ตอนที่ 348: คู่ต่อสู้ที่สะดวกสบาย
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
คนแคระยืนอยู่ที่เขาสับสน Kumaraghosha ยื่นคันธนูเล็ก ๆ ให้เขา แต่เขาไม่รับ เขารู้ว่าเขาทำผิดพลาด แม้ว่า Anfey ไม่ได้ตั้งใจที่จะลงโทษเขา แต่คนแคระก็ยังรู้สึกละอายใจที่ทำผิดพลาดครั้งใหญ่
“ทำไมคุณยังยืนอยู่ตรงนั้น คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?” Anfey ถามพลางเลิกคิ้ว เขาอาจให้อภัยได้มากเมื่อการให้อภัยเป็นทางออกที่ดีที่สุด เขารู้ว่าคนแคระทำผิดและไม่มีประโยชน์ที่จะลงโทษเขา
เขาฆ่าออร์คในป่าแห่งความตายเพราะออร์คโลภและสามารถก่อการจลาจลได้ ถ้าเขาไม่ดูแลพวกมัน พวกออร์คจะปล้นเขาและหนีไปอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม คนแคระนั้นแตกต่างออกไป พวกมันดูเหมือนมนุษย์มากกว่าพวกออร์ค และแม้ว่าพวกมันจะมีอารมณ์ฉุนเฉียว แต่พวกมันก็ปรนนิบัติเขาเป็นอย่างดี Anfey ไม่ต้องการลงโทษคนแคระคนนี้และทำให้คนแคระคนอื่นโกรธ
“ไปเถอะ” อลิซกระซิบ พยายามข่มความกระวนกระวาย เธอประหม่าเพราะรู้ว่าเธอแตกต่างจากซูซานนาและคริสเตียน เธอยังไม่ได้รับความไว้วางใจจาก Anfey และพรรคพวก และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็อ่อนแอ โชคดีที่มีพยานให้การว่าคนแคระยิงธนูโดยบังเอิญจริงๆ หรือมิฉะนั้นเธอก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
“คุณควบคุมลูกศรนั่นได้อย่างไร” กุมาราโฆษะถามว่า คำถามอยู่ในใจของทุกคน ตามตำนาน มีนักเวทย์กลุ่มหนึ่งที่สามารถปัดพลังของนักเวทย์คนอื่นเพื่อใช้เวทมนตร์ได้ เมื่อเวลาผ่านไป คนเหล่านี้ค่อยๆ ล้มหายตายจากไป การหาวิธีควบคุมลูกศรวิเศษของ Anfey อาจเป็นกุญแจสำคัญในการค้นพบผู้วิเศษในตำนานเหล่านี้อีกครั้ง
"ฉันไม่รู้" Anfey ยอมรับ
Kumaraghosha, Alice, Ling และ Long ต่างก็เงียบ พวกเขามองไปที่ Anfey และหรี่ตา
ตำนานได้พูดเกินจริงถึงพลังของผู้วิเศษในตำนาน ไม่มีใครชอบคนที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ นักเวทย์ในยุคปัจจุบันล้วนหวาดกลัวและเกลียดนักเวทย์ในตำนานเหล่านี้
หลังจากที่ผู้วิเศษในตำนานหายไป ผู้วิเศษทั่วไปก็เข้ามามีอำนาจ ตำนานบันทึกและพูดเกินจริงถึงพลังของนักเวทย์โบราณ แต่ไม่ใช่ความจงรักภักดีและศีลธรรมของพวกเขา
“แอนเฟย์” จู่ๆ ซูซานนาก็พูดขึ้น “ฉันเบื่อแล้ว ไปเดินเล่นกันเถอะ”
"ฟังดูดี" Anfey กล่าว เขารู้ว่าซูซานนาจะไม่ทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล เธอคงมีอะไรจะบอกเขา
หลังจากบอกให้อลิซดูแลผลที่ตามมา Anfey และ Suzanna ก็ออกไปด้วยกันและไปที่ป่าใกล้ทางเข้าอุโมงค์ใต้ดิน Anfey มองไปที่พวกโนมส์แล้วถามว่า "มีอะไรเหรอ?"
“คุณจำตอนที่บอกว่าคุณติดอยู่ในการฝึกของคุณได้ไหม”
"ใช่" Anfey กล่าว “ถามทำไม มีอะไรหรือเปล่า” หลังจากที่เขาได้รับหัวใจแห่งธรรมชาติ เขาพบว่าเขาสามารถสัมผัสได้ถึงสิ่งที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน สิ่งนี้นำไปสู่การค้นพบใหม่ เช่น ความสามารถในการรับรู้องค์ประกอบที่ประกอบกันเป็นทุกสิ่งในโลก อย่างไรก็ตามไม่มีบันทึกว่าจะใช้พลังนี้ได้อย่างไรและ Anfey ไม่สามารถเข้าใจได้ด้วยตัวเอง
“อยากหยุดซ้อมบ้างมั้ย?” ซูซานน่าถาม
"ทำไม?"
