ตอนที่ 350: หนังสือแห่งชีวิต
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
คริสเตียนชะงักเมื่อเห็นประตูหน้าบ้านเปิดอยู่ Anfey และ Black Eleven ปรากฏตัวขึ้น
“แบล็กอีเลฟเว่น แอนเฟย์” คริสเตียนพูด รีบเข้ามาทักทายพวกเขา
"ซอมบี้กำลังทำอะไร?" Anfey ถาม
“พวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว” คริสเตียนกล่าว "ไปที่กำแพงเมืองกันเถอะ" พวกเขาหันตามคริสเตียนไปที่กำแพงของโมรามัช
อลิซกำลังรออยู่ใกล้กับหอคอยนักเวทย์เมื่อพวกเขามาถึง เธอยืนถัดจากผู้วิเศษจ้องมองไปที่ดวงตาแห่งท้องฟ้า ในดวงตาแห่งท้องฟ้า พวกเขาสามารถเห็นซอมบี้หลายพันตัวเดินขบวนเข้ามาในเมืองอย่างเป็นระเบียบ ซูซานน่าและชินเบลล่าอยู่กับเธอซึ่งกำลังพักจากการฝึกการต่อสู้ ผู้หญิงทั้งสามหันไปมอง Anfey, Chrisitan และ Black Eleven พวกเขาดูกระวนกระวายใจและกังวลอย่างมาก
“ดูนี่สิ” อลิซพูดอย่างบูดบึ้งและเดินออกไป "คุณเสนอให้เราทำอะไร"
Anfey มองไปที่ Eye of the Sky ซอมบี้พุ่งเข้าหาเมืองราวกับคลื่นทะเล มีซอมบี้มากกว่าที่เขาคาดไว้ เขาไม่เคยคิดว่าพวกเนโครแมนเซอร์จะให้ความสนใจกับเมืองเล็กๆ อย่าง Moramatch มากขนาดนี้ หาก Priest of Light ผู้ลึกลับเป็นเกาะเล็กๆ ที่ให้แสงสว่างแห่งความหวังและที่หลบภัยแก่ทหารรับจ้าง ฝูงซอมบี้ก็คือมหาสมุทรที่ล้อมรอบที่หลบภัยนั้น ทหารรับจ้าง คนแคระ และพวกโนมส์ได้สร้างกำแพงอีก 2 กำแพงนอกแนวกั้นที่พวกเขาสร้างขึ้นเผื่อว่าซอมบี้จะทะลุผ่านแนวกั้นอีกครั้งเหมือนครั้งก่อน อย่างไรก็ตาม กำแพงทำจากดินและไม่สามารถต้านทานซอมบี้จำนวนมากนี้ได้นาน
“คุณต้องตัดสินใจ” ซูซานนาพูด “ไม่งั้นพวกเราก็ตายกันหมด”
"มีมากมาย" Anfey กระซิบใต้ลมหายใจของเขา
อลิซพยักหน้า “มันไม่คาดคิด” เธอพูดพร้อมกับส่ายหัว “เราไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้ ฉันให้คนแคระเปิดประตูทางเข้าอุโมงค์เผื่อไว้ เผื่อพวกเขาจะป้องกันได้ง่ายกว่าเมือง”
“นักบวชที่เจ้าพูดถึงคือ?” Anfey ถามโดยชี้ไปที่ร่างใน Eye of the Sky อลิซถอนหายใจและพยักหน้า “เขาดู… แตกต่างจากที่ฉันคาดไว้” Anfey กล่าว
อลิซรวบรวมผู้วิเศษทั้งหมดในเมืองและสั่งให้พวกเขาใช้ดวงตาแห่งท้องฟ้า ตอนนี้ ดวงตาส่วนใหญ่กำลังติดตามนักบวชและซอมบี้ที่เขากำลังต่อสู้ ดวงตาอีกข้างจดจ้องไปที่ด้านอื่น ด้านเดียวของเมืองที่ไม่ถูกสอดส่องคือแนวรบด้านตะวันตกภายใต้การดูแลของ Ozzic ซึ่งเป็นที่ที่บาทหลวงจากมา มีซอมบี้มากพอที่จะล้อมและยึดครองเมืองในทันที
“ฉันไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรกับบาทหลวง” คริสเตียนยอมรับ "เขาเป็นความหวังที่ดีที่สุดของเราในการเอาชีวิตรอดในตอนนี้ แต่เขาทำตัวแปลกๆ"
บาทหลวงปีนขึ้นไปบนเนินเขาเล็กๆ แล้วหันไปทางโมรามัท โบกมือและพึมพำบางอย่าง จากนั้นเขาก็หันกลับและปัดฝุ่นออกจากเสื้อคลุมของเขา หนังสือปรากฏขึ้นในมือซ้ายของเขาและเขายกไม้เท้าขึ้น บาทหลวงเดินเข้าไปหาซอมบี้อย่างมั่นใจ คริสเตียนอ้าปากค้างเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่
"มันคืออะไร?" Anfey ถาม
“พระสันตะปาปาองค์แรก เซนต์โรบิน ปรากฏตัวในสนามรบแบบนี้” คริสเตียนกล่าว “แต่ในตอนนั้น ซอมบี้ไม่มีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนตร์แห่งแสง”
“เขาดูมั่นใจ” Anfey ให้ความเห็น “ทำไมล่ะ เขาต้องรู้เรื่องบางอย่างที่เราไม่รู้”
เอลิซาเบธส่ายศีรษะ “ศาสนจักรแห่งแสงมีกฎที่เข้มงวด พวกเขาจะไม่อนุญาตให้บาทหลวงเปิดเผยความลับ คุณสามารถซักถามเขาได้ทุกเมื่อ คุณจะไม่ได้อะไรจากเขา”
