ตอนที่ 261: ความท้าทายของ Niya
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"อาจารย์" Anfey มองไปที่ Slabrea ด้วยความเคารพ แต่ส่วนใหญ่สงบ เขาดูเหมาะสม ถ้าเขาดูเคารพอย่างสมบูรณ์ มันคงดูเสแสร้งเกินไป Slanbrea มีประสบการณ์และสามารถบอกได้ว่าสิ่งใดปลอมและสิ่งใดจริงใจ ถ้าเขาดูสงบนิ่ง ดูเหมือนว่าเขาไม่เคารพสลันเบรียเลย ซึ่งก็ไม่เหมาะสมเช่นกัน
Christian และ Suzanna ต่างหันไปมอง Slanbrea แต่ละคนปวดหัว พวกเขาไม่เด็กเกินไปอีกต่อไป พวกเขาได้พัฒนาโลกทัศน์และค่านิยมของตัวเองด้วยเวลาและประสบการณ์มากมายที่พวกเขามี พวกเขาคิดว่าไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่าการฟังคนเคร่งศาสนาเทศนา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเป็น Slanbrea นักธนู พวกเขาจึงต้องฟังเขาแม้ว่าจะไม่ต้องการก็ตาม
“ถ้าคุณอยากเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้จากหนังสือต้องห้าม คุณคิดผิดแล้ว” สลันเบรียพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉันแค่สงสัย” คริสเตียนพูดพร้อมยิ้มอย่างขมขื่น
สลันเบรียต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกลืนมันลงไป เขารับรู้ถึงสถานการณ์ ในฐานะนักบวช การประกาศหลักการของศาสนาของเขาและเผยแพร่พระสิริของเทพเจ้าแห่งแสงสว่างคืองานของเขา เขารู้ว่า Anfey, Christian และ Suzanna ไม่เชื่อในพระเจ้าแห่งแสงสว่าง ไม่ว่าเขาจะพูดถึงศาสนาของเขามากน้อยเพียงใด พวกเขาก็จะไม่เปลี่ยนใจเลื่อมใส แต่จะไม่ชอบเขาเท่านั้น Slanbrea ยิ้มและมองไปที่ Anfey "Anfey หนังสือ Hearts of Young Girls บอกเล่าเรื่องราวของการสร้างจริงๆหรือ"
“ฮะ…ครับ” Anfey ตกใจเป็นครั้งที่สองแล้วพยักหน้า
"ฉันเคยอ่านหนังสือที่คล้ายกันมาก่อน แต่มันมีชื่ออื่น" สลันเบรียหรี่ตา
"คุณอ่านหนังสืออะไร" Anfey ถาม
"Heart of A Saint Girl หลังจากที่พระเจ้าแห่งแสงสว่างสร้างโลกนี้ขึ้นมา มันก็ไม่มีทั้งแสงสว่างและชีวิต มีเพียงความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้น..." สลันเบรียกล่าว
Christian และ Suzanna รู้สึกว่าพวกเขากำลังจะมีปัญหามาก คริสเตียนยังมองอันฟีย์ด้วยท่าทางสกปรกเพื่อส่งสัญญาณว่าทั้งหมดเป็นความผิดของแอนฟีย์ที่พวกเขาพูดเรื่องศาสนามากไปกว่านี้ Anfey กัดริมฝีปากของเขาและจ้องมองที่ปลายรองเท้าของเขา ไม่มีใครบอกได้ว่าเขากำลังฟัง Slanbrea อยู่หรือไม่ คริสเตียนตกใจที่ริมฝีปากของ Anfey ดูซีด ดูเหมือนว่า Anfey กำลังพยายามควบคุมอะไรบางอย่าง
มีเสียงฝีเท้ามาจากบันได Bruzuryano เดินขึ้นไปชั้นบนอย่างช้าๆ ขั้นตอนของเขาฟังดูช้าและหนัก พื้นยังส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เขาดูหวั่นไหวและดูเหมือนจะไม่มีอะไรทำให้เขาเงยขึ้นได้อีก
Slanbrea หยุดการเทศนาของเขา เขาเป็นเพื่อนกับ Bruzuryano มาเป็นเวลานาน พวกเขาเชื่อในศาสนาที่แตกต่างกันและบางครั้งก็ต่อสู้เพื่อศาสนาของพวกเขาเอง เขารู้จักบรูซูร์ยาโนเป็นอย่างดี “เกิดอะไรขึ้น? คุณพบดรูอิดพวกนั้นหรือไม่?”
