แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
"นาย. เพลง! อั๊ยยะ ในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณแล้ว!” ชายวัยกลางคนร่างกำยำถือแก้วไวน์ขาวเดินเข้ามา เขายิ้มและพูดว่า “ฉันตั้งใจจะให้คุณโจวแนะนำเราตลอดเวลา แต่ทุกคนยุ่งมาก ไม่คิดว่าวันนี้เราจะมาชนกัน!”
แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคนแล้ว แต่ซ่งกั๋วเชาก็ดูแลร่างกายของเขาเป็นอย่างดี ตอนนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาดูได้รับการฝึกฝนและได้รับการขัดเกลา “เป็นความผิดของฉันเองที่เราไม่สามารถพบกันได้จนถึงตอนนี้ ให้ฉันอุทิศขนมปังปิ้งนี้ให้กับคุณ Mr. Huang”
นายหวางโบกมือของเขา จากนั้นเขาก็กระดกไวน์ขาวลงแก้วก่อนที่ซ่งกั๋วเชาจะดื่มเอง "ไม่จำเป็น. เป็นเกียรติที่ได้พบคุณในวันนี้ คุณไม่จำเป็นต้องดื่มอวยพรให้ฉัน”
“Old Huang ถูกต้อง เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้อยู่กับคุณในวันนี้ มาทุกคน! นี่คือคุณซ่ง!” หลายคนเข้ามา คนหนึ่งยิ้มให้ซ่งกั๋วเฉา ถือแก้วไวน์ในมือ: “นาย เพลง ดื่มซะ!”
ซ่งกั๋วเชารับแก้วแล้วยิ้มตอบ “มาดื่มกันแบบสบายๆ ไม่จำเป็นต้องปิ้งฉัน”
หลังจากดื่มไปสองสามรอบ กลุ่มชายวัยกลางคนที่ห่างเหินกันไปอย่างสุภาพเมื่อครู่ก็เรียกกันและกันว่า "พี่น้อง" พวกเขาไม่ระวังคำพูดเหมือนตอนแรกอีกต่อไป ชายคนหนึ่งพูดว่า “ซงเก อา ฉันอิจฉาจริงๆ ที่คุณมีลูกชายที่ดีสองคน ดูลูกชายของฉัน ฉันพร้อมจุดธูปขอบคุณพระพุทธเจ้าหากพวกเขาจัดการไม่ให้ฉันกังวลเลยแม้แต่วันเดียว”
“ถูกต้อง” คนอื่นพูดเสริม “ลูกชายคนโตของคุณมีบุคลิกที่มั่นคงในขณะที่ลูกชายคนเล็กของคุณฉลาด คนหนึ่งปกป้องบริษัทในขณะที่อีกคนช่วยขยายครอบครัว ถ้าฉันมีลูกแบบนั้น…แค่จินตนาการก็พอทำให้ฉันยิ้มได้”
"อย่างแน่นอน. ฉันไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการว่างานเลี้ยงของตระกูลเซียวจะเป็นอย่างไร เมื่อถึงเวลา เพลงเก่า เจ้าจะต้องกลับมาเล่าให้เราฟัง แบ่งปันกับเราว่าโลกนั้นเป็นอย่างไร ในอนาคต อย่าลืมนึกถึงเราเมื่อคุณกำลังมองหาพันธมิตรทางธุรกิจ อา”
“กลับไปที่หัวข้อที่แล้ว Old Song สอนลูกชายสองคนของเขาได้ดีจริงๆ Old Song ช่วยแนะนำเราหน่อยได้มั้ยคะ? ฉันยังมีเวลาที่จะแนะนำลูกชายคนเล็กของฉัน”
รอยยิ้มของ Song Guochao แข็งเมื่อได้ยินคำเหล่านี้ การสนทนาทำให้เขาจำได้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับซ่งซวนเหอนั้นไม่เหมือนที่พวกเขาคิดเลย ไม่กี่วันก่อน ซ่งซวนเหอได้ย้ายออกไปและแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาจะไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลเซียวอย่างแน่นอน
“เพลงเก่า ทำไมคุณเงียบจัง” มิสเตอร์ฮวงหัวเราะ “บอกฉันมาเร็ว ๆ ว่าฉันควรเลี้ยงลูกอย่างไร สอนวิธีการของคุณแก่เรา”
