ตอนที่ 177: ความคุ้นเคย
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ในป่าเคยมีกลิ่นอับชื้นและเหม็นเน่า กลิ่นเปลี่ยนไปแล้ว กลิ่นเหม็นเน่าเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่ทนไม่ได้ ริสกีก้าอ่อนแอเล็กน้อยและแห้งผากไปแล้ว ซูซานนาขมวดคิ้วและพยายามระงับความปรารถนาที่จะอ้วก มีเพียง Anfey เท่านั้นที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากกลิ่นนั้น
"มาพักกันเถอะ" Anfey พูดช้าๆ เขาบอกได้ว่าริกะไม่สามารถเดินได้แล้ว
ริศกะถอนหายใจโล่งอกแต่รีบปิดปากทันที เขาปล่อยเวทมนตร์ลอยและบินขึ้นไปบนต้นไม้ เขาสร้างเขตแดนเวทมนตร์ที่เรียบง่ายและโบกมือให้ Anfey ขึ้นไปบนต้นไม้
ซูซานนาไม่ได้ปลดปล่อยพลังการต่อสู้ใดๆ แต่สำหรับนักดาบอาวุโส การกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ไม่ใช่เรื่องยาก เธอตาม Anfey และกระโดดสองสามครั้งก่อนที่เธอจะลงจอดที่ Riska อยู่ เธอนั่งลงข้างๆเขา
“มีซอมบี้กี่ตัวกันแน่ กลิ่นนี้ทนไม่ได้” ริสกีบ่นอุบอิบ เขาแค่บ่น แต่ไม่มีความคิดที่จะกลับไป แน่นอนเขาคิดว่า Anfey ต้องการก้าวไปข้างหน้า
“หากเนโครแมนเซอร์เหล่านั้นต้องการโจมตีกลุ่มทหารรับจ้าง พวกเขาควรมีซอมบี้อย่างน้อยห้าหรือหกร้อยตัว” แอนเฟย์พูดด้วยน้ำเสียงกังวล "นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเรา ไม่มีใครรู้ว่าเนโครแมนเซอร์เหล่านี้อยู่ในหุบเขาเหิงต้วนมานานแค่ไหนแล้ว จะเป็นอย่างไรหากพวกเขาโจมตีกลุ่มทหารรับจ้างสองสามกลุ่ม"
“โอ้พระเจ้า” กรามของ Riska ลดลง เขาคิดว่านี่จะน่ากลัวยิ่งกว่าการคาดเดาเดิมของ Anfey
"รอที่นี่จนถึงรุ่งสาง" Anfey พูดช้าๆ "กลางคืนอันตรายเกินไปสำหรับเรา" Anfey เชื่อในสัญชาตญาณของเขา สิ่งที่อยู่ข้างหน้าเขาทำให้เขาได้รับแรงกดดันอย่างไม่ทราบสาเหตุ แรงกดดันนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่ว่าพวกเขาจะต้องการฆ่าเนโครแมนเซอร์หรือช่วยคริสเตียนมากแค่ไหน พวกเขาต้องมั่นใจในความปลอดภัยของตนเองเป็นอันดับแรก
"นี่เป็นสิ่งเดียวที่มีความสุขที่ฉันได้ยินมาทั้งวัน" ริกะพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น
"ริสกะ แสงแดดจะส่งผลต่อเนโครแมนเซอร์ไหม ถ้าเราสู้กับพวกมันตอนกลางวัน" Anfey ถาม
"แน่นอน มันจะส่งผลกระทบต่อพวกเขา" ริสกีน่าพยักหน้า "ถ้าพวกเขาเป็นเนโครแมนเซอร์อาวุโส พวกเขาสามารถปล่อยหมอกมืด การหมุนวนแห่งความตาย และเวทมนตร์อื่นๆ เพื่อเปลี่ยนสภาพแวดล้อมเพื่อให้พวกเขามีพลังต่อสู้สูงสุด"
"ถ้าเราถูกล้อมรอบด้วยหมอกมืด พลังการต่อสู้ของเราจะได้รับผลกระทบในฐานะเนโครแมนเซอร์ภายใต้แสงแดดหรือไม่" Anfey ถาม
