ตอนที่ 164: คนทรยศ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
“นี่…นี่มันอันตรายเกินไป!” อันเฟย์กล่าว เขามองชายคนนั้นอย่างขอบคุณมาก
"นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นทหารรับจ้าง!" Ozzic กล่าวพร้อมหัวเราะ "จักรวรรดิชานซาท้าทายเราอย่างเปิดเผย ปัญหานี้ล้วนเป็นของเรา เราต้องร่วมมือกันเพื่อต่อต้านภัยคุกคามทั่วไปนี้"
"พูดได้ดี" Anfey เห็นด้วยพยักหน้า “งั้นฉันจะไม่รีรอคำขอของฉัน เราต้องการความช่วยเหลือ ทำไมฉันไม่ส่งผู้วิเศษไปช่วยคุณล่ะ”
“ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น กลุ่มทหารรับจ้าง Dragon Riders ของฉันไม่ใหญ่นัก แต่เราทำงานร่วมกันมานาน เราทุกคนไว้วางใจและพึ่งพาซึ่งกันและกัน หากมีคนใหม่ ๆ เราอาจทำงานไม่เป็น ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ต้องกังวล เราจัดการเรื่องนี้ได้" Ozzic กล่าวพร้อมโบกมือ “เวลาไม่ได้อยู่ข้างเรา ฉันจะไปทันที”
“เร็วนี้เจ้ามาทางนี้เจ้าคงเหนื่อยมาก ทำไมเจ้าไม่พักผ่อนสักหน่อยก่อนออกเดินทาง?”
“เราจะพักผ่อนหลังจากที่เราเอาชนะกองทัพชานซาได้ ถึงตอนนั้น แม้ว่าคุณต้องการให้ฉันไป ฉันก็ไม่ไป” Ozzic พูดพร้อมยิ้ม
"เอาล่ะ ระวังด้วย" Anfey พูดช้าๆ "ถ้ากองทัพซานซามีจำนวนมากกว่าคุณ อย่าสู้แบบตัวต่อตัว พยายามถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด"
“ฉันเข้าใจ ฉันไม่โง่พอที่จะทำอะไรแบบนั้น” Ozzic ตอบ “คุณต้องเริ่มแผนของคุณเร็วๆ นี้”
Anfey พยักหน้า
Ozzic ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาออกจากเมืองอย่างรวดเร็วพร้อมกับคนของเขา Christian จ้องมองไปที่ชายที่จากไป จากนั้นหันไปหา Anfey แล้วถามว่า "คุณไม่คิดว่าพวกเขามีอะไรแปลกๆ เหรอ"
"ไม่จริง" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม “แต่เราต้องจำไว้ว่าเราไม่ควรลดการป้องกันของเรา พวกเขาเลือกจังหวะเวลาได้ดีมาก”
“พวกเขาต้องมีแรงจูงใจแน่ ๆ คุณคิดว่าพวกเขาต้องการช่วยเราจริง ๆ หรือเปล่า” คริสเตียนถาม
"เราจะค้นพบเร็ว ๆ นี้" Anfey กล่าว เขาหันไปหาริสกีก้าแล้วพูดว่า "พาเฟลเลอร์ไปด้วยและจับตาดูพวกมัน ซูซานนา เธอต้องรับผิดชอบความปลอดภัยของพวกมัน กลับมาตอนเริ่มมืด อย่าเข้าใกล้พวกมัน"
"ตกลง" ริกะพยักหน้าและพูด
“อันเฟย์!” ซานเต้เดินไปเรียก ข้างหลังเขาเป็นมนุษย์หมาป่า “เขาอยากคุยกับคุณ”
Anfey มองไปที่มนุษย์หมาป่าจากนั้นก็หันไปบอก Suzanna ว่า "พวกคุณสามคน ไปเดี๋ยวนี้ ระวังตัวด้วย"
"ไม่ต้องห่วงพวกเรา" ซูซานน่ายิ้มหวาน
หลังจากที่ทั้งสามคนออกจากเมือง Anfey ก็เดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโบกมือให้มนุษย์หมาป่า มนุษย์หมาป่าเดินไปอย่างเขินอาย
“อยากคุยกับฉันไหม” Anfey ถามเบา ๆ โดยปกติแล้ว มนุษย์หมาป่าเป็นสัตว์ที่ดุร้ายมาก แม้แต่ตัวเมียก็เป็นนักสู้ พวกเขาให้ผู้อยู่อาศัยเดิมที่ติดอยู่ในอุโมงค์สองทางเลือก คนหนึ่งต้องออกจากเมือง อีกคนต้องทำงานให้กับ Anfey เขาจะให้ความคุ้มครองผู้อยู่อาศัยไม่ว่าพวกเขาจะตัดสินใจอย่างไร
ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้และเลือกที่จะทำงาน มีมนุษย์หมาป่าสองตัวที่สนับสนุนให้ชาวเมืองต่อสู้ และซูซานน่าต้องฆ่าพวกเขาในที่สุด มนุษย์หมาป่าขี้อายตัวนี้ไม่เหมาะกับภาพลักษณ์ของมนุษย์หมาป่าทั่วไป และทำให้ Anfey อยากรู้อยากเห็น
“ใช่ ฉันมีเรื่องอยากจะรายงาน” มนุษย์หมาป่าพูดแล้วมองไปรอบๆ
"Sante ไปตรวจสอบอุโมงค์และตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น" Anfey กล่าวพร้อมกับโบกศีรษะ “คริสเตียน อยู่ต่อเถอะ”
กลุ่มที่เหลือเริ่มเดินไปที่อุโมงค์ คริสเตียนเดินเข้าไปใกล้แล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า "เป็นอะไร บอกเราได้แล้ว"
“ถ้าคุณบอกคุณ คุณจะปกป้องน้องสาวของฉันและฉันให้ปลอดภัยได้ไหม” มนุษย์หมาป่าถาม ดวงตาของมันเศร้าสร้อยและสิ้นหวัง
"แน่นอน! ไม่ต้องกังวล เราจะดูแลคุณให้ปลอดภัย"
มนุษย์หมาป่าหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "คาทูรุมีห้องนิรภัยลับอยู่ในอุโมงค์"
“คาเทรุ?”
