บทที่ 124: การเผชิญหน้าโอกาส
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
สองวันต่อมา Anfey และคณะมาถึงเมือง White Mountain ในทางภูมิศาสตร์ เมืองไวท์เมาน์เทนมีความสำคัญพอๆ กับเมืองแบล็ควอเตอร์ อย่างไรก็ตามหลังเก่ากว่าและใหญ่กว่ามาก อย่างไรก็ตามทั้งสองเมืองมีกำแพงเมืองขาดรุ่งริ่ง ดูเหมือนว่าไม่มีกลุ่มทหารรับจ้างคนใดสนใจเกี่ยวกับการซ่อมกำแพงมากนัก
เพื่อให้มองเห็นวิวเมืองได้ดีขึ้น Anfey จึงตัดสินใจขี่ม้าแทนการอยู่ในรถม้า
บรรยากาศรอบเมืองตึงเครียด มีเจ้าหน้าที่ประมาณสามสิบนายเดินตรวจรถม้าและผู้คนที่ผ่านไปมา กลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau ปกครองเมือง Blackwater และนั่นคือที่ตั้งฐานของกลุ่ม มันง่ายสำหรับพวกเขาที่จะควบคุม Blackwater City แต่ White Mountain City เป็นอีกเรื่องหนึ่ง Anfey รู้ว่าผู้ตรวจสอบจะเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากสำหรับใครก็ตามที่ควบคุมพวกเขา เขาเฝ้าสังเกตพวกมันอย่างระมัดระวัง พยายามหาสิ่งที่เป็นประโยชน์
รถม้าสีดำออกมาจากประตู ทันใดนั้น Anfey ก็รู้สึกว่ามีคนจ้องมองมาที่เขา เขาอ่อนไหวมากต่อผู้คนที่จ้องมองมาที่เขา แม้ว่าจะมีคนแอบดูเขาอยู่ แต่เขาก็สามารถบอกได้ Anfey มองไปรอบ ๆ เพื่อหาแหล่งที่มา แต่ทันใดนั้นแรงกดดันก็หายไปและเขาเห็นได้เพียงม่านรถม้าที่แกว่งไปมาเล็กน้อย Anfey หรี่ตาแล้วหันมองไปทางด้านหน้า เมื่อรถม้าอยู่ห่างจากเขาไม่กี่ฟุต จู่ๆ ม้าของเขาก็หอนเสียงดังและพุ่งเข้าหารถม้า
คนขับตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเรียกเสียงดังและดึงม้าของเขา ม้าของ Anfey วิ่งเข้าไปในม้าของรถม้าทำให้เกิดความโกลาหลในหมู่พวกเขา เมื่อม้าของเขาล้มลงกับพื้น เขาก็ยืนอยู่บนถนนแล้วโดยไม่เป็นอันตราย
คนขับใช้เวลาสักครู่เพื่อทำให้ม้าของเขาสงบลง เขาหันกลับมาและตะโกนว่า "คุณรู้วิธีขี่ไหม? คุณอยากตายไหม"
"คุณรู้วิธีขับรถหรือไม่ คุณต้องการที่จะฆ่าฉัน?" Anfey โทรกลับ เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าเสื้อของคนขับรถม้า ดูเหมือนว่าเขาพร้อมสำหรับการต่อสู้
เส้นเลือดที่คอคนขับเต้นแรง เขาไม่เคยพบใครที่ไร้เหตุผลเท่ากับชายตรงหน้าเขา ถ้าไม่ใช่เพราะม้าของ Anfey สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้น คนขับรถยกแส้ขึ้นและกำลังจะฟาดเขา
ผู้ตรวจการชำเลืองมองมาทางพวกเขาแต่ไม่ได้เข้าไปแทรกแซง พวกเขาเป็นทหารรับจ้าง และความขัดแย้งแบบนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับพวกเขา พวกเขาทั้งหมดมีอารมณ์ หากพวกเขาพยายามแก้ไขทุกข้อขัดแย้ง ก็จะไม่มีเวลาสำหรับสิ่งอื่นใด ตราบใดที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ พวกเขาก็จะไม่ทำอะไรกับมัน
“ฉันขอโทษ” เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้น มืออวบซีดดึงผ้าม่านเปิดออก หญิงสาวในวัยยี่สิบกลางๆ ก้าวออกมาจากรถม้า “นาย มันเป็นความผิดของเรา”
มือคนขับตกลงไปด้านข้าง เขาจ้องมองผู้หญิงคนนั้นด้วยความตกใจ ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงขอโทษ
Anfey ตะคอกและผลักคนขับ คนขับกำลังจ้องมองและเกือบจะตกลงไปอีกด้านหนึ่งของรถม้า เขาจ้องมองที่ Anfey ด้วยความโกรธและกำลังจะพุ่งเข้าใส่เขา
ผู้หญิงคนนั้นไอเบาๆ
ร่างของคนขับตัวแข็งและเขานั่งลงที่ที่นั่งของเขา เขายังคงจ้องมองที่ Anfey ด้วยความโกรธแค้น
“เจ็บมั้ย?” ผู้หญิงคนนั้นถามเบาๆ
“ไม่ แต่ฉันกลัว!” อันเฟย์กล่าว “ไม่เห็นหรือไง ฉันเกือบตกม้า!”
