แปลโดย Yuzu
คนจากสำนักจัดการสัตว์ประหลาดมาอย่างรวดเร็วหลังจากได้รับข่าว
ที่หัวของกลุ่มเป็นผู้หญิงในชุดรัดกุม
เธอสูง ผิวสีน้ำตาลอ่อน ผมยาวมัดไว้ด้านหลังศีรษะอย่างเรียบร้อย
“ที่นี่เป็นย่านที่อยู่อาศัยชั้นสูง แล้วจะมีมอนสเตอร์ปะปนอยู่ได้อย่างไร” ข้างหลังเธอ สมาชิกในทีมคนหนึ่งถามอย่างสงสัย
“สิ่งนี้ไม่ง่าย …… ไม่ใช่สัตว์ประหลาดธรรมดาอย่างแน่นอน” เหวินเหยามองไปที่โถงจัดเลี้ยงที่อยู่ไม่ไกลและขมวดคิ้ว
เสียงของแมลงที่คลานอย่างหนาแน่นมาจากมัน ทำให้มันดูมืดมนและน่าหดหู่
เธอตัดสินใจทันที “ติดต่อหัวหน้าหมู่ทันที”
“แค่บอกว่ามีเผ่าพันธุ์ที่น่าสงสัยว่ามาจากเหวได้ปรากฏตัวขึ้นในเมืองด้านบน”
เหวินเหยากล่าว
"...!"
อะไร เหว?!
ทุกวันนี้มนุษย์ได้สำรวจเกือบทั่วทั้งทวีปแล้ว ยกเว้นที่เดียวคือเหว
มีหมอกที่เป็นพิษสูงในอากาศ และความลึกของเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุดนั้นมีเพียงความมืดที่ไม่มีวันสิ้นสุด ไม่เคยมีใครรอดออกมาจากมันได้ และมนุษย์รู้น้อยมากเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ที่นั่น
หากเป็นความจริงที่สัตว์ประหลาดจากอเวจีปรากฏตัวในเมืองหลัก สถานการณ์จะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
สมาชิกในทีมไม่กล้าชักช้าและตอบว่า “ใช่!”
ในเวลานี้ ชายชราในชุดพ่อบ้านเดินเข้ามาจากด้านข้างและรีบวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วยอาการผื่นขึ้นและสิ้นหวังอย่างน่าประหลาดใจ: “ได้โปรด ช่วยนายน้อยของฉันด้วย นายน้อยของฉันยังอยู่ข้างใน!”
“น่าขายหน้า” ลมหายใจของ Shi Zechun ไม่มั่นคงในขณะที่เขาดุว่า “ลากเขากลับมา!”
ผมของเขากระเซิงและเสื้อผ้าขาดวิ่น เขาดูยุ่งเหยิงและความสงบก่อนหน้านี้ก็หายไป แต่เขายังสามารถรักษาศักดิ์ศรีได้
คนรับใช้หลายคนของตระกูล Shi ปฏิบัติตามคำสั่งและดึงพ่อบ้านชราที่น้ำตาไหลกลับมา
ดวงตาของเหวินเหยาจับจ้องที่ร่างของเขาครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกัดฟันและพูดว่า:
"เคลื่อนไหว."
