บทที่ 46: หลบหนี
ผู้แปล: Nyoi_Bo_Studio บรรณาธิการ: Tennesh
ปัง ปัง ปัง มีเสียงเคาะประตู
"WHO?"
"ฉันเอง ซูบิน"
"เข้ามาเลย" Anfey ลุกขึ้นและทำในสิ่งที่เขาทำต่อไป
ซูบินมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะผลักประตูเปิดและเข้าไป ปิดประตูอย่างแน่นหนาหลังจากนั้น "ฉันรู้สึกว่า Anfey มีบางอย่างไม่ถูกต้อง"
“โอ้ มีอะไรเหรอ?” Anfey ยืนขึ้นและยิ้ม
"ผู้ชายคนนั้นชื่อ Jesse พูดเก่งมาก เขาเข้ากับคนอื่นๆ ได้ภายในเวลาแค่วันเดียว เขามักจะพูดคุยกับผู้คนและหัวเราะกับพวกเขา และคนรอบข้างจะไม่ค่อยตื่นตัว" ซูบินหัวเราะอย่างขมขื่น “อันเฟย์ เธอควรทำอะไรสักอย่างกับมัน เธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ไม่ได้”
"ฉันรู้." Anfey พยักหน้า
“แอนเฟย์ ทำไมคุณไม่ทำอะไรกับเรื่องนี้เลย คุณลืมตัวตนของเราไปหรือเปล่า” ซูบินเริ่มกังวล
"ริสก้าแย่จริงๆ เช่นเดียวกับคุณ Niya ฉันเดาว่าพวกเขารู้ตัวตนของเราแล้ว และพวกเขาก็รู้ว่าเราเป็นลูกศิษย์ของ Great Magician Saul ฉันพยายามจะขยิบตาให้เขา แต่เขาไม่เห็นอะไรเลย ฉันพูดอะไรไม่ได้เลย มากขึ้นและต้องมาหาคุณ!!"
"โอ้ Riska และ Niya พูดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เราทำใน Sacred City หรือไม่ En… Zubin เงียบขณะพูดคุย"
“ยังไม่ถึง แม้ว่า Riska จะประมาท แต่เขาก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดเปิดเผยตัวตนของเรา เขาบอกว่าเรามาที่นี่เพื่อฝึกฝน” Zubin พูดเบาๆ พลางส่ายหัว “เขาค่อนข้างพูดเก่ง ริสกีกับนิยาถูกหลอกล่อและมีความลับมากมาย เขาไม่รู้อะไรเลยถ้าฉันไม่ส่งเขาไปทำอะไรบนดาดฟ้าเรือ!”
"การโกหกที่ไร้เดียงสามาก นักมายากลที่มีประสบการณ์จะเป็นหัวขโมยไม่ได้หรือ Riska และ Niya ปฏิบัติต่อเขาเหมือนเด็ก"
“ในเมื่อเจ้ารู้เรื่องนี้แล้ว เจ้าไม่ประหม่าหรือ?” ซูบินถามอย่างเงียบ ๆ "พวกเขาจะขายเราอย่างแน่นอนเมื่อมาถึง Lagan Lagan เป็นท่าเรือที่พลุกพล่านมากและมีระบบจัดส่งของตัวเอง ผู้คนจาก Sacred City จะหยุดเราอย่างแน่นอนหากเราขายหมดก่อนที่เราจะไปถึง Forest Clarm
“คุณคิดว่าการที่ฉันพูดกับพวกเขามีประโยชน์ไหม” Anfey ถาม
“แต่คุณจะยืนอยู่เฉยๆ เฉยๆ ทำอะไรไม่ได้ อย่าลืมว่าคุณเป็นหัวหน้าทีม!”
