ตอนที่ 458: รูปภาพ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Anfey ได้ยินเสียงสวดมนต์ขณะที่เขาเดินผ่านห้องหนึ่ง เสียงสวดมนต์เตือนว่าเขาต้องการคุยกับวอร์เนอร์ และผลักประตูเปิด ข้างในนั้น วอร์เนอร์กำลังคุกเข่าอยู่หน้าโต๊ะและสวดอ้อนวอน หนังสือแห่งชีวิตวางอยู่บนโต๊ะและส่องสว่างขณะที่วอร์เนอร์สวดอ้อนวอน
Anfey ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ไม่ต้องการขัดจังหวะเขา วอร์เนอร์ตระหนักว่ามีคนอยู่ข้างหลังเขาขณะที่เขาสวดอ้อนวอนเสร็จ เขาคว้าหนังสือแห่งชีวิตไว้แนบอกแล้วหันกลับมา เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็น Anfey “นายมาทำอะไรที่นี่” เขาตะเกียกตะกายขึ้นและดึงเก้าอี้ออกมา "เชิญนั่งครับนาย"
Anfey ยิ้มและนั่งลง “วอร์เนอร์” เขาพูดเบาๆ “ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณเทศนาบ่อยมาก คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
วอร์เนอร์เม้มปากและลังเล เขามองไปที่ Anfey และไม่พูดอะไรเลย
“ฉันรู้ว่าคริสเตียนและคนอื่น ๆ ต่อต้านสิ่งนั้น” Anfey กล่าว “และฉันรู้ว่าคุณกลัวเกินไปที่จะประกาศอย่างเปิดเผยกับคนจำนวนมากเกินไป แต่อย่ากังวล ฉันให้สิทธิ์คุณทำเช่นนั้น พวกเขาจะไม่ทำอะไรคุณแม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบวิธีของคุณก็ตาม” "
“ขอบคุณครับท่าน” วอร์เนอร์กล่าวอย่างระมัดระวัง “ตามจริงแล้ว ข้าไม่ได้เปลี่ยนใจใครมากนัก มันยากมากที่จะประกาศใน Country of Mercenaries ทหารรับจ้างมีอิสระมาก และพวกเขาไม่เชื่อในสิ่งใดนอกเหนือไปจากตนเอง พวกเขาไม่เชื่อในพระเจ้า มีบางคน ผู้หญิงที่สนใจ ส่วนใหญ่เป็น ครอบครัวของทหารรับจ้าง "
"นั่นสมเหตุสมผลแล้ว" Anfey กล่าวพร้อมพยักหน้า "ทหารรับจ้างต้องพึ่งตนเองในการทำมาหากิน" Anfey หยุดและขมวดคิ้ว “มีผู้หญิงกี่คนที่ยอมแปลงเพศ”
“ประมาณสองร้อย” วอร์เนอร์พูดพลางหลุบตาลง
"สองร้อย?" Anfey พูดซ้ำ มันน้อยกว่าที่เขาคาดไว้มาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะแสดงความผิดหวังของเขา เขาต้องการให้กำลังใจวอร์เนอร์ “มันเป็น… ตัวเลขที่ดีที่จะเริ่มต้นด้วย” เขากล่าว "มันดี ตั้งใจทำงานต่อไป"
“แต่ท่านครับ คนส่วนใหญ่ที่เต็มใจเปลี่ยนใจเลื่อมใสเป็นผู้หญิง” วอร์เนอร์กล่าว “พวกเขาช่วยพวกเราได้จริงหรือ?”
