ตอนที่ 211: ผลงานชิ้นเอกของดาบ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
“ทุกคนใน Maho Empire เคยได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จของคุณ เจ้านายผู้ทรงเกียรติของคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการรู้อะไรกันแน่” Urter กล่าว
"อืม สิ่งสำคัญ อะไรก็ตามที่คุณคิดว่าสำคัญ" Anfey กล่าว
"สำคัญ?" Urter คิดอย่างจริงจัง “ท่านอาจารย์ ลำดับความสำคัญของ Violet City ในตอนนี้คือการสร้างเมืองขึ้นใหม่ งบประมาณจำกัดมาก ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยหากไม่มีเงินทุน”
“ไม่ถูกต้อง” อาภาพูดด้วยความประหลาดใจ "จักรวรรดิได้จัดสรรเงินให้กับเมืองที่ล่มสลาย งบประมาณจะแน่นขนาดนี้ได้อย่างไร"
“ท่านอาจารย์ Apa เมืองสีม่วงเป็นกรณีพิเศษ การจัดสรรบางส่วนถูกใช้ไปแล้ว ส่วนที่เหลือไม่สามารถแตะต้องได้” Urter กล่าว
“คุณเอาเงินไปทำอะไร? Urter คุณไม่ได้เอาเงินใส่กระเป๋าใช่ไหม” อาภาถามด้วยน้ำเสียงติดตลก
“ข้าไม่มีความกล้าที่จะทำอย่างนั้น อาจารย์อาภา” Urter ชำเลืองมอง Anfey จากหางตา เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "ฉันใช้เงินไปกับ Earl's Court โครงการ Earl's Court เพิ่งเริ่มต้น และเราอาจต้องใส่มากกว่านี้ในภายหลัง ฉันไม่กล้าโอนเงินไปทำอย่างอื่น"
อาปาเงียบไปหลังจากได้ยินสิ่งที่เออร์เทอร์บอก Earl's Court สร้างขึ้นเพื่อ Anfey โดยปกติราชวงศ์ที่มีที่ดินจะต้องสร้างบ้านด้วยเงินของตัวเอง แต่กรณีของ Anfey นั้นพิเศษเล็กน้อย Anfey ไม่เคยอยู่ใน Violet City Urter ขออนุญาตจาก Yolanthe เพื่อสร้าง Earl's Court สำหรับ Anfey ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ทำอะไรผิด มันยังผิดที่จะบอกว่าเขาใช้พลังของเขาเพื่อจูบลาเจ้านายของเขา
Anfey ตกใจเป็นครั้งที่สอง แต่ไม่ได้พูดอะไร หากถูกถามเกี่ยวกับโครงสร้างของร่างกายมนุษย์ น้ำหนักของกระดูก ข้อต่อ เส้นเอ็น ความยืดหยุ่นของหลอดเลือด การกระจายของเส้นประสาท และอื่น ๆ เขาจะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งและอธิบายในทุก ๆ รายละเอียด. อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงการจัดการเมือง เขามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้ ดูเหมือนจะไม่เหมาะสมเล็กน้อยที่จะสร้างบ้านของตัวเองด้วยงบประมาณสำหรับเมือง ดูเหมือนว่าจะเป็นปัญหาสำหรับ Anfey ในการหาเหตุผลหรือวิธีการวิจารณ์ Urter หรือจบการสนทนาอย่างราบรื่น เขารู้สึกว่าเขาจะถูกหัวเราะเยาะหากไม่ระวัง
Urter รู้สึกว่าไม่สมควรพูดถึงเรื่องนี้และรู้สึกเสียใจที่เขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เขาก้มหัวลงและเงียบ
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีเสียงดังข้างนอกเกวียน ทุกคนสามารถได้ยินอย่างชัดเจนว่ามีคนตะโกนอย่างบ้าคลั่ง "Urter อยู่ไหน นายกเทศมนตรีหลุม* อยู่ไหน"
หลังจากได้ยินเจ้าหน้าที่หญิงขอร้องเขาด้วยความตื่นตระหนก เสียงของคนนั้นก็ดังขึ้นใกล้ๆ พวกเขา ประตูห้องถูกเปิดออก ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ ในชุดแฟนซี ตามมาด้วยบอดี้การ์ดเดินเข้ามาในห้อง
“อาจารย์ชามาช คุณกำลังทำอะไรอยู่” Urter ยืนขึ้นด้วยความโกรธ
“ฉันทำอะไร คุณเอาคนของฉันไปเมื่อวาน ทำไมคุณไม่ถามตัวเองว่าทำอะไร” ชายหนุ่มคนนั้นชี้ไปที่ Urter ด้วยแส้ม้า แส้เกือบแตะจมูกของ Urter ชายหนุ่มก็ยิ่งโมโห "คุณเป็นราชาที่ไม่มีใครเทียบได้สำหรับฉัน ตอนที่ทหารของจักรวรรดิชานซาเข้ายึดครองไวโอเล็ตซิตี้ คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณซ่อนตัวอยู่ในบ้านขอทาน คุณจะอ้างว่าคุณเป็นนายกเทศมนตรีของเราได้อย่างไร"
บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังชายหนุ่มหัวเราะออกมาดังลั่น ใบหน้าของคนในชุดนักเวทย์เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นยูนิคอร์นตัวน้อยมองดูทุกคน
"อาจารย์ Shamash เราสามารถคุยกันที่ห้องทำงานของฉันในภายหลังได้ ถ้าคุณต้องการ ตอนนี้ฉันมีแขก คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม" Urter หายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดช้าๆ
"แขก? ฉันรู้ว่าเจ้านายของคุณมาเพื่อสนับสนุนคุณ F*k off ขอฉันดูหน่อยว่านายสารเลวของคุณคือใคร" ชายหนุ่มผลักหน้าอกของ Urter และ Urter ก็เซถอยหลังไป ชายหนุ่มเดินไปที่โต๊ะราวกับเป็นเจ้าของโรงแรม เขาดูวางตัวและมองไปที่ Anfey และทีมงานของเขา
Anfey และทีมงานของเขาต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป อาภายิ้มโดยไม่พูดอะไร Black Eleven ดูเย็นชา; Anfey นั่งลงด้านข้างอย่างเกียจคร้านโดยเปิดตาเพียงเล็กน้อย Suzanna เฝ้าดู Anfey อย่างเงียบ ๆ ทั้งสี่คนนี้ล้วนมีเรื่องราว แม้ว่าพวกเขาจะมีเครือข่ายส่วนตัวต่างกัน แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าชายหนุ่มคนนี้เหมาะกับพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สนใจที่จะตอบโต้เขาด้วยซ้ำ
ชายในชุดนักเวทย์ก้าวไปข้างหน้าและดึงชายหนุ่มออกไป เขากระซิบอะไรบางอย่างกับชายหนุ่ม จู่ๆ ชายหนุ่มก็หันกลับมาและตะโกนว่า "นั่นยูนิคอร์นหรือเปล่า"
เห็นได้ชัดว่านักเวทย์คนนั้นไม่ได้คาดหวังว่าชายหนุ่มจะทำตัวไม่เหมาะสม จอมเวทย์ดูอึดอัดเล็กน้อย เขาพยักหน้าและกระซิบว่า "ใช่ มันคือยูนิคอร์น"
"ดี ดีมาก" ชายหนุ่มมองดูคนตัวเล็กอย่างตะกละตะกลาม เขาเดินกลับไปที่โต๊ะและมองไปที่ Anfey เนื่องจากเขาเป็นเจ้าของโรงแรม “ฉันเป็นตัวแทนของ Sacred Magic Academy และมารับยูนิคอร์นตัวน้อยนี้ไป แน่นอนว่าฉันจะคืนเงินให้คุณในราคาที่เหมาะสม ระบุราคา”
Rookies มักจะกล้าที่จะทำอะไรเนื่องจากพวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงความเสี่ยงที่รออยู่ข้างหน้า ใครก็ตามที่มีประสบการณ์สามารถบอกได้ทันทีว่าเจ้าของยูนิคอร์นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่ชายหนุ่มคนนั้นต้องการครอบครองยูนิคอร์น
