ในตอนหัวค่ำของตอนเที่ยงที่เมฆลอยขึ้นบนท้องฟ้าโดยไม่ปล่อยให้แสงแดดส่องผ่านและสัมผัสกับดินแดนแห่งโบนเลค นกอีกาเกาะอยู่บนต้นไม้ที่ใกล้ที่สุดในป่า ร้องหากัน แต่นกรอบๆ ป่าลดจำนวนลงเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้าด้วยเหตุผลบางประการ อาจมีคนบอกว่าสาเหตุมาจากฤดูหนาวที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วทำให้นกจำนวนมากอพยพจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง แต่คำถามก็คือว่านั่นเป็นเหตุผลจริงๆ หรือมีอย่างอื่นที่ยังไม่ถูกค้นพบหรือไม่
เพนนีนั่งอยู่กับเลดี้แม็กกี้ที่ต้องออกไปข้างนอกในวันนี้ เนื่องจากเธอได้รับเชิญไปงานเลี้ยงน้ำชา
ห้องของ Damien กำลังทำงานบนผ้าปูที่นอนที่เธอได้รับมอบหมาย แม้ว่าตอนนี้แทนที่จะทำงานเกี่ยวกับหนังสือที่มอบให้เธอ เพนนีก็ฝึกฝนลายมือของเธอเพื่อให้มันดูโทรมน้อยลงและดูสง่างามมากขึ้น จุ่มปากกาขนนกลงในหมึก เธอดึงขึ้นเพื่อให้ปลายปากกาเลื่อนผ่านแผ่นกระดาษที่สะอาด
ครั้งที่สองที่เธอทำ หมึกหยดใหญ่หยดลงบนแผ่นกระดาษเพื่อสร้างน้ำทรงกลมสีน้ำเงินเหมือนหยดที่กระเซ็นออกมา วางปากกาขนนกลง เธอหยิบกระดาษ parchment เอียงเพื่อให้หมึกไหลกลับเข้าไปในขวด แต่เมื่อถึงเวลาที่กระดาษ parchment ได้ดูดซับของเหลวเข้าไปแล้ว เพนนีพับกระดาษเตรียมเก็บไว้ข้าง ๆ ขณะที่เธอพยายามเขียนจดหมายถึงแม่ผู้ล่วงลับเพื่อที่เธอจะได้วางไว้ในสุสานของเธอ
หลังจากเขียนจดหมายถึงมารดาเสร็จ เธอมองดูท้องฟ้าซึ่งมืดน้อยกว่าวันก่อนแต่ไม่มีอะไรดีขึ้น วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จิตใจของเธอหมกมุ่นอยู่กับการศึกษาที่เลดี้แม็กกี้คอยแนะนำ เธอไม่มีเวลาหยุดคิดว่าจะทำอะไรดี
'อยู่แต่ในห้อง. เหยี่ยวจะมาให้อาหารและน้ำแก่คุณ ถ้ามีอะไรถามเขา' นั่นคือคำพูดของอาจารย์เดเมี่ยนก่อนที่เขาจะออกจากห้องเพื่อไปทำงาน
ไม่กี่วันมานี้ การเปลี่ยนแปลงของเพนนีและเดเมี่ยนดีขึ้น เมื่อรู้สถานการณ์ปัจจุบันของเธอว่าเธอเป็นแม่มดขาว เธอจึงตัดสินใจอยู่ที่นี่ในคฤหาสน์ของควินน์ เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะเดเมี่ยนหยุดให้เธอทำสิ่งแปลก ๆ หรือเพราะสิ่งแปลก ๆ และทัศนคติแปลก ๆ ของเดเมี่ยนได้เติบโตขึ้นกับเธอ
เธอหยิบขวดหมึกในมือขึ้นมา เธอจ้องมองที่กระจกใสทำให้หมึกสีน้ำเงินข้างในดูมืดมน เมื่อนึกถึงเวลาที่ยาของแม่มดดำเปลี่ยนจากสีหนึ่งเป็นอีกสีหนึ่ง เธอสงสัยว่าเป็นไปได้ไหมที่จะทำสิ่งนี้กับขวดหมึกนี้
เธอยื่นขวดเข้ามาใกล้เธอและจ้องมองมัน วินาทีผ่านไปกลายเป็นนาทีและมากขึ้นจนในที่สุดเธอก็วางขวดลง เธอสงสัยว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร มีแก้วที่แยกมือของเธอออกจากของเหลว แต่แก้วได้ก่อตัวเป็นสื่อโดยตรงเพื่อเปลี่ยนของเหลวจากสิ่งที่เป็นอันตรายให้เป็นของเหลวที่ไม่เป็นอันตราย
ยกมือขึ้นมองดูเธอจ้องมองที่แขนที่อ้าออกของเธอว่าเธอต้องการอะไรในการเปลี่ยนแปลงแบบเดียวกัน เธอลุกขึ้นจากที่นั่ง ยกมือขึ้น ยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปที่ระเบียงเปิดโล่งซึ่งมีม่านปลิวไสวเพราะลมทะเล เมื่อก้าวออกไปเธอก็ได้รับการต้อนรับจากอากาศ ผมของเธอปลิวสยายไปตามแรงลม เธอรวบผมบางส่วนไว้ด้านหลังใบหู แล้วมองไปข้างหน้าเธอที่ผืนน้ำกว้างใหญ่ที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตาในตอนนี้ มันทำให้เธอครุ่นคิดว่ามีอะไรอยู่อีกฝั่งของน้ำนี้ ชีวิตมีอยู่จริงหรือดำรงอยู่เพียงน้ำ?
ราวกับไม่กี่นาที เมฆเคลื่อนตัวซึ่งอยู่ต่อหน้าดวงอาทิตย์ ปล่อยให้แสงอาทิตย์ส่องกระทบผืนน้ำก่อนที่มันจะหายไปอีกครั้ง จากนั้นเพนนีก็มองลงมา มือของเธอจับขอบราวกั้น น้ำแตะผนังด้านล่างของคฤหาสน์อย่างต่อเนื่อง เธอโน้มตัวไปข้างหน้าอีกนิดเพื่อมองลงมา เมื่อเธอมองเห็นหน้าต่างสองบานซึ่งเรียงต่อกัน จนถึงตอนนี้เธอไม่ได้สังเกตเห็น แต่เธอคิดมาตลอดว่ามีเพียงชั้นล่าง แล้วก็ชั้นที่ห้องของเดเมี่ยนซึ่งมีหลังคาเข้ามาหลังจากนั้น
เพนนีสามารถหลบหนีชะตากรรมของการจัดตั้งทาสได้ เธอรอดพ้นจากเงื้อมมือของการถูกพบเห็นโดยชายคนหนึ่งที่ตามหาเธอ แต่บางครั้งโชคก็ไม่เข้าข้างเสมอไป
ขณะที่เธอชะโงกหน้ามองดูคฤหาสน์และผืนน้ำ เธอกลับไม่ได้ยินเสียงของใครบางคนที่เรียกเธอหรือพูดคุยกับเธอ ด้วยมือของเธอที่คลายบนราวและเท้าของเธอที่ยกตัวเองขึ้นเพื่อให้ดูดีขึ้น มีคนจากข้างหลังผลักเธอ
เพนนีตื่นตระหนกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็รู้ตัวว่าเธอลื่นล้มและก้าวพลาด เพียงพอให้เธอรู้สึกถึงลมที่พัดโชยมาขณะที่เธอตกลงไปในน้ำเย็นพร้อมเสียงน้ำกระเซ็นที่ดัง
ด้วยแรงทำให้เธอตกลงไปในน้ำ ร่างของเธอจมลงไปในฟองอากาศที่ก่อตัวขึ้นรอบตัวเธอ ทิ้งรอยสีขาวไว้ตรงนั้นก่อนที่เธอจะถูกพยุงกลับขึ้นไปในอากาศโดยส่วนใหญ่อยู่ในน้ำ มือของเธอสั่นขณะที่เธอพยายามรักษาตัวให้อยู่เหนือน้ำ เพนนีสูดอากาศเข้าไปในปากของเธอปริมาณมาก แต่เมื่ออากาศเข้าไป น้ำก็เข้าไปในปากของเธอและทำให้เธอไอ ขณะที่เธอพยายามพยุงตัวให้ลอยอยู่ในน้ำที่เธอถูกล้อมรอบ