“รู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้ทำอะไร”
"…" Zubin มองไปที่ Anfey อย่างประหลาดใจ
"มาฟังทางนี้" Anfey เขย่าขวดเงินในมือของเขา
นี่คือเครื่องฟังเสียงที่ Anfey สร้างขึ้นโดยการเชื่อมต่อขวดไวน์สองขวดโดยใช้ลวดทองคำ
"สิ่งนี้ใช้สำหรับอะไร"
“รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเลือกห้องนี้เพื่อพักผ่อน” Anfey ถามคำถามใหม่แทนที่จะตอบคำถามของ Zubin
"ฉันไม่รู้."
"มีโกดังอยู่ใต้ห้องนี้ แม้ว่าการเก็บเสียงของพื้นจะไม่ค่อยดี แต่คุณจะได้ยินพวกเขาเว้นแต่พวกเขาจะคุยกันเงียบๆ" Anfey หัวเราะออกมา เขาวางปลายด้านหนึ่งของหูฟังของแพทย์ไว้ใกล้กับหูของ Zubin และติดปลายอีกด้านหนึ่งไว้กับพื้น
“คุณฟังพวกเขาอยู่!” ซูบินพูดหลังจากฟังเล็กน้อย
"ซูบิน ได้โปรดพาทุกคนมาที่นี่ เราต้องคุยกัน" Anfey พยักหน้าให้ Zubin
"ตกลง." ซูบินตอบและเดินออกไปข้างนอก
"รอสักครู่." Anfey หยุด Zubin และกระซิบกับเขาครู่หนึ่งและการแสดงออกทางสีหน้าของ Zubin เปลี่ยนจากความประหลาดใจเป็นความโกรธไปสู่ความสับสนจนทำอะไรไม่ถูก
"ตอนนี้คุณไปได้แล้ว" Anfey ตบเบา ๆ Zubin
ไม่นานนัก พวกเขาส่วนใหญ่ถูกเรียกตัวเข้ามา ยกเว้นบางคนที่เฝ้าติดตามนักธุรกิจและกะลาสีเรือ พวกเขาพบกับช่วงเวลาที่อันตรายเพียงครั้งเดียวซึ่งพวกเขาได้รับความช่วยเหลือจาก "คนดี" ในขณะนี้ จุดหมายปลายทางอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว และทุกคนก็ผ่อนคลาย โดยเฉพาะ Niya ที่แต่งหน้าบางๆ เธอไม่มีอารมณ์จะแต่งหน้าในตอนแรกเมื่อพวกเขาเริ่มหลบหนี
“อันเฟย์ มีอะไรเหรอ?” คริสเตียนถาม
“พรุ่งนี้เราจะไปลาแกน ฉันต้องคุยบางอย่างกับพวกคุณในภายหลัง” แอนฟีย์กล่าว “อย่าคิดว่าตอนนี้เราปลอดภัย พูดตามตรง เราจะไม่ปลอดภัยแม้ว่าเราจะอยู่ใน Forest Clarm!”
Anfey เราต้องทำอย่างไรบ้าง คริสเตียนกล่าวว่า
"หลังจากมาถึง Lagan เราไม่สามารถหยุดที่ท่าเรือได้ เราต้องหาพื้นที่ห่างไกลที่ไม่มีใครเห็นเรา จากนั้นเราจะต้องทำลายหลักฐานทั้งหมดรวมถึงเรือด้วย!"
“ทำลายเรือเหรอ แล้วคนบนเรือล่ะ?” ริกะถามด้วยความแปลกใจ
"ฉันเป็นหัวหน้าทีมของคุณ เป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องดูแลทุกคนให้ปลอดภัย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับธุรกิจของฉันยกเว้นเรื่องนี้" ตอนนี้ทุกคนเงียบเพราะเข้าใจว่าการทำลายเรือไม่ใช่จุดประสงค์ จุดประสงค์คือเพื่อกำจัดหลักฐานทั้งหมด ตอนนี้ทุกคนจำได้ว่าทักษะการใช้ดาบอันดิบเถื่อนของ Anfey เป็นอย่างไรหลังจากที่เขาแสดงให้เห็นