บทที่ 120: ฝึกฝนการต่อสู้
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Anfey มองเห็นเงาที่เดินไปทางรถม้าของเขาผ่านรอยแตกในผ้าม่าน ข้างนอกมืดแต่เขายังจำได้ว่าใครกำลังเดินผ่านมา ใบมีดลมรอบตัวเขาหายไป
เงานั้นหยุดอยู่นอกรถม้า จากนั้นดึงผ้าม่านออกทันทีและกระโดดเข้าไปในรถม้า ราวกับว่าเธอไม่สามารถทำได้หากไม่รีบทำ
Anfey มองที่เธอ เขายังคงยืนพิงผนังรถม้าโดยไม่แสดงออก
เจ้าหญิงดูประหม่ามาก เธอประสานนิ้วเข้าด้วยกันแล้ววางมือไว้ข้างขา ดวงตาของเธอเปลี่ยนไปและเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการสบตากับเขา
Anfey ใส่ใจในรายละเอียดมาก เขาสังเกตภาษากายของเธอทั้งหมดและได้ข้อสรุปของเขาเอง เขายังคงแสดงออกอย่างเย็นชา ในสถานการณ์เช่นนี้ การนิ่งเงียบดีกว่าการพูด ไม่สำคัญว่าเธอจะพูดหรือทำอะไร ความเงียบเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เธอประหม่า
มือของเจ้าหญิงสั่น หาก Anfey ได้พูดคุย แม้ว่าจะเป็นการทักทายหรือคำถามในฐานะอาจารย์ เธอสามารถใช้มันเป็นโอกาสในการสื่อสารได้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ความเงียบทำให้เธอไม่แน่ใจ
เจ้าหญิงไม่สามารถทนต่อความเงียบอันน่าสะพรึงกลัวได้อีกต่อไป เธอเอื้อมมือไปหยิบเชือกชุดของเธอ เธอใช้เวลานานมากในการแก้เชือก ทั้งๆ ที่ควรจะแก้ได้ง่ายๆ จากนั้นเธอก็ยกชุดของเธอขึ้นอย่างนุ่มนวล
ข้างในคือชุดชั้นในสีขาวของเธอ มันยังเปียกจากตอนที่อาหับเปียกโชก มันเกาะแน่นกับร่างกายของเธอเน้นส่วนโค้งของร่างกายของเธอ บางครั้ง ผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยก็เย้ายวนมากกว่าผู้หญิงเปลือยกาย ส่วนเว้าส่วนโค้งของเจ้าหญิง ผิวพรรณสดใส หน้าอกอิ่มเอิบ และดวงตาที่เศร้าสร้อยและหวาดกลัวก็เพียงพอแล้วที่จะปลุกเร้าผู้ชายส่วนใหญ่
อย่างไรก็ตาม Anfey ไม่ใช่ผู้ชายส่วนใหญ่ เขาไม่ได้สังเกตเห็นร่างของเจ้าหญิง เขามุ่งความสนใจไปที่เท้าของเธอแทน เธอมีบาดแผลสองแห่งที่นั่น เลือดยังแห้งอยู่และดูเหมือนเป็นแผลถลอก เธออาจดูดีเมื่อไม่สวมรองเท้า แต่พวกเขายังคงอยู่ในถิ่นทุรกันดารและไม่ใช่พระราชวัง มีหลายสิ่งหลายอย่างที่สามารถขีดข่วนเท้าของเจ้าหญิงได้
เมื่อเจ้าหญิงพยายามจะถอดเสื้อชั้นใน Anfey พูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "คุณต้องการให้ฉันล้างแค้นคุณหรือไม่"
เจ้าหญิงทรงลังเล จากนั้นจึงฉีกเสื้อชั้นในออกเพื่อพิสูจน์ความมุ่งมั่น
เธอขยับเข้าใกล้ Anfey อาจเป็นเพราะเธอไม่มีประสบการณ์ เธอจึงหลีกเลี่ยงการสัมผัสสถานที่ใด ๆ ที่อาจสื่อความหมายทางเพศอย่างระมัดระวัง และพิงไหล่ของ Anfey เท่านั้น
Anfey ถอนหายใจ ค่ายของเขาดูสงบ แต่ความจริงแล้วมีการป้องกันแน่นหนามาก เขาไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เห็นเจ้าหญิงไปที่รถม้าของเขา เขาไม่ต้องการให้ข่าวลือแพร่สะพัดในกลุ่ม
“คุณไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้” เขาบอกเจ้าหญิง "อาหับจะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อเห็นดวงอาทิตย์ยามเช้า"
เจ้าหญิงตัวแข็ง เธอมองไปที่ Anfey พยายามประมวลผลคำพูดของเขา
“แอนเฟย์ พวกเขากำลังมา” คริสเตียนเรียก เคาะผนังรถม้า Anfey รู้สึกขอบคุณที่เป็นคริสเตียนที่มาเตือนเขา Sante อาจจะเปิดม่านโดยไม่เคาะ
“หากพระองค์ไม่ต้องการให้ใครเห็นพระวรกาย เราขอแนะนำให้พระองค์สวมเสื้อผ้า” Anfey กล่าวกับเจ้าหญิง
เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ Anfey ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ในอดีตเธอเคยเห็นผู้ชายหลายคนจ้องมองมาที่เธอหรือมองมาที่เธอ เธอมั่นใจในตัวเองมาก ก่อนที่เธอจะมา เธอได้เตรียมตัวเองสำหรับผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ทุกอย่าง รวมถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เช่น ถ้า Anfey เอาเปรียบเธอแต่ไม่ยอมทำตามที่เขาสัญญาไว้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่สนใจเธอ เขาไม่ได้พยายามที่จะสัมผัสเธอ เขาไม่ได้มองว่าเธอเป็นผู้หญิง
Anfey หรี่ตาของเขา เขาสามารถเห็นการเคลื่อนไหวที่น่าสงสัยผ่านรอยแตกในม่านได้แล้ว
เจ้าหญิงคว้าเสื้อผ้าของเธอและก้มศีรษะต่ำ การเดินทางครั้งนี้ไม่สำเร็จสักอย่าง เธอเพิ่งถอดเสื้อผ้าออก และตอนนี้เธอต้องแต่งตัวใหม่อีกครั้ง โดยที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย
ในอดีต กลุ่มทหารรับจ้างของอาลีบาบาไม่ต้องการทหารรักษาการณ์ ตราบใดที่ยังมีไฟ Eye of the Sky สามารถมองเห็นทุกสิ่ง ยามมีหน้าที่ตรวจตราพื้นที่ตั้งแคมป์ด้วยเวทมนตร์ เป็นการฝึกอีกรูปแบบหนึ่ง อาหับไม่รู้เรื่องนั้น. ครั้งหนึ่งเขาเคยบอก Anfey ว่าการมีทหารรักษาการณ์จะปลอดภัยกว่า แม้ว่าพวกเขาจะไม่เจอกับกลุ่มโจร แต่ทหารรักษาการณ์ก็สามารถปกป้องพวกเขาจากสัตว์ร้ายได้ Anfey ยิ้มเท่านั้นและไม่ได้อธิบายอะไรเลย สำหรับอาหับ นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่า Anfey และเพื่อนของเขาไม่มีประสบการณ์และไม่รู้กฎของป่า
ระดับไม่จำเป็นต้องเท่ากับพลัง จอมเวทรุ่นน้องที่มีประสบการณ์สามารถเอาชนะจอมเวทรุ่นน้องคนใหม่ได้อย่างง่ายดาย ความแรงของเวทมนตร์ขึ้นอยู่กับการปล่อยเวทมนตร์ที่ถูกต้องในเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่ว่าเวทมนตร์นั้นทรงพลังเพียงใด กลับมาที่คฤหาสน์ของซาอูล คริสเตียนไม่ได้ปล่อยเวทมนตร์อันทรงพลัง เขาปล่อยสายฟ้าที่ยุติการต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
อาหับไม่รู้ว่าพวกเขาผ่านอะไรมาบ้าง เขาระมัดระวังอย่างมากในการตัดสินใจและพิจารณาทุกผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ เมื่อเขาลงมือจริง การโจมตีก็เป็นไปอย่างเละเทะ เห็นได้ชัดว่าอาหับไม่ได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ของการซุ่มโจมตี แม้ว่าเขาพูดถูก เนื่องจาก Anfey ไม่ได้เตรียมการซุ่มโจมตี
เมื่อยามของกองคาราวานและทหารรับจ้างล้อมรถม้า ผ้าม่านก็หลุดออก Anfey ปีนออกจากรถม้าและยืนอยู่ที่ด้านหน้าของรถม้า เหล่าทหารรับจ้างและผู้คุมทั้งหมดตัวแข็งทื่อ
“อาหับ เจ้ามาไกลเกินไปแล้ว!” Anfey เรียกเสียงดัง เขามองเห็นร่างที่บวมเป่งของอาหับได้อย่างง่ายดายในความมืด อาหับต้องกังวลว่าคนของเขาจะพยายามขโมยทองคำ และเลือกที่จะมากับคนของเขาเพื่อป้องกันสิ่งนั้น
อาหับก็ตัวแข็งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขากังวลเรื่องเงินเกินกว่าจะได้ยินคำเย้ยหยันในน้ำเสียงของ Anfey เขาคิดว่า Anfey แค่สงสัยว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนี้ มันสายเกินไปที่จะถอยกลับ และอาหับไม่สนใจมิตรภาพ "จู่โจม!" เขาเรียกว่าตอบกลับ Anfey
ยามสองคนพุ่งไปข้างหน้าและเซถลาไปทาง Anfey พลังการต่อสู้สีแดงเข้มรอบตัวพวกเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาเป็นนักดาบอาวุโส
Anfey โบกมือของเขา ลูกบอลไฟขนาดเล็กหลายลูกปรากฏขึ้นในอากาศ ลูกบอลไฟหลายร้อยลูกล้อมรอบ Anfey ซ่อนร่างของเขาและส่องสว่างพื้นที่รอบตัวเขา
นักดาบไม่กลัวลูกบอลไฟ ทั้งสองกระโดดขึ้นไปด้วยพลังการต่อสู้เพื่อโจมตี Anfey เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากเขาไม่กี่ฟุต ลูกไฟก็หายไป ในมือขวาของ Anfey มีดาบยาวที่ลุกโชนอยู่ บนแขนซ้ายของเขามีโล่ไฟขนาดใหญ่
Anfey ยื่นมือไปข้างหน้า ดาบยาวแทงทะลุพลังการต่อสู้ของศัตรูได้อย่างง่ายดาย เขาสะบัดข้อมือและเหวี่ยงร่างของชายคนนั้นกลับไป จากนั้นเขาก็ก้าวไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากชายอีกคน เขาเหวี่ยงแขนซ้ายและตีชายคนนั้นเข้าที่ใบหน้าด้วยโล่ นักดาบถูกเหวี่ยงกลับไปก่อนที่เขาจะทันได้ส่งเสียง เมื่อเขาลงสู่พื้นดิน ใบหน้าของเขาก็ดำคล้ำ เสื้อผ้าของเขาก็ลุกเป็นไฟ
“พาลาดิน!’” มีคนเรียกด้วยความกลัว
การโจมตีของ Anfey ทำให้ทหารรับจ้างตกตะลึง และแสงวาบของดาบทำให้ทหารรับจ้างตระหนักว่าสถานการณ์สิ้นหวังเพียงใด ร่างกายของ Suzanna ถูกซ่อนไว้ด้วยพลังการต่อสู้ที่เจิดจ้า และพลังการต่อสู้ของเธอได้ผ่าทหารรับจ้างครึ่งหนึ่งก่อนที่ดาบของเธอจะไปถึงศัตรูด้วยซ้ำ
ทหารรับจ้างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร พวกเขาไม่มีนักดาบหรือผู้วิเศษ คนมีเหตุผลจะรู้ว่านักดาบอาวุโสคนเดียวสามารถฆ่าทหารรับจ้างทั้งหมดที่นั่นได้ ผู้คุมและทหารรับจ้างตะเกียกตะกายออกจากการต่อสู้
คลื่นเวทย์มนตร์ที่รุนแรงซัดเข้าหาความรู้สึก สายฟ้าฟาดลงมาจากท้องฟ้า ทีมของ Riska เริ่มการโจมตี
"ทุกคน! นี่คือการซุ่มโจมตี! จับมันไว้! นั่นคือวิธีเดียวที่เราจะมีชีวิตอยู่ได้!" อาหับเรียกคนของเขา
เสียงของเขาทำให้ทหารรับจ้างและผู้คุ้มกันหลายคนสงบลง พวกเขาพุ่งเข้าหา Anfey ด้วยกัน
ดาบแห่งสายลมตกลงมาใส่ศัตรู Sante และ Zubin นำคนครึ่งโหลมาปรากฏตัวเหนือพวกเขา ทีมนี้รวมถึง Feller ด้วยตามคำขอของ Anfey อาหับไม่มีผู้มีอำนาจทำงานให้เขา ดังนั้นคนของเขาจึงไม่เป็นภัยคุกคามมากนัก แม้ว่าจะไม่มีการต่อสู้แบบตัวต่อตัว แต่ Anfey ก็รู้ว่ามันจะเป็นการฝึกที่ดีสำหรับเพื่อนๆ ของเขา ยกเว้นบลาวีและคนส่วนน้อยที่ปกป้องนิยาและแชลลี่ ทุกคนต้องเข้าร่วมการต่อสู้