ตอนที่ 116: กองคาราวาน
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ในที่สุดแสงตะวันก็มาถึง สถานการณ์ในเมือง Blackwater สงบลงอย่างเห็นได้ชัด ผู้คนกลับมาใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ พ่อค้ากลับไปดูแลธุรกิจของพวกเขา และทหารรับจ้างกลับไปทำภารกิจให้สำเร็จ ชีวิตของผู้คนทั่วไปไม่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ยกเว้นความจริงที่ว่าสถานที่ซึ่งค่ายทหารรับจ้าง Glory ครั้งหนึ่งเคยเป็นพื้นที่ราบ ปัจจุบันเมือง Blackwater ไม่เปลี่ยนแปลง นี่เป็นการแสดงพลังของ Mourtta และ Hortchbini
ในขณะที่เขากำลังสังเกตสถานการณ์ Anfey ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล เขารู้ขีดจำกัดของตัวเองเป็นอย่างดี เขาสามารถก่อความวุ่นวายในเมืองได้ แต่ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะได้รับประโยชน์จากความวุ่นวายนี้ เขาอาจนำสหายทั้งหมดของเขาไปสู่ความหายนะ เขามีข้อเสนอน้อยเกินไป และไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งโต๊ะพนันด้วยซ้ำ ตัดสินจากสถานการณ์ปัจจุบัน ผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ Mourta ไม่ใช่เขา
Anfey ไม่รู้ และ Yolanthe ก็เช่นกัน ทูตจาก Ellisen Empire และ Shansa Empire ได้พบกันแล้ว เนื่องจากข่าวจาก Blackwater City ทูตมีความเห็นไม่ลงรอยกัน สนธิสัญญาที่พวกเขากล่าวถึงก่อนหน้านี้ก็ไร้ค่าเพราะข้อโต้แย้งนี้เช่นกัน Ellisen และ Shansa ต้องการแยก Maho Empire อย่างเท่าเทียมกัน ดังนั้นความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเติบโตในอัตราที่ใกล้เคียงกันและรักษาสมดุล อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นใน Blackwater พวกเขาต้องพิจารณาอนาคตของอาณาจักรใหม่อีกครั้ง หลังจากที่พวกเขาแบ่งอาณาจักรมาโฮแล้ว ใครก็ตามที่ควบคุมประเทศแห่งทหารรับจ้างจะเป็นเจ้าแห่งแผ่นดิน
หลังจากสามวันแห่งความเงียบงัน จักรวรรดิเอลลิเซนก็ตอบสนอง พวกเขาอ้างว่าภรรยาของ Anthony ล้มป่วยและส่งทีมไปดูแลเธอ พลังรวมของทีมนี้สูงกว่าทีมที่ชานซาส่งไปคุ้มกันองค์หญิงเสียอีก หัวหน้าทีมคืออาร์คเมจไมค์ และประกอบด้วยนักดาบอาวุโสแปดคนและทหารมากประสบการณ์สี่พันนาย อย่างไรก็ตาม เป็นที่น่าสงสัยว่าพวกเขาจะไปถึงเมือง White Mountain ได้สำเร็จหรือไม่ ในเชิงภูมิศาสตร์ เมืองแบล็ควอเตอร์อยู่ใกล้กับอาณาจักรเอลลิเซ่นมากกว่า และเมืองไวท์เมาน์เทนอยู่ใกล้ชานซ่ามากกว่า เช่นเดียวกับที่ทีมของ Shansa ต้องผ่าน White Mountain City ทีมของ Ellisen จะต้องผ่านเมืองที่เพิ่งตกไปอยู่ในมือของ Shansa Empire และกลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau Mourtta และ Hotchbini จะไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาผ่านไปง่ายๆ เมื่อคิดจากมุมมองของอีกฝ่าย Shansa กังวลว่า Anthony จะทำอะไรบางอย่างเมื่อพวกเขาผ่านไป ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทีมของพวกเขามีขนาดใหญ่มาก
หลังจากที่ Yolanthe รู้เรื่องนี้ เขาส่งข้อความถึง Blackwater และให้ฉายา Anfey ว่า "บารอน"
