บทที่ 293: ภารกิจของคริสเตียน
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"Anfey คุณไม่คิดว่ามันสายไปหน่อยเหรอ" ซูซานน่าถาม
Anfey กระโดดลงจากเตียงแล้วเดินไปที่หน้าต่าง เขาเปิดบานประตูหน้าต่างและมองออกไป “คุณพูดถูก” เขาพูดพร้อมพยักหน้า "มันสาย." จากนั้นเขาก็เดินกลับมานั่งลงข้างซูซานนาอีกครั้ง
ซูซานนาถอนหายใจและส่ายหัว เธอไม่เพียงแค่ต้องการขอให้ Anfey ดูเวลาเท่านั้น เธอบอกเป็นนัยว่าเขาควรออกไปจากห้องของเธอเดี๋ยวนี้เพราะมันดึกแล้ว
ซูซานนากลอกตาและผลักเขาออกห่างจากเธอ “เลิกทำตัวน่ารำคาญได้แล้ว” เธอพูด
"น่ารำคาญ?" Anfey ถามขึ้นนั่งตัวตรง “หายโกรธฉันแล้วเหรอ”
"คุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร."
Anfey ยิ้ม เขานอนลงบนเตียง ไม่มีทีท่าว่าเขาจะทิ้งเธอไว้คนเดียว เขาหันไปจ้องที่ซูซานนา และทันใดนั้นก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่น่าสงสัยข้างหลังเธอ “อยู่ในที่ของคุณ!” เขาตะโกนขณะที่เขาลุกขึ้นนั่ง
ยูนิคอร์นกระโดด จากนั้นมันก็ร้องครวญครางและมุดเข้าไปหลังเตียง
"คุณกำลังทำอะไร?" ซูซานน่าดุ "อย่าทำให้มันกลัว"
Anfey ไม่ได้พูดอะไรกับ Suzanna เขากลับชี้ไปที่ยูนิคอร์นและพูดว่า "อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้" เมื่อใดก็ตามที่เขาอยู่กับ Suzanna เขาจะลดการป้องกันลงโดยสิ้นเชิง ในช่วงเวลานั้นเขาขี้เล่นที่สุด
"แล้วไง" ซูซานน่าถามพลางขมวดคิ้ว “มานี่สิ อย่ากลัวไปเลย”
ยูนิคอร์นมองไปที่ Suzanna แล้วกลับไปที่ Anfey ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกลัวและความสงสัย
"ฉันไม่สนหรอกว่าสิ่งนั้นจะอยู่ใกล้คุณหรือไม่ แต่ฉันจะไม่ให้ใครแตะต้องคุณ" Anfey พูดอย่างจริงจัง
ซูซานน่าหน้าแดง “คุณงี่เง่า” เธอโพล่งออกมา ต่อย Anfey ที่ไหล่ โดยปกติแล้วเธอจะกลอกตาเมื่อ Anfey ทำเรื่องตลก นี่แสดงให้เห็นว่าเธออายจริงๆ
"ไม่ใช่ฉัน แต่เป็น Bruzuryano" Anfey พึมพำ เสื้อผ้าของซูซานนาซักด้วยน้ำผสมไหมวานิลลา กลิ่นของพืชทำให้ยูนิคอร์นคลั่งไคล้ ดังนั้นมันจึงพยายามกอดซูซานนาอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้ทำให้ Anfey อิจฉาแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาไม่มีเหตุผลและอารมณ์นั้นไม่มีเหตุผลและโง่เขลา
แน่นอนว่า Anfey จะไม่ปล่อยให้ความหึงหวงบดบังการตัดสินของเขา เขากลัวว่ายูนิคอร์นจะถูกคนแปลกหน้าล่อไปโดยใช้ไหมวานิลลา จึงได้ทำการทดลองบางอย่าง เขาค้นพบว่ายูนิคอร์นจะติดตามเพียงไม่กี่คนแม้ว่าพวกเขาจะมีต้นไม้ก็ตาม มันจะไม่ติดตามผู้ชาย มันจะติดตามผู้หญิง แต่ผู้หญิงเท่านั้นที่รู้ เขาให้สาวใช้สวมชุดที่ซักด้วยน้ำไหมวานิลลา แต่มันจะไม่ไปกับเธอ มันไม่ยอมให้ดอริสจับมันเช่นกัน แม้ว่ามันจะรู้จักดอริสมาระยะหนึ่งแล้วก็ตาม ในท้ายที่สุด คนเดียวที่ยูนิคอร์นจะเข้าหาคือ Niya, Shally และ Suzanna
ซูซานนาจับจ้องไปที่พื้นและไม่ต้องการมองไปที่แอนเฟย์ เธอเป็นคนดั้งเดิมมากและเธอไม่ชอบให้ Anfey เล่นมุขลามกเกี่ยวกับเธอ เธอไม่ชอบแสดงท่าทางสนิทสนมใดๆ เช่นกัน
ยูนิคอร์นไม่รู้ว่า Anfey และ Suzanna กำลังโต้เถียงกันเรื่องอะไร แต่มันสามารถบอกได้ว่าใครเป็นผู้ชนะ มันเห็นซูซานนากลอกตาและหันหน้าหนี และรู้ว่าแอนฟีย์ชนะการโต้เถียง
Anfey รู้สึกแย่และจำเป็นต้องหันเหความสนใจของ Suzanna เขาถอนหายใจและโบกมือให้ยูนิคอร์น "มานี่" เขาพูด
ยูนิคอร์นกระโดดขึ้นและกระดอนไปหาซูซานนา จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนระหว่างซูซานนากับแอนฟีย์ มันหันมาและเตะขา Anfey สองสามครั้ง ราวกับว่ามันโกรธที่ Anfey ดุมันก่อนหน้านี้ เมื่อวานนี้ยูนิคอร์นได้พุ่งเข้าชนเขาและทิ้งรอยช้ำขนาดใหญ่ไว้บนตัวเขา Anfey รู้ว่าความแข็งแกร่งของยูนิคอร์นจะเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเท่านั้น ถ้าเขาปล่อยให้ยูนิคอร์นเตะเขาต่อไป ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น Anfey ตัดสินใจว่าเขาจะเริ่มฝึกยูนิคอร์นเพื่อให้มันรู้วิธีจัดการกับคนอื่น
ทันใดนั้นทั้งสองก็ได้ยินเสียงเคาะเบาๆ
"มันคือใคร?"
“ฉันเอง” คริสเตียนกล่าว
“คริสเตียน?” Anfey ถามขมวดคิ้ว เขาลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่าง “ฉันเห็นว่าคุณพร้อมที่จะเป็นขโมยแล้ว” เขาพูดติดตลก
“ฉันรู้” คริสเตียนพูดขณะที่เขาเข้ามาในห้อง “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณทั้งคู่”
Anfey พยักหน้า เขาหันไปหาซูซานนาและพูดว่า "คุณช่วยพายูนิคอร์นไปที่ห้องของแชลลีได้ไหม"
ซูซานน่าพยักหน้า เธอสามารถบอกได้ว่าคริสเตียนประสบปัญหาและเขาไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง
หลังจากที่ Suzanna พายูนิคอร์นไปที่ห้องของ Shally เธอได้พบกับ Anfey และ Christian ในสวน คริสเตียนมองไปรอบๆ อย่างกระวนกระวายเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาอยู่คนเดียว จากนั้นจึงปล่อยเวทมนตร์ป้องกันเสียงที่ปกคลุมพวกเขาทั้งสามคน
"เกิดอะไรขึ้น?" Anfey ถาม "ทำไมคุณถึงประหม่าจัง"
“ฉันมีภารกิจ” คริสเตียนพูดพร้อมกับถอนหายใจ “ฉันต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้”
“ภารกิจอะไร?”
“ฉันต้องฆ่าใครสักคน” คริสเตียนพูดอย่างกระฉับกระเฉง
"WHO?"
"ร็อดฮาร์ท อย่างน้อยตัวปลอม"
“นั่นคือภารกิจที่ฝ่าบาททรงมอบให้เจ้าหรือ?” Anfey ถามอย่างตกใจ
คริสเตียนพยักหน้า ดวงตาของเขาเศร้าหมอง
Anfey ไม่เข้าใจว่า Yolanthe กำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่รู้ว่าร็อดฮาร์ตตัวปลอมต้องตายหรือไม่ แต่เขารู้ว่าถ้าโยลันธีต้องการให้เขาตาย เขาก็ไม่จำเป็นต้องขอให้คริสเตียนทำ
“พ่อบอกฉันว่าเขาทำเกินไปสำหรับฉันแล้ว” คริสเตียนพูดพร้อมส่ายหัว “เขาบอกฉันว่าฉันควรรับผิดชอบในการวางแผนอนาคตของฉันนับจากนี้ สิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือฆ่าร็อดฮาร์ตตัวปลอม” คริสเตียนชะงักไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังรอให้คำพูดของเขาจบลง "ฉันเข้าใจเจตนาของคุณพ่อ ถ้าฉันกลายเป็นฆาตกร ฉันต้องยอมรับผลที่ตามมา"
“พระองค์เป็นบ้า” ซูซานนาพูดอย่างเหลือเชื่อ “เขาบอกให้คุณฆ่า แต่เขาต้องการให้คุณรับผิดชอบหรือไม่”
“เขาต้องฆ่าร็อดฮาร์ตตัวปลอม แต่เขาไม่จำเป็นต้องเป็นฆาตกร” แอนเฟย์พูดอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับขมวดคิ้ว
“เขาพูดถูก” คริสเตียนกล่าว “พ่อบอกฉันว่าฉันสามารถจ้างคนมาทำมันได้ เขาจะไม่สนว่าฉันจะนำทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ไปด้วยหรือไม่ ตราบใดที่มันเสร็จ ประเด็นก็คือ ฉันไม่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนฆ่า”
“เขากำลังทดสอบความสามารถของคุณงั้นเหรอ?”
"ใช่."
"รอ" Anfey กล่าว “เดี๋ยวก่อน คุณรู้ไหมว่าฮุ่ยเว่ยรู้ว่าคุณเป็นเจ้าชายได้อย่างไร เราได้ยินการสนทนาระหว่างนักเรียนสองคนในสถานศึกษา ถ้าพวกเขารู้ คนที่เหลือในเมืองก็จะรู้ในไม่ช้าเช่นกัน การใส่สองคนนั้นไม่ใช่เรื่องยาก และสองคนก็ไปด้วยกัน ร็อดฮาร์ตตัวปลอมต้องไป ฉันคิดว่าพระองค์เป็นผู้บงการเรื่องนี้ทั้งหมด”
คริสเตียนขมวดคิ้ว "คุณอาจจะพูดถูก" เขากล่าว “เขากระจายข่าวลือ ดังนั้นฉันจึงต้องฆ่าร็อดฮาร์ตตัวปลอม”
Anfey ขมวดคิ้วและเริ่มกำหนดแผน เนื่องจากความแตกต่างทางสถานะ เขารู้น้อยกว่าคริสเตียนมาก เป็นการยากที่จะสร้างภาพรวมด้วยทรัพยากรที่จำกัดที่เขามี หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็ตระหนักว่าเขาไปไม่ถึงไหนและยอมแพ้
"จากที่นี่ไปซอร์ดเบอรีใช้เวลานานเท่าไหร่" Anfey ถาม
“ร็อดฮาร์ตตัวปลอมอยู่ในพระราชวังใกล้เมือง พรุ่งนี้เขาจะมาที่นี่”
“พระองค์เรียกเขามาหรือ”
"ใช่."
"เป้าหมายเดียวของเราคือร็อดฮาร์ตใช่ไหม"
“วังมีทหารรักษาการณ์เฝ้าอยู่ แต่พวกเขาจะไม่พยายามหยุดเรา คนอื่นๆ จะต้องถูกฆ่าตาย” คริสเตียนกล่าว “ส่วนใหญ่เป็นคนรับใช้และองครักษ์ส่วนตัว มีนักบวชแห่งแสงสว่างอยู่กับเขาด้วย”
Anfey ขมวดคิ้ว หากทหารรักษาวังร่วมมือกับคริสเตียน พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัว
"คุณคิดอย่างไร?" คริสเตียนถาม
“เจ้ากำลังบอกว่านี่เป็นแผนการของฝ่าบาท?”
“ไม่เชิง” คริสเตียนกล่าว "ฉันคาดเดา มันยากที่จะคุยกับพ่อของฉัน คุณรู้ไหม ทุกสิ่งที่เขาพูดฟังดูเหมือนเป็นนัยอย่างอื่น"
“น่าเสียดาย” ซูซานน่ากล่าว "ชีวิตของเจ้าชายฟังดูไม่ดีไปกว่าชาวนา"
Anfey กล่าวว่า "เจ้าชายที่มีภารกิจบังคับเขาน่าสงสารยิ่งกว่า" “คริสเตียน บอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับการสนทนาที่คุณมีกับพระองค์”
“มันนานเกินไปสำหรับเรื่องนั้น” คริสเตียนพูดพร้อมส่ายหัว "มันเกี่ยวข้องกับความลับบางอย่างเกี่ยวกับศาลที่ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ แต่สิ่งสุดท้ายที่เขาพูดกับฉันอาจจะเป็นเหตุผลที่เขามอบภารกิจนี้ให้กับฉัน"
"เขาพูดว่าอะไร?"
“เขากล่าวว่าไม่มีผู้ปกครองคนเดียวที่มีประวัติศาสตร์ที่สะอาด กษัตริย์ทุกพระองค์ต้องมือเปื้อนเลือด หากฉันต้องการความอุ่นใจ ฉันก็เลิกเรียกร้องได้เช่นกัน”