“นั่นไม่ใช่วิธีที่สุภาพบุรุษพูดกับผู้หญิงครับ”
Anfey ลังเล ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวอย่างฟุ่มเฟือย ใบหน้าของเธอถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง แต่ดวงตาและริมฝีปากของเธอไม่ได้ถูกแต่งเติม ชุดสีดำของเธอเผยให้เห็นหน้าอกครึ่งหนึ่งและร่องอกเล็กน้อย การแต่งกายเช่นนี้ปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามจินตนาการ ถ้าเธอโชว์ผิวมากไป เธออาจถูกเรียกว่าเป็นคนผิดศีลธรรม และถ้าเธอปกปิดผิวหนังมากไป เธออาจถูกเรียกว่าเป็นคนหยาบคาย
ดวงตาของ Anfey ตกลงไปที่หน้าอกของเธอแล้วพุ่งออกไป “ขอโทษนะ” เขาพูดหน้าแดง "ฉันเสียงดังเกินไป"
"ไม่เป็นไร" ผู้หญิงคนนั้นพูด เธอหยิบเหรียญเงินสองเหรียญออกมาแล้วยื่นให้เขา “ท่านครับ ทำไมคุณไม่เอาเงินนี้ไปซื้อเครื่องดื่มสักแก้วสองแก้วล่ะ”
"ไม่ ไม่" เขาพูด "นั่นไม่จำเป็น"
"โปรดรับมันไว้" ผู้หญิงคนนั้นพูด เธอจับมือเขาและวางเหรียญไว้บนฝ่ามือของเขา นิ้วของเธอปัดไปที่ฝ่ามือของเขาอย่างจงใจ
Anfey หน้าแดงและหยิบเหรียญ
Vonmerge กังวลว่ามีบางอย่างผิดปกติและวิ่งไปเรียกชื่อ Anfey ม้าเดินโซเซตาม Vonmerge
“ขออภัยที่ทำให้เสียสมาธิ แหม่ม” Anfey กล่าว
“อย่ากังวลไปเลย” ผู้หญิงคนนั้นพูด "ฉันหวังว่าเราจะได้พบกันใหม่"
"แน่นอน" Anfey พยักหน้า
Anfey ยิ้มขณะที่เขาดูรถม้าขับออกไป เขาเดินไปที่รถม้าที่ Black Eleven กำลังขี่อยู่ "เกิดอะไรขึ้น?" แบล็คอีเลฟเว่นถาม
“คุณเห็นรถม้าคันนั้นไหม”
"ใช่."
“คุณควรมีคนอยู่ใน White Mountain City ตามหาเจ้าของรถม้าคันนั้น”
“ตกลง” Black Eleven พูดพร้อมพยักหน้า "เกิดอะไรขึ้น?"
"มีคนกำลังดูฉันอยู่" Anfey กล่าว “สำหรับคนที่นี่ ฉันเป็นแค่คนแปลกหน้าธรรมดา แถมยังไม่หล่อเท่าคริสเตียนอีกด้วย ไม่มีเหตุผลให้ใครมาจ้องมอง”
"แค่นั้น?" แบล็คอีเลฟเว่นถาม “คุณอ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า? คุณอาจจะไม่หล่อเท่าคริสเตียน แต่คุณก็หน้าตาไม่เลวเหมือนกัน”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณเล่นตลกยังไง” Anfey พูดเบา ๆ “ตอนนั้นฉันตั้งใจทำให้เกิดความโกลาหล ฉันหวังว่าใครก็ตามที่อยู่ในรถม้าจะออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น”
"คุณไม่ได้?"
"ไม่ มีคนอื่นอยู่ในนั้น" Anfey กล่าว “คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ ฉันเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง แต่พวกเขาพยายามแก้ไขปัญหาโดยไม่ขัดแย้งกัน เธอให้เหรียญเงินสองเหรียญแก่ฉัน ถ้ามีใครยั่วยุฉันแบบนั้น ฉันจะทุบตีพวกเขาแน่นอน ฉันไม่มีอะไรต้องซ่อน ฉันไม่กลัวใคร”
“เมื่อคุณพูดแบบนั้น มันดูแปลกๆ” Black Eleven ยอมรับ
"มีคำพูดหนึ่งมาจากคำพูดที่ว่า เมื่อคุณปฏิบัติต่อใครสักคนอย่างดีโดยที่คุณไม่ต้องการ คุณต้องมีบางอย่างที่คุณต้องการ เมื่อคุณพยายามทำตัวให้ต่ำทั้งๆ ที่คุณไม่ควร คุณมีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น Anfey ยักไหล่และบอก Black Eleven “คนของคุณก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว ถ้าเป็นเพราะฉันระแวงเกินไปก็ช่างมันเถอะ ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า ใช่มั้ย”
“ฉันเกรงว่าแม้แต่ลอร์ดนายพลก็ไม่หวาดระแวงเหมือนคุณ” แบล็คอีเลฟเว่นพูดพร้อมส่ายหัว
ในรถม้าที่ขับไปอีกทาง มีการสนทนาเกิดขึ้นอีก
“เอ็ดดี้ ช่วงนี้คุณระวังตัวมาก เด็กในหมู่บ้านแบบนั้นทำให้คุณตกใจหรือเปล่า”
“เด็กชาวบ้าน?” เด็กหนุ่มผมบลอนด์พูดอย่างเย็นชา "ถ้าคุณลืมนั่นคือ Anfey"
"ดังนั้น?"
“อย่าลืมสิ เขาเป็นคนฆ่า Black Ghost อย่าประมาทเขา” เอ็ดดี้พูดพร้อมขมวดคิ้ว “ฉันคิดว่าเราคงทำผิดพลาดไป”
"มันคืออะไร?" ผู้หญิงคนนั้นถาม
เอ็ดดี้ขมวดคิ้วและนึกถึงสิ่งที่พบเจอ “ทัศนคติของเรา” เอ็ดดี้พูดพร้อมถอนหายใจ "นานมาแล้ว ฉันพบเขาครั้งหนึ่งที่ Tumen Commercial Union ตอนนั้นเขาอยู่กับ Saul และ Ernest ไม่มีทางที่เขาจะจำฉันได้ ฉันควรจะเผชิญหน้ากับเขา"
“คุณบอกให้ผมหลบเขา”
“ฉันรู้ มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะมาอยู่ที่เมืองไวท์เมาน์เทน ฉันต้องการหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับเขาโดยไม่รู้ตัวและปลุกฉัน ฉันทำพลาด” เอ็ดดี้ส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น
“คุณว่าเขายั่วยุเราเหรอ” ผู้หญิงคนนั้นถามยิ้มๆ “เอ็ดดี้ คุณคิดมากไปเอง เขาไม่ใช่เด็กขี้อายง่ายๆ”
“คุณคิดน้อยเกินไป” เอ็ดดี้กล่าว “อย่าลืมสิ เขามี Niya อยู่ด้วย และ Niya ก็ขึ้นชื่อเรื่องความสวยของเธอ”
“เอ็ดดี้ คุณกำลังพยายามจะพูดอะไร” รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หญิงหายไป เธอมองไปที่เอ็ดดี้อย่างเย็นชา คำพูดของเอ็ดดี้นั้นขวานผ่าซากเกินไป Niya เป็นคนสวยที่มีชื่อเสียง หมายความว่าถ้า Anfey สนใจผู้หญิง เขาจะเลือก Niya ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น
“ขอโทษ ขอโทษ” เอ็ดดี้กล่าว เขายิ้มอย่างขมขื่น “ฉันรบกวน ถ้าคำพูดของฉันทำให้คุณไม่พอใจ ฉันขอโทษ”
“เอ็ดดี้ แม้ว่าเจ้านายของฉันจะสั่งให้ฉันทำงานกับคุณ คุณก็ต้องจำที่ของคุณไว้” เห็นได้ชัดว่าคำขอโทษไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนั้นพอใจ ผู้หญิงเกลียดการถูกเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนอื่น และคำพูดของ Eddie ทำให้เสียความภาคภูมิใจของผู้หญิงอย่างเห็นได้ชัด เธอจ้องมองเอ็ดดี้อย่างเย็นชา