แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
ขอบคุณ Miimaas สำหรับ kofi!
ดวงตาของเซียว หยวนมู่มืดมน และน้ำเสียงของเขาก็อ่านไม่ออก "คุณเห็นด้วย?"
"ฉันเห็นด้วย." ดูเหมือนว่าซ่งซวนเหอจะไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้ามืดมนของอีกฝ่าย เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ว่า “ผมไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางไกลมาก่อน คุณก็ยุ่งมากเช่นกัน และไม่ใช่ว่าเราทั้งคู่เข้าสู่ความสัมพันธ์นี้โดยคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง สิ่งต่าง ๆ จะกลับมาถูกทางถ้าเราเลิกกันตอนนี้”
“กลับมาถูกทางแล้ว” เซียว หยวนมู่พูดซ้ำสองสามคำสุดท้าย ริมฝีปากก็โค้งขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “หากเราเลิกกันคือ 'การกลับมาถูกทาง' แล้วฉันคิดยังไงกับคุณเมื่อเราคบกันครั้งแรก”
Xiao Yuanmu ลุกขึ้นและเดินเข้าไปใกล้ Song Xuanhe ดวงตาของเขาเย็นชาเหมือนเหวลึก นอกจากนี้ยังมีความโศกเศร้าที่น่าสยดสยองอยู่ภายใน เสียงของเขาเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งในฤดูหนาว “แทน?”
ซ่งซวนเหอไม่ตื่นตระหนกเมื่อเห็นเซียวหยวนมู่เดินผ่านไป เขากลับมาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น แต่เมื่อเขาได้ยินคำว่า “แทน” เขาก็ยังผงะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาขมวดคิ้ว “อะไรทดแทน?”
“เหตุผลที่คุณใช้ผู้อำนวยการขู่ให้ฉันออกเดทกับคุณ” เซียว หยวนมู่ขยับเข้ามาใกล้ มือตกลงไปที่พนักโซฟาด้านหลังซ่งซวนเหอ หลังจากวางกับดักเขา เขาก็พูดต่อด้วยเสียงต่ำและเยือกเย็น “เหตุผลที่คุณอยากจะทำตัวเป็นคู่รักกับฉัน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ชอบฉัน เหตุผลที่คุณไม่เคยพยายามทำอะไรกับฉันเลย ทั้งๆ ที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว”
รูม่านตาสีดำของ Xiao Yuanmu ได้รับการฝึกฝนเกี่ยวกับ Song Xuanhe จับทุกการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขา ริมฝีปากของเขาโค้งงอเป็นรูปโค้งเยาะเย้ย "ฉันถูกไหม?"
“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
คิ้วของซ่งซวนเหอขมวดแน่น เขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าเซียว หยวนมู่จะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเขาพูดว่าเขาต้องการจะเลิกรากัน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่รู้สึกตื่นตระหนกเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของเซียว หยวนมู่ แต่เมื่อเขาได้ยินอีกฝ่ายสุ่มพูดถึง "ตัวสำรอง" และเห็นแววตาที่จริงจังและมืดมนในดวงตาของเขา เขาก็รู้ว่าสิ่งต่างๆ กำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ไม่คาดคิด
“อะไรทดแทน?” แม้ว่าเขาจะมีลางสังหรณ์ไม่ดี แต่ซ่งซวนเหอก็ไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดด้วยเหตุผลบางประการ เขาเพียงแค่สบสายตาของเซียว หยวนมู่ด้วยดวงตาที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเขาเอง "อธิบาย."
ดวงตาที่บริสุทธิ์เหล่านั้นจะทำให้คน ๆ หนึ่งลดการป้องกันลงโดยไม่รู้ตัวและเชื่อทุกคำพูดของเขา แม้ว่าคุณจะรู้ว่าเขาโกหกอย่างชัดเจน แต่คุณก็ไม่สามารถช่วยได้นอกจากพยายามหาข้อแก้ตัวให้เขา คุณควรโกหกตัวเองมากกว่าที่จะทำให้เขาผิดหวังในสายตาของเขา
ทำไมเขาถึงไม่สังเกตว่าซ่งซวนเหอมีดวงตาที่ดูดีเช่นนี้ในสองชีวิตก่อนหน้านี้? พวกเขาดูดีมากจนเขาเต็มใจที่จะหลอกตัวเองในตอนนี้
“ฮะ”
Xiao Yuanmu หัวเราะอย่างเย็นชา เขาไม่ได้หัวเราะเยาะซ่งซวนเหอ แต่หัวเราะเยาะตัวเอง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเก้าในสิบสิ่งที่ซ่งซวนเหอพูดเป็นเท็จ แต่เขาก็ยังเต็มใจที่จะเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง
คำพูดที่ซ่ง เจียหนี่พูดกับเขาในงานเลี้ยงของเสี่ยวหนานดังก้องอยู่ในหูของเขา “คุณคิดว่า Xuanhe gege ชอบคุณจริงหรือ? คนที่เขาชอบไม่ใช่คุณแต่เป็นคนอื่น คุณไม่ได้เป็นอะไรนอกจากตัวสำรอง!”
