ตอนที่ 254: หน่อมแน้ม
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ร่างสีดำตะโกนด้วยความโกรธ ไม้เท้าสีเข้มสั้น ๆ ปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคริสเตียนจะพลิกสถานการณ์ได้ด้วยกลอุบายง่ายๆ เช่นนี้
คาถาแรงโน้มถ่วงระดับกลางเป็นเรื่องปกติมากและแทบจะไม่เป็นภัยคุกคามต่อใครเลย อย่างไรก็ตาม มีบางสถานการณ์ที่มันจะเป็นคาถาที่สมบูรณ์แบบที่จะใช้ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีเวทมนตร์ที่ชั่วร้าย มีเพียงผู้วิเศษที่เลวร้ายเท่านั้น
หมีตัวใหญ่ตกลงมาหลายชั้นแล้วและตกลงไปที่ด้านล่างของอาคาร ผลของคาถาแรงโน้มถ่วงจะคงอยู่ไม่กี่นาที และหมีสามารถพยายามสุดกำลังที่มี แต่เขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้
ของเหลวสีเขียวพุ่งออกมาจากไม้เท้าสีดำของชายคนนั้นและพุ่งเข้าหา Suzanna ด้วยเสียงดัง ดาบในมือของ Suzanna ฟันออกและรัศมีดาบของเธอก็ปิดกั้นของเหลวสีเขียวทั้งหมด
คริสเตียนและซูซานนารีบเปลี่ยนที่ ไม่รู้ว่ามีศัตรูกี่คน แต่ทั้ง Niya และ Anfey หมดสติและต้องการการปกป้อง
รัศมีดาบของ Suzanna ทำลายโล่กระดูกของชายคนนั้นและทิ้งบาดแผลลึกไว้บนชายคนนั้น ชายคนนั้นคร่ำครวญและถอยหลังไปสองสามก้าว เขาโบกมือและปล่อยเวทมนตร์อีกครั้ง ทั้งห้องเต็มไปด้วยแสงมืด และการเคลื่อนไหวของ Suzanna ก็ช้าลงในทันใด
ชายผู้นี้ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้และฟื้นฟูตัวเอง เขาเริ่มกระซิบคาถาอื่น Suzanna ตะโกนและแสงแห่งพลังการต่อสู้ของเธอก็สว่างขึ้นและกระเพื่อมไปทั่วร่างกายของเธอ เธอพุ่งไปข้างหน้า นักดาบจำเป็นต้องเข้าใกล้เมื่อต่อสู้กับนักเวทย์ นักเวทย์มักจะไม่ฟิตร่างกายเท่านักดาบ แต่นักดาบไม่สามารถต้านทานเวทมนตร์ได้นาน หากนักดาบไม่พุ่งเข้าใส่ศัตรู เขาก็อาจจะวิ่งหนีได้เช่นกัน
ชายคนนั้นใช้คาถาอื่น และแสงสีแดงอ่อนๆ ปรากฏขึ้นรอบๆ ซูซานนา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคาถาจะทำให้เธอช้าลง แต่ Suzanna ก็สามารถหลบเลี่ยงแสงสีแดงได้
ทันใดนั้น หอกกระดูกขนาดใหญ่พุ่งทะลุหน้าต่างและพุ่งเข้าหาซูซานน่า Suzanna อยู่กลางอากาศ และเธอกำลังบินด้วยความเร็ว ทำให้เธอหลบได้ยากขึ้น เธอขมวดคิ้วและตัดสินใจจดจ้องไปที่ชายตรงหน้าเธอ เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอจำเป็นต้องปกป้องเพื่อนของเธอ และเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เว้นแต่เธอจะเอาชนะชายตรงหน้าเธอ เธอไม่มีความมั่นใจที่จะใช้สองผู้วิเศษ
หอกขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ซูซานน่าเสียงดัง พลังการต่อสู้รอบตัวซูซานน่าสั่นสะท้าน และหอกก็หายไปเมื่อถูกกระทบ พลังการต่อสู้ไม่ได้เป็นเพียงอาวุธสำหรับนักดาบเท่านั้น แต่ยังเป็นเกราะป้องกันของพวกเขาด้วย การโจมตีเช่นนี้ไม่สามารถทำร้าย Suzanna ได้ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอออกนอกเส้นทาง
ชายคนนั้นโบกไม้เท้าของเขา และแสงสีแดงอ่อนก็เคลื่อนที่ไปพร้อมกับไม้เท้าของเขา มันห่อหุ้มซูซานนาไว้ และเธอก็หยุดกลางอากาศทันที
หนามแหลมนับสิบอันปรากฏขึ้นและสร้างกรงทรงกระบอกโดยมีซูซานนาอยู่ข้างใน กระดูกหดตัวและขังซูซานน่าไว้
ซูซานนากรีดร้องด้วยความโกรธและฟันไปที่กรง เธอพยายามดิ้นออกจากกรง แต่กรงกระดูกเป็นหนึ่งในอาวุธที่ดีที่สุดของเนโครแมนเซอร์ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบหนีจากที่หนึ่ง กระดูกที่สร้างกรงนั้นไม่เพียงแต่แข็งแรงเท่านั้น แต่ยังมีความยืดหยุ่นสูงอีกด้วย ซูซานน่าไม่มีทางหนีพ้นได้
สำหรับนักเวทย์ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพื้นที่สำหรับใช้เวทย์มนตร์ นักดาบก็ไม่ต่างกันมากนัก แขนของ Suzanna ติดอยู่ในกรง และไม่มีที่ว่างพอที่จะใช้ดาบของเธอ เธอไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับกรงด้วยดาบของเธอได้มากนัก
ชายคนนั้นลดไม้เท้าลงและหันไปหาคริสเตียน เขาหัวเราะเบาๆ ตอนแรกเขาไม่อยากทำร้ายคริสเตียน แต่เขาเปลี่ยนใจ
คริสเตียนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในอีกด้านหนึ่ง เขาไม่ได้พูดอะไรและหยิบคัมภีร์เวทมนตร์ออกมาอย่างเงียบๆ นิยาถอนหายใจแล้วจับแขนเขาไว้ รู้ดีว่าเขาต้องการจะทำอะไร เมื่อผลของการต่อสู้ยังไม่ชัดเจน Niya จะตื่นตระหนกและซ่อนตัว แต่เมื่อเห็นได้ชัดว่าการต่อสู้แพ้ Niya พบว่าตัวเองไม่กลัว เธอเป็นลูกสาวของซาอูล และเธอรู้ว่าเธอไม่ควรอายที่จะต่อสู้แบบนี้
อีกร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในห้อง เป็นคนที่ดักจับซูซานน่า เมื่อเทียบกับชายอื่น ผู้มาใหม่ดูโหดเหี้ยมกว่ามาก ต่างจากเพื่อนของเขาที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ผมสีขาวของชายคนที่สอง แก้มบุ๋ม และดวงตาสีเข้มถูกเปิดเผยทั้งหมด โดยปกติหมอผีจะซ่อนใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าเนโครแมนเซอร์คนนี้ไม่สนใจว่าใครจะรู้ว่าเขาเป็นใคร
เขาเอื้อมมือไปคว้า Anfey "นี่คือสิ่งที่ Annunciata ต้องการ?"