“คุณจะได้รับผลกระทบเว้นแต่คุณจะเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในความมืด” ริสกีก้าตอบ
Anfey หันไปหา Suzanna แล้วถามว่า "คุณมีพลังการต่อสู้กี่เปอร์เซ็นต์ถ้าคุณถูกล้อมรอบด้วย Dark Fog"
ซูซานน่าส่ายหัว "ฉันไม่เคยต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์มาก่อน ฉันไม่แน่ใจ"
"ฉันเดาว่าเราจะต้องดูเมื่อมันเกิดขึ้น" Anfey ถอนหายใจ มันไม่ประสบความสำเร็จอย่างมากสำหรับพวกเขาในการรวบรวมข้อมูล เขาต้องคิดแผน
"Anfey คุณพักผ่อนก่อน คุณมีงานยุ่งตั้งแต่เมื่อคืน คุณยังไม่ได้พักผ่อนเลย" Suzanna พูดอย่างเงียบ ๆ
“พวกเจ้าพักผ่อนบ้าง ข้าสบายดี” Anfey ยิ้ม
Suzanna และ Riska ไม่ยืนกราน พวกเขาไม่เสียเวลาโต้เถียงและเข้านอน ทุกคนรู้ความสามารถของ Anfey ในการนอนดึก
โดมเวทมนตร์เก็บกลิ่นเน่าไว้ข้างนอก Anfey นั่งอย่างเงียบ ๆ โดยไขว่ห้าง ริสกีก้าพบมงกุฎต้นไม้แบบสุ่ม ซึ่งไม่ค่อยดีสำหรับการนอน แต่ก็ไม่สมเหตุสมผลที่จะมองหาที่พักในขณะที่ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ในป่า พวกเขาต้องทำในสิ่งที่ทำได้ Suzanna และ Riska ต่างเลือกกิ่งไม้หนาขนานกับพื้น พวกเขาห่อเสื้อผ้าที่ติดตัวไว้บนกิ่งไม้สองอันเพื่อสร้างเปลญวนที่เรียบง่าย พวกเขาแทบจะไม่ได้นอนบนนั้นเลย Anfey รู้สึกว่าการฝึกฝนดีกว่าการนอนหลับ
โดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ การฝึกฝนของเขาก็หยุดลง เหตุผลหลักคือคำแนะนำในการฝึกฝนของเขาซับซ้อนมาก เขาไม่มีประสบการณ์กับมัน บรรพบุรุษของเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เขาบอกในคำแนะนำด้วยซ้ำ เขาไม่มีครูและประสบการณ์ที่จะช่วยตัวเองได้ เขาไม่รู้ว่ามีอะไรรอเขาอยู่ในอนาคต เขาไม่รู้ว่าผลกระทบที่เขาได้รับนั้นดีหรือไม่ดี เขาไม่รู้อะไรที่ควรระวัง เขาต้องสะดุดในขณะที่เขาเรียนรู้ในพื้นที่ใหม่นี้
เขารู้คำสั่งดี ซึ่งให้แนวทางทั่วไปแก่เขาและให้ขั้นตอนในการปฏิบัติตาม เขามีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่ได้รับ แต่ไม่มีใครถาม ทุกครั้งหลังทำสมาธิเสร็จ ท่านจะรำพึงถึงสิ่งนั้น เขามักจะคิดว่าการปฏิบัติของเขาเป็นของอีกโลกหนึ่ง เขาคิดถึงบ้านของเขา เขาคิดว่าไม่มีที่อื่นเทียบได้กับบ้านเกิดของเขา ไม่ว่าเขาจะได้รับเกียรติและสถานะทางสังคมแบบใดที่นี่ Anfey ยังคงต้องการกลับไปที่บ้านเกิดของเขาและเล่าประสบการณ์ของเขาให้พ่อแม่ฟังต่อหน้าหลุมฝังศพของพวกเขา
เมื่อเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ เสียงกระพือปีกของนกก็ปลุก Anfey ขึ้นจากการทำสมาธิ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นและมองไปยังต้นเสียง
