ตอนที่ 247: การเดิมพัน
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Anfey มองไปที่สาวใช้ข้างหน้าและสาวใช้ก็พยักหน้าให้ Anfey Anfey ยกมือขึ้นแล้วเคาะประตู เสียงของ Suzanna ดังมาจากในห้อง "มันคือใคร?"
"ฉันเอง เปิดประตู" Anfey กล่าว
"เธอกำลังจะมาจริงๆ! โอเค โอเค ซูซานน่า ไปเปิดประตู" นิยากำลังหัวเราะอยู่ในห้อง
ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้มของซูซานน่า Anfey ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”
ในห้อง Niya กำลังนอนตะแคงข้างบนเตียงมองไปที่ Anfey อย่างน่าสนใจ ตั้งแต่ Niya มาที่นี่ Anfey จะทำอย่างไรกับ Suzanna? นอกจากนั้น Anfey ยังประพฤติตัวดีมาก ไม่ว่าทาสหญิงหรือเจ้าหญิงจากอาณาจักรชานซาซึ่งงดงามไม่น้อยไปกว่าซูซานนา Anfey ก็รักษาระยะห่างจากพวกเขา นิยาคิดว่ามันเป็นจุดแข็งของอันเฟย์ ตอนนี้ Niya รู้ว่า Anfey แค่ล้อเล่น สิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขมากคือการที่เธอเอาชนะ Anfey!
“นิยะ หยุด คิดก่อนพูด ไม่งั้นเธอสร้างปัญหา เข้าใจไหม” Anfey พยายามให้เหตุผลกับ Niya นั่นคือเหตุผลหลักที่เขาอยู่ในห้องของซูซานนา
“ฉันจะพูดอะไรก็ได้ที่อยากจะพูด!” นิยาไม่สนใจมัน
"แอนเฟย์ เรามาคุยกันพรุ่งนี้ ตอนนี้เธอภูมิใจกับมันมาก และไม่สามารถฟังคุณได้เลย" ซูซานนาพูดพร้อมยิ้ม
“ใช่ ฉันภูมิใจในตัวเอง ภูมิใจมาก” นิยามีทัศนคติ เธอส่ายหัวเพื่อพยายามทำให้ Anfey โกรธ
Anfey ตระหนักว่าเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เข้ามาและตัดสินใจที่จะล้มเลิกการโน้มน้าวใจ Niya หลังจากคิดดูแล้ว เขามอง Niya สกปรก Niya ไม่เพียงแค่ปล่อยให้ Anfey ทำกับเธอ เธอทำให้เขาดูสกปรกยิ่งขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการสูญเสีย
ซูซานน่าหัวเราะเยาะพวกเขาสองคน เธอเชื่อใจ Anfey โดยสิ้นเชิง ไม่ว่าวัวตัวไหนก็ตาม ^ * t Anfey พูด มันจะไม่ทำให้ความไว้วางใจที่เธอมีต่อเขาลดลง เมื่อ Anfey ทุบตีเธอและแขวนเธอไว้บนต้นไม้โดยมีเพียงผ้าผืนเดียว เธอคิดว่าเธอจะถูกข่มขืน หลังจากที่ Anfey พิสูจน์ได้ว่าเป็นเพียงความเข้าใจผิด เขาก็ออกจากสระน้ำไปอย่างเงียบๆ โดยไม่ลังเลใดๆ หากผู้ชายอย่าง Anfey ไม่คู่ควรแก่การไว้วางใจ เธอคงไม่สามารถหาชายอื่นที่ไว้วางใจได้จริงๆ
Anfey รู้สึกเสียใจหลังจากออกจากห้องของ Suzanna และ Niya เขาเห็นคริสเตียนยืนพิงกรอบประตูยิ้ม แม่บ้านเฝ้าห้องด้วย Anfey โกรธมากยิ่งขึ้น เขาชนไหล่ของคริสเตียนโดยตั้งใจขณะที่เขาเดินผ่าน จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
Christian จับหน้าอกของเขาและปิดประตูด้านหลัง Anfey “แอนเฟย์ คุณคิดว่าคุณมีทักษะการต่อสู้ที่ดีกว่าฉันไหม? คุณคิดว่าคุณจะทำแบบนั้นกับฉันได้เพราะมันเหรอ? คุณทำมันโดยเจตนา!”