บรูซูร์ยาโนพยักหน้า "เตรียมตัวให้พร้อม เราต้องออกเดินทางโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้เราจะไม่สามารถไปยังดินแดนแมมโบ้ได้"
Slanbrea สามารถบอกได้ว่า Bruzuryano ไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับดรูอิด เขาถอนหายใจ “โอเค”
"จริงๆแล้วเราไม่มีอะไรจะเก็บ เราออกไปได้ทุกเมื่อ" Anfey กระแอมคอของเขา
"ฉันต้องกลับไป" สลันเบรียยิ้ม “ฉันยังไม่จบเรื่องวันนี้ ฉันจะเล่าต่อเมื่อเรามีเวลามากกว่านี้”
Anfey และกลุ่มของเขาอยู่ในโรงแรมนานขึ้น เฝ้าดู Slanbrea เดินออกจากสวนหลังบ้าน บรูซูร์ยาโนออกจากโรงแรมเช่นกัน คริสเตียนเกาหัวและขมวดคิ้ว “ฉันหวังว่าเขาจะไม่มีเวลาเลย การฟังเขาเล่านิทานเป็นเรื่องทรมาน”
“คุณพูดถูก แห้งแล้ง ไม่น่าสนใจเลย พอเขาเริ่มเรื่องแต่ละเรื่อง ผมก็รู้ตอนจบแล้ว ตอนจบต้องเป็นเทพเจ้าแห่งแสงสว่างและพระแม่มารีที่สร้างชีวิตร่วมกัน” Anfey เน้น "ด้วยกัน"
"ด้วยกัน?" ไม่ว่าการเลี้ยงดูของพวกเขาจะแตกต่างกันอย่างไร คริสเตียนก็เป็นคนที่รับมุกตลกเหล่านี้ได้ง่าย
"ใช่ด้วยกัน" Anfey กล่าว
“คุณ! อย่าให้สลันเบรียได้ยิน เขาจะฆ่าคุณ” คริสเตียนพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น
"ทำไม? Anfey ทำอะไรผิด?" เมื่อได้ยินว่า Anfey อาจตกอยู่ในอันตราย Suzanna ก็จ้องมองทันทีพร้อมกับเบิกตากว้าง เธอดูเหมือนพร้อมที่จะต่อสู้
“ไม่มีอะไร ฉันแค่ล้อเล่นกับ Anfey” คริสเตียนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร หากเขาอธิบายทุกอย่างให้ซูซานนาฟัง เขาอาจสร้างปัญหาและถูกกล่าวหาว่าเจ้าชู้กับซูซานนา
เสียงประตูเปิดออก ประตูด้านซ้ายถูกผลักเปิดออก นิยาขยี้ตาแล้วหาวขณะที่เธอเดินไป ผมของเธอยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าของเธอก็มีรอยยับมากมาย เธอดูเหมือนเธอไปนอนโดยที่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่
"นียา ไปนอนอีกหน่อย เราต้องอยู่บนถนนในตอนกลางวัน" Anfey พูดด้วยเสียงต่ำ แผนการของเขาจะรอดพ้นจากสายตาของฝ่ายตรงข้ามหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่าเขาสามารถวางแผนทุกอย่างอย่างละเอียดได้หรือไม่ เขายึดของสะสมของนานา ถ้าเขาเดินทางช้าเกินไป เนโครแมนเซอร์จะสงสัยว่าแอนเฟย์เป็นคนสร้างมันขึ้นมา ดังนั้น Anfey จึงไม่คัดค้านเมื่อ Bruzuryano แนะนำให้ออกไปเร็ว ๆ นี้
"ฉันหลับไม่ลง ฉันฝันร้ายทุกครั้งที่หลับ" นิยาวางมือลง ดวงตาของเธอถูด้วยสีแดง
“ฮิฮิฮิ…คุณดูเหมือนกระต่ายเลย” Anfey ยิ้ม Niya ดูประหม่าเกินไป เขาหวังว่านิยาจะไม่เสียสมาธิและไม่เครียดจนเกินไป
"กระต่ายอะไร" นิยาไม่ได้รับมัน
"Anfey กำลังพูดถึงคุณ" คริสเตียนยิ้ม
Suzanna กลอกตาไปที่ Anfey เธอจับ Niya และพาเธอไปที่ห้องของพวกเขา หลังจากนั้นไม่นาน Niya ก็ดูสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้ง นิยาเดินออกไปด้วยความโกรธ สำหรับผู้หญิง ไม่มีอะไรน่าอายไปกว่าการปล่อยให้คนอื่นเห็นเธอผมยุ่งและเสื้อผ้ายุ่งเหยิง
สิ่งที่ทำให้เธอโกรธมากขึ้นคือความคิดเห็นของ Anfey เขาเรียกเธอว่ากระต่ายด้วยซ้ำ ไม่ว่าคุณจะมองไปทางไหน กระต่ายก็บรรยายผู้หญิงได้ไม่ถูกใจนัก
"เด็กๆ ได้เวลาไปกันแล้ว" ในขณะที่ Niya พร้อมที่จะตะโกนใส่ Anfey เสียงของ Bruzuryano ก็มาจากชั้นล่าง
"ไปกันเถอะ." Anfey ยิ้ม เขาไม่สนใจว่า Niya จะเข้าใจว่าเขาห่วงใยเธอและต้องการช่วยเธอหรือไม่ เขาสนใจแค่ว่า Niya จะรู้สึกดีขึ้นหรือไม่
Bruzuryano ได้รับเกวียนสองเล่ม อันหนึ่งใหญ่กว่าอันอื่นมาก เขามอบเกวียนที่ใหญ่กว่าให้กับ Slanbrea โดยพิจารณาจากฐานะและพฤติกรรมการใช้ชีวิตของเขา เกวียนที่ใหญ่กว่านั้นหรูหรามาก ม้าห้าตัวของเกวียนเป็นสีขาวล้วน ม้าที่ Anfey และกลุ่มของเขาขี่อยู่รอบๆ Bruzuryano พวกเขามองเข้ามาใกล้เขา ดรูอิดมีความสามารถโดยธรรมชาติในการได้รับความรักและความไว้วางใจจากสัตว์ต่างๆ
Bruzuryano ตบปากกระบอกปืนของม้าและเงยหน้าขึ้นมอง เขาพูดว่า "เด็กๆ ไปนั่งกับ Slanbrea เกวียนของฉันเล็กเกินไป"
“ท่านอาจารย์ ข้ามีเรื่องจะถามท่าน หากไม่เป็นการรบกวนเกินไป ข้าขอนั่งเกวียนไปพร้อมกับท่านได้ไหม” Anfey มีการตอบสนองที่เร็วที่สุดเสมอ
"แน่นอน." บรูซูร์ยาโนพยักหน้า เขาต้องการคุยกับ Anfey ด้วย เขามอบหัวใจแห่งธรรมชาติให้กับ Anfey และตอนนี้มันมีผลที่แก้ไขไม่ได้ บุคคลที่เชื่อมโยงกับหัวใจแห่งธรรมชาติก็กลายเป็นผู้ส่งสารของเทพธิดาแห่งธรรมชาติ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลทางธุรกิจหรือส่วนตัว เขาต้องยอมรับความจริงนั้น ดังนั้นเขาจำเป็นต้องให้ Anfey สัญญาว่าจะช่วยสไปรต์และดรูอิดในอนาคต มิฉะนั้นเขาจะไม่รู้ว่าจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับ Heart of Nature ได้อย่างไร
“ท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าต้องการถามท่านเกี่ยวกับบางสิ่งเช่นกัน หวังว่าท่านจะสามารถช่วยข้าพเจ้าได้บ้าง” การตอบสนองของ Christian ช้ากว่า Anfey เพียงเล็กน้อย
ซูซานนาไม่ตอบสนองใดๆ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเธอไม่สนใจที่จะตอบโต้ด้วยซ้ำ เธอต้องการอยู่กับ Anfey เท่านั้น
“คุณคือ…” บรูซูร์ยาโนไม่เข้าใจในตอนแรกว่าทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้ มุมปากของเขาโค้งขึ้นทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มตั้งแต่ได้ยินว่าพวกดรูอิดตาย “ฮิฮิฮิ พวกนายไม่ชอบนักบวชสลันเบรียเหรอ?” บรูซูร์ยาโนไม่ได้พูดเสียงดัง แต่มันดังพอให้สลันเบรียในเกวียนอีกคันได้ยิน