“เขาเป็นหัวหน้าคนเก่า”
"ฉันเข้าใจ" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม เขาคิดว่ามันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าของสะสมส่วนตัวของมนุษย์หมาป่า เมื่อเห็นสภาพความเป็นอยู่ของชาวเมือง Moramatch แล้ว Anfey ก็ไม่คาดคิดว่าสมบัติของ Katuru จะน่าตกตะลึง “คริสเตียน ไปกับเขาและค้นหาห้องนิรภัย”
คริสเตียนพยักหน้า
“นายท่าน สัญญาอะไรไว้…”
“ฉันเป็นคนรักษาคำพูด ฉันจะปกป้องเธอและพี่สาวของเธอ”
“แต่เจ้านาย ถ้าพวกเขารู้ว่าฉันเป็นคนทำความลับรั่วไหล พวกเขาจะฆ่าฉัน”
“พวกเขา? คริสเตียน มีมนุษย์หมาป่ากี่ตัวที่ยังอยู่ที่นี่?”
“สี่ เขาต้องพูดถึงอีกสองคนแน่ๆ มีผู้หญิงหนึ่งคนที่ต้องเป็นน้องสาวของเขา” คริสเตียนพูดเสียงแผ่ว
“พวกเขารู้เรื่องห้องนิรภัยหรือไม่”
“มนุษย์หมาป่าทุกคนทำอย่างนั้น คนอื่นๆ ออกไปหาตัวสำรอง เราถูกทิ้งให้เฝ้าห้องนิรภัย”
“แล้วทำไมคุณถึงบอกฉันเรื่องห้องนิรภัย” Anfey หรี่ตาด้วยความดูถูก แต่เขาสามารถซ่อนความรู้สึกของเขาได้ดี แม้ว่ามนุษย์หมาป่าแบบนี้จะมีประโยชน์ แต่ถ้ามนุษย์หมาป่าตัวนี้ทรยศเผ่าพันธุ์ของตัวเองได้ เขาก็สามารถทรยศ Anfey และพรรคพวกได้เช่นกัน
“เพราะพวกเขากำลังข่มเหงน้องสาวของฉัน”
“คุณปกป้องเธอไม่ได้เหรอ?”
“ฉันอ่อนแอเกินไปที่จะรับมันสองตัว” มนุษย์หมาป่าพูดพลางก้มหน้าลง
"ไม่น่าเชื่อ" Anfey พูดช้าๆ
"ใช่แล้ว นายท่าน! ฉันทนไม่ได้แล้ว และนี่คือทางเลือกสุดท้ายของฉัน" เมื่อเห็นว่า Anfey เข้าใจเขา มนุษย์หมาป่าก็รู้สึกขอบคุณมาก
"คริสเตียน ฆ่ามนุษย์หมาป่าอีกสองตัว" หากมนุษย์หมาป่ามีความคิดที่สองและไม่ได้วางแผนที่จะทำงานร่วมกับพวกมัน ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะรักษาพวกมันไว้ "ไม่ต้องกังวล" Anfey บอกมนุษย์หมาป่า "คนตายไม่เล่านิทาน"
"ขอบคุณท่านลอร์ด!" มนุษย์หมาป่าทรุดตัวลงคุกเข่า พอใจกับการตัดสินใจของ Anfey
"ถ้าคนของคุณพบข้อมูลสำรอง พวกเขาจะติดต่อคุณไหม"
“ฉันเป็นคนเดียวที่พวกเขาติดต่อได้”
“มีทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งอยู่ที่นี่ ทหารรับจ้าง Dragon Rider พวกเขาดูเหมือนตัวสำรองที่คนของคุณพูดถึงหรือเปล่า”
“ไม่มีทาง มนุษย์ไม่มีวันต่อสู้เพื่อมนุษย์หมาป่า” มนุษย์หมาป่ากล่าว
“คุณกำลังบอกว่าตัวสำรองจะต้องเป็นมนุษย์หมาป่าด้วย? เท่าที่ฉันรู้ ที่นี่เป็นที่เดียวที่มนุษย์หมาป่าอาศัยอยู่ในประเทศทหารรับจ้าง พวกเขาจะไปหาตัวสำรองได้ที่ไหน”
“เรื่องนั้น…ข้าไม่รู้ นายท่าน”
Anfey ขมวดคิ้วและกำลังจะถามคำถามอื่น คริสเตียนแหย่หลังของเขาและ Anfey ก็ถอนหายใจ "ก็ได้" เขาพูด “ไปรอเราที่อุโมงค์ อีกสักครู่เราจะไปถึงที่นั่น”
"ครับเจ้านาย" มนุษย์หมาป่าโค้งคำนับและจากไปอย่างเงียบๆ