“คุณเคยสงสัยไหมว่าทำไม Xuanhe gege ถึงอยากอยู่กับคุณ หรือทำไมเขาถึงขู่คุณกับผู้อำนวยการ แต่ไม่แนะนำคุณอย่างเป็นทางการให้คนอื่นรู้จักหลังจากที่คุณคบกันแล้ว”
ซ่งเจียนี่ยิ้มขณะที่เธอยกแก้วแชมเปญขึ้น เธอดูพอใจกับตัวเองราวกับว่าเธอกำลังมองดูวิญญาณที่โง่เขลา เธอพูดต่ออย่างเงียบ ๆ ว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณสองคนยังไม่ได้นอนด้วยกันใช่ไหม คุณไม่ต้องเชื่อฉัน แน่นอน คุณมีอิสระที่จะไปตรวจสอบเรื่องนี้ ค้นหาว่าใครคือ Xuanhe gege มีความสุขที่สุดและใครที่เขาห่วงใยมากที่สุด”
“หรือเพียงแค่ดู Xuanhe gege เมื่อเขาพูดคุยกับคนอื่น ฉันไม่เคยเห็น Xuanhe gege ยิ้มให้คุณอย่างมีความสุขเท่าที่เขาทำกับคนที่เขาชอบ”
“มีคนบอกฉันว่าคุณกำลังใช้ฉันแทน Xiao Shenglin” สายตาของ Xiao Yuanmu จับจ้องไปที่ Song Xuanhe เขาถามว่า “เธอพูดถูกหรือเปล่า”
"เป็นไปไม่ได้!"
ถ้าเซียว หยวนมู่พูดถึงคนอื่น ซ่งซวนเหออาจจะลังเลและสงสัยว่าเจ้าบ้านเดิมสามารถทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม คนที่เขาพูดถึงคือเซียวเซิงหลิน
แม้ว่า Xiao Yuanmu และ Xiao Shenglin ทั้งคู่จะมีนามสกุล "Xiao" และ Xiao Shenglin เป็นสมาชิกของครอบครัวสาขาที่เกี่ยวข้องกัน แต่รูปร่างหน้าตาและบุคลิกของพวกเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่มีทางที่ทั้งสองอย่างจะทดแทนกันได้
“อะไรนะ คุณเชื่อเธอแค่เพราะเธอพูดอย่างนั้นเหรอ” ซ่งซวนเหอไม่ได้ปกปิดว่าเขาคิดว่ามันไร้สาระแค่ไหน “ลองคิดดูสิ คุณกับเซียวเซิงหลินคล้ายกันแค่ไหน? พวกคุณไม่เหมือนกันเลย!”
ซ่งซวนเหอคิดว่าเซียวหยวนหมู่จะต้องหวั่นไหวเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้หรืออย่างน้อยก็สงสัยในตัวเอง แต่สีหน้าของเซียว หยวนมู่สงบลงอย่างคาดไม่ถึง เขาเพียงทำเสียง “อืม” อย่างเงียบ ๆ ก่อนถามว่า “คุณคิดว่าฉันเหมือนใคร?”
