ตอนที่ 449: เส้นชีวิต
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ทุกคนแนะนำตัวเองให้รู้จักกันหลังจากที่พวกเขาเดินเข้าไปในศาลากลางของเมือง White Mountain เป็นเรื่องน่าสนใจที่ได้เห็นว่า Anthony และ Marino เพื่อนเก่าสองคนมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างไร พวกเขามองหน้ากันเป็นเวลานานและหัวเราะพร้อมกัน พวกเขาจับมือกัน หัวเราะเยาะการเผชิญหน้าครั้งก่อนๆ และปล่อยสิ่งที่อยู่ระหว่างพวกเขาไป
หลังจากนั่งอยู่ในห้องประชุมสักพัก แอนโธนีและมาริโนขอตัว เมื่อเห็น Anfey และชายหนุ่มคนอื่น ๆ พวกเขารู้สึกว่าเวลาผ่านไปแล้ว ปฏิเสธไม่ได้ว่าคนหนุ่มสาวเหล่านี้มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในประเทศทหารรับจ้าง ในอนาคตพวกเขาจะมีประสบการณ์มากขึ้น มีพลังและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น พวกเขาสามารถกลายเป็นพลังในการเปลี่ยนแปลงโลก Anthony และ Marino รู้สึกว่าพวกเขาแก่ลงจริงๆ
บลาวีและคนอื่นๆ ต่างก็รู้ว่าอลิซทำงานอย่างไร พวกเขารู้ว่าเธอจะตรงไปที่หัวข้อทันที ดังนั้นพวกเขาจึงเดินตามแอนโธนีและมาริโนและออกจากห้องประชุม นอกจากอลิซแล้ว มีเพียง Anfey, Christian และ Suzanna เท่านั้นที่ยังคงอยู่ Anfey เป็นผู้นำของ League of Mercenaries ในขณะที่อีกสามคนเป็นผู้บริหาร พวกเขาต้องจัดการทุกอย่างในลีก
“ดูหน้าเจ้าสิ เจ้าต้องได้รางวัลมากมายแน่” ตามที่ทุกคนคาดไว้ อลิซไม่สามารถรออีกต่อไปเพื่อไปที่หัวข้อนี้ อลิซก็เหมือนคนอื่น ๆ รู้จักตัวเองดี เธอรู้ว่าเธอต้องทุ่มเท 100% ในการทำงานเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
“ใช่ ทั้งหมด 120,000 เหรียญทอง มากกว่าที่คุณคิดไว้ 20,000 เหรียญทอง” คริสเตียนกล่าว “เอาล่ะ อลิซ ตอนนี้เธอควรจะมีความสุขแล้วใช่ไหม?”
“120,000 เหรียญทอง?” อลิซถาม
“ใช่” ซูซานน่าตอบ
"นั่นมันแปลก" อลิซคิดเล็กน้อยและมองไปที่ Anfey “ท่านไม่ได้เอาไปจากพ่อค้าเหล่านั้นใช่หรือไม่?”
ซูซานนาประหลาดใจที่อลิซเดาถูก "คุณรู้ได้อย่างไร?" เธอพูด.
“แน่นอน เธอรู้ มันคือ 120,000 เหรียญทอง ไม่มากและไม่น้อยไปกว่านี้ ถ้ามันเป็นรางวัลที่เราเก็บได้จากสงคราม มันจะเป็น 120,000 ได้อย่างไร?” Anfey กล่าวยิ้ม
“อลิซ ฉันไม่คิดว่ามันเหมาะสมที่จะพูดว่า 'เอาไปจากพวกเขา'” คริสเตียนพยายามอธิบายเสียงเบา "เราไม่ได้บังคับให้พวกเขาให้ทุนเรา พวกเขาอาสา" คริสเตียนอธิบายอย่างชัดเจนว่านักธุรกิจเหล่านั้นกระตือรือร้นที่จะหาทุนให้พวกเขามากเพียงใด ซูซานนาไม่ได้อยู่กับคริสเตียน แต่เธอพบว่าเขาตลกและหัวเราะ
"คุณเขียนใบเสร็จรับเงินสำหรับเงินกู้หรือไม่" อลิซถามด้วยความประหลาดใจ
"ฮะ?" Anfey ตกใจเป็นครั้งที่สอง “มันจะเป็นการปล้นถ้าฉันไม่เขียนใบเสร็จรับเงิน อลิซ ไม่ต้องกังวล พวกเขาค่อนข้างดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ เงินกู้สามารถชำระคืนได้ภายใน 20 ปีโดยไม่มีดอกเบี้ย หากเราสามารถยึดครองเมืองแบล็กวอเตอร์ได้ เราก็จะสามารถ เพื่อควบคุมประเทศแห่งทหารรับจ้าง 120,000 เหรียญทองนั้นไม่มีอะไรเลย ฉันยังได้รับ 1,200,000 เหรียญทองด้วยซ้ำ”
อลิซขัดจังหวะ Anfey "คุณเข้าใจวิธีเพิ่มความสนใจของคุณหรือไม่ Anfey อย่าใช้มันเป็นการส่วนตัว ไม่เป็นไรถ้า Christian และ Suzanna ไม่เข้าใจ แต่คุณควรเข้าใจ"
อลิซทำเสียงแข็งเล็กน้อย Anfey และอีกสองคนตกใจ Suzanna กังวลว่า Anfey จะโกรธ เธอยังสะกิด Anfey ในความเป็นจริง Suzanna ไม่ต้องกังวลเพราะ Anfey ใจเย็นมาก มีเหตุผลและสามารถยอมรับความผิดพลาดของเขาและแก้ไขได้ ถ้าสิ่งที่อลิซพูดนั้นดีสำหรับทุกคนในลีก ไม่ว่าเธอจะฟังดูรุนแรงแค่ไหน Anfey ก็โอเค Anfey เชื่อว่าผู้คนทำการปรับปรุงโดยแก้ไขตัวเองและเรียนรู้จากความผิดพลาด
"อลิซคุณหมายถึง ... " Anfey ถามอย่างเงียบ ๆ เขาไม่โกรธเลย เขากลับคิดถึงสิ่งที่เขาทำเพื่อยั่วยุอลิซ
“ฉันขอโทษ” อลิซพูดอย่างขมขื่น เธอหายเย็นลงเล็กน้อยเพราะความอิจฉาริษยา แต่เธอก็รู้ทันทีว่ามีอะไรผิดปกติ เธอพยายามทำให้เสียงดีขึ้น "ให้ฉันอธิบาย อันที่จริง วังและสนามธุรกิจก็เหมือนกับสนามรบ แอนเฟย์ ยกตัวอย่างคุณ: คุณต้องการอะไรเมื่อคุณต่อสู้กับใครบางคน คุณต้องการลดความเสียหายให้เหลือน้อยที่สุด แต่ให้คู่ต่อสู้ของคุณโจมตีร้ายแรง จบ การต่อสู้ในเวลาอันสั้นและทำให้คู่ต่อสู้ของคุณหวาดกลัวใช่ไหม"
Anfey พยักหน้าช้าๆ สิ่งที่อลิซพูดนั้นถูกต้องทั้งหมด
"นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเพิ่มความสนใจของคุณให้สูงสุด หากนักธุรกิจเหล่านั้นกระตือรือร้นที่จะเซ็นสัญญาวิเศษกับคุณ แสดงว่าคุณอาจขอเพิ่มเติมจากพวกเขาได้ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการนั้นน้อยกว่าที่พวกเขาวางแผนที่จะให้ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขา พยายามที่จะให้ทุนคุณอย่างกระตือรือร้น "
“อลิซ เธอกำลังบอกว่าเราตกหลุมพรางของพวกมันเหรอ?” คริสเตียนดูสับสน "แต่เราได้เหรียญทองจากพวกเขา"
ซูซานน่าไม่เข้าใจว่าทำไมการลงนามในสัญญาเวทมนตร์และได้รับ 120,000 เหรียญทองจะสูญเสียไป เธอไม่คิดว่าพวกเขาสูญเสียอะไรไป
“เราน่าจะได้อะไรมากกว่านี้ เราเสียสิ่งที่เราควรได้รับ นั่นคือการแพ้!” อลิซฟังดูค่อนข้างจริงจัง "นักธุรกิจเก่งคำนวณ ไม่มีใครเก่งกว่าพวกเขา"
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง อลิซก็พูดต่อ "ยกตัวอย่างเช่น พวกเขาทำให้พวกคุณชื่นชมพวกเขาด้วยเหรียญทองเพียง 120,000 เหรียญทอง ลีกของเรามีค่ามากกว่านั้น แอนเฟย์ 120,000 เหรียญทองอาจเป็นเงินจำนวนมากสำหรับใครก็ได้ พวกเรา คุณคิดว่า 120,000 เหรียญทองเป็นเงินจำนวนมากสำหรับลีกของเราหรือไม่ ฉันพนันได้เลยว่าฉันจะใช้มันในสองวัน "
Anfey ลูบจมูกแล้วเอียงศีรษะ เขาและคริสเตียนสบตากัน Anfey พูดด้วยท่าทางจริงจัง "คริสเตียน คุณน่าจะเรียนรู้จากอลิซดีกว่า คุณจะต้องใช้มันในอนาคต"
คริสเตียนไม่รู้ว่าเขาควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี เขาหันกลับมาและไม่สนใจ Anfey
อลิซกลอกตา “พวกเจ้าพูดจริง ๆ ได้ไหม ข้าคิดว่าเจ้าจะมีวิสัยทัศน์ที่ดี แต่เจ้าไม่เก่งเท่าพวกพ่อค้าพวกนั้น”
Anfey กระแอมคอและยืดหลังให้ตรง คริสเตียนและซูซานนาทำหน้าจริงจังเช่นกัน
“ถ้าเราควบคุมอาณาจักรทหารรับจ้างได้ เราจะควบคุมคริสตัลเวทมนตร์และเส้นชีวิตของทั้งทวีปแพน” อลิซกล่าว
“รอสักครู่นะอลิซ” Anfey วางแผนที่จะฟังการวิเคราะห์ของอลิซ แต่ต้องขัดขวางเธอในตอนนี้ "เราไม่สามารถมีเส้นชีวิตของ Pan Continent ได้ คุณเข้าใจไหม"
อลิซมองไปที่คริสเตียน "คริสเตียน เนื่องจากเรากำลังพูดถึงเรื่องนี้ ฉันขอเพิ่มความคิดเห็นส่วนตัวของฉันได้ไหม"
คริสเตียนหัวเราะเบา ๆ “อลิซ คุณพูดอะไรก็ได้ที่คุณอยากพูด”
Anfey หยุดอลิซอีกครั้ง “อลิซ คุณไม่ต้องพูด เราเชื่อการตัดสินใจของคุณ สิ่งที่เราต้องคุยกันในตอนนี้คือเราจะสามารถชดเชยสิ่งที่เราเสียไปได้หรือไม่” ในความเป็นจริง Anfey ยังไม่เข้าใจประเด็น แต่เขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องหยุดอลิซไม่ให้แสดงความคิดเห็น พวกเขาเป็นเพื่อนกัน และอลิซก็เป็นหนึ่งในนั้น หากเธอต้องการคำอนุญาตจากคริสเตียนในการพูด ความคิดเห็นของเธอจะต้องเกี่ยวกับโยลันธีและทำให้ทุกคนตกใจ เธออาจทำให้คริสเตียนและโยลันธีขุ่นเคืองใจ
อลิซเป็นคนฉลาด ดังนั้นเธอจึงรู้ตัวว่าเธอเสียสติไปอีกแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะสงบสติอารมณ์ไม่ได้หลังจากที่พบว่า Anfey ฆ่า Archmage Michael เธอรู้ว่าเธอคิดถึงผู้ชายคนหนึ่งที่เธอพึ่งพาได้ตลอดชีวิต ผู้ชายที่อาจเป็นหนึ่งในผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก ความเสียใจ ความอิจฉา และความรู้สึกด้านลบอื่นๆ รุมเร้าเธอ เธอไม่สามารถมอง Suzanna ได้เพราะกลัว Anfey จะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับตัวเธอ เธอไม่สามารถดูแลสิ่งอื่นได้
คริสเตียนยักไหล่ จริงๆแล้วเขาแอบรู้สึกโล่งใจ เขาประหม่ามากกว่าที่แอนเฟย์เคยเป็น ในฐานะเจ้าชาย เขามีหน้าที่ปกป้องศักดิ์ศรีของราชวงศ์ของเขา หากความคิดเห็นของอลิซทำให้ครอบครัวของเขาขุ่นเคือง เขาต้องก้าวออกมาประณามเธอ แต่นั่นจะส่งผลเสียต่อความสัมพันธ์ของเขากับอลิซและแอนฟีย์ การไม่ฟังอลิซก็ไม่เหมาะสมเช่นกัน เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
Anfey ดำรงตำแหน่งผู้นำสูงสุดใน League of Mercenaries และรับผิดชอบการพัฒนาลีกและการนัดหมายสำหรับการต่อสู้ อลิซรับผิดชอบเรื่องการบริหาร คริสเตียนรับผิดชอบในการประสานงานหน่วยทหารรับจ้าง เนื่องจากภูมิหลังพิเศษของเขา ทุกคนจึงยอมรับสิ่งที่เขาพูด สามคนมีการพัฒนาหน้าที่ที่ชัดเจนมาก ความสัมพันธ์ทั้งสามนี้หล่อหลอมและสมดุล คริสเตียนตระหนักว่านี่อาจเป็นวิธีที่สมเหตุสมผลและมั่นคงที่สุดสำหรับการเป็นผู้นำของลีก หากความสัมพันธ์ของพวกเขาถูกทำลาย อนาคตของพวกเขาก็จะหายไปเช่นกัน
“ขอคิดดูก่อน…” อลิซขมวดคิ้ว
"ฉันมีไอเดีย ฉันแค่ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า" Anfey ไม่รู้เรื่องธุรกิจมากนัก แต่เขาฉลาดและยืดหยุ่นมาก เขานึกถึงใครบางคน และคนๆ นั้นให้ความคิดแก่เขา อย่างไรก็ตาม ความคิดนี้ฟังดูเฉยๆ ไปหน่อย เพราะมันต้องการให้พ่อค้าเหล่านั้นรู้สึกแย่กับมัน Anfey ไม่ทราบว่าจะใช้งานได้หรือไม่
“ทำไมคุณไม่บอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้” อลิซเงยหน้าขึ้น
“ฉันรู้จักนักธุรกิจคนหนึ่ง เขาเป็นหัวหน้าของ Cloud Chamber of Commerce ชื่อของเขาคือ Arlango เขาฟังฉัน แต่เขาไปซื้ออาหาร เมื่อเขากลับมา ฉันจะขอให้เขาบริจาคเหรียญทองให้เรา แต่" Anfey ฟังดูลังเลเล็กน้อย "การบริจาคจะดูเสแสร้งเกินไปหรือไม่? นักธุรกิจสนใจแต่ผลประโยชน์ของพวกเขา พวกเขาจะบริจาคเงินโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร"
"ไม่ มันไม่ใช่ของปลอม ฉันสามารถแสดงวิธีทำให้ Arlango ได้" ดวงตาของอลิซเป็นประกาย “เขาจะกลับมาเมื่อไหร่”
“เร็วๆ นี้ เขาน่าจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน” Anfey กล่าว
“เขาไปซื้ออาหารที่ไหนกัน? ไม่ว่าเขาจะไปที่อาณาจักรมาโฮหรืออาณาจักรเอลลิเซน เขาจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือน” อลิซกล่าว
Anfey กล่าวว่า "ฉันรู้ว่าเราจะต้องขาดแคลนอาหาร ดังนั้นฉันจึงขอให้ Arlango ไปที่ Death Roaring Legion และ Shield of Light Legion เพื่อดู General Baery พร้อมกับวัตถุที่เขาสามารถระบุได้ว่าเป็นของฉัน" Anfey กล่าว
“การซื้อและขายเสบียงทางการทหารถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง” อลิซยิ้ม “แต่…ฉันเอาคืนในสิ่งที่ฉันพูด เธอมีวิสัยทัศน์ที่ดี”
"ลืมมันซะ." Anfey ไม่พอใจกับความคิดเห็นของอลิซมากเกินไป