"ฉันทำ!" Anfey ฟังดูเหมือน Niya ในอีกห้องหนึ่ง เขานั่งลงบนเก้าอี้นุ่มหรูในห้อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นห้องวีไอพี การตกแต่งในห้องดีมาก มันหรูหราและแฟนซี
"ตกลง Anfey ฉันไม่เล่นกับคุณ" คริสเตียนนั่งตรงข้ามกับ Anfey ยิ้ม “ตอนนี้คุณบอกความจริงกับฉันได้ไหม คุณต้องการทำอะไร”
"ฉันไม่ต้องการทำอะไร มิโอริชขอให้ฉันทำ" Anfey ตั้งสติและพูดอย่างใจเย็น
"คุณหมายความว่าอย่างไร?" คริสเตียนถามด้วยความประหลาดใจ
"ด้วยกำลังทหารของมิโอริชและแบล็กกาเนีย ไม่ว่าเราจะเผชิญภัยคุกคามแบบใด พวกมันสามารถปกป้องเราได้ทั้งหมด เมื่อชุดเวทย์มนตร์ได้รับการแก้ไข เราจะถูกส่งกลับไปที่ Sacred City ด้วยชุดเวทย์มนตร์ ใช่ไหม" อันเฟย์กล่าว
คริสเตียนพยักหน้าช้าๆ
"เขาบอกฉันว่าเป็นคำสั่งของกษัตริย์ของเราให้ส่งเรากลับทันที เราต้องกลับไปทันที กษัตริย์ของเราต้องการให้เราไปที่นั่นอย่างเร่งด่วนหรือไม่ เขาต้องการให้เราเสี่ยงชีวิตอยู่บนถนนหรือไม่ มันไม่สมเหตุสมผล "แอนเฟย์กล่าว
คริสเตียนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า
“ฉันคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ฉันคิดว่ามีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือ ราชาของเรากำลังจะฆ่าเรา” Anfey ยิ้ม "เราเป็นเหยื่อล่อให้เนโครแมนเซอร์ที่เย้ายวนใจออกมาจากความมืด"
"เหตุใดมิโอริชจึงย้ำว่าเราต้องไปให้ถึงดินแดนโบมันภายในสามวันและกลับไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับอุปกรณ์เวทมนตร์ที่นั่น" คริสเตียนถาม
"เขาต้องการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว" Anfey พบว่าตัวเองนั่งสบายบนเก้าอี้นุ่ม ๆ นอนตะแคง Anfey ยิ้ม “ถ้าเนโครแมนเซอร์ปรากฏตัวในสามวัน เราก็สามารถสู้กับพวกเขาได้ ถ้าเนโครแมนเซอร์ไม่ปรากฏตัว เราสามารถกลับไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างปลอดภัยเพื่อมอบชิ้นส่วนในจิตใจของเราให้มิโอริช”
“สิ่งที่คุณพูดมีเหตุผล” คริสเตียนกล่าว
"ไม่สมเหตุสมผล มันเป็นความจริง" Anfey กล่าว
"แต่ทำไมคุณถึงยืดเวลาออกไปโดยตั้งใจ? เราสามารถไปที่ Buenos City ได้อย่างแน่นอนในวันนี้" คริสเตียนพบอีกเหตุผลหนึ่งที่น่าสงสัย
"เราต้องต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์" Anfey ดูมุ่งมั่นและเย็นชา “เพราะฉันไม่ต้องการอยู่ภายใต้การคุกคามของเนโครแมนเซอร์” นี่คือความจริงจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา เขาทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจที่จะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองไปมากกว่านี้ หาก Yolanthe กล้าที่จะเสี่ยงกับพวกเขา เขาจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้เป็นอย่างดี แอนเฟย์คิดในใจว่า "ทำไมไม่ปล่อยให้ความขัดแย้งระเบิดไปเลย ด้วยความช่วยเหลือจากโยลันธี สงครามกับเนโครแมนเซอร์จะให้คำตอบที่ชัดเจนแก่พวกเขา" ถ้าพวกเขาแพ้สงคราม เขาอาจจะตาย ดังนั้นเขาจึงไม่มีอะไรต้องกังวลหลังจากเขาตาย หากเขาชนะ เนโครแมนเซอร์จะหยุดชั่วขณะ ซึ่งจะซื้อเวลาให้เขาเติบโตแข็งแกร่งขึ้น
