเขาโดยตรง แต่ซ่งซวนเหอไม่คุ้นเคยกับมัน นอกจากนี้ มันคงไม่ดีแน่หากพึ่งพามากเกินไป ดังนั้นเขาจึงใช้สายตาของเขาเองเพื่อติดตามสถานการณ์ เขาเฝ้าดูมันด้วยตัวเขาเอง
หลังจากที่ซ่งซวนเหอจากไปแล้ว เซียวหยวนมู่ก็ย้ายไปยังจุดที่เขาสามารถมองเห็นสถานที่จัดงานได้กว้างขึ้น เขาสังเกตการต้อนรับอย่างเงียบ ๆ ที่เขาเคยสัมผัสมาแล้วครั้งหนึ่ง สายตาของเขากะพริบไปมา พยายามค้นหาว่ามีอะไรแตกต่างไปจากชีวิตที่แล้วของเขาบ้าง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาค้นพบก็คือนอกเหนือจากเหตุร้ายระหว่างซ่งซวนเหอและซ่งเจียเป่าแล้ว ทุกอย่างยังเหมือนเดิมในความทรงจำของเขา รวมถึงการปรากฏตัวของไป๋โม่และคำพูดของซ่งซวนเหอหลังจากการปรากฏตัวดังกล่าว
เซียว หยวนมู่หลุบตาลงเล็กน้อย ขนตายาวเรียวยาวสลวย นิ้วเรียวยาวของเขาลูบไล้แก้วไวน์เปล่าในมือ ดวงตาของเขาสงบราวกับว่ากำลังรอสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ
ในชาติที่แล้วเขาไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ถ้ารายละเอียดเปลี่ยนไป เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นจะเปลี่ยนไปด้วยหรือไม่?
หลังจากนั้นไม่นาน บริกรถือถาดเดินผ่านไปและบังเอิญชนเข้ากับแขกผู้หญิงที่อยู่ใกล้เคียง แขกคนนั้นร้องด้วยความตื่นตระหนก และถาดก็หลุดจากมือบริกรด้วยความตื่นตระหนก
นิ้วของ Xiao Yuanmu หยุดชั่วคราวในการกระทำของพวกเขา เขาก้าวไปด้านข้างเล็กน้อย หลีกเลี่ยงของเหลวที่หก เขามองบริกรอย่างเย็นชาซึ่งโค้งคำนับและขอโทษอยู่ตลอดเวลา
“เรียนแขก ฉันขอโทษจริงๆ” ใบหน้าของบริกรเปลี่ยนเป็นซีดเซียวจากความหวาดกลัว เขาก้มลงไม่กล้าเงยหน้าขึ้น เสียงของเขาสั่นพร้อมข้อความขอโทษ “ฉันขอโทษจริงๆ ขอโทษจริงๆ. ฉันไม่ได้ทำสิ่งนี้โดยเจตนา กรุณายกโทษให้ฉัน."
บริกรไม่ใช่คนสูง เขาก็ผอมเช่นกัน แม้ว่าเขาจะสวมเสื้อกั๊กเครื่องแบบ แต่ก็ยังมีพื้นที่เหลืออีกมากที่ยังไม่เต็ม เมื่อได้ยินคำขอโทษที่จริงใจและหวาดกลัวของเขา ผู้ชมก็ทนไม่ได้ที่เห็นเขาดำเนินต่อไปเช่นนั้น แม้แต่ความโกรธของผู้หญิงที่ถูกชนก็ลดลงอย่างมาก
คนที่นี่ได้เห็นความกล้าหาญในการต่อสู้ของซ่งซวนเหอแล้ว พวกเขายังรู้ว่าเซียว หยวนมู่คือคนรักของเขา หากเซียวหยวนมู่ตัดสินใจโต้เถียงเรื่องนี้จริง ๆ บริกรตัวน้อยคนนี้ก็น่าจะตกงาน
ในที่สุด ใครบางคนก็อดกลั้นไม่ได้อีกต่อไปและพูดว่า “ท่านครับ เขาไม่ได้ทำเช่นนี้โดยเจตนา คุณควรให้อภัยเขา”
คำขอโทษของพนักงานเสิร์ฟมีความจริงใจมากขึ้นหลังจากได้ยินคนพูดในนามของเขา เขากล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ดาเรน โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันมีน้องชายป่วยอยู่ที่บ้านซึ่งต้องเข้ารับการรักษา ฉันเสียงานนี้ไปไม่ได้จริงๆ ได้โปรดฉันขอร้องคุณ”
ตั้งแต่บริกรเริ่มขอโทษ เซียว หยวนมู่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขายืนอยู่ด้านข้างไม่แยแส เขาสูงกว่าคนอื่นๆ ในสถานที่จัดงานหลายเซนติเมตร มันทำให้เขารู้สึกกดดันเล็กน้อย
ในขณะที่บริกรโค้งคำนับและดูดนมให้เขา เซียว หยวนมู่ไม่ได้สนใจที่จะมองเขา คนอื่นไม่สามารถดูฉากนี้ได้อีกต่อไปและพูดด้วยน้ำเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า “เด็กคนนี้อายุไล่เลี่ยกับคุณ แต่เขาอยู่ในสถานการณ์ที่แย่กว่าคุณ เขาไม่สามารถสูญเสียงานนี้ได้ ใจกว้างมากกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือ? ปล่อยเขาครั้งนี้ครั้งเดียว”
เสียงอื่น ๆ เข้าร่วมโดยแต่ละคำร้องขอผ่อนปรนผสมกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ทุกคนโจมตีเซียวหยวนหมู่ อย่างไรก็ตาม เขายังคงสงบนิ่ง ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงเหล่านั้น
เมื่อฝูงชนกำลังจะระเบิดด้วยท่าทางที่ไม่ขยับเขยื้อนของเขา ซ่งเจียเป่าก็เดินไป "เกิดอะไรขึ้น?"
มีคนอธิบายทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อซ่งเจียเป่าได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เย้ยหยันและมองไปที่เซียวหยวนมู่ “คุณไม่เต็มใจที่จะปล่อยบริกรที่ทำผิดพลาดเล็กน้อย? ถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยที่เอาแต่ใจของฉัน คุณคงต้องก้มหัวและประจบประแจงคนอื่นอย่างบริกรคนนี้ คุณรู้สึกเหนือกว่าเพื่ออะไร”
ทันทีที่ซ่งเจียเป่าพูด พื้นที่โดยรอบก็เงียบลง ฉากที่ซ่งซวนเหอเรียกซงเจียเป่าออกมาสร้างความประทับใจให้กับพวกเขามากเกินไป พวกเขาไม่คิดว่าซ่งเจียเป่าจะกล้าทำตัวเย่อหยิ่งต่อคนรักของซ่งซวนเหอหลังจากนั้น แต่พวกเขาตกใจกับคำพูดของซ่งเจียเป่า พวกเขาไม่คาดคิดว่าเซียว หยวนมู่จะมาจากครอบครัวที่ยากจนเช่นกัน
ท้ายที่สุด ไม่ว่าคุณจะมองเขาอย่างไร ก็มีบรรยากาศที่ห่างไกลและสูงส่งรอบตัวเซียว หยวนมู่ ซึ่งทำให้ยากที่จะเข้าใกล้เขา คนยากจนอะไรจะมีออร่าได้ขนาดนี้?
อย่างไรก็ตาม พวกเขายังเชื่อว่าซ่งเจียเป่าจะไม่โกหกต่อหน้าอีกฝ่าย นอกจากนี้ ซ่งซวนเหอก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นจึงมีโอกาสน้อยที่เขาจะพูดเรื่องไร้สาระ
แม้จะมีต้นกำเนิดที่ต่ำต้อย แต่เขาก็สามารถเกลี้ยกล่อมนายน้อยของตระกูลซ่งได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ง่ายเลย
การแสดงออกของคนส่วนใหญ่เปลี่ยนไป ความกังวลของพวกเขาในตอนแรกกลายเป็นความดูถูกเหยียดหยาม พวกเขาคิดว่าเขาสูงส่ง แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นแค่นักขุดทอง
ซ่งเจียเป่าพอใจมากเมื่อเห็นสายตาของทุกคนเปลี่ยนไป เขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับซ่งซวนเหอได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับแฟนที่เขาเลี้ยงไว้ได้
นอกจากนี้ Song Jiabao ไม่กังวลว่า Song Xuanhe จะยืนหยัดเพื่อชายคนนี้ ท้ายที่สุดเขาเข้าใจลูกพี่ลูกน้องของเขาดี เขาไม่ชอบเซียวหยวนมู่จริงๆ แฟนของเขาเป็นเพียงของเล่นที่ดูดีสำหรับเขา
ดวงตาของซ่งเจียเป่าเต็มไปด้วยความยินดี เขาพูดกับบริกรว่า “อย่าขอโทษเขา เด็กกำพร้าอย่างเขาไม่ได้สูงส่งกว่าคุณ ฉันเป็นเจ้าภาพในงานเลี้ยงนี้ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ เรามาลืมเรื่องนี้กันเถอะ”
บริกรมีความสุขมากที่ได้ยินสิ่งนี้ เขาพูดทันทีว่า “ขอบคุณครับ บอสซอง ฉันจะตอบแทนน้ำใจของ Boss Song อย่างแน่นอน”
คำพูดเหล่านี้เป็นการเยาะเย้ยเซียว หยวนมู่อย่างเห็นได้ชัดเพราะเขาขาดมโนธรรมที่ดี
ซ่งเจียเป่าพยักหน้าและออกอากาศ เขายกมือขึ้นบอกให้บริกรออกไป
บริกรกำลังจะออกไป อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะก้าวไปได้สองก้าว เขาก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่ไพเราะชัดเจนพูดว่า “รอสักครู่ อย่าเพิ่งไป”
ผู้เขียนมีอะไรจะบอก:
ซ่งซวนเหอ: ชมการแสดงในแกลเลอรี่ถั่วลิสง
Xiao Yuanmu: คุณชอบดูรายการไหม? ฉันจะให้คุณเห็นอย่างอื่นจากนี้ไป
Kara: *ยัดป๊อปคอร์นเข้าปาก* ฉันกำลังรอรายการดีๆ อยู่เหมือนกัน (੭ु˙꒳˙)੭ु⁾⁾