“คุณไม่เห็นปฏิกิริยาของอลิซเหรอ”
"ฉันทำ" Anfey กล่าว "ฉันรู้ว่าความสามารถนี้หายาก แต่ศัตรูของฉันไม่ใช่นักเวทย์ทุกคน"
“แล้วทำไมคุณไม่ใช้เวทมนตร์มากกว่านี้ในการต่อสู้ล่ะ”
"ฉันคิดว่านิสัย" Anfey พูดพร้อมกับยักไหล่ "ฉันเชื่อกำปั้นมากกว่าเชื่อเวทมนตร์"
“ฉันจริงจังนะ” ซูซานน่าพูด หน้าบึ้ง
"ฉันก็เหมือนกัน" Anfey พูดอย่างจริงจัง
“เลิกล้อเล่นเถอะ” ซูซานน่าพูดพร้อมถอนหายใจ “ถ้าคุณอยากเป็นพาลาดิน คุณต้องฝึกเวทมนตร์ ถ้าไม่ คุณก็อวดชื่อนั้นไม่ได้” ซูซานนาหยุดชั่วขณะ "คุณยังใช้เวลาทำสมาธิไม่มากพอ คุณควรจะเริ่มต้นนิสัยนั้นใหม่อีกครั้ง คุณไม่เข้าใจพลังของคนที่สามารถทำสิ่งที่คุณเพิ่งทำไป ถ้าวันหนึ่งคุณกลายเป็นอาร์คเมจ คุณจะแทบไม่มีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนตร์ "
"ถนนเส้นนั้นจะยากแน่นอน" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ว่ายังไง ตอนนี้เธอแทบไม่รู้เวทมนตร์มากพอที่จะรังแกแชลลี” ซูซานนาพูดพลางแลบลิ้น
“เธอบอกคุณเหรอ” Anfey ถามด้วยความประหลาดใจ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาภูมิใจ
“เธอเป็นน้องสาวของฉัน” ซูซานน่าพูดพร้อมกับตะคอก “เธอไม่มีความลับกับฉัน”
Anfey ถอนหายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร
“เราจะพูดถึงเรื่องนี้ในภายหลัง” ซูซานนากล่าว “ฉันไม่ได้บอกว่าคุณต้องเป็นอาร์คเมจ ฉันแค่อยากให้คุณพยายามให้มากขึ้น”
"เอาล่ะ" Anfey พูดพยักหน้า “ฉันจะฝึกฝนเวทมนตร์ให้มากขึ้น”
ซูซานน่ายิ้ม เธอจับมือของ Anfey และพิงเขา
"บางทีคุณอาจพูดถูก" Anfey กล่าว "ฉันควรสนใจเวทมนตร์ให้มากกว่านี้" เขามองไปที่ซูซานนาและเสริมว่า "ช่วงนี้คุณทำตัวแปลกๆ"
"ว่าไง"
"คุณฟุ้งซ่านอยู่เสมอ" Anfey กล่าว "มีอะไรผิดปกติ?" เขาจำแม่ของซูซานนาและสิ่งที่เธอประสบได้ Yolanthe สัญญาว่าเขาจะปกป้องแม่ของ Suzanna แต่ด้วยสงครามที่เกิดขึ้น ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น Yolanthe ไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง
ซูซานน่าถอนหายใจ "ช่วงนี้ฉันมีความรู้สึกแปลกๆ"
“กระตุ้นแบบไหน?” Anfey ถามด้วยความสงสัย
“ฉันไม่รู้จะอธิบายให้คุณฟังยังไง” ซูซานนาพูดพร้อมส่ายหัว “ฉันไม่คิดว่าคุณจะเข้าใจ”
"บางทีฉันจะ."
“ก็นะ มันเหมือนกับการกระตุ้นให้ต่อสู้ คุณรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร ความต้องการนี้คือการหานักดาบระดับเดียวกับฉันและใช้พลังการต่อสู้ของฉัน”
"อืม" Anfey กล่าว "มันแปลก" ซูซานนาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับระเบียบวินัยที่รุนแรงและอันตรายตลอดเวลา เธอไม่ควรถูกรบกวนจากแรงกระตุ้นโดยง่าย
“ฉันรู้” ซูซานนาพูด “แต่ฉันช่วยไม่ได้”
“คุณได้คุยกับเออร์เนสเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือยัง” Anfey ถาม เขากังวลว่ามันเป็นผลข้างเคียงของการลงโทษจากสวรรค์
"ฉันทำ" ซูซานนากล่าว “เขาบอกให้ปล่อยให้มันเป็นไป”
"อะไร?" Anfey ขมวดคิ้ว “คำแนะนำแบบนั้นคืออะไร?”
“ฉันไม่แน่ใจ” ซูซานนากล่าว "แต่ฉันมีทฤษฎี"
"มันคืออะไร?"
"ที่ปรึกษาของฉันบอกฉันว่าเป็นไปได้มากที่ฉันจะเพิ่มระดับภายในห้าปี" ซูซานนากล่าว “ฉันคิดว่าฉันน่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะ”
“นักดาบระดับปรมาจารย์?” Anfey ถามด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าซูซานน่าน่าจะเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์ที่อายุน้อยที่สุดนับตั้งแต่สงครามศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาก็ยังประหลาดใจ
“อาจจะ” ซูซานน่าพูด "เป็นเพียงการคาดเดาของฉัน"
"นี่มันวิเศษมาก!" Anfey พูดกอด Suzanna อย่างแน่นหนา
“ขอบคุณ” ซูซานน่าพูดด้วยรอยยิ้ม “แม้ว่า… ฉันกังวล ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
"นี่เป็นข่าวดี" Anfey กล่าว "วิเศษมาก ไม่ต้องกลัว ทำไมคุณไม่ลองฝึกกับชินเบลล่าดูสักครั้งล่ะ"