Mr. Huang เพิ่งย้ายธุรกิจมาที่เมืองหลวงได้ไม่นาน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลซ่งเมื่อสองสามเดือนก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่า Song Xuanhe และ Song Guochao มีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด เขาพูดเพียงแค่นี้เพราะเขาคิดว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกดีหากได้ยินลูกชายของเขาได้รับคำชม ท้ายที่สุด หากเป็นเขา การได้ยินคนอื่นชมเชยลูกชายของเขาจะต้องทำให้เขามีความสุขอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยกย่องซ่งซวนเหอและซ่งซวนหลิน เขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อใกล้ชิดกับซ่งกั๋วเชา
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคุณหวางจะไม่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกตระกูลซ่ง แต่คนอื่นๆ ก็ทราบ ในตอนแรกพวกเขายังชื่นชม Song Xuanhe กับ Mr. Huang เพราะพวกเขาต้องการดูว่าความสัมพันธ์ระหว่าง Song Xuanhe และ Song Guochao นั้นแย่มากอย่างที่ลือกันหรือไม่ นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครหยุดเขา การแสดงออกในปัจจุบันของ Song Guochao ให้คำตอบแก่พวกเขา
“อั๊ยยะ เราออกมาที่นี่เพื่อพักผ่อนและดื่ม เรากำลังพูดถึงลูก ๆ ของเราเพื่ออะไร? Old Huang คุณไม่ควรทำอย่างนั้น มาดื่มกันอีกสักแก้วเถอะ”
Mr. Huang เป็นนักธุรกิจมาหลายปีแล้ว เขาตระหนักว่าเขาพูดผิดเมื่อเห็นการแสดงออกที่ไม่มีความสุขของ Song Guochao ดังนั้นเขาจึงคว้าโอกาสที่จะออกจากสถานการณ์นี้ทันที “ใช่ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันจะดื่มแก้วนี้เพื่อเป็นการลงโทษ”
คนอื่นหัวเราะแล้วเปลี่ยนเรื่อง พวกเขาคุยกันเรื่องตลาดหุ้นและกอล์ฟ ทุกหัวข้อวนเวียนอยู่กับ ซ่งกั๋วเชา ทำให้อารมณ์ของเขาดีขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจ
“มันไม่สนุกเลยถ้าเราจะดื่มที่นี่ เราไปสนุกที่อื่นกันดีไหม? ฉันจองที่ให้เราทำคาราโอเกะข้างล่าง ไปพักผ่อนที่นั่นกันเถอะ”
ปาร์ตี้ลงไปข้างล่าง ทันทีที่พวกเขาออกจากลิฟต์ มีคนถามว่า “เฮ้ นั่นซวนเหอไม่ใช่เหรอ Old Song นั่นลูกชายคุณไม่ใช่เหรอ ใครอยู่ข้างๆเขา”
ซ่งกั๋วเฉาหยุดชั่วคราว เมื่อเขาเห็นว่าเป็นซ่งซวนเหอ อารมณ์ดีของเขาก็หายไป และรอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหายไป
“ดูเหมือนว่า…เขาอยู่กับลูกสาวของซ่งตงเจีย ฉันคิดว่าเธอชื่อซ่ง เจียหนี่” ดูเหมือนจะมีใครบางคนจำพวกเขาได้ บุคคลนั้นพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของซ่งเอ๋อร์เฉ่าและซ่งตงเจียเข้ากันได้ดี ไม่คาดคิดว่าจะเป็นความจริง”
คนอื่นๆ แลกเปลี่ยนสายตากัน ครู่หนึ่งพวกเขาทั้งหมดก็ยืนอยู่ตรงนั้น
Song Guochao ไม่ได้สังเกตเห็น Song Jiani ในตอนแรก แต่เมื่อเขาได้เห็นเธอแล้ว สีหน้าไม่พอใจแต่เดิมของเขากลับดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเดิม
ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงและผู้ชายจะทานอาหารตามลำพังหรือร้องคาราโอเกะด้วยกัน อย่างไรก็ตาม ทั้งครอบครัวของซ่งซวนเหอและซ่งเจียหนี่เคยพยายามพาพวกเขามาอยู่ด้วยกันในอดีตอย่างกระตือรือร้น คนส่วนใหญ่ที่นี่รู้เรื่องนี้ เขาควรทำอย่างไรหากข่าวการนัดพบของพวกเขาไปถึงตระกูลเซียว
"นาย. เพลง ตั้งแต่เราเจอพวกเขา คุณอยากทักทายไหม? ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะ….”