“เราจะไม่รอหัวหน้าหมู่เหรอ”
เหวินเหยาส่ายหัวด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและหายใจเข้าลึก ๆ “มันสายเกินไป สิ่งสำคัญคือต้องช่วยเหลือผู้คนก่อน”
ในไม่ช้า Shi An ก็มาถึงศูนย์กลางของการเปลี่ยนแปลง
แขกคนนั้นล้มลงกับพื้น ขากรรไกรของเขาถูกฉีกออกกว้าง และผิวหนังที่แห้งกรังของเขายืดออกจนเหลือแต่กระดูก เผยให้เห็นภาพความตายที่แปลกประหลาด ท้องของเขาเปิดออกแล้ว และแมลงสัตว์ประหลาดยังคงหลั่งไหลออกมาจากมันอย่างต่อเนื่อง
ชิอันก้มลง
เขาใช้นิ้วลอกกระดาษทิชชู่แห้งออกจากลำตัวของชายคนนั้น เผยให้เห็นรูบี้ขนาดใหญ่
ไม่มีอวัยวะภายในในรูขนาดใหญ่ในร่างกาย แต่ด้ายสีแดงคล้ายเส้นเลือดกลับปกคลุมซี่โครงและครอบครองทรวงอกและช่องท้องทั้งหมด
ซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกของเส้นไหม มีแมลงขนาดเท่าเล็บมือ
มันดูเหมือนกับแมลงภายนอกทุกประการ แต่มีขนาดเล็กกว่ามาก มีเกล็ดคล้ายชุดเกราะสีดำสนิทที่ส่องแสงแวววาวแบบโลหะแข็งเย็น ตรงหัวมีใบหน้าอัปลักษณ์ที่มีลักษณะเหมือนมนุษย์
ราวกับสัมผัสได้ถึงอันตราย ใบหน้าแสดงท่าทางน่ากลัวและตื่นตระหนกและกรีดร้องเสียดหู
ด้ายสีแดงเลือดสั่นไหว และแมลงสัตว์ประหลาดรอบๆ ดูเหมือนจะได้รับคำสั่งให้รวมตัวกันไปทางศพ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการปรากฏตัวของฉืออัน พวกเขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้และทำได้เพียงส่งเสียงดังกังวลออกไปไม่กี่ก้าว
ชิอันลดศีรษะลงและขยับเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็ตกตะลึงเล็กน้อย
กลิ่นอายชั่วร้ายบางอย่างกระจายออกมาจากบริเวณหน้าอกของศพ
เย็น มืด และเหมือนนิ้วที่สัมผัสกับอากาศรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ
——เมื่อระยะทางสั้นลง การรับรู้นี้ก็ชัดเจนและแตกต่างมากขึ้นเรื่อยๆ
เป็นไปไม่ได้ที่จะเพิกเฉย
ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึก ๆ และหรี่ตาด้วยความเพลิดเพลิน รูม่านตาที่แคบลงเล็กน้อยของเขาหดเล็กลงเป็นร่องบางๆ ในพริบตานั้น และแสงสีแดงเข้มก็สว่างวาบออกมาจากพวกเขา
……สบายจัง
ชิอันหลับตาโดยไม่รู้ตัว
ในความมืด ความรู้สึกแปลก ๆ บางอย่างผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา ปลายนิ้ว กระดูกสันหลัง และก้างปลาของเขามีอาการคันเล็กน้อย ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจะทะลวงเปลือกมนุษย์ที่อ่อนนุ่มและเปราะบางในปัจจุบันของเขาและงอกออกมาจากระหว่างเนื้อและกระดูกของเขา
มันไม่ใช่ภาพลวงตาที่เกิดจากเวทมนตร์ แต่เป็นเกล็ด กรงเล็บ และปีกของแท้
จะช่วยคืนร่างเดิมของเขาได้หรือไม่!
ฉืออันลืมตาขึ้นและสำรวจแมลงตรงหน้าด้วยสายตาประหลาดใจ
——เขาเปลี่ยนใจ
ฉืออันยื่นมือออกไป ปลายนิ้วสีขาวอันอ่อนนุ่มของเขาถูกปกคลุมด้วยเงามืดของเกล็ดมังกร และเล็บอันแหลมคมของเขาฉายแสงเย็นเฉียบขณะที่เขาเฉือนเข้าไปด้านใน
ด้ายแตกในครั้งเดียว
ฝูงแมลงในระยะไกลดูเหมือนหุ่นเชิดที่ขาดเชือก พวกมันส่งเสียงดังเป็นบริเวณกว้าง และที่เหลือก็วิ่งหนีอย่างโกลาหล ราวกับพวกมันเป็นแมลงวันหัวขาด