ความเลินเล่อที่เห็นได้ชัดของเขาในการเดินทางเมื่อวันก่อนหมายถึงการส่งข้อความถึงเนโครแมนเซอร์ ข้อความว่าเขากำลังทะเลาะกับพวกเขา
“ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้” Christian ยิ้มให้ Anfey อย่างขมขื่น “คุณทำให้ฉันกังวลมานาน ฉันคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคุณ”
"ฉันคิดว่า Miorich กังวลมากกว่าคุณ" Anfey กล่าว ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นท่าทางกังวลของมิโอริชในตอนนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู คริสเตียนยังคงพูดคุยเกี่ยวกับเนโครแมนเซอร์กับ Anfey เมื่อเขาได้ยินเสียงเคาะ เขารวบรวมเวทมนตร์ของเขาโดยไม่รู้ตัว Anfey ค่อยๆยืนขึ้น “อย่าประหม่า ไม่ว่าเนโครแมนเซอร์จะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าเคาะประตูฉัน ฉันจะไปเอาประตู”
Anfey เปิดประตูและเห็นนักดาบสองคนอยู่นอกประตู เขาไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน ก่อนที่ Anfey จะมีโอกาสพูด นักดาบคนหนึ่งพูดอย่างสุภาพด้วยเสียงต่ำ "คุณคือปรมาจารย์ Anfey หรือไม่"
"ใช่ ฉันช่วยอะไรคุณได้บ้าง" อันเฟย์กล่าว
“เจ้าเมืองของเราต้องการพบคุณ คุณมากับเราได้ไหม ตอนนี้เขาอยู่บนชั้นสอง” ช่างตีดาบคนหนึ่งพูด
Anfey คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ตกลง ฉันมีเพื่อนสองคนที่นี่ ฉันจะขอให้พวกเขาไปกับฉัน”
"กรุณาอย่ารบกวนพวกเขา" นักดาบสองคนพูดอย่างเป็นห่วงด้วยเสียงอันแผ่วเบาด้วยมือของพวกเขาที่สั่นอยู่ในอากาศ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับคำสั่งให้เชิญ Anfey เท่านั้นก่อนที่จะมาพบเขา
"ตกลง." Anfey รู้ว่าเจ้าเมืองของพวกเขาต้องเป็นคนรับใช้ของ Saul มิฉะนั้นเขาคงไม่ต้องการเห็น Anfey ในเวลาที่เหมาะสมและหลีกเลี่ยงการเห็น Niya และ Suzanna
เมื่อ Anfey ผ่านห้องของ Niya และ Suzanna เขาก็เคาะประตูเบาๆ นักดาบสองคนนั้นกลัวมากจนหน้าซีด พวกเขาไม่สามารถรู้สึกได้ว่า Suzanna ยืนอยู่ข้างประตูในห้องอย่างเงียบ ๆ แต่ Anfey ทำเช่นนั้น ถ้าเขาไม่ส่งสัญญาณบอกว่าเขาปลอดภัยแล้ว ก็จะไม่มีใครรู้ว่า Suzanna นักดาบหญิงอาวุโสจะทำอะไรกับพวกเขา
Anfey โบกมือเป็นสัญญาณให้พวกเขาเดินต่อไป นักดาบสองคนนั้นรออยู่ครู่หนึ่งและไม่เห็นอะไรเกิดขึ้นในห้อง พวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเดินไปที่บันไดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