"เลขที่!" คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น “เราแค่มีคำถามจะถาม” พวกเขาต้องอธิบายอย่างชัดเจนที่นี่ว่าพวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนมาเป็นเทพเจ้าแห่งแสงได้ แต่พวกเขาไม่เคยสงสัยในเทพเจ้าแห่งแสงสว่างและศาสนาของเขา เขาไม่สามารถแสดงความเกลียดชังต่อสลันเบรียและศาสนาของเขาได้ มิฉะนั้นพวกเขาจะสร้างปัญหา
“ชายหนุ่ม คุณต้องพูดความจริง” Bruzuryano เห็น Christian เป็นทุกข์ก็ยิ้ม “เอาล่ะ ถ้าคุณไม่รังเกียจที่จะเบียดเสียดกันมากเกินไป คุณสามารถนั่งรถไปกับผมได้”
นิยามองไปรอบ ๆ และไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงอยากนั่งเกวียนคันเล็กแทนที่จะเป็นคันที่ใหญ่กว่า เกวียนคันเล็กดูแออัดไปด้วยคนสี่คน แม้ว่าเธอต้องการติดตามพวกเขา ก็ไม่มีที่ว่างสำหรับเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและเดินไปที่เกวียนของสลันเบรีย
เกวียนสองเล่มแล่นตรงไปยังประตูเมือง มันยังมืดอยู่เล็กน้อย แต่มีผู้คนมากมายอยู่บนถนนแล้ว สำหรับประชาชนส่วนใหญ่ พวกเขาต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน มีคำกล่าวที่โด่งดังว่านกที่ตื่นเช้าจะได้หนอน ซึ่งหมายความว่าคนที่ตื่นเช้าไปทำงานได้เท่านั้นที่จะมีโอกาสประสบความสำเร็จมากที่สุด ไม่เป็นไรสำหรับสมาชิกราชวงศ์ที่จะตื่นสายเล็กน้อย ถ้าคนปกติตื่นสายคงอดตาย
ข่าวเจ้าเมืองมรณภาพยังไม่แพร่งพรายออกไป เมืองยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย มีผู้ติดตามเทพธิดาแห่งธรรมชาติมากขึ้นตามท้องถนน พวกเขาอาสาที่จะเป็นสายตรวจ ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับ Anfey เป็นอย่างมาก
ดรูอิดสี่คนเดินอย่างเงียบ ๆ ข้างเกวียน Anfey ยกม่านขึ้นเพื่อมองออกไป เขารู้สึกได้ว่าดรูอิดทั้งสี่นั้นค่อนข้างทรงพลัง พวกเขาต้องทำงานให้กับ Bruzuryano ดรูอิดสองคนข้างหน้าสังเกตเห็น Anfey มองมาที่พวกเขา ทั้งคู่หันไปทักทาย Anfey โดยคำนับเขาเล็กน้อย ไม่มีความเป็นศัตรูหรือความเกลียดชังในสายตาของพวกเขา มีแต่ความเคารพ Anfey รู้สึกโล่งใจ ดูเหมือนว่าจะไม่มีผลพวงจากความขัดแย้งในคืนก่อนหน้ามากนัก อันที่จริง การจัดการกับผู้ติดตามประเภทนี้ไม่ใช่เรื่องยาก ตราบใดที่ Anfey ได้รับการปกป้องจากพระเจ้า
"Anfey คุณคิดว่า Niya จะซนเกินไปในเกวียนนั้นหรือไม่" คริสเตียนถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่ คุณประเมินเธอต่ำไป” Anfey ยิ้ม เขายังจำครั้งแรกที่พบกับนิยาได้ เออร์เนสไม่ได้ดีกับเธอมากนัก เธอไม่โกรธเขาเลย เธอกลับจูบลาของเขาและแสดงให้เห็นว่าเธอมีความรักต่อเขามากเพียงใด เธอเป็นคนดื้อรั้น แต่เธอก็รู้ผลสรุปดีเช่นกัน เธอคงไม่ดื้อรั้นเสียทีเดียว ขึ้นอยู่กับสถานการณ์