"อาจจะ" Anfey กล่าว “แต่ยังไม่ใช่นะครับ”
“นายหมายความว่ายังไง”
“ผู้หญิงจะมีลูกได้ใช่ไหม ลูกไม่รู้อะไร แต่ถ้าแม่มีศรัทธา พวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะเป็นผู้มีศรัทธาด้วยกันเอง ผู้หญิงไม่ใช่ทหารรับจ้าง ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตทุกวัน พวกเขาจะ พูดคุยและพวกเขาจะกระจายข่าวเกี่ยวกับศาสนาใหม่ของพวกเขา”
วอร์เนอร์พยักหน้า
“ถ้าพวกเขาเคร่งศาสนาจริง ๆ พวกเขาจะไม่ใช่คนเดียวที่ดำเนินชีวิตตามกฎของศาสนจักร พวกเขาจะทำให้สามีและคนรอบข้างดำเนินชีวิตตามกฎเดียวกัน แน่นอน พวกเขาจะรู้สึกเหมือนได้ทำบาปหากครอบครัวของพวกเขาทำเช่นนั้น ไม่ปฏิบัติตามกฎเหล่านี้และพวกเขาจะต้องการกลับใจ ด้วยวิธีนี้ เราจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม"
วอร์เนอร์ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้า
"ฉันรู้ว่าคุณไม่สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง" Anfey กล่าว “ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เธอต้องหานักเทศน์ ฉันจะให้อลิซให้เงินเพิ่ม ประเทศแห่งทหารรับจ้างนี้ต้องมีมากกว่าทหารรับจ้าง มุ่งเน้นไปที่คนธรรมดา ไม่ใช่แค่นักสู้”
“นายจะให้เงินฉันเหรอ” วอร์เนอร์ถามอย่างตกใจ
"มันสำหรับการสรรหานักเทศน์" Anfey เตือนเขา “ถ้าเธอใช้มันทำอย่างอื่นแล้วอลิซรู้เข้า ฉันก็ไม่มั่นใจว่าจะช่วยเธอได้”
“ไม่ครับนาย ผมสัญญา”
"ดี จำสิ่งที่ฉันพูด" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม “คนธรรมดาไม่สามารถล่าสัตว์วิเศษได้ และที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ดีที่สุดสำหรับการทำฟาร์ม คนส่วนใหญ่เป็นกรรมกรและใช้ชีวิตด้วยค่าจ้างที่น้อยมาก ค่าจ้างของนักเทศน์ควรจะเพียงพอที่จะดึงดูดพวกเขาให้เข้าร่วมกับคุณ ถ้าทหารรับจ้างไม่ทำ” ไม่เชื่อในพระเจ้า พวกเขาจะเชื่อ”
วอร์เนอร์พยักหน้า “ยอดเยี่ยมเลยครับท่าน” เขาพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง "ขอบคุณสำหรับเคล็ดลับนี้"
Anfey ส่ายหัวของเขา “พวกเขาจะทำงานให้คุณ พวกเขาจะเป็นคนของคุณ” เขากล่าว “วันนี้ฉันต้องพูดแค่นี้ คิดแผนให้ดีแล้วเริ่มทำซะ ถ้าคุณต้องการอะไรก็ไปหาอลิซได้เสมอ”
“ครับท่าน” วอร์เนอร์กล่าว
Anfey หันไปจากนั้นก็จำอะไรบางอย่างได้ เขาหันกลับมาหาวอร์เนอร์แล้วถามว่า "คุณมีหนังสือเกี่ยวกับเวทมนตร์แห่งแสงไหม"
วอร์เนอร์พยักหน้า เขาดึงหนังสือจากวงแหวนมิติของเขาและมอบให้ Anfey “ลอร์ดคาร์ดินัลมอบสิ่งนี้ให้ฉัน” เขากล่าว “ท่านครับ ผมได้ยินมาว่าคุณใช้เวทย์แสงได้”
"ใช่ฉันทำได้" Anfey พูดพร้อมกับหยิบหนังสือเวทย์มนตร์ "คุณถามทำไม?"
“ฉันขอ…” วอร์เนอร์ลังเล ถูมือเข้าหากัน
"มันคืออะไร?" Anfey ถามพลิกหนังสือ
“ฉัน…บอกเรื่องนี้กับคนอื่นได้ไหม”
“เจ้าต้องการใช้ข้าเทศนาแก่พวกทหารรับจ้างหรือ?” Anfey ถามอย่างขบขัน
วอร์เนอร์เข้าใจผิดอย่างชัดเจน เขาตะเกียกตะกายโค้งคำนับและพูดว่า "ฉัน... ฉันแค่อยากจะขยายให้เร็วขึ้นเท่านั้น ท่าน! ฉันไม่ได้กำลังใช้คุณหรืออะไร!"