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ประสาทสัมผัสของนกดีกว่าสัตว์กินเนื้อเหล่านั้นมาก เช่น หนูวิเศษและสุนัขป่า หนูวิเศษและสุนัขป่าอาจถูกขับเคลื่อนด้วยความต้องการอาหารที่จะโจมตีและกินซอมบี้ นกก็จะบินหนีไป เนื่องจากพวกเขาเริ่มติดตามซอมบี้ Anfey ไม่เคยเห็นนกบินอยู่เหนือพวกเขา มันพิสูจน์ได้ว่า Anfey ถูกต้องที่จะกังวล
นกบินอยู่เหนือต้นไม้และตกลงบนต้นไม้ที่ Anfey และเพื่อนของเขาพักอยู่ นกกางปีกออกและมองดู Anfey และพรรคพวกด้วยอาการเอียงศีรษะ
Anfey หลับตาลงในขณะที่นกบินลงมา เขายืนพิงกิ่งไม้โดยแยกขาออกจากกัน เขาดูเหมือนกำลังนอนหลับ แต่เขามองดูนกประหลาดตัวนั้นผ่านรอยกรีดเล็กๆ ในดวงตาของเขา
Anfey ไม่สามารถตั้งชื่อนกได้ นกตัวนั้นสีดำทั้งตัวและดูเหมือนอีกาแต่ตัวเล็กกว่า ดวงตาเปล่งแสงสีแดงเลือดชั่วร้ายออกมา Anfey หัวเราะเยาะอยู่ข้างใน หากนี่เป็นกลอุบายที่เล่นโดยเนโครแมนเซอร์ มันก็พิสูจน์ได้ว่าเนโครแมนเซอร์เหล่านั้นที่ทำกับกระดูกมามาก ไม่ได้มีสติปัญญาสูง ดวงตาสีแดงเลือดบอก Anfey ถึงธรรมชาติที่แท้จริงของนก หาก Anfey ต้องทำสิ่งนี้ เขาจะสร้างนกที่ดูเหมือนนกธรรมดาอย่างแน่นอน
ทันใดนั้น Anfey รู้สึกแปลกๆ และจากนั้นเขาก็เห็นโซ่เส้นเล็กๆ บนตัวนก อีกด้านหนึ่งของโซ่เชื่อมต่อกับสถานที่ห่างไกล ในเวลาเดียวกัน Anfey รู้สึกว่าคริสตัลวิญญาณเริ่มสั่นในร่างกายของเขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคริสตัลวิญญาณมีไว้เพื่ออะไร
นกร้องเจื้อยแจ้วในเสียงต่ำ Anfey ไม่เห็นนกเคลื่อนไหว แต่มีก้อนเมฆคล้ายจิตวิญญาณสีซีดพยายามดิ้นรนและกรีดร้องอยู่ในตัวนก Anfey อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างเพราะเขาเห็นระดับต่ำสุดของวิญญาณชั่วร้ายใน Evil Abyss
ในขณะนี้ Anfey ไม่มีความรู้สึกยินดีและตื่นเต้นที่ได้เห็นใครบางคนจากที่ที่เขาจากมา เขาคิดเสมอว่าตัวเองเป็นมนุษย์ เขาคิดว่าเขาเป็นนักเดินทางหรือแขกใน Evil Abyss
Anfey จ้องมองที่นกตัวนั้นชั่วขณะหนึ่งนึกถึงความทรงจำทุกประเภทที่เขาเก็บไว้ในใจ Anfey ตระหนักดีว่าโซ่ชั้นดีเป็นโซ่วิญญาณ มันเป็นเวทมนตร์วิญญาณบริสุทธิ์ เขาไม่ต้องการให้ใครอธิบายว่ามันคืออะไร แต่เขาสามารถชี้แนะผู้อื่นได้
นกตัวนั้นสั่นหนักมาก อาจเป็นเพราะระยะทางไกลทำให้พลังของห่วงโซ่วิญญาณลดลงจนเหลือน้อยที่สุด วิญญาณของ Evil Abyss พยายามอย่างหนักเพื่อกำจัดโซ่
Anfey มีรอยยิ้มอีกครั้ง คนที่พยายามปลดปล่อยวิญญาณของ Evil Abyss นั้นไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น เขาไม่สามารถควบคุมระดับต่ำสุดของจิตวิญญาณของ Evil Abyss ได้ เขาค่อยๆ หยิบนิ้วออกมาและชี้ไปในอากาศ มันไม่ได้ใช้เวทมนตร์ใด ๆ ในการโจมตีวิญญาณ กระแสจิตและพลังอันแรงกล้าจะทำให้มันได้ผล Anfey มีทั้งคู่