"ไม่มีใคร." ซ่งซวนเหอผลักหน้าเซียวหยวนมู่ให้ออกห่างและมองออกไปด้านข้าง “อย่าฟังเรื่องไร้สาระ ฉันแค่อยากอยู่กับคุณในตอนนั้นเพราะคุณหน้าตาดี”
เซียวหยวนมู่ปล่อยมือและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ครู่ต่อมา เขาออกมาจากห้องนอนพร้อมรูปภาพสองรูป เขาส่งมอบให้ซ่งซวนเหอ
ซ่งซวนเหอหยิบขึ้นมาหนึ่งอัน เซียว หยวนมู่สวมเสื้อคลุมรับปริญญาอยู่ที่ประตูมหาวิทยาลัยของเขา แม้ว่าเซียวหยวนมู่ในภาพจะดูห่างไกลในสายตาของเขา แต่พวกเขาก็ยังมีความบริสุทธิ์และความสดใสของเยาวชน
สิ่งนี้ทำให้ซ่งซวนเหอนึกถึงครั้งแรกที่พวกเขาพบกันในทันที เช่นเดียวกับดวงตาที่สดใสของอีกฝ่ายจากตอนที่ซ่งซวนเหอช่วยเขาที่สระน้ำ แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นเซียว หยวนมู่หลังจากเกิดใหม่ แต่มีเพียงไม่กี่คนที่คิดว่าเขาเหมือนเดิมทันทีเพียงแค่มองภาพนี้ ออร่าของพวกเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
Song Xuanhe มองไปที่ Xiao Yuanmu ในปัจจุบันโดยไม่รู้ตัว ในอดีต ซ่งซวนเหอเคยรู้สึกว่าเสี่ยว หยวนมู่ ก่อนเกิดใหม่และหลังเกิดใหม่ไม่มีความแตกต่างกันมากนัก อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่เขาตอนนี้ เขาก็ค้นพบว่ามีความแตกต่างอย่างมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่ง Xiao Yuanmu หลังการเกิดใหม่นี้ค่อยๆเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน มันเกิดขึ้นเป็นเวลานาน
นี่คือเหตุผลที่ซ่งซวนเหอช้ามากที่จะรับมัน จนกระทั่งมีเรื่องกับซุนจินเหริน เขาถึงได้รู้ว่าเซียวหยวนหมู่ได้เกิดใหม่ล่วงหน้าแล้ว หลังจากเห็นภาพนี้ เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่สามารถอ่านเซียว หยวนมู่แบบเดียวกับที่เขาอ่านในตัวตนก่อนเกิดใหม่ได้เป็นเวลานาน
เซียว หยวนมู่คนปัจจุบันไม่สามารถหยั่งรู้ได้
มันเป็นเพียง…. นิ้วของซ่งซวนเหอกระตุกที่ขาของเขา ไม่ว่าเซียว หยวนมู่จะเป็นแบบไหน เขามักจะทำให้เขารู้สึกขัดแย้งและหวาดกลัว
อาจเป็นเพราะเขาเข้าใจเซียว หยวนมู่ก่อนเกิดใหม่ ซึ่งห่างไกลและเย็นชาแต่ก็อ่อนแอเช่นกัน และเพราะเขาได้เห็นว่าเซียว หยวนมู่ ผู้แข็งแกร่งหลังเกิดใหม่ชอบสุนัขมากเพียงใด และเพราะเขาเคยเห็นว่าเซียว หยวนมู่หน้าซีดจนแทบตายหลังจากเคยเห็นงูตัวนั้นมาก่อน
เขารู้จุดอ่อนของเซียว หยวนมู่ ความชอบ และความเจ็บปวดและความมืดมิดที่อยู่ภายใต้ภายนอกที่แข็งแกร่งของเขา เขาเข้าใจเขาอย่างสมบูรณ์โดยไม่ได้ตั้งใจ
คนสุดท้ายที่เขารู้จักสิ่งนี้ดีคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ผู้ซึ่งบอกให้ซ่งซวนเหอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไปก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เซียว หยวนมู่เป็นบุคคลที่สอง แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใด ก็ไม่ได้ถูกกำหนดให้ยืนยาว
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าไม่ว่าเขาจะอยู่ในโลกไหน คนที่เขาห่วงใยก็จะทิ้งเขาไปเสมอ
คนอื่นจะบังเอิญ มีเพียงเซียว หยวนมู่ที่ได้รับแต่งตั้งล่วงหน้าให้จากเขาไป เนื่องจากเป็นกรณีนี้ เขาจึงมีเหตุผลมากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าเรื่องนี้จะยุติลงแล้ว จากนี้ไป Xiao Yuanmu จะมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าเขา จะมีคนรักเขามากมาย หลังจากที่ซ่งซวนเหอจากโลกนี้ไป เซียวหยวนมู่ก็จะสามารถเริ่มต้นใหม่ได้โดยธรรมชาติ
