บทที่ 42: โชคร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า
ผู้แปล: Nyoi_Bo_Studio บรรณาธิการ: Tennesh
“ชอว์น คุณเห็นอะไรไหม” ชายชราคนหนึ่งยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เป็นการยากที่จะบอกอายุของเขา ผมยาวสีขาวของเขาปลิวไสวในอากาศ ใบหน้าของเขายับเยินด้วยริ้วรอยลึก ดูราวกับถูกมีดกรีด รอยพับของเปลือกตาของเขาหย่อนคล้อย ราวกับว่ามันรับน้ำหนักไม่ไหวและพยายามบีบดวงตาของเขาให้เป็นรอยกรีด เขาดูอ่อนแอ แต่เสียงของเขาทุ้มและดังเหมือนระฆัง สร้างความกดดันให้กับคนอื่นๆ
"มันแปลก นักเวทย์ไฟ นักดาบ และ... เนโครแมนเซอร์ ซาอูลเริ่มทำงานกับเนโครแมนเซอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่" ชายคนหนึ่งชื่อ Shawn ยืนขึ้นถาม “พื้นยังอุ่นจากลาวา พวกมันน่าจะเพิ่งออกไปไม่นานนี้ ศาสตราจารย์ เรายังจับพวกมันได้อยู่”
“ตกลง ถ้าอย่างนั้น…” ใบหน้าของชายชราเริ่มเคร่งขรึม แล้วเขาก็หันไปด้านข้าง ชอว์นหันกลับมาในเวลาเดียวกัน
แสงดาบส่องประกายในความมืดไปที่ด้านข้างของพวกเขา ห่างจากพวกเขาประมาณหนึ่งร้อยเมตร ยิงตรงไปที่ชายชรา
ชายชราไม่ขยับแม้แต่น้อยเมื่อเห็นแสงดาบพุ่งมาที่เขา เขาโบกมือให้มันเหมือนกำลังโบกไล่แมลงวัน แสงดาบแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วหายไป
เออร์เนสต์เดินออกมาจากความมืดอย่างช้าๆ แม้ว่าเขาจะมั่นใจในฝีมือดาบของเขา แต่แสงดาบก็ไม่สามารถทำร้ายนักดาบระดับปรมาจารย์จากระยะร้อยเมตรได้ เขาแค่เตือนชายชรา
“อาจารย์ นั่นคือเออร์เนส” ชอว์นพูดช้าๆ
ฟิลิปตะคอกและดึงดาบออกจากเอว โดยปกติแล้วชายชราจะไม่มีกระดูกที่แข็งแรงและกล้ามเนื้อที่ยืดหยุ่น ดาบของเขาดูกว้างขึ้นและยาวกว่าดาบทั่วไปเล็กน้อย และขอบของมันก็หนาสามนิ้ว ดาบดูเหมือนหนักมาก มันดีสำหรับชายชราที่จะออกกำลังกายด้วย แต่ก็แปลกที่จะต่อสู้ด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฟิลิปมั่นใจในความแข็งแกร่งและความแข็งแกร่งของเขามาก
พลังการต่อสู้เมฆขาวหนาทึบเกิดขึ้นจากฟิลิป ร่างของเขาพุ่งออกไปเหมือนกระสุนพุ่งเข้าหาเออร์เนสต์ Shawn ดึงดาบออกมายืนข้าง Philip พร้อมที่จะปกป้องเขา
ถ้าพวกเขาพบกันเมื่อวานนี้ ฟิลิปคงเชิญเออร์เนสต์ไปที่บ้านของเขาโดยไม่ลังเลเลยเพื่อเพลิดเพลินกับการสนทนาเกี่ยวกับทักษะการใช้ดาบ อย่างไรก็ตาม ด้วยความแตกต่างเพียงวันเดียว ตำแหน่งและทัศนคติของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ฟิลิปเริ่มการต่อสู้ทันทีโดยไม่พูดอะไร
เออร์เนสต์หันหลังกลับอย่างไร้มารยาทและวิ่งถอยหลัง แก้มของเขาร้อนผ่าว หากสิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาจะไม่มีวันหนีจากการต่อสู้ ไม่ว่าเขาจะต่อสู้กับใคร หรือสถานการณ์เอื้ออำนวยให้เขาเข้าร่วมการต่อสู้หรือไม่ หลังจากอยู่กับ Anfey ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา บุคลิกของ Ernest ก็เปลี่ยนไป Anfey เล่าเรื่องที่เขาได้ยินจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ให้ Ernest ฟัง จากเรื่องราวต่างๆ เออร์เนสต์พบว่าการพุ่งตรงไปข้างหน้าไม่ใช่วิธีเดียวที่จะไปถึงจุดหมาย กลยุทธ์แบบอ้อมค้อมก็ทำหน้าที่เดียวกันได้ บางครั้งกลยุทธ์แบบอ้อมค้อมอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าด้วยซ้ำ
เออร์เนสต์ไม่เคยขาดความสามารถในการเรียนรู้ มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์ได้ เขาแค่ใช้ความพยายามส่วนใหญ่ไปกับการฝึกดาบ ดังนั้นเขาจึงดูเรียบง่ายในด้านอื่นๆ
ฟิลิปหยุดเดิน เย้ยหยันที่หลังของเออร์เนสต์ “นี่เอิร์นเหรอ”
“ใช่ เขาเป็น” ชอว์นพูดช้าๆ
“มันน่าละอายที่จะดึงดาบของฉันออกมาต่อหน้าคนขี้ขลาดเช่นนี้” ฟิลิปเก็บดาบกลับเข้าฝัก "ไปกันเถอะ เราไม่ต้องห่วงเขา!"
ชอว์นครุ่นคิดในขณะที่เขาเฝ้าดูแผ่นหลังของเออร์เนสต์ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเออร์เนสต์ Ernest ไม่ควรเป็นคนขี้ขลาด!
ทันใดนั้นเออร์เนสต์ก็พุ่งเข้าหาพวกเขาเมื่อพวกเขาเริ่มหันกลับมา แสงดาบอีกอันพุ่งออกมา
แม้ว่าฟิลิปจะขี้หงุดหงิดแต่ก็รอดชีวิตมาได้เจ็ดหรือแปดทศวรรษ และตอบสนองทันทีเมื่อเออร์เนสต์ต้องการจะเข้าไปพัวพันกับพวกเขา โดยตะโกนว่า "ชอว์น คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ไปเดี๋ยวนี้!"
"ผู้เชี่ยวชาญ…"
"ไป!" ฟิลิปกระโดดขึ้นไล่ตามเออร์เนสต์
Shawn คร่ำครวญอยู่ข้างใน เออร์เนสต์ไม่ได้มีชื่อเสียงที่ดี แต่ไม่มีใครปฏิเสธฝีมือดาบของเขา มีนักดาบระดับปรมาจารย์อย่างน้อยเจ็ดหรือแปดคนที่รับคำท้าของเขาและพ่ายแพ้ต่อเขาทีละคน เขาไม่สามารถปล่อยให้เจ้านายของเขาต่อสู้กับเออร์เนสต์ตามลำพังได้!
ในขณะเดียวกัน Brufit ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ก็วางปากกาขนนกลง เขาคิดว่าเขามาที่ Sacred City ภายใต้ภารกิจลับ เขาทำผลงานได้ดีจนถึงตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เขาได้รับคำสั่งจากสำนักงานใหญ่เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาได้รับคำสั่งให้ระวังผู้ชายที่ชื่อ Anfey ในคำสั่งระบุว่าพวกเขาล้มเหลวในการทดสอบ Anfey และทุกคนที่พวกเขาส่งไปปฏิบัติภารกิจนั้นเสียชีวิตแล้ว สำนักงานใหญ่ได้ขอให้ Brufit หาทางติดต่อกับ Anfey
Brufit ไม่ได้ร้องเรียนไปที่สำนักงานใหญ่ เขาเข้าใจว่าคนที่มีความสามารถต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น อันที่จริงเขามีความสุขที่สำนักงานใหญ่เชื่อมั่นและไว้วางใจในตัวเขา เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง พยายามฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว มันจะมีตอนจบที่ดีมาก มันไม่เพียงแต่จะปลุกเร้าสิ่งต่างๆ ในอาณาจักร Maho เท่านั้น แต่ยังทดสอบว่า Anfey สามารถทำอะไรได้บ้าง
ในจดหมาย บรูฟิตคาดเดาด้วยความมั่นใจว่าแอนเฟย์ไม่มีพลังต่อสู้ใดๆ แต่สามารถใช้วิชาดาบที่แปลกประหลาดและอันตรายได้ Brufit แนะนำว่าสำนักงานใหญ่ส่งชายที่มีทักษะหลายคนมาให้เขา เขาต้องการจับ Anfey ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เขาจะใช้เวทมนตร์แห่งวิญญาณเพื่อเปลี่ยน Anfey ให้เป็นหุ่นเชิดและเรียนรู้เกี่ยวกับทักษะดาบของเขา
Brufit เน้นย้ำในจดหมายว่าพลังขององค์กรจะเพิ่มขึ้นอย่างมากหากสามารถสอนทักษะดาบของ Anfey ในองค์กรได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ Vampire Mages แม้ว่า Vampire Mages จะว่องไวและแข็งแกร่งอยู่แล้วหากไม่มีทักษะดาบเหล่านั้น
Anfey ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ Brufit เพราะเขารู้ว่า Saul มี Chasm Dragon Crystal ซึ่งมีค่าสำหรับเนโครแมนเซอร์ เขาค้นหามันที่บ้านของซาอูลหลังจากช่วย Niya และพรรคพวกของเธอให้หลบหนี เขาไม่พบมัน แม้ว่าเขาจะพบห้องลับแล้วก็ตาม อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถถอดรหัสอาร์เรย์เวทมนตร์ในห้องได้ Brufit เชื่อว่า Niya และพรรคพวกของเธอได้นำทรัพย์สินของ Saul ไปด้วย โดยพิจารณาจากห้องนอนที่รกและห้องที่ว่างเปล่า
บรูฟิตขอให้สำนักงานใหญ่ส่งคนเข้าร่วมกองกำลังของเขาและหยุดยั้งนิยาและพรรคพวกของเธอ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันในทวีปแพน นิยาต้องมีชีวิตอยู่ แต่ศิษย์คนอื่นๆ ของซาอูลไม่สำคัญ เพื่อประนีประนอม เขาจะจับ Niya ได้ทั้งเป็น ชิงสมบัติทั้งหมดของ Saul และหาโอกาสที่จะปล่อยให้ Niya หลบหนี ผลลัพธ์จะเหมือนกัน
※※※
"คุณคิดอะไรอยู่?" Anfey ถามด้วยเสียงเบา ๆ ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นจากการพักผ่อน
"ไม่มีอะไร." คริสเตียนหันไปด้านข้างและเช็ดน้ำตาอย่างเงียบๆ
Anfey แสร้งทำเป็นไม่เห็น “พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้วใช่ไหม”
“ใช่ พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว”
“อืมมม…” Niya พลิกตัวไปมาในขณะที่เธอหลับ วางเท้าซ้ายบนขาของ Anfey เธอพึมพำเล็กน้อยแล้วหลับไปอีกครั้ง
Niya ปฏิเสธที่จะไปนอนเมื่อ Anfey ขอให้เธอทำเช่นนั้น แต่ต่อมาเธอเหนื่อยมากจนหลับไปพิงผนังรถม้า เธอเปลี่ยนท่านอนบ่อยมาก ขดตัวนอนบนพื้นโดยกางขาและแขนออก มีที่ว่างเหลือให้อีกคนนอนราบกับพื้นได้ แต่การนอนร่วมกับนิยะคงจะมากเกินไป Christian และ Riska ต้องต่อสู้กับความง่วง Anfey จะไม่มีปัญหาในการไม่ได้นอนสองสามคืน เขาได้พักผ่อนเพื่อประหยัดพลังงานและช่วยให้เขามีสมาธิดีขึ้นในกรณีฉุกเฉิน
“คริสเตียน ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
"อยากถามอะไร"
“คุณเป็นจูเนียร์เมจ ริสกีกับซูบินก็เก่งพอๆ กัน ทำไมคุณถึงถูกใส่กุญแจมือต่อต้านเวทมนตร์ง่ายขนาดนี้”
“นั่น… พวกเราโง่เกินไป” คริสเตียนหน้าแดง "Zeda บอกเราว่ามีคนรายงานเรา หนึ่งในนั้นเป็นสายลับของอาณาจักร Alisen Zeda ต้องการพาเราไปที่พระราชวังและสอบสวน"
“แล้วคุณยอมให้เขาจับคุณด้วยกำไลเหรอ”
“พวกเขาเป็นทหารรักษาพระองค์ เราไม่ต้องการสร้างปัญหาให้ศาสตราจารย์” คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น
“อนิจจา… ฉันเพิ่งหลับไป แล้วคุณปลุกฉัน!” ริสกีลืมตาขึ้น
"คุณหลับหรือยัง"
“จะนอนได้ยังไง ใครๆ ก็คิดเหมือนคุณ” Riska แสดงความคิดเห็นว่า "Anfey ฉันชื่นชมคุณมากขึ้นเรื่อยๆ คุณจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไร"
"การกินเพื่อให้มีพลังงานสำหรับการต่อสู้ การนอนคือการตัดสินใจที่ถูกต้อง คุณสามารถทำได้เช่นกันในอนาคต"
“งั้นก็ตัดสินกัน เราจะไปพบศาสตราจารย์เมื่อไหร่” ริกะถาม พวกเขาได้รับการช่วยเหลือจาก Anfey แต่ Riska ไม่รู้สึกปลอดภัยเมื่อมี Anfey มันคือ Anfey ที่มีปัญหากับ Philip คนแก่ ความแตกต่างของความสามารถระหว่างทั้งสองฝ่ายมีมาก หากพวกเขาสามารถพบศาสตราจารย์ได้ พวกเขาจะได้รับการปกป้องและรู้สึกปลอดภัย
"อย่ากังวล เราอาจถูกฆ่าตายถ้าเราพยายามตามหาศาสตราจารย์กับกลุ่มคน พวกคุณควรหาที่ซ่อนเพื่อตั้งรกรากก่อนและให้ฉันตามหาศาสตราจารย์ วิธีนี้เป็นวิธีที่ปลอดภัยกว่า " Anfey ยิ้ม
"ตกลง เราจะฟังคุณ" Riska หยิบถุงน้ำออกมาและเปิดฝาขณะที่เขาพยักหน้า ทันใดนั้นรถม้าก็สั่นสะเทือน ริศกะปวดหัวอย่างแรงจากการอดนอนและทำถุงใส่น้ำหล่นลงพื้นทำให้น้ำกระฉอกออกมาทันที
น้ำไม่ได้ทำอะไรกับคนอื่น ๆ บนแคร่ Niya เป็นคนที่โชคร้าย ดวงตาของเธอเบิกโพลงและเห็นคนสองสามคน "มองข้าม" เธอ Niya กระโดดขึ้นพร้อมกับกรีดร้อง
“นายหญิง ตื่นแล้วหรือ” Riska ยกยอเธอด้วยรอยยิ้ม เขาซ่อนถุงใส่น้ำไว้ข้างหลัง กลัว Niya จะเจออะไรผิดปกติ
"ใช่." นิยาขยี้ตาที่ง่วงนอนของเธอ "ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?"
"ซูบิน คุณนิยาถามคุณว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน" ริสกีกลายเป็นกระบอกเสียง
"เราจะถึงทางแยกในไม่ช้า"
“เข้ามาพักผ่อนเถอะฉันจะเป็นคนขับเอง” Riska คลานออกจากรถโดยไม่รอการตอบสนองของ Zubin