บทที่ 109: อุบัติเหตุ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Shanteler มองดูแผงเวทย์มนตร์ที่ถูกทำลายอย่างเงียบ ๆ เขาดูจริงจังและเย็นชา ทหารรับจ้าง Glory รวมถึง Davidson ทุกคนเชื่อว่ากลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau ได้ส่งคนของพวกเขาไปทำลายอาคม มีเพียง Shanteler เท่านั้นที่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau
การเสียชีวิตของ Orwell ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau นักฆ่าคนใดโง่เขลาที่ทิ้งร่องรอยไว้หลังจากที่เขาฆ่าออร์เวลล์ได้อย่างไร คนอื่นไม่รู้ว่าเขารู้เรื่อง Mourtta และ Hotchbini ดี พวกเขาโหดร้ายและเย็นชาในความเป็นจริง ถ้าพวกเขาต้องการ พวกเขาสามารถฆ่าผู้หญิงคนนั้นได้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสนทนาในฉากการฆ่าและพูดถึงเจ้าหญิง Shanteler คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงการปกปิดความจริง
ใครทำจริง? ทำไมพวกเขาถึงทำมัน? Shanteler คิดลึก เขารู้สึกว่าบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า เขาคิดว่าจะรายงานผู้บังคับบัญชาหลังจากที่เขากลับมาที่สถานี เขาสามารถขอให้เขามาที่ Blackwater City โดยเร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม วงเวทย์ถูกทำลาย และการเชื่อมต่อระหว่างเมือง Blackwater และเมือง White Mountain ก็ถูกตัดขาด มันกลายเป็นเรื่องยากที่จะรายงานแอนโทนี่ ไม่ต้องพูดถึงการส่งเขามาที่นี่พร้อมชุดเวทย์มนตร์ ตอนนี้ผู้บัญชาการของพวกเขาควรฝึกฝนทักษะการใช้ดาบเพื่อไล่ตามระดับสูงสุดในตำนาน และเขาไม่รู้ว่ามีข่าวที่น่าตื่นเต้นอะไรออกมาจากเมืองแบล็ควอเตอร์
"การซ่อมแซมอาเรย์เวทมนตร์ใช้เวลานานเท่าใด" Shanteler ถามด้วยน้ำเสียงกังวล
“ไม่แน่ใจ อาจารย์ เราจะพยายามอย่างเต็มที่” นักเวทย์เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
"ใช้เวลานานที่สุดเท่าไร" Shanteler ไม่พอใจกับคำตอบของ Mage คนนั้น เขาต้องการเวลาที่เฉพาะเจาะจงเพื่อวางแผนเป็นชุด ศัตรูที่ซ่อนอยู่ในความมืดจะต้องไม่ง่าย ต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมากในการวางแผนแผนการที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้าง Glory และ Tiger of Tawau
“สักวันหนึ่ง มาสเตอร์ อาร์เรย์เวทมนตร์จะสามารถทำงานได้อีกครั้งในหนึ่งวัน” นักมายากลกล่าวว่า
ด้วยคำตอบของนักเวทย์คนนั้น Shanteler ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเทียบกับกลุ่มทหารรับจ้างทั่วไป กลุ่มทหารรับจ้าง Glory นั้นทรงพลังมาก หากพวกเขาต้องการซ่อนตัวเพียงวันเดียวเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาควรจะทำได้
"ชานเทเลอร์" เดวิดสันมาที่สนามพร้อมกับทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเขา
"กลับไปที่ห้องของคุณ" Shanteler ไม่อดทนต่อ Davidson และมองเขาอย่างสกปรก
“แชนเทลอร์ เราจะทำอย่างไรกับการตายของออร์เวลล์? เราแค่ปล่อยฆาตกรไปงั้นเหรอ?” เดวิดสันถามด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