“ใช่” ชายอีกคนกล่าว
ซูซานนาไม่สามารถหันกลับไปได้ แต่เธอรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นข้างหลังเธอ เธอกรีดร้องด้วยความโกรธและจัดการหักกระดูกสองซี่ในกรงของเธอ สิ่งนี้ทำให้มือขวาของเธอเป็นอิสระ และเธอก็ฟันออกไปยังกระดูกอื่นๆ ถ้าเธอสามารถทำลายกรงได้ ดาบก็จะโจมตีเธอเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอไม่สนใจ
“พวกเขายังเด็กอยู่” หมอผีคนที่สองพูดพร้อมกับยกไม้เท้าในมือขึ้น "เด็กเกินไป"
"ในทำนองเดียวกัน" Anfey กล่าวดวงตาของเขาเปิดขึ้น
ก่อนที่เนโครแมนเซอร์จะทันได้ทันตอบสนอง เขาก็ถูกเหวี่ยงลงกับพื้น ไม้เท้าของเขาหลุดออกจากมือ
Anfey จับหัวของหมอผีและเตะหลังของชายคนนั้น ร่างกายของเนโครแมนเซอร์นั้นอ่อนแอมาก และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ศีรษะของเขาแยกออกจากร่างกายได้ ร่างไร้ศีรษะล้มลงกับพื้นไม้เท้ากลิ้งออกไป
“อันเฟย์?” Niya กระซิบใต้ลมหายใจของเธอ
“ฉันรู้แล้ว” คริสเตียนพูดพร้อมส่ายหัว เขาชำเลืองดูม้วนกระดาษในมือแล้วส่งกลับไปที่แหวนมิติของเขา เขาอยู่ห่างจากการเสียสละตัวเองเพื่อฆ่าเนโครแมนเซอร์เพียงไม่กี่ก้าว
กรงกระดูกหายไป ปลดปล่อย Suzanna เธอไม่ได้พยายามโจมตีหมอผีต่อหน้าเธอ แต่หันไปมอง Anfey แทน เธอจ้องมองเขาราวกับว่าเธอไม่ได้เห็นเขามานานหลายปี
Anfey หันไปเตะร่างของหมอผีแล้วส่ายหัว “แทบจะไม่มีเลือดหลงเหลืออยู่ในนี้แล้ว” เขากล่าว “พระเจ้าทรงทราบดีว่าพวกเขาดำรงตนอย่างไร”
เนโครแมนเซอร์ในเงามืดตัวแข็งทื่อ เขาไม่รู้ว่า Anfey สามารถฟื้นคืนสติได้อย่างไร เขาแกล้งทำมาตลอดเลยเหรอ?
Anfey เดินไปหาหมอผีเล่นกับกริชของเขา "ฉันจะเรียกคุณว่าอย่างไรดี ฉันควรเรียกคุณว่าลอร์ดเนโครแมนเซอร์หรือเจ้าเมืองนานะ"
“เจ้าเมืองนานา?” นิยาถามอย่างตกใจ
Anfey กล่าวว่า "บางทีอาจจะไม่ใช่ Nana ตัวจริง แต่ก็ใกล้เคียงพอ" “คุณรู้ไหมว่าคนแบบไหนปลอมง่ายที่สุด? คนธรรมดาๆ คุณจะไม่เหลียวแลเขาอีก แม้ว่าจะมีข้อบกพร่องมากมาย แต่ผู้คนจำนวนมากก็ยังไม่สังเกตเห็น”
“รู้มาตลอด?” ซูซานน่าถาม
"คุณรีบร้อนเกินไป" Anfey กล่าว “คราวหน้าอย่าหุนหันพลันแล่น เข้าใจไหม”
ซูซานนาหน้าแดงและพยักหน้า
Anfey กล่าวว่า “Christian รู้ว่าเขาควรไล่หมีออกไป คุณควรสังเกต อย่าสนใจแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคุณ” Anfey กล่าว "พูดถึงหมี ท่านผู้พิทักษ์ ได้โปรดเปิดเผยตัวเอง คุณไม่จำเป็นต้องซ่อนอีกต่อไป"
ซูซานนาชำเลืองมองที่กระดานพื้นและกระพริบตา หากเธอถูกขังอยู่เมื่อต่อสู้บนพื้นแข็ง แสดงว่าเธอถูกขังอยู่จริงๆ อย่างไรก็ตาม เธอยืนอยู่บนพื้นกระดาน เธอไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับกรง
เพดานถูกบังคับให้เปิดโดยชายวัยกลางคนที่แข็งแกร่ง เขากระโดดลงมาและมองไปที่ Anfey “คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”
“ตอนนี้มีดรูอิดสองสามตัวอยู่ข้างล่าง” แอนฟีย์กล่าว "เดาได้ไม่ยาก" เขาหันไปหาหมอผีและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองนานา คุณทำผิดพลาดมากเกินไป ครั้งแรกที่คุณพบเรา คุณบังเอิญนำของขวัญติดตัวไปหรือเปล่า? ยามที่คุณฝากไว้กับเราไม่ปรากฏตัวเลย นักเวทย์และเจ้าของโรงแรมทำอย่างนั้น แม้จะวุ่นวาย เราสี่คนเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในโรงแรมนี้ เท่าที่ฉันรู้ คุณเป็นคนเดียวที่ทำให้พวกเขาจากไปอย่างเงียบ ๆ ได้”