คนที่พูดหยุดกลางคัน การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
Song Guochao ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเหลือบไปเห็นและใบหน้าของเขาก็มืดลงทันที ซ่งเจียนี่และซ่งซวนเหอกอดกัน—หรือมากกว่านั้นคือซ่งเจียนี่จับซ่งซวนเหอเพียงฝ่ายเดียวและไม่ยอมปล่อย
ไม่ว่า Song Guochao ครั้งหนึ่งเคยต้องการให้ Song Xuanhe และ Song Jiani อยู่ด้วยกันมากเพียงใด ตอนนี้เขาอยากจะแยกพวกเขาออกจากกัน
ซ่งซวนเหอยังคงไม่สังเกตว่าพวกเขากำลังมองมาที่เขา ทันทีที่เขาออกจากสตูดิโอ เขาก็ถูกซ่ง เจียหนี่หยุดไว้ เธอเคยขู่ว่าจะบอกครอบครัวซ่งเกี่ยวกับสตูดิโอ ถ้าเขาไม่ยอมกินข้าวกับเธอ เธอยังบอกด้วยว่าเธอมีเรื่องสำคัญจะบอกเขา
เดิมที ซ่งซวนเหอไม่ต้องการให้ความสนใจกับเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดว่าเหตุการณ์ยาเสพติดกับ Zhou Rong จะเกิดขึ้นในไม่ช้า เขาคิดว่าเขาอาจจะได้เบาะแสบางอย่างจาก Song Jiani เช่นนี้เขาจึงเลือกที่จะไปกับเธอ
น่าเสียดายที่ Song Jiani ทำได้เพียงแค่บอกเขาว่าเธอชอบเขามากแค่ไหนและเล่าเรื่องอดีตของเธอกับพิธีกรดั้งเดิม เธอไม่ได้พูดถึงอะไรร้ายแรง ความอดทนของซ่งซวนเหอก็หมดลง และเขาก็พยายามออกไปหลังจากจ่ายเงินเสร็จ
แต่ก่อนที่เขาจะไปไกลมาก ซ่ง เจียหนี่ก็โอบแขนเธอไว้รอบตัวเขา
"ไปกันเถอะ." เสียงของ Song Xuanhe ลดลง "ตอนนี้."
“ฉันไม่ปล่อย!” ดวงตาของ Song Jiani เป็นสีแดงขณะที่เธอพูดว่า “Xiao Yuanmu ไม่ชอบคุณเลย! ถ้าเขาทำได้ เขาคงไม่ได้ไปอเมริกา Xuanhe ฉันรักคุณเท่านั้น มีเพียงฉันเท่านั้นที่จะไม่ทิ้งคุณ เราดีมาก ทำไมคุณถึงตกหลุมรักเขาและเริ่มเกลียดฉัน ชอบฉันแทน โอเคไหม”
"ไม่เป็นไรขอบคุณ." ซ่งซวนเหอต้องการที่จะงัดนิ้วของเธอออกจากแขนของเขา อย่างไรก็ตาม เธอจับแน่นขึ้น ข้อนิ้วของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว ถ้าเขาใช้กำลังมากกว่านี้ เขาจะทำร้ายเธอ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบซ่ง เจียหนี่ แต่เขาก็ไม่ต้องการทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งเช่นกัน ดังนั้น สิ่งที่เขาทำได้คือทำสีหน้าให้เย็นลง “ฉันจะพูดอีกครั้ง ปล่อยฉัน ถ้าเธอไม่ปล่อย ฉันจะต้องใช้กำลัง”
ชายวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา ชายคนหนึ่งพูดว่า “ซวนเหอ อา พวกเจ้าเป็นอะไร….?”