“ออร์เวลล์จะไม่ตายโดยเปล่าประโยชน์ ฉันจะตรวจสอบการตายของเขาและให้คำตอบกับคุณ คุณต้องกลับไปที่ห้องของคุณและรอผลการสอบสวนของฉัน ส่งคำสั่งของฉันให้ทุกคนอยู่ในสถานีและไม่มีใครอยู่ อนุญาตให้ออกไปได้ตั้งแต่บัดนี้ การมอบหมายอื่น ๆ ทั้งหมดจะถูกเลื่อนออกไป” Shanteler พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
เดวิดสันมองลงไป แม้ว่าเขาและ Shanteler จะมีตำแหน่งที่ใกล้เคียงกันและมีอายุต่างกันเพียงหนึ่งปี แต่เขาก็เคารพ Shanteler ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา นานมาแล้ว Anthony มีพลังคล้ายกับ Shanteler และ Davidson อยู่ไกลจากพวกเขา หลังจากที่ Anthony เข้ารับช่วงต่อธุรกิจของครอบครัว เขาขอให้ Shanteler รับผิดชอบการจัดการรายวันของกลุ่มทหารรับจ้าง Glory
ทุกคนสามารถทำได้มากในหนึ่งวันเท่านั้น Shanteler ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการจัดการกลุ่มทหารรับจ้าง แต่เขาก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการฝึกฝน มันยากมากที่จะรักษาสมดุลของทั้งสองอย่าง หลังจากคิดอย่างจริงจังแล้ว Shanteler ก็ตัดสินใจที่จะรับผิดชอบในการจัดการกลุ่มทหารรับจ้างเพื่อที่เขาจะได้มีเวลาให้ Anthony โฟกัสไปที่การฝึกทักษะดาบ แอนโทนี่กลายเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์ และเดวิดสันกลายเป็นนักดาบอาวุโส ในขณะที่แชนเทเลอร์ยังคงเป็นนักดาบอาวุโส ทักษะการใช้ดาบของ Shanteler ไม่ดีเท่าเมื่อก่อน แย่กว่าของ Davidson เล็กน้อยด้วยซ้ำ
ทั้ง Anthony และ Davidson รู้ว่า Shanteler มีส่วนช่วยเหลืออะไรให้กับกลุ่มทหารรับจ้าง ดังนั้น Davidson จึงต้องรับสิ่งไร้สาระจากเขาและเต็มใจรับเมื่อ Shanteler ขอให้เขาทำบางสิ่ง
Shanteler อยู่ในเกวียน กำลังคิดว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีเมื่อสองสามวันก่อน และจู่ๆ สิ่งต่างๆ ก็เปลี่ยนไปได้อย่างไร Shanteler รู้สึกสับสนและไม่สามารถหาเหตุผลสำหรับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นได้
* * * *
ทหารรับจ้างผู้น่าสงสารเดินโซเซอยู่บนถนน ชีวิตมีขึ้นมีลง มีคนร่ำรวยมากมายในเมืองแบล็ควอเตอร์ แต่ก็มีหลายคนที่ไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ ไม่แปลกที่จะเห็นทั้งคนจนและคนรวยในเมือง
เกวียนผ่านไปโดยทหารรับจ้างผู้ยากจน ทหารรับจ้างผู้น่าสงสารคนนั้นเย้ยหยัน จากนั้นเขาก็กลิ้งไปไกลพอสมควรแล้วนอนลงกับพื้น กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาเบิกตากว้างมองดูเกวียน ถ้าคนในเกวียนไม่สนใจเขาและขับต่อไป เขาจะรายงานต่อสายตรวจ ถ้าพวกเขาเป็นคนดี บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับเขาที่ถูกตี เขาสามารถได้รับค่าตอบแทนเป็นอย่างน้อย มีความคิดแวบเข้ามาในหัวของเขา "ฉันควรมองหาโอกาสที่จะถูกโจมตีหรือไม่" อาชีพใหม่ได้รับการพัฒนา
เกวียนหยุดลง ชายชรากระโดดลงจากรถแล้วเดินไปหาทหารรับจ้างคนนั้น เขาพูดคุยเพียงเล็กน้อยก่อนที่สายตรวจจะมาถึงที่เกิดเหตุ ความยุติธรรมสามารถจัดหาได้โดยการลาดตระเวนเท่านั้น พวกเขาจะสามารถอำนวยความสะดวกในการสื่อสารระหว่างทั้งสองฝ่าย
เกวียนของ Shanteler เพิ่งข้ามถนนและหยุดกะทันหัน เขาขมวดคิ้วและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"