ซ่งซวนเหอจ้องมองภาพที่สอง รูม่านตาของเขาหดลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยิ้ม ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะไม่ต้องรอจนกว่าเขาจะจากไป จากวันนี้ไป ดูเหมือนว่าเขาและเซียวหยวนมู่จะจบลงอย่างสมบูรณ์
บุคคลในภาพที่สองเป็นคนที่ Song Xuanhe คุ้นเคยเป็นอย่างดี: Xiao Shenglin ในสมัยเรียนของเขา
หากคุณเพียงแค่ดูสองคนนี้ในรูปถ่ายเหล่านี้และไม่คิดว่าพวกเขาเป็นอย่างไรในชีวิตจริงซ่งซวนเหอต้องยอมรับว่าเซียวเซิงหลินซึ่งสวมชุดครุยรับปริญญาและมีสีหน้าเย็นชา ใบหน้าดูคล้ายกับ Xiao Yuanmu ก่อนเกิดใหม่ที่อยู่ห่างไกล เพียงแค่เปรียบเทียบรูปภาพทั้งสองนี้ คุณก็จะทราบได้ว่าลักษณะและรูปหน้าของทั้งสองนั้นค่อนข้างคล้ายกันอีกด้วย
Xiao Shenglin ปัจจุบันมีความอ่อนโยนและละเอียดอ่อน คุณลักษณะของเขานุ่มนวลและสง่างาม ในขณะเดียวกัน Xiao Yuanmu ในปัจจุบันก็เย็นชาและไม่แยแส คุณลักษณะของเขาเย็นชาและเฉียบคมยิ่งกว่าเดิม ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าพวกเขาดูเหมือนกัน แต่แน่นอนว่านี่คือหลักฐานว่าไม่มีใครเห็นรูปถ่ายสองรูปนี้
หลังจากเห็นภาพทั้งสองนี้แล้ว ซ่งซวนเหอไม่สามารถนอนลืมตาได้ แม้ว่าเขาจะทำเช่นนั้น เซียวหยวนมู่ก็ไม่เชื่อเขา
ซ่งซวนเหอวางรูปถ่ายลงบนโต๊ะกาแฟและหันไปสบตากับเซียวหยวนมู่ เขายิ้มและถามว่า “คุณกำลังพยายามใช้รูปสองรูปนี้เพื่อพิสูจน์ว่าฉันใช้คุณแทนเซียวเซิงหลินหรือไม่”
เซียว หยวนมู่ไขว่ห้างขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้เท้าแขน เขาเฝ้ารอด้วยสายตาที่เย็นชาตั้งแต่ซ่งซวนเหอจ้องมองภาพถ่ายเหล่านั้น นิ้วของเขาเคาะกับที่วางแขนเป็นจังหวะ เมื่อเขาได้ยินซ่งซวนเหอพูดขึ้น การเคาะก็หยุดลง เขาเงยหน้าขึ้น “คุณใช่ไหม”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ คุณจะเชื่อฉันไหม”
"ใช่."
น้ำเสียงที่เย็นชาแต่หนักแน่นของเซียวหยวนมู่ทำให้ซ่งซวนเหอตกใจ เขามองเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทของเซียว หยวนมู่ มีอารมณ์ที่ซับซ้อนนับไม่ถ้วนซ่อนอยู่ในดวงตาที่ไร้ก้นบึ้งของเขา ซ่งซวนเหอค้นพบว่าจู่ ๆ เขาก็ไม่สามารถพูดคำที่อยู่ในปากของเขาได้
ซ่งซวนเหอมองดูเขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใส่ใจในดวงตาที่ชัดเจนของเขา ดูเหมือนว่าไม่มีอารมณ์ในดวงตาของเขา “แล้วถ้าฉันตอบว่าใช่ล่ะ”
ครู่หนึ่งแห่งความเงียบต่อมา เซียว หยวนมู่เลื่อนมือไปที่ขาของเขา เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นเฉียบเต็มไปด้วยอารมณ์บางอย่าง “ฉันหวังว่าคุณจะปฏิเสธ”
ซ่งซวนเหอมองลงไปแล้วถามอีกครั้ง “ถ้าฉันตอบว่าใช่ คุณจะเชื่อฉันไหม”
เมื่อเขาเห็นซ่งซวนเหอละสายตา บางสิ่งก็วูบวาบผ่านดวงตาสีดำของเซียวหยวนมู่อย่างรวดเร็ว ริมฝีปากเม้มของเขาเม้มเล็กน้อย มีน้ำเสียงที่เย้ายวนใจและอันตรายที่ซ่อนเร้นอยู่ในน้ำเสียงของเขา “เจ้าพูดอะไรข้าก็จะเชื่อ”
อีฟ: ทายสิว่าเฮียเป่าจะพูดอะไร??? นอกจากนี้ อีกครั้งที่ฉันร้องไห้เพราะ SXH ใส่ใจ XYM อย่างชัดเจน (เขาถึงกับบอกว่าเขาเป็น 1 ใน 2 คนที่เขาเคยห่วงใยถึงขนาดนี้) และส่วนที่เขารำพันว่าทุกคนที่เขาห่วงใยจากเขาไปอย่างไร (รวมถึงพ่อแม่ของเขาด้วย) ฉัน—-
คาร่า: หายใจเข้า— (┛◉Д◉)┛彡┻━┻ ทำไมเราต้องเล่นเกมจิตใจแบบนี้ หึ ลูกชายที่น่ารักและแสนดีของฉัน??? ทำไม???? คุณแม่เหนื่อย!! ฉันแค่ต้องการให้ลูกชายของฉันมีความสุขและมีความรัก!! ｡ﾟ(ﾟ´Д`ﾟ)ﾟ｡ แม่ขอหวานทีหลัง ไม่งั้นไม่รู้จะกินได้มากกว่านี้ ใจฉันกำลังเจ็บ… _:(´ཀ`」 ∠):_ …