"ฉันรู้วอร์เนอร์" Anfey กล่าว "ยืนขึ้น ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าทำไมคุณถึงขยายไม่ได้"
วอร์เนอร์ยืดตัวขึ้นและมองไปที่ Anfey อย่างอยากรู้อยากเห็น
"คุณเป็นนักบวช Warner" Anfey กล่าว "นักบวชมักจะสดใส ยุติธรรม และมีอำนาจ คุณมักจะกลัวในสิ่งที่คนอื่นพูด และคุณก็โค้งคำนับมากเกินไป พวกทหารรับจ้างคิดว่าคุณอ่อนแอ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงไม่ชอบคุณ"
วอร์เนอร์กระพริบตาและไม่พูดอะไร
"คุณต้องสร้างภาพลักษณ์ใหม่ นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด" Anfey กล่าว “ถ้าเป็นแค่เราสองคน ฉันไม่สนหรอกว่านายจะทำตัวยังไง ถ้ามีบุคคลที่สามอยู่ที่นี่ ฉันอยากให้นายทำตัวเย่อหยิ่ง ฉันต้องทำตัวเหมือนนายดีกว่าพวกเราที่เหลือ”
“แต่นาย…”
"ต้อง! กลัวอะไร" Anfey ถาม “ฉันบอกให้คุณทำสิ่งนี้ ฉันไม่โทษคุณ ตรงกันข้าม ฉันจะเล่นด้วย ถ้าคุณไม่ทำ คุณจะไม่มีวันรับคนได้มากเท่าที่เราต้องการ แม้ว่าคุณจะมีหนังสือของ ชีวิต ถ้าเธอทำให้ฉันผิดหวัง ฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้ การหานักบวชไม่ใช่เรื่องยาก”
“ฉันทำได้ นาย!” วอร์เนอร์พูด ยืดหลังให้ตรงขึ้นอีกเล็กน้อย เขากำหนังสือแห่งชีวิตแน่น
"ลองดูสิ" Anfey กล่าว “แสร้งทำเป็นว่ามีคนอื่นอยู่ที่นี่”
ดวงตาของวอร์เนอร์เบิกกว้าง เขาเคยทำงานให้กับ Anfey ก่อนที่พวกเขาจะออกจาก Moramatch และเขารู้ว่า Anfey นั้นทรงพลังเพียงใด เขาคิดไม่ออกว่าเขาจะแสร้งทำเป็นดีกว่า Anfey ได้อย่างไร
"คุณทำได้" Anfey สนับสนุนเขา "นึกถึงตอนที่คุณเพิ่งมาที่ Moramatch"
วอร์เนอร์ไอและพยักหน้า เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า "ฉันคิดว่าแผนของคุณไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง! เราทุกคนยอมรับว่าคุณมีอำนาจ แต่การกำจัดเนโครแมนเซอร์คืองานของฉัน คุณไม่ควรข้ามเส้นนั้น นอกจากนี้ คุณยังสำคัญเกินไป ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ พันธมิตรจะจัดการให้!"
"ฉันขอโทษ" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
"สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็คืออดีต" วอร์เนอร์กล่าว “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากคุณ คุณเคยเป็นนักรบที่กล้าหาญ แต่ตอนนี้คุณเป็นมากกว่านั้น ความปลอดภัยของคุณไม่ใช่สิ่งเดียวที่คุณต้องพิจารณาในตอนนี้ คุณต้องคิดถึงพันธมิตรทั้งหมด” แม้ว่าวอร์เนอร์จะดูภูมิใจมาก แต่เขาก็ยังกลัวและไม่มั่นใจ
"ดี" Anfey พูดตบโต๊ะ "ดีฉันชอบมัน."
วอร์เนอร์สะดุ้ง จากนั้นเขาก็ยิ้มเมื่อรู้ว่าแอนฟีย์ชมเขา “ผมหวังว่าคุณจะไม่โกรธที่ผมพูดในอนาคตนะครับ” เขากล่าว
"ฉันจะไม่ ไม่ต้องกังวล" Anfey กล่าว “ขอยืมสักสองสามวันได้ไหม”
“แน่นอนครับท่าน” วอร์เนอร์กล่าว “คุณวางแผนที่จะฝึกเวทย์แสงหรือไม่”
"อาจจะ" Anfey พูดพร้อมกับยักไหล่