หลังจากที่พวกเขาเดินไปที่ชั้นสอง นักดาบสองคนก็เปิดประตูห้องหนึ่งและยืนอยู่ทั้งสองด้านของห้อง Anfey เดินตรงเข้ามาโดยไม่เคาะ ตรงกลางห้อง มีคนในชุดยาวสีเทายืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ แม้ว่า Anfey จะรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เขาก็ยังตกใจเล็กน้อยกับใบหน้าของเขา มันค่อนข้างน่ากลัวเล็กน้อย รอยแผลเป็นปกคลุมใบหน้าของเขา พวกมันดูเหมือนหนอนจำนวนมากที่คลานอยู่บนหน้าของเขา นอกจากนี้ยังมีรอยกระแทกมากมายบนใบหน้าของเขา เมื่อใบหน้าของเขาถูกเผาไหม้และสูญเสียผิวหนังไป จมูกและปากของเขาเบี้ยว พวกมันดูเหมือนสามเหลี่ยมด้านข้าง มันดูไม่ถูกต้อง
"ฉันหวังว่าใบหน้านี้จะไม่ทำให้คุณตกใจ" เสียงของบุคคลนั้นหยาบมาก
“คุณคือนายอำเภอนานาใช่ไหม ฉันได้ยินเกี่ยวกับคุณจากนิยา” Anfey ยิ้ม บุคคลนั้นไม่ตอบเขา Anfey จึงเปลี่ยนไปใช้หัวข้ออื่น
"นิยะ? เธอยังจำฉันได้ไหม?" เสียงหยาบเริ่มสั่น
ไม่ว่าจะเป็น Anfey หรือ Christian พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมนานาถึงตื่นเต้นมาก Entos ไม่ใช่ลูกศิษย์คนแรกของ Saul นานาเป็น เมื่อนานะอายุได้ 5 ขวบ พ่อแม่ของเขาเสียชีวิต มีคนพานานะไปที่บ้านของซอล น่าเสียดายที่นานะมีพรสวรรค์ทั้งพลังเวทย์และพลังต่อสู้ เขาคล้ายกับ Urter จาก Violet City มีคนมากมายเช่นพวกเขาในโลกนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นนักดาบหรือนักเวทย์ได้
หลังจากที่นานะโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เขาก็ระบุว่าตัวเองเป็นคนรับใช้ ช่วยทำธุระเพื่อแสดงความขอบคุณในสิ่งที่ซอลทำเพื่อเขา อาจกล่าวได้ว่าเขาเฝ้าดู Niya เติบโตขึ้น เมื่อ Niya อายุได้สามขวบ Nana อยู่ในกองไฟ ต่อมาเขาได้รับตำแหน่งราชวงศ์และออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์และไม่เคยเห็น Niya อีกเลย
“แน่นอน เธอจำคุณได้” Anfey ยิ้ม “ถ้าคุณต้องการ ฉันจะเรียก Niya ลงมา”
"เลขที่!" นานะส่ายหัวและพูดด้วยอารมณ์ขันว่า "หน้าฉัน...ฉันเคยเกลียดการส่องกระจก ทุกครั้งที่ฉันอยากจะทุบกระจก แต่ก็ต้องส่องกระจก ผ่านไปนานเข้า ในที่สุดฉันก็ชิน ไปเลย"
"ทำไม?" Anfey ถาม
“ถ้าฉันทนไม่ได้กับหน้าตัวเอง ฉันไม่มีสิทธิ์ไปขอให้คนอื่นทน เจ้านายของฉันเคยบอกฉันมาก่อน” นานะยิ้ม
Anfey และ Christian อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน แม้นานะจะเป็นเจ้าเมืองมานานแล้วก็ยังเรียกซอลว่าเป็นนาย ความภักดีของท่านที่มีต่อซาอูลดูเหมือนจะไม่สิ้นสุด
"คุณให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ของคุณมากเกินไป Niya ไม่เคยคิดว่ามันสำคัญขนาดนั้น เธอโกรธมากที่คุณหลีกเลี่ยงการพบเธอ" Anfey พูดอย่างเงียบ ๆ