Anfey ไม่สนใจตำแหน่งอันสูงส่ง เขาสังเกตสถานการณ์อีกสองสามวัน และพบว่าเมืองเข้าใกล้จุดที่เกิดความตึงเครียดภายในเมืองมากกว่าภายนอก เขารู้ว่า Mourtta และ Hortchbini ตั้งใจจะควบคุมทั้งเมือง ในฐานะคนแปลกหน้าในเมือง Anfey รู้ว่าพวกเขาจะดึงดูดความสนใจในไม่ช้า
Anfey พูดคุยกับ Black Eleven และตัดสินใจออกจากเมืองชั่วคราว สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ Black Eleven ได้มอบงานของเขาในเมืองให้กับผู้ชายคนอื่นและตัดสินใจออกไปกับพวกเขา นี่หมายความว่าเขาสนใจทีมของเขามาก ซึ่งหมายความว่าระดับสูงก็เช่นกัน
กลุ่มออกจากเมืองอย่างง่ายดายด้วยข้อมูลประจำตัวที่ Black Eleven ให้มา พวกเขาได้รับชื่อใหม่เช่นกัน: ทหารรับจ้างอาลีบาบา กลุ่มไม่แน่ใจว่าอาลีบาบาคือใครหรืออะไร แต่พวกเขาเชื่อใจแอนฟีย์และไม่ได้โต้แย้งชื่อนี้
ถนนระหว่างสองเมืองไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด แม้จะใช้เวลายี่สิบปีในการซ่อมแซม แต่ยุคนี้ก็ยังขาดเทคโนโลยี ขณะที่ Anfey นั่งอยู่ในเกวียน ร่างกายของเขาสั่นไปตามจังหวะของรถม้า ยูนิคอร์นหนุ่มนั่งลงข้างเท้าของเขา หัวสีเงินของมันเงยขึ้น และดวงตาสีฟ้าอ่อนกวาดตามองไปรอบๆ มันไม่ได้ดูเศร้าเลย และถ้ามันสามารถกระดิกหางได้เหมือนสุนัข มันก็ดูเหมือนหมาปั๊กตัวเล็กๆ
Suzanna, Niya และ Shally นั่งรถม้าคันเดียวกัน แต่ไม่ใช่เพราะ Anfey วางแผนไว้แบบนั้น ทั้ง Suzanna และ Niya ขอนั่งกับเขา เนื่องจากถนนยาวและการเล่นกับยูนิคอร์นเป็นหนทางในการข้ามเวลา
ถนนเต็มไปด้วยรถม้าที่มุ่งหน้าไปยัง White Mountain City และมีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่มุ่งหน้าไปยัง Blackwater City เห็นได้ชัดว่าผู้คนยังคงไม่แน่ใจว่าขั้นตอนต่อไปของ Mourtta จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นพ่อค้าหรือทหารรับจ้างที่ทำภารกิจให้สำเร็จหรือตามล่าหาคริสตัล ทุกคนต่างก็ต้องการที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบสงบ
กองคาราวานบางคันก็เร็วบ้างช้าบ้าง Anfey ต้องการให้เพื่อนๆ พักผ่อนบ้าง ดังนั้นรถม้าของพวกเขาจึงเดินทางได้ช้าที่สุด ในท้ายที่สุด กองคาราวานของพ่อค้าเพียงรายเดียวจากอาณาเขตกรูซยังคงอยู่ใกล้กับรถม้าของพวกเขา กองคาราวานทั้งสองคุ้นเคยกันหลังจากเดินทางไม่กี่วัน
หลังจากที่พวกเขาตั้งค่ายในคืนนี้ Anfey ก็ออกจากค่ายของตัวเองและมุ่งหน้าไปยังค่ายของพ่อค้า หลังจากรู้ว่าพ่อค้ามาจากอาณาเขตกรูซ ซูซานนารู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด และมักมีอาการงุนงง เมื่อใดก็ตามที่ Anfey พยายามคุยกับเธอ เขาจะต้องพยายามหลายครั้งเพื่อให้เธอสนใจ เขาจะเลิกสนใจเธออีกครั้งหลังจากผ่านไปสองสามประโยค Anfey รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอาณาเขต วันหนึ่งพวกเขาจะไปที่นั่นและช่วยซูซานนาคืนสิ่งที่เป็นของเธอ
มันเป็นกองคาราวานของเจ้าของทาส เมื่อ Anfey เดินเข้าไปในค่าย พ่อค้ากำลังขนถ่ายสินค้า คนที่คับแคบในเกวียนขนาดเล็กคือผู้หญิงอายุสามสิบกว่า การปฏิบัติต่อเด็กผู้หญิงและเด็กดีกว่าเพราะพวกเขาจะขายได้ราคาดีกว่า