Anfey รอสักครู่แล้วหันไปหาคริสเตียนแล้วพูดว่า "คุณค้นพบบางอย่างหรือไม่"
"แอนเฟย์ จำพวกออร์คได้ไหม"
“คุณกำลังบอกว่าพวกเขากำลังมองหาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์?” Anfey ถามทำการเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว
คริสเตียนพยักหน้า
“ฉันไม่เข้าใจ ถ้ามนุษย์หมาป่ามีสถานที่หลบภัย ทำไมพวกเขาถึงอยู่ในดินแดนทหารรับจ้าง ทำไมพวกเขาถึงอยู่ใน Moramatch?”
“อาจจะรอให้มนุษย์หมาป่าปรากฏตัวมากกว่านี้” คริสเตียนพูดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง "จากมุมมองของเรา มนุษย์หมาป่าที่นี่มีชีวิตที่ยากลำบาก สำหรับมนุษย์หมาป่า บางทีนี่อาจเป็นสถานที่ที่พวกมันสามารถสังเกตและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมนุษย์"
"เข้าท่า" Anfey พยักหน้าช้าๆและพูด
"ฉันเริ่มสงสัยเมื่อไม่กี่วันก่อนตอนที่ฉันกำลังทำความสะอาดอุโมงค์กับเฟลเลอร์"
"เกี่ยวกับอะไร?"
“ฉันคุยกับคุณแล้ว แต่คุณไม่สนใจ” คริสเตียนกล่าว “หลังจากที่คุณเข้าไปในอุโมงค์จากทางเข้าหลัก มีอุโมงค์หลักสิบเก้าแห่ง ทุกอุโมงค์มีถ้ำในตัวที่ใหญ่พอสำหรับคนมากกว่าร้อยคน มีอาหารและอาวุธมากมายเช่นกัน หนึ่งก็เกินพอที่จะบรรจุ ประชากรทั้งหมดของ Moramatch ทำไมพวกเขาถึงสร้างอุโมงค์สิบเก้าอุโมงค์? เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม? เพื่อขยายอาณาเขตของพวกเขา? ฉันไม่คิดว่าทั้งสองข้อเป็นคำตอบที่ถูกต้อง"
"ฉันเข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร คุณกำลังบอกว่าสิ่งเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการอพยพของมนุษย์หมาป่าจำนวนมากจากเขตรักษาพันธุ์"
คริสเตียนพยักหน้า "Katuru เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของเรื่องนี้ ฉันรู้สึกเหมือนผู้นำที่แท้จริงอยู่ที่ไหนสักแห่งในวิหาร ทหารรับจ้าง Band of Brothers พยายามดึงมนุษย์หมาป่าออกจาก Moramatch สองสามครั้ง และทุกครั้งที่กลุ่มทหารรับจ้างต้องสูญเสียครั้งใหญ่ ฉันไม่ อย่าคิดว่าเราแข็งแกร่งกว่ากลุ่มทหารรับจ้างรายใหญ่ อาจเป็นเพราะเราโจมตีในเวลาที่เหมาะสม เมื่อเมืองค่อนข้างว่างเปล่า”
“พระเจ้า…” Anfey ขมวดคิ้วและส่ายหัว “มนุษย์หมาป่าตัวนั้นก็ต้องรู้เรื่องนี้เช่นกัน ทำไมเขาถึงบอกเรื่องหลุมฝังศพ? เขาไม่กลัวการลงโทษเหรอ?”
“ถ้าเราเก็บมนุษย์หมาป่าตัวอื่นไว้ ใครจะรู้”
"เราทำได้..."
"ออร์ค สัตว์ร้าย คนป่าเถื่อน และเอลฟ์ต่างเชื่อว่ามนุษย์เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดและเจ้าเล่ห์ที่สุดในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด พวกเขาไม่เชื่อเรา"
"นั่นหมายความว่าเราไม่สามารถฆ่ามนุษย์หมาป่าตัวอื่นๆ ได้"