แมลงตัวเล็ก ๆ ถูกจับเข้าไปในมือของ Shi An อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ รูปลักษณ์ที่น่าสยดสยองปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมันขณะที่มันส่งเสียงแหลมและพยายามดิ้นรนอย่างรุนแรงด้วยขาทั้งหกของมัน บิดตัวและพยายามหลบหนี
มันค่อนข้างน่ารำคาญ
Shi An ถูนิ้วของเขาเข้าด้วยกันอย่างมีนัยยะ
ราวกับสัมผัสได้ถึงอันตราย แมลงตัวน้อยตัวแข็งทื่อเล็กน้อย
มันไม่กล้าขยับ
Shi An ยับยั้งแรงกระตุ้นเพื่อบีบมันให้ตาย เขาใช้ปลายนิ้วกรีดผิวหนังและบีบเลือดหยดเล็กๆ
ลูกปัดสีเลือดยืนตัวสั่นอยู่บนผิวสวยของชายหนุ่ม มันเหมือนทับทิมขนาดเท่าเมล็ดข้าว เปล่งแสงประหลาดและเจิดจ้าในความมืด
สวยงามและอันตราย
แมลงตัวเล็กขยับขาและตัวสั่นขณะที่มันพยายามถอยห่าง
ฉืออันอดไม่ได้ที่จะบีบมัน ใช้แรงกดบนนิ้วของเขา และส่งเม็ดเลือดไปข้างหน้า
แมลงตัวน้อย: “……”
มันถูกบังคับให้ทำอะไรนอกจากถือลูกปัดโลหิตและกลืนมันลงทั้งน้ำตา
ในจังหวะที่เลือดหยดเล็กๆ ถูกดูดเข้าไป ขาของมันก็ขยับ ศีรษะเอียง และล้มลงในฝ่ามือของ Shi An ราวกับลูกปัดที่ไร้ชีวิต
ในวินาทีถัดมา แมลงทั้งหมดในห้องโถงก็หงายหลังและตายสนิท
เสียงกัดฟันและเสียงขูดหยุดลงทันที
ความเงียบนั้นน่าขนลุกเล็กน้อย
Shi An เก็บมันไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างพึงพอใจ
ในขณะนั้นเอง มีแสงที่แกว่งไปมาและเสียงฝีเท้าจากข้างหลัง พร้อมกับเสียงร้องด้วยความโล่งใจขณะที่ผู้ที่ถูกช่วยติดอยู่
ขณะนั้นเองมีแสงไฟสว่างขึ้นที่ทางเข้าห้องโถงจัดเลี้ยง
เหวินเหยาซึ่งยืนอยู่ที่ประตูถูกแช่แข็ง
เธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมีชีวิตติดอยู่ตรงกลางพื้นที่ที่มอนสเตอร์ยึดครอง
ณ จุดนี้ อีกฝ่ายหันศีรษะและมองข้ามไป
ผิวของชายหนุ่มสดใสมาก ร่างกายของเขายังพัฒนาไม่เต็มที่ และไหล่ของเขาก็เพรียวบาง เผยให้เห็นถึงความเปราะบางและความประณีต ขนตาและผมของเขามีสีน้ำตาลทองอ่อนๆ
เขาหรี่ตา ดูเหมือนจะไม่สบายใจกับแสงจ้าที่จู่ๆ
ห้องโถงมืดเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดที่เปียกโชก
พื้นดินเต็มไปด้วยฝูงแมลงหนาแน่น ดูราวกับนรกบนดิน ซึ่งทำให้ตาตกตะลึง ความมืดอันหนาวเย็นที่แฝงตัวอยู่ภายในทำให้อากาศเต็มไปด้วยบรรยากาศที่น่ากลัวและคาดเดาไม่ได้
เขาดูออกนอกสถานที่มาก
และ……ไม่เป็นอันตราย
เหวินเหยาจับไฟฉายแน่นขึ้นและเปล่งเสียงถาม:
"คุณสบายดีไหม?"
“อืม”
Shi An พยักหน้าและดูมีมารยาทดีและน่าสงสาร
เขาหรี่ตาลงอย่างเป็นธรรมชาติ และรอยยิ้มเบา ๆ ของความพึงพอใจผ่านริมฝีปากของเขาเหมือนแสงวาบ
——ฉันคงดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว
ยี่สิบนาทีต่อมา
ชีอันถูกห่อตัวด้วยผ้าห่มหนา ถือถ้วยนมร้อนและวางอยู่ข้างถนน เผยให้เห็นเพียงหัวที่มีขนปุกปุย
พ่อบ้านกำลังเดินเตร่ไปเรื่อย ๆ เกี่ยวกับบางสิ่งที่อยู่ด้านข้าง
ชิอันก้มหน้าลงอย่างเหม่อลอยและตอบเป็นระยะๆ
กะทันหัน.
รองเท้าคู่หนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
“ซืออัน นี่คุณ” น้ำเสียงของชายผู้นั้นเย็นชาเป็นพิเศษ ปราศจากอารมณ์ใดๆ “ถ้าอย่างนั้น ฉันไม่ต้องหาครั้งที่สองเพื่อคุยกับคุณโดยเฉพาะ”
"?"
ชิอันถือนมและเอียงศีรษะเพื่อมองดู
“ฉันได้ยินมาว่าคุณผ่านการทดสอบแล้ว ไม่เลวเลย”
Shi Zechun พิจารณาเรื่องนี้เบา ๆ และหลังจากนั้นทันทีคำพูดของเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมกับการข่มขู่เล็กน้อยระหว่างคำพูดของเขา:“ ในกรณีนี้ Shi Rui พี่ชายของคุณจะลงทะเบียนกับคุณในปีนี้ ดังนั้นคุณควรช่วยเขาอีกเล็กน้อย และอย่าไปแข่งกับเขา วางตัวให้ถูกที่ เข้าใจไหม”
พ่อบ้านกำกำปั้นข้างสนามและแทบหมดลมหายใจ:
"..."
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้เป็นนายจะเฉยเมยจริงๆ —— หลังจากที่ลูกชายของเขากลับมาจากความตาย สิ่งแรกที่เขาทำคือทำให้ชิอันหลุดออกจากทางของลูกชายนอกสมรสของเขา
Shi An ให้ "โอ้" ช้าๆ
เขาครุ่นคิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างเขินอาย:
“……นั่น คุณคือ?”
สือ เจ๋อชุน: “……”
เส้นเลือดบนขมับของเขาตึงขึ้น และเสียงของเขาก็กัดฟันเล็กน้อย: “สืออัน อย่าคิดว่าคุณจะทำได้——”
เสียงของเหวินเหยาดังมาจากด้านหลัง:
“ขอโทษครับ ขอโทษที่ขัดจังหวะ”
ความโกรธของ Shi Zechun ถูกปิดกั้นไว้ครึ่งหนึ่ง และเขาหันกลับมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม และทันทีหลังจากนั้น เขาก็เห็นชายคนนั้นยืนอยู่ข้างหลัง Wen Yao
ในขณะนั้น Shi Zechun รู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเขาถูกแช่แข็ง
เขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
"ท่าน." เหวินเหยาก้าวไปด้านข้างและทักทายคนที่อยู่ข้างหลังเธอ “คนนี้เป็นคนที่ใกล้เคียงที่สุด”
ชายผู้นั้นสูง ตั้งตรง มีความเยือกเย็นและแหลมคม และมีกลิ่นอายแห่งการฆาตกรรมที่เกือบจะเกิดขึ้นได้
ผิวของเขาขาวมาก และผมยาวของเขาถูกมัดไว้ด้านหลังศีรษะ ไหลลงมาราวกับสายน้ำสีเงินยวง
Mu Heng ลดสายตาลงอย่างไม่เร่งรีบ
ใต้ขนตาสีขาวเงิน ดวงตาของเขาเป็นสีน้ำเงินน้ำแข็ง
การจ้องมองของเขาเย็นชาราวกับแสงของมีดที่ดับลงในหิมะ กวาดไปทั่วคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ
“ซืออัน?”
เสียงของเขาเยือกเย็นพอๆ กับตัวเขาเอง ไม่แยแสและต่ำ มีพื้นผิวโลหะเล็กน้อย
Shi An เงยหน้าขึ้นและมองดู
ดวงตาของเขาค่อยๆ เบิกกว้าง
สัญชาตญาณของมังกรถือไพ่เหนือกว่า อัดแน่นจิตใจของเขาโดยไม่มีช่องว่างแม้แต่น้อย
--ว้าว!
--สว่าง! ส่องแสง! ส่องแสง!
ผู้เขียนมีอะไรจะบอก:
ถ้าลูกของเราไม่ได้อยู่ในร่างมนุษย์ มันเป็นเรื่องที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง