ตอนที่ 226: ราชาผู้ใจดี
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ในขณะที่เขากำลังพูด สีหน้าของ Anfey ก็เปลี่ยนไปเมื่อเรื่องราวดำเนินต่อไปและน่าเชื่อถือมาก อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นครู่หนึ่ง อารมณ์ทั้งหมดของเขาก็หายไป ราวกับว่าเขากำลังเล่าเรื่องของคนอื่น Anfey ควบคุมตัวเองได้ดีมาก บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงประสบความสำเร็จครั้งแล้วครั้งเล่า
อย่างไรก็ตาม ซูซานนาไม่สนใจพิธีการ เธอจับมือของ Anfey แน่นราวกับว่าเธอสามารถส่งพลังของเธอมาให้เขาด้วยวิธีนี้ Niya มองไปที่ Anfey ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ถ้าเขาอายุใกล้เคียงกับเธอ เธอคงจะกอดเขาแน่นเพื่อปลอบโยนเขา
ไม่เหมือนกับ Niya และ Suzanna Christian มอง Anfey ด้วยความชื่นชม ในที่สุดเรื่องราวของ Anfey ก็ตอบคำถามของเขาว่าทำไม Anfey ถึงเปลี่ยนจากเด็กหนุ่มใจดีกลายเป็นนักฆ่าเลือดเย็นได้ Christian รู้ว่า Anfey ทำอะไรในช่วงสงคราม และเขารู้ว่าพวกเขาสามารถกลับบ้านได้เพราะสิ่งที่ Anfey ทำ เขาไม่เคยถาม Anfey เกี่ยวกับอะไรเลยเพราะเขาไม่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาเชื่อใจ Anfey และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้ Anfey มีทักษะมากเกินพอที่จะจากไป แต่เขาพาทุกคนไปด้วย นั่นแสดงว่า Anfey เป็นคนที่น่าเชื่อถือ
มิโอริชพยักหน้า "ยากอร์เป็นจอมเวทแน่นอน แต่ความยากจนของเขาเป็นที่เลื่องลือ ฉันไม่รู้ว่าเขารวบรวมสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไรในท้ายที่สุด"
“เขามีอะไรหรือเปล่า” นิยาถามอย่างสงสัย
“บอกไม่ได้” มิโอริชพูดยิ้มๆ "มันเป็นความลับ." เขาพา Niya มาด้วยในวันนี้ด้วยเหตุผล Suzanna เป็นคนรักของ Anfey และมีสิทธิ์ที่จะรู้ทุกอย่าง Christian เป็นมือขวาที่เชื่อถือได้ของ Anfey และมีความรู้ที่ถูกต้องเช่นกัน เมื่อก่อนนิยาเป็นที่กำบังมาก คนรุ่นก่อนไม่ต้องการให้เธอได้รับบาดเจ็บและสร้างชีวิตที่ว่างเปล่าให้กับเธอ ตอนนี้ มิโอริชรู้แล้วว่านั่นไม่ใช่วิธีการเลี้ยงลูก ซาอูลรู้สึกเสียใจที่เลี้ยงนียาในสภาพแวดล้อมที่กำบังเช่นนี้ ไม่ช้าก็เร็วเธอก็จะเติบโตและฝ่าฟันพายุได้ด้วยตัวเอง คนรุ่นเก่าไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดไป ถึงเวลาที่เธอเรียนรู้บางอย่างเกี่ยวกับโลกใบนี้
Niya ล้างตาของเธอและหันไปหา Anfey “คุณอยู่บนเกาะนั้นมานานมาก” เธอพูด “คุณต้องรู้อะไรบางอย่าง”
Anfey กล่าวว่า "เขากำลังจะตายแล้วตอนที่ฉันเป็นลูกศิษย์ของเขา “ตอนนั้นฉันไม่รู้จักเวทมนตร์เลย และไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นคืออะไร” เมื่อเห็นว่ามิโอริชไม่ตอบคำถามของนิยา Anfey จึงตัดสินใจแสร้งทำเป็นไม่รู้เช่นกัน
Niya มองไปที่ Miorich และถอนหายใจ
“คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้ Vacuum Confinement Scroll หายากแค่ไหนแล้วใช่ไหม?” มิโอริชถาม
"ใช่" Anfey พูดพร้อมพยักหน้า สมบัติที่มีค่าที่สุดของเขาคือหนังสือม้วน เขาจะคืนม้วนหนังสือของซาอูล แต่ยากอร์คือไพ่ตายของเขา แม้ว่าแผนการทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่าไปแล้วก็ตาม
"ดี อย่าให้เสีย"
"ไม่แน่นอน"
“อีกอย่างหนึ่ง ข้าไม่แนะนำให้อ่านหนังสือเกี่ยวกับมนต์ดำ ไม่ใช่แค่ข้ากับฝ่าบาทเท่านั้น ท่านลอร์ดซาอูลก็เห็นด้วย”
Anfey ขมวดคิ้วและเงยหน้าขึ้น
“เราจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน จากนั้นเราจะไปที่เมืองแบล็คกาเนีย ทรัพย์สินทั้งหมดของคุณจะถูกเก็บไว้ที่นั่น”
"อะไร?" Anfey ถามโดยจ้องมองที่ Miorich ด้วยความตกใจ
“เจ้าคิดว่าฝ่าบาทอ้างสิทธิ์ทุกอย่างงั้นหรือ?” Miorich ถามด้วยเสียงหัวเราะ
“เปล่า ฉันแค่…”
"ไม่ต้องกังวล สิ่งที่เป็นของ Yagor จะเป็นของคุณ" Miorich กล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณยังเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของเขา และคุณเป็นเจ้าของสมบัติของเขา แม้ว่าฝ่าบาทต้องการจะทำลายคัมภีร์มนตร์ดำเล่มนั้น แต่พวกเราจำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากคุณ”
"แต่ฉันยังไม่มีพลังที่จะใช้คัมภีร์กักกันสุญญากาศ"
"นั่นคือเหตุผลที่คุณควรทำงานหนักขึ้น"
Anfey กล่าวว่า "เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะได้รับพลังดังกล่าวในเวลาอันสั้น “ข้าต้องการมอบม้วนคัมภีร์นั้นให้กับฝ่าบาท แน่นอนว่ามันจะเป็นประโยชน์กับพระองค์มากกว่ากับข้า” เขาคิดว่าสิ่งที่ Yagor ทิ้งไว้นั้นเป็นของ Yolanthe และมันก็สมเหตุสมผล แม้ว่าเจ้าของที่แท้จริงจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ยังยากที่จะยึดโบราณวัตถุเหล่านั้นไว้ได้ Anfey ไม่สามารถจินตนาการถึงการมอบโบราณวัตถุที่มีค่าเช่นนี้ แม้แต่คัมภีร์กักกันสุญญากาศในตำนาน สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงความเอื้ออาทรของ Yolanthe
มิโอริชยิ้ม เขาหยิบดาบออกจากเข็มขัดแล้วยื่นให้ซูซานนา “คุณเป็นนักดาบ” เขากล่าว “คุณน่าจะรู้นะว่ามันคืออะไร”
ซูซานน่ารับดาบอย่างระมัดระวังและเริ่มดึงดาบออกจากฝักอย่างช้าๆ แสงสว่างสาดส่องไปทั่วห้อง แสงไม่ได้กระจายเหมือนแสงปกติ แต่แทนที่จะอ้อยอิ่งอยู่ในห้องเหมือนหมอกยามเช้า “นี่คือปีกแห่งแสง?” ซูซานน่าถามอย่างลังเล
มิโอริชพยักหน้า
"จริงหรือ?" ซูซานน่าถามอย่างเหลือเชื่อ
มิโอริชหยิบดาบและดึงดาบออกจากฝักจนสุดความยาว แสงของใบมีดบานเหมือนดอกไม้และเต็มไปด้วยห้อง มิโอริชคืนดาบเข้าฝัก และแสงในห้องก็หายไป
ดวงตาของซูซานนาเบิกกว้าง เธอเป็นนักดาบ และเธอรู้ดีว่า Wing of Light คืออะไร
“ถ้าคุณต้องการ มาแลกดาบกัน ฉันเป็นอัศวิน และดาบเล่มนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน”
“ไม่ ไม่” ซูซานน่ารีบคืนดาบ
"คุณต้องการมันไหม?" Miorich หันไปถาม Anfey
"ฉัน?" Anfey ถาม เขารู้ว่ามิโอริชยังคงต้องการมอบให้ซูซานนา
“ฉันจะไม่คืนของขวัญของฉัน” มิโอริชพูดอย่างจริงจัง
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง Anfey ก็หยิบดาบจากมือของ Suzanna ดาบนี้เป็นของขวัญให้ Suzanna จาก Yolanthe มันคงไม่เหมาะสมหากเธอไม่ยอมรับ
"อาวุธที่ดีควรอยู่ในมือขวา" มิโอริชกล่าว “ฝ่าบาททรงสอนข้าเช่นนั้น ดาบเล่มนี้มีพ่อค้าคนหนึ่งถวายให้พระองค์เป็นของขวัญวันเกิด พระองค์ประทานให้แบรี่ในวันรุ่งขึ้น แต่แบรี่ไม่ได้เอาไป ท่านรู้ไหมว่าแบรี่พูดอะไร”
"อะไร?"
"Baery บอกว่าพระองค์ควรเก็บไว้ Evil Mist ได้ส่งมือสังหารสิบกว่าคนมาตามพระองค์ แต่พวกเขาไม่เคยทำสำเร็จ Baery กล่าวว่าดาบแบบนี้มีประโยชน์มากกว่าในมือของผู้มีวินัยสองคน"
“ฝ่าบาททรงเป็นนักดาบ?” นิยาถามด้วยความประหลาดใจ อย่างไรก็ตาม สีหน้าของคริสเตียนไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับว่าเขารู้เรื่องนี้แล้ว
มิโอริชพยักหน้า
“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”
"Baery เป็นคนดื้อรั้น และมันยากมากที่จะเปลี่ยนใจ หนึ่งเดือนต่อมา เมื่อ Baery กำลังออกจากเมืองหลวงพร้อมกับกองทหารของเขา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมอบดาบให้เขาต่อหน้ากองทหารทั้งหมด และส่งเขาไป" Miorich กล่าว ด้วยรอยยิ้ม. “ฝ่าบาททรงบอกข้าว่าความรับผิดชอบของเขาไม่ใช่การเป็นนักดาบที่ดี แต่เป็นกษัตริย์ที่ดี”
“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”
“หนึ่งเดือนหลังจากแบรี่จากไป มีการพยายามลอบสังหารอีกครั้งที่ทำให้พระองค์ได้รับบาดเจ็บ สิ่งแรกที่แบรี่ทำเมื่อกลับมายังเมืองศักดิ์สิทธิ์คือเข้าไปในพระราชวังและโยนดาบนี้ลงต่อหน้าฝ่าบาท พระองค์ทรงกริ้วขึ้นเมื่อ แล้วทั้งสองพระองค์ก็ยืนอยู่ในท้องพระโรงและจ้องหน้ากัน ข้าต้องเข้าไปขัดขวาง แล้วพระองค์ก็ประทานดาบแก่ข้า"
“นั่นเป็นความกล้าหาญของเขามาก” Niya กล่าว เธอยิ้ม จินตนาการว่า Baery และ Yolanthe ยืนอยู่ในห้องบัลลังก์ จ้องมองกันและกัน
Anfey ยังคงเงียบ ฉากเช่นนี้หาได้ยากมาก เมื่อก่อนเขาไม่รู้จัก Yolanthe ดีนัก แต่ตอนนี้เขาสัมผัสได้ว่า Yolanthe ใจกว้างและใจกว้างเพียงใด พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่ดีจริงๆ