Anfey ขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับ Church of Light แต่นักบวชคนนี้คือความหวังที่ดีที่สุดของพวกเขา เขารู้ดีว่าถ้าเขาสั่งให้ทหารรับจ้างโจมตี พวกเขาจะเสียเมือง
"ดูเขาสิ!" จู่ๆ บลาวี่ก็โทรมา
ปุโรหิตหยุดและวางไม้เท้าและหนังสือลงบนพื้น เขาเหยียดและถูไหล่ของเขาแล้วหยิบข้าวของขึ้นมาอีกครั้ง
“น่าสนใจ” คริสเตียนออกความเห็น เขาหันไปหา Anfey แล้วถามว่า "เราควรเข้าไปข้างในไหม"
"รอ" Anfey กล่าว “ฉันไม่อยากเตือนพวกซอมบี้ มาดูกันว่านักบวชคนนั้นจะเสนออะไรให้”
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีนักบวชก็ปรากฏตัวขึ้นที่ขอบฟ้า เขาเดินไปที่เมือง พระอาทิตย์อยู่ข้างหลังเขา เขาไม่ใช่ชายร่างใหญ่ แต่ในขณะนั้นเขาปรากฏตัวเป็นบุคคลจากตำนาน ไม้เท้าของเขาถูกยกขึ้นสูงเหนือหัวของเขา และเขาเดินด้วยความมั่นใจ เมื่อเขาเข้าใกล้ซอมบี้ สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นก็เปิดทางให้เขาโดยอัตโนมัติ ราวกับว่าพวกมันกลัวเขาและไม่อยากอยู่ใกล้เขาด้วยซ้ำ Ozzic กลืนน้ำลายอย่างประหม่า เขาไม่เคยเห็นซอมบี้มากมายในที่เดียวกันมาก่อน เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรหากซอมบี้เริ่มจู่โจม เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันไปมองที่กำแพง การปรากฏตัวของผู้วิเศษและนักดาบเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขาไม่สามารถถอยกลับเข้าไปในเมืองได้
นักบวชหยุดอยู่ใต้กำแพงดินชั้นแรกและหันไปมองซอมบี้ เขาโบกมือและร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศ เขาลอยอยู่เหนือกำแพงสกปรกและโบกไม้กายสิทธิ์ หนังสือส่องแสงจ้าจนตาพร่า ซอมบี้รอบตัวเขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและหันไปบังแสงจากดวงตา
นักบวชโบกไม้กายสิทธิ์แล้วแสงก็สว่างขึ้น Anfey หรี่ตาของเขาและตระหนักว่าแม้แต่เขาก็ยังมองหนังสือไม่ได้และต้องหันไปเพื่อไม่ให้ตาของเขาบอด
เมื่อแสงสว่างขยายใหญ่ขึ้น เสียงหอนของซอมบี้ก็เงียบลงและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็ตัวแข็ง ปุโรหิตพลิกหนังสือช้าๆ ทหารรับจ้างทั้งหมดถูกบังคับให้ปิดตา หลังจากนั้นอีกสองสามหน้าแม้แต่ Anfey ยังต้องหลับตา
นักบวชเริ่มสวดมนต์เป็นภาษาต่างประเทศ แสงห่อหุ้มซอมบี้และสิ่งมีชีวิตเริ่มกลายเป็นฝุ่น จากนั้นแม้แต่ฝุ่นก็ฟุ้งกระจายไปสู่ความว่างเปล่า
นี่เป็นการแสดงพลังที่คาดไม่ถึง เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้ไม่ใช่นักบวชธรรมดา Anfey ลืมตาขึ้นและเฝ้าดูเมื่อซอมบี้ตัวสุดท้ายหายไป เมื่อแสงหมดลง ไม่มีซอมบี้ให้เห็นอีกต่อไป Anfey เบิกตากว้างอ้าปากค้าง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมนักบวชถึงมั่นใจ
เขามีพลังมาก แต่ทำไมเขาไม่ทำอะไรก่อนหน้านี้?
“พระเจ้าของฉัน” เอลิซาเบธพึมพำ "นั่นคือการเปิดเผยของแสง"
"นั่นคืออะไร?"
“มันเป็นหนังสือสองเล่ม ส่วนแรกเรียกว่า Book of Doom ส่วนที่สองคือ Book of Life” เอลิซาเบธพึมพำ "นี่ต้องเป็นหนังสือแห่งชีวิต แต่มันมาถึงชายคนนี้ได้อย่างไร"
หนังสือปรากฏขึ้นอีกครั้งผ่านแสงและตกลงสู่มือของปุโรหิต ปุโรหิตนอนอยู่บนกำแพงดินและปัดฝุ่นเสื้อคลุมของเขาอีกครั้ง ทหารรับจ้างมองดูด้วยความตกใจ จากนั้นพวกเขาก็โค้งคำนับต่อนักบวช พวกเขารู้ว่าชายคนนั้นเพิ่งช่วยชีวิตพวกเขาทั้งหมด
ซอมบี้บางตัวที่รอดตายวิ่งหนีออกจากเมือง ร้องโหยหวนด้วยความกลัว Anfey ขมวดคิ้ว เขาไม่ต้องการให้ซอมบี้หนีไปกับข่าวนี้ พวกเขาสามารถรายงานเรื่องนี้กับเนโครแมนเซอร์ได้ และเขาไม่รู้ว่าเนโครแมนเซอร์จะทำอะไรเมื่อรู้