โซ่วิญญาณนั้นเริ่มสั่นคลอน เพื่อให้เนโครแมนเซอร์ที่อยู่อีกฝั่งของโซ่เชื่อว่าวิญญาณของ Evil Abyss ได้กำจัดโซ่แล้ว Anfey โจมตีโซ่เพียงไม่กี่ครั้งด้วยกระแสจิตจำนวนเล็กน้อย ในที่สุดโซ่วิญญาณก็ขาด
ในที่สุดวิญญาณของ Evil Abyss ก็มีอิสระกลับคืนมา จากนั้นเขาก็สังเกตเห็น Anfey ทันที ทันใดนั้นนกตัวนั้นก็พุ่งลงมาที่ Anfey เหมือนลูกศรบิน เขายังเปิดจะงอยปากกว้างเท่ากำปั้น มันยากที่จะจินตนาการว่านกตัวเล็ก ๆ เช่นนี้จะสามารถอ้าปากได้กว้างมาก
ทันใดนั้นวิญญาณของ Evil Abyss ก็หยุดชั่วคราวในอากาศในขณะที่เขากำลังจะโดน Anfey สถานะทางสังคมของ Anfey ไม่สูงมากนักใน Evil Abyss แต่เขาฉลาดทางการเมือง เขาไปหากษัตริย์องค์ใดก็ตามที่แข็งแรงกว่า เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อทำร้ายกษัตริย์ที่ทำไม่ดี เขายังพยายามทิ้งคำใบ้ที่ไม่อาจแกะรอยได้เพื่อให้ราชาผู้โชคร้ายรู้ว่าเขาจะสอดแนมในประเทศของราชาองค์อื่น และเขากำลังทำงานให้พวกเขาจริงๆ Anfey ได้รับรางวัลทุกประเภทจากกษัตริย์ที่แตกต่างกัน นกตัวนั้นไม่สามารถต่อสู้กับความแตกต่างอย่างมากในสถานะทางสังคมและอำนาจระหว่าง Anfey กับเขา
Anfey ดึงกระแสจิตของเขากลับมาอย่างช้าๆ นกตัวนั้นร่อนลงข้างๆ Anfey อย่างเชื่องช้าและเอื่อยเฉื่อย วิญญาณของ Evil Abyss ดูเชื่อฟังมากจนเขานอนอยู่บนกิ่งไม้โดยไม่ขยับเลย
Evil Abyss เป็นสถานที่ที่หยาบและเรียบง่าย โครงสร้างทางสังคมอนุญาตให้เชื่อฟังและต่อสู้เท่านั้น Anfey เป็นคนพิเศษที่นั่น เขาเป็นคนชอบเข้าสังคมมาก วิญญาณของ Evil Abyss มีเพียงสองทางเลือกแม้ว่าจะอยู่ในมิติอื่นของโลกก็ตาม พวกเขายังคงต้องเชื่อฟังหรือต่อสู้กับบางสิ่ง
Anfey เงียบไปพักหนึ่ง เขาโบกมือเพื่อปล่อยลูกไฟเล็กๆ ลูกไฟพุ่งเข้าใส่นก หุ่นเชิดของวิญญาณชั่วร้ายไม่มีประโยชน์อีกต่อไป วิญญาณค่อย ๆ ลุกขึ้นจากนกที่ถูกไฟไหม้และบินไปข้างหน้าตามคำสั่งของ Anfey
พลังเวทย์ที่เกิดจากลูกไฟเล็กๆ ทำให้ Suzanna ตื่นขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ลืมตาขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?"
"ไม่มีอะไร นกเข้ามา" Anfey ยิ้ม
ริสกีขยี้ตาแล้วลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ "ใกล้จะเช้าแล้ว"
“ใช่ พวกเจ้ากินอะไรก่อน เราจะไปกันต่อหลังพระอาทิตย์ขึ้น” แอนเฟย์กล่าว
“นกอะไรตัวเหม็นจัง” ซูซานน่าย่นจมูก
"ประณามมัน" ริสกีเห็นนกที่ถูกไฟคลอกตัวนั้น "นี่คือหุ่นเชิดที่สร้างโดยหมอผีสำหรับวิญญาณผู้ล่วงลับ"