เดิมทีซ่ง เจียหนี่ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเธอเห็น Song Guochao เธอก็ปล่อย Song Xuanhe ทันที
“ลุงซ้ง”
ซ่งกั๋วเชาบังคับตัวเองให้ยิ้มขณะทักทายซ่ง เจียหนี่ จากนั้นเขาก็หันไปมองซ่งซวนเหอ เสียงของเขาลดลงเล็กน้อย "คุณกำลังทำอะไร?"
ในที่สุดซ่งเจียหนี่ก็ยอมปล่อยมือ ซ่งซวนเหอออกห่างจากเธอไปสองก้าวแล้วมองไปทางซ่งกั๋วเฉา ครั้งหนึ่งเขาไม่ได้มองเขาอย่างไม่พอใจ “คุณต้องการอะไรไหม”
“คำถามแบบนั้นคืออะไร?” ซ่งกั๋วเชาชำเลืองมองผู้คนที่อยู่กับเขาและถามด้วยความโกรธว่า “ทัศนคติแบบนี้คืออะไร? ฉันต้องมีเหตุผลที่จะมองหาคุณหรือไม่”
“ลุง นั่นไม่ใช่สิ่งที่ซวนเหอหมายถึง เขาไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”
ซ่งเจียหนี่พยายามไกล่เกลี่ย คนอื่น ๆ เฝ้าดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้น การจ้องมองของทุกคนกลายเป็นครุ่นคิดมากยิ่งขึ้นเมื่อพวกเขาสบตากัน ทุกคนรู้เกี่ยวกับ Song Xuanhe และ Xiao Yuanmu แต่ตอนนี้ ซ่งเจียนี่ทำตัวเหมือนแฟนปกป้องแฟนของเธอ
ซ่งกั๋วเชาก็คิดเช่นนั้น การแสดงออกของเขาดูอัปลักษณ์ยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถโกรธหญิงสาวต่อหน้าทุกคนได้ เขาทำได้แค่พูดกับซ่งซวนเหอว่า “ทำไมคุณไม่กลับบ้าน มันสายไปแล้ว กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้”
Song Xuanhe ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวของ Song Guochao ตอนนี้ที่เขาต้องการกลับไปกับเขา เขาหันไปมองซ่งกั๋วเฉาและสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองซ่ง เจียหนี่ด้วยท่าทีระวังตัวเล็กน้อย ในขณะนั้นเขาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาหัวเราะ. “ ฉันยังมีเรื่องจะคุยกับซ่งเจียหนี่ ถ้าอยากกลับบ้านก็ไปเอง”
ซ่ง เจียหนี่เงยหน้าขึ้น สีหน้ายินดี เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ซ่งซวนเหอเริ่มเดินออกไปแล้ว เธอรีบวิ่งไล่ตามเขา
"คุณ!" Song Guochao ต้องการเอื้อมมือไปจับ Song Xuanhe อย่างไรก็ตาม มีคนจำนวนมากเกินไปที่นั่น เขาทนไม่ได้ที่จะทำอะไรที่น่าอาย สิ่งที่เขาทำได้คือสาปแช่งอย่างเงียบ ๆ “น่าขายหน้าอย่างยิ่ง”
คนอื่นๆ ทำเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตว่าซ่งซวนเหอไม่สนใจซ่งกั๋วเชาและเหมือนพวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่ซ่งกั๋วเฉาพูด พวกเขาทั้งหมดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในที่สุดก็มีบางคนพูดว่า “ไปกันเถอะ ถ้าเด็กอยากเล่นก็ปล่อยเขา ไปร้องเพลงกันเถอะ”
Song Guochao รู้ว่าเขาอาจจะกลายเป็นเรื่องตลกถ้าเขาจะจากไปตอนนี้ เขาบังคับตัวเองให้ยิ้ม “เด็กสมัยนี้ดื้อรั้นมาก ไปกันเถอะ."