“ท่านอาจารย์ ดูเหมือนว่ามีอุบัติเหตุอยู่ข้างหน้าพวกเรา กองตรวจอยู่ที่นั่น” คนขับเกวียนตอบ
“สายตรวจ?” Shanteler มีรอยยิ้มที่แทบจะมองไม่เห็นบนใบหน้าของเขา นิ้วของเขาสัมผัสด้ามดาบเหมือนกำลังลูบไล้คนรัก “แน่ใจเหรอว่าเป็นสายตรวจ” คนฉลาดมักจะระแวงมาก Shanteler เคยวิเคราะห์จากมุมต่างๆ เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้น เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ ถึงตากลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau ที่จะควบคุมการลาดตระเวนในปีนี้ หาก Shanteler ถูกโจมตีโดยหน่วยลาดตระเวนปลอม มันจะทำให้ความขัดแย้งระหว่างกลุ่มทหารรับจ้าง Glory และ Tiger of Tawau เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม
“อาจารย์ครับ มันคือสายตรวจ เกวียนข้างหน้าเราชนคนครับ สายตรวจกำลังจัดการอยู่ครับ” คนขับเกวียนกล่าวว่า
Shanteler ยกม่านเกวียนขึ้นและมองออกไปข้างนอก เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยท่ามกลางกลุ่มทหารลาดตระเวนที่ถือคบเพลิง คนที่หันไปทางตรงข้ามดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขาหันกลับไปมอง สายตาของเขาพบกับ Shanteler's Shanteler ยิ้มแม้ว่าเขาจะกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นคนนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ บุคคลนั้นเป็นผู้ประกอบการในสหภาพการค้าทูเมน ชื่อของเขาคือโรเบิร์ต เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก มีธุรกิจมากมายกับสี่กลุ่มทหารรับจ้างระดับสูง เขาเป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่ก้าวร้าวท่ามกลางคนอื่น ๆ ที่มีธุรกิจกับ Country of Mercenaries สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาเป็นเพื่อนที่ดีของโรเบิร์ต
ภายใต้แสงคบเพลิง Shanteler สามารถเห็นความลังเลบนใบหน้าของ Robert เขาเรียกแม่บ้านออกมาและกระซิบบางอย่างกับเขา แม่บ้านคนนั้นหันหลังกลับและวิ่งไปที่ Shanteler
หลังจากที่ Robert ออกจาก Country of Mercenaries แม่บ้านชราคนนั้นก็มีหน้าที่จัดการทุกอย่าง Shanteler ก็มีการติดต่อกับเขาเช่นกัน เขาไม่ได้สงสัยอะไร เขาเปิดม่านประตูขึ้นเองเพื่อต้อนรับแม่บ้านชรา
“ท่านอาจารย์” แม่บ้านชรากระซิบพร้อมกับร่างครึ่งหนึ่งอยู่ในเกวียน “เจ้านายของฉันบอกว่าอีกสองสามวันข้างหน้าจะไม่สงบ โปรดระวัง”
"หืม?" Shanteler ตกใจมากแล้วถาม "คุณหมายความว่าอย่างไร"
“ท่านอาจารย์ นี่เป็นคำที่อาจารย์ขอให้ข้าส่งต่อให้ท่าน ข้าก็ไม่รู้ความหมายเหมือนกัน” แม่บ้านชราพูดเสียงเรียบ
Shanteler เงยหน้าขึ้นมอง Robert แต่ Robert มองไปทางอื่น ร่างกายของโรเบิร์ตผ่อนคลาย ดูเหมือนว่าเขาจะถอนหายใจ Shanteler ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
ความสามารถของ Robert ได้รับการอนุมัติด้วยตนเอง ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา Shanteler ได้เห็น Robert ในวัยหนุ่มเติบโตจากนักธุรกิจธรรมดาไปสู่การเป็นนักธุรกิจ เขามีคนมากพอที่จะช่วยเหลือและปกป้องเขา และต้องการจ้างกลุ่มทหารรับจ้างไม่กี่กลุ่มมาเป็นผู้คุ้มกัน โรเบิร์ตเป็นคนใจกว้าง เป็นคนชอบมนุษย์จึงมีเพื่อนฝูงมากมาย