“ไม่ต้องสนใจเรื่องราคา คุณสามารถนำยูนิคอร์นไปได้หากต้องการ” Anfey กล่าวอย่างสบายๆ
“คุณเป็นคนดีจัง” ชายหนุ่มหัวเราะดังลั่น เขาไม่ได้สังเกตว่า Anfey ไม่ได้พูดคุยกับเขาด้วยภาษาที่เป็นทางการและให้เกียรติ เขาไม่ได้สังเกตว่าซูซานนาวางมือลงบนด้ามดาบเช่นกัน เขาหันกลับมาและตะโกนใส่บอดี้การ์ดของเขา "คุณยืนอยู่ตรงนั้นทำไม รีบไปเอายูนิคอร์น"
บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้ามาหายูนิคอร์นตัวน้อยโดยอ้าแขนออก พวกเขาดูเหมือนพยายามจะจับไก่ตัวน้อย ยูนิคอร์นตัวน้อยรู้สึกถึงความเป็นปรปักษ์จากพวกมัน ยูนิคอร์นมองไปรอบ ๆ และวิ่งหนีไปทันที ยูนิคอร์นตัวน้อยวิ่งเร็วมากจนดูเหมือนแสงสีขาว คนตัวเล็กกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะแล้ววิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของ Anfey ตอนนี้ยูนิคอร์นตัวน้อยเริ่มมั่นใจและเงยหน้าขึ้นคำราม
ผู้คุ้มกันสองคนเห็นโอกาสของพวกเขาและวิ่งไปหา Anfey ซูซานนาลุกขึ้นยืน เมฆดาบแวววาวปรากฏขึ้นในทันใด ผู้คุ้มกันที่วิ่งอยู่ข้างหน้าเอามือปิดคอแล้วสะดุด เลือดจากคอของเขาย้อมเสื้อผ้าของเขาเป็นสีแดงในพริบตา และเขาก็ล้มลงบนพื้น บอดี้การ์ดอีกคนชะงักเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับบอดี้การ์ดคนแรก เขาจ้องมองไปที่ร่างของบอดี้การ์ดอีกคนและยืนตัวแข็งอยู่กับพื้น ซูซานนาไม่ได้โจมตีเขาต่อไป
ดาบชิ้นเอกมักจะเป็นดาบชิ้นเอกเสมอ ไม่ว่าจะแขวนไว้ในพระราชวังเพื่อให้ผู้คนชื่นชมหรือวางไว้ในมุมที่ถูกลืมมานานหลายร้อยปี เมื่อมันออกจากด้ามแล้ว ก็ไม่มีอะไรมาบดบังความแวววาวของมันได้
Suzanna เป็นนักดาบหญิงผู้เก่งกาจ เธอตามใจตัวเองในการออกเดทในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา และดูอ่อนหวานและดูเป็นผู้หญิงมากขึ้นด้วยเหตุผลนั้น ผู้คนมักจะบอกได้ว่าเธอกำลังมีความรัก แต่เมื่อเธอชักดาบออกมา เธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จากัวร์ไม่เพียงพอที่จะอธิบายความชั่วร้ายของเธอ การลดน้ำหนักไม่เพียงพอที่จะอธิบายถึงความเร็วของเธอ ด้วยดาบที่ชี้ไปที่ใครบางคน เธอก็พร้อมสำหรับการต่อสู้ เธอดูมุ่งมั่นที่จะชนะการต่อสู้
นอกจาก Anfey แล้ว Black Eleven ยังรู้จัก Suzanna ดีที่สุด หลังจากได้ยิน Anfey พูดว่า "คุณทำได้" Black Eleven คาดการณ์ล่วงหน้าว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขายักไหล่และเอนหลังลงนั่งพิงพนักพิง เขาพร้อมที่จะดูการแสดง
อาภาตกใจจ้องตาเบิกกว้าง เขาแสดงความเคารพต่อ Suzanna มากพอ แต่นั่นเป็นเพราะ Anfey เป็นหลัก เขาเคยเห็นฉากนองเลือดมามากมาย แต่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะกลายเป็นนักดาบหญิงที่ชั่วร้ายได้ในพริบตาโดยไม่แสดงอาการใด ๆ ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็น Suzanna เธอยังคงเฝ้าดู Anfey ด้วยความรักมากมาย แต่ความประทับใจที่เขามีต่อเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงในวินาทีถัดมา
นักเวทย์ขยับถอยหลังอย่างกระวนกระวายและร่ายมนต์ขณะที่เขาถือไม้กายสิทธิ์ Anfey นั่งเอกเขนกบนเก้าอี้ แต่จู่ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองที่คอของ Mage หากซูซานนาดูกล้าหาญและดุร้าย Anfey ก็ดูเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
นักเวทย์รู้สึกว่ามีบางอย่างติดอยู่ในลำคอของเขาและขนลุกไปทั้งตัว เขาไม่สามารถระงับความรู้สึกหวาดกลัวและหยุดสวดมนต์ได้ เขาวางไม้กายสิทธิ์ลงอย่างสิ้นหวัง
"เอ่อ!" ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อลูกธนูพุ่งเข้าใส่ด้านหลัง เขาคว้าตัว Urter แล้วตะโกนว่า "พวกมันฆ่าคน คุณแม่งเป็นนายกเทศมนตรี คุณไม่เห็นหรือไง? พวกเขาฆ่าคน! ทำไมคุณไม่จับพวกเขาล่ะ"
Urter มองไปที่ Suzanna ด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น จากนั้นเขาก็ผลักชายหนุ่มอย่างแรง เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่เห็นอะไรเลย"
“เจ้ามันราชา…” ชายหนุ่มพุ่งเข้าหา Urter อย่างบ้าคลั่ง แต่เขากลับถูกนักเวทย์ดึงกลับ
“ก่อนที่ฉันจะโมโห เอาไอ้บ้านั่นออกไปซะ” Anfey กล่าว
ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนและพยายามไล่ตาม Anfey นักเวทย์จับชายหนุ่มไว้แน่นและพยายามอย่างมากที่จะไม่ปล่อยเขาไปขณะที่เขากระซิบบางอย่างกับเขา ในที่สุดชายหนุ่มก็สงบลงและมอง Anfey สกปรกแล้วตะโกนว่า "ไปกันเถอะ"
หลังจากที่ตัวแสบออกไป ใบหน้าของหญิงรับใช้ข้างนอกก็เปลี่ยนไปเมื่อเห็นศพอยู่บนพื้น เธอรีบเดินไปปิดประตู
"ชื่อของคุณคือ Urter นั่งลง" Anfey ชี้ไปที่เก้าอี้
"ขอบคุณครับอาจารย์" Urter นั่งลงอย่างช้าๆ เขาขอโทษ "ผมขอโทษ ทั้งหมดเป็นเพราะผม ผมขอโทษสำหรับเรื่องนั้น"
“รู้ไหมทำไมเมื่อก่อนฉันไม่โกรธเลย” Anfey ถาม
"คุณเป็นนายกเทศมนตรีและไม่ต้องการต่อสู้กับถั่ว" Urter พยายามทำให้ Anfey พอใจด้วยรอยยิ้ม
"คุณผิด." Anfey ยิ้ม “ฉันไม่ได้โกรธเพียงเพราะมีบางคนที่ทำให้ฉันโกรธมากยิ่งขึ้น”
“อาจารย์ คุณกำลังจะบอกว่า…” Urter ตกใจ
มีดปรากฏในมือของ Anfey วินาทีต่อมา Anfey ตอกมือของ Urter ลงบนโต๊ะด้วยมีด Urter ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้ อาภาสะดุ้งเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น “แอนเฟย์ คุณกำลังทำอะไรอยู่”
ซูซานนามองไปที่อาปา แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่า Apa จะไม่สามารถรับแรงกดดันที่ Suzanna มอบให้เขาได้ เขาไม่แน่ใจว่าซูซานนาจะทำอะไรกับเขา เขาค่อยๆนั่งลงที่ท้ายสุด เขามองไปที่ Black Eleven และหวังว่า Black Eleven จะช่วยเขาได้และพูดอะไรบางอย่างกับเขา อย่างไรก็ตาม Black Eleven ดูราวกับว่าเขาไม่เห็นอะไรเกิดขึ้นและยังคงเงียบ