*
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังเขา ซ่งซวนเหอหันกลับมาและยกมือขึ้น บ่งบอกให้ซ่งเจียหนี่หยุดอยู่กับที่ จากนั้นพระองค์ตรัสว่า “จะพูดอะไรก็พูดได้ที่นี่”
“ฉัน…คุณชอบเซียว หยวนมู่จริงๆ เหรอ?” Song Jiani ยืนห่างจาก Song Xuanhe สองเมตร “คุณไม่เคยรู้สึกอะไรกับฉันเลยจริงๆ เหรอ”
ดวงตาของซ่งซวนเหอเย็นชา และน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมย “ฉันไม่เคยชอบคุณ นอกจากนี้ ฉันเกลียดการถูกรบกวน”
เมื่อเผชิญกับความใจร้อนและเย็นชาที่ไม่เปิดเผยของซ่งซวนเหอ ซ่งเจียนี่กัดริมฝีปากของเธอ
ครึ่งวินาทีต่อมา Song Xuanhe ก็ยังไม่ได้ยินคำตอบของ Song Jiani ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาและพูดว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะไป”
“เดี๋ยวก่อน…” ซ่งเจียนี่ก้าวไปข้างหน้า แต่หยุดชั่วคราว จากนั้นเธอก็ถามว่า “เซียว หยวนมู่มีดีอะไรนักหนา? ฉันไม่คิดว่าคุณชอบเขาจริงๆ ฉันจะไม่เชื่อเว้นแต่คุณจะบอกฉันว่า...คุณจะเลือกเซียว หยวนมู่มากกว่าชีวิตของคุณเอง”
เขาไม่ตอบเธอ ดวงตาของ Song Jiani แดงก่ำอีกครั้งเมื่อมองตามร่างที่จากไปของเขา มือที่ห้อยอยู่ข้างเธอบีบแน่นเป็นกำปั้น ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวจากการที่เธอกัดมันอย่างหนัก ในที่สุดเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วตะโกนว่า “โจวรงต้องการทำร้ายคุณ! นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะบอกคุณในวันนี้!”
ซ่งซวนเหอหยุดชั่วคราว เขาพูดขอบคุณก่อนจะจากไป
เมื่อกลับมาที่รถ ระบบถามว่า：【คุณมาหาซ่ง เจียหนี่ไหม เพราะคุณเคยได้ยินโจวหนานพูดว่าซ่ง เจียหนี่เป็นเพื่อนคนเดียวของเจ้าของที่พักเดิมตอนที่เขาทุกข์ใจที่สุด】
ซ่งซวนเหอทำเหมือนไม่ได้ยินคำถามของระบบและสตาร์ทรถ
ระบบพูดกับตัวเองไปเรื่อย ๆ : 【ระดับอันตรายของคุณยากที่จะตัดสิน…. อย่างน้อยภารกิจก็เสร็จสิ้นไม่มากก็น้อย เมื่องานเลี้ยงตระกูลเซียวสิ้นสุดลง คุณจะได้เสร็จสิ้นฉากทั้งหมดที่อธิบายโดยตรงในหนังสือ ใช่ ทำไมคุณถึงคิดว่าเซียว หยวนมู่ไม่อยากให้คุณไปงานเลี้ยง?]
ในที่สุดซ่งซวนเหอก็พูดขึ้น “ฉันไม่ได้วางแผนที่จะเริ่มต้นด้วย”
【แต่ ความผันผวนทางอารมณ์ของคุณบอกฉันว่าคุณเคยโกรธเมื่อเขาบอกให้คุณอย่ามาทางโทรศัพท์ ถ้าไม่คิดจะไปจะโกรธทำไม นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่าคุณจริง ๆ แล้ว…. 】
"หุบปาก."
อีฟ: อ๊ะ ซวนเหอ มูมู่ก็มีเหตุผลของเขา อย่าโกรธ