Anfey เชื่อมโยงทาสกับการปฏิบัติและการทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมมาโดยตลอด หลังจากได้เห็นพวกเขาด้วยตัวเอง เขาก็รู้ว่ามันไม่จริงทั้งหมด ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าได้รับการปฏิบัติอย่างเลวร้าย แต่เด็กผู้หญิงทุกคนมีเสื้อผ้าที่มีสีสัน มีศิลปินสี่คนในคาราวานแต่งหน้า และครูสองคนสอนวิธีปฏิบัติตนอย่างถูกต้อง เด็กผู้หญิงต้องเรียนรู้วิธีการเดินแบบสตรีผู้ดี ใครไม่ปฏิบัติตามจะถูกลงโทษ ไม่เฆี่ยนตีแน่นอน หากการลงโทษทิ้งรอยไว้บนทาส จะมีราคาที่ต้องจ่าย มีนักเวทย์อาวุโสสองคนอยู่ที่นั่นเช่นกันซึ่งรับผิดชอบในการอาบน้ำและทำความสะอาดผู้หญิง
ทาสทุกคนดูแข็งแรงและเปล่งปลั่ง แต่ก็ไม่ยากที่จะเพิกเฉยต่อความสับสนและความกลัวที่ฝังรากลึกในดวงตาของพวกเขา พวกเขารู้ว่าแม้พวกเขาจะแต่งตัวสวยงาม แต่ก็ยังเป็นสินค้า ไม่ใช่ผู้คน
คริสเตียนมองกองคาราวานด้วยความรังเกียจ เขาเกลียดธุรกิจแบบนี้ แต่เขารู้ว่าตราบใดที่มีสงคราม ก็จะมีทาส ผู้ชายจะกลายเป็นคนงาน ทำงานสกปรกที่สุดและอันตรายที่สุด ผู้หญิงสามารถก่อหนี้ได้บางส่วน สงครามต้องเสียเงิน และผู้มีอำนาจจะไม่พลาดโอกาสที่จะใช้หนี้
ไม่สำคัญว่าความคิดของเขาจะเป็นอย่างไร: คริสเตียนสามารถประกาศสงครามกับทั้งทวีป แต่เขาไม่สามารถทำลายระบบปัจจุบันได้ด้วยตัวคนเดียว ผู้ชายที่ฉลาดกว่าจะพยายามเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง ในขณะที่คนใจดีจะพยายามช่วยเหลือผู้โชคร้าย อย่างไรก็ตาม สำหรับทั้งโลก มันไม่มีค่ามากนัก
"นายท่าน! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่านหาเวลามาที่นี่ได้" อาหับ หัวหน้ากองคาราวานเดินเข้ามาและพูดด้วยรอยยิ้ม
"คิดว่าฉันจะเดินไปรอบ ๆ เพื่อฆ่าเวลา" Anfey กล่าว
“สนใจรับสักตัวไหมครับ” อาหับขยิบตาให้เขา “พักผ่อนเถอะ นายท่าน ข้าจะไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่ม เราทุกคนเป็นเพื่อนกันที่นี่ และข้าจะไม่ทำแบบนั้นกับเพื่อน”
ดวงตาของ Anfey กวาดมองทาสและเขาก็ส่ายหัว "พวกเขาธรรมดาเกินไป" เขากล่าว "ไม่สนใจ." มันเป็นข้อแก้ตัว แม้ว่าเขาจะสนใจ แต่เขาก็จะไม่พยายามที่จะซื้อมัน แน่นอนสหายของเขาจะตอบสนองไม่ดี โดยเฉพาะ Niya และ Suzanna ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร?
คำพูดของเขาทำให้อาหับไม่พอใจเล็กน้อย "มาทางนี้ พระเจ้าข้า"
Anfey เดินกับ Ahab ไปยังรถม้าที่ตกแต่งอย่างหรูหรา อาหับดึงผ้าที่คลุมรถม้าแล้วดึงออก “แล้วพวกเขาล่ะ?” เขาถามอย่างภาคภูมิใจ
มีผู้หญิงเพียงสี่คนในรถเข็น ดูเหมือนว่าการรักษาของพวกเขาจะดีกว่าเด็กสาวเสียอีก พวกเขาทั้งหมดมีผมสีเขียวอ่อน มีดั้งจมูกสูงและหูแหลม แม้แต่ความเย่อหยิ่งและการแสดงออกทางไกลของพวกเขาก็เหมือนกัน
“เอลฟ์?”
“ว่าไงครับเจ้านาย”
Anfey มองไปที่ข้อมือของผู้หญิง พวกเขาทั้งหมดสวมกำไลต้านเวทมนตร์ราคาแพง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดสามารถต่อสู้ได้ "ฉันไม่ชอบเอลฟ์ พวกมันหน้าตาเหมือนกันหมด และไม่น่าสนใจพอ"
“พวกเขาไม่เหมือนกันอย่างแน่นอน ดูที่ดวงตาของเธอสิ”
"การแสดงออกของพวกเขาเหมือนกันทั้งหมด"
อาหับถอนหายใจ หากเป็นคนอื่น เขาจะคิดว่าพวกเขาหลอกลวง และบอกเพียงว่าพวกเขาไม่สนใจเพราะพวกเขาสามารถจ่ายได้ เขากำลังสนทนากับบุคคลที่มีผู้พิพากษารุ่นเยาว์สองคนเป็นเพื่อน และเขารู้ว่า Anfey สามารถจ่ายได้
“ฉันมีอีกอันหนึ่ง” อาหับตรัส “ดีกว่าพวกเอลฟ์ ฉันรับรอง แต่ฉันต้องเตือนเธอ เธอมันบ้า”
"บ้า?"