Shanteler เชื่อว่า Robert ต้องเคยได้ยินอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถบอกเขาได้ทุกอย่าง ดังนั้นเขาจึงส่งแม่บ้านเก่าไปให้คำแนะนำแก่เขา
Shanteler คิดเล็กน้อยและเคาะเกวียนเบา ๆ “พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว ข้ามีเรื่องต้องจัดการในตอนนี้”
“นายท่าน พาเพื่อนไปด้วย” คนขับเกวียนกล่าว
"ไม่จำเป็น." Shanteler ส่ายหัวของเขา เขาเป็นนักดาบอาวุโส ตราบใดที่เขาตื่นตัว เขาควรจะสามารถหนีจากศัตรูได้แม้ว่าเขาจะมีปัญหาก็ตาม นอกจากนี้ เขามีม้วนเวทมนตร์ SOS และอุปกรณ์เวทมนตร์อื่นๆ ในแหวนมิติที่เขาสามารถใช้เพื่อช่วยตัวเองได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัว กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาไว้ใจโรเบิร์ตโดยไม่รู้ตัว ถ้าเขาต้องสงสัยว่ามิตรภาพยี่สิบปีของพวกเขา เขาจะเชื่ออะไรได้อีก
“นายท่าน พาคนสองสามคนไปด้วย” คนขับเกวียนกล่าว
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ต้องการมัน ฉันก็ไม่ต้องการมัน” Shanteler กระโดดลงจากเกวียนแล้วและเดินก้าวยาวไปหา Robert
การลาดตระเวนเกือบจะเสร็จสิ้นการทำงานแล้ว ทหารรับจ้างที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้สนใจความเจ็บปวดของเขาและยิ้มไปทั่วใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าโรเบิร์ตเป็นคนใจกว้างและให้เงินเป็นค่าตอบแทนแก่เขาในจำนวนที่เหมาะสม
Robert เห็น Shanteler เดินผ่านมา เขาดูตื่นตระหนกเล็กน้อยและยิ้มอย่างขมขื่น ดูเหมือนว่า Shanteler จะไม่เห็นความตื่นตระหนกและรอยยิ้มอันขมขื่นของเขา และเดินต่อไปหา Robert เขายิ้ม “เพื่อนเก่า ฉันต้องการปรึกษาบางอย่างกับคุณ คุณจะไม่ปฏิเสธฉันใช่ไหม”
“เพื่อนเก่าของฉัน ทำไมฉันถึงปฏิเสธที่จะคุยกับคุณ เข้ามาเลย เราคุยกันได้” โรเบิร์ตไม่สามารถหยุดรอยยิ้มอันขมขื่นของเขาได้ เขามีสีหน้าเสียใจ ดูเหมือนเขาจะเสียใจที่เปิดเผยความลับบางอย่างเกี่ยวกับแรงกระตุ้นต่อ Shanteler
Shanteler รู้สึกแย่กับเรื่องนี้เช่นกัน เขาไม่ชอบให้คนอื่นอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ อันที่จริง เขาซาบซึ้งมากที่โรเบิร์ตได้ให้คำแนะนำแก่เขา อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาที่สำคัญมากนี้ เขาต้องขุดค้นข้อมูลให้ได้มากที่สุด ครั้งนี้เขาต้องทำให้โรเบิร์ตรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาจะตอบแทนบุญคุณอีกหลายร้อยเท่าเมื่อเขาผ่านช่วงอันตรายนี้ไปได้
Shanteler ข้ามคำทักทายตามมารยาทและก้าวเข้าไปในเกวียน เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับโรเบิร์ต แต่พวกเขาเป็นคนคนละประเภทกัน เกวียนของ Shanteler ดูเหมือนเกวียนทั่วไป นอกจากพรมแล้ว ในเกวียนก็ไม่มีอะไรอีก เขาไม่สนใจสินค้าฟุ่มเฟือย ผู้ที่ชื่นชอบสินค้าฟุ่มเฟือยจะไม่ตามใจตัวเองกับงานมากเท่ากับเขา เกวียนของโรเบิร์ตหรูหรามาก มีสินค้าฟุ่มเฟือยทุกประเภท Shanteler มองไปที่เกวียน แต่ไม่สามารถเอาทุกอย่างเข้าไปได้ในทันที เขากำลังคิดว่าจะพูดอะไรในขณะที่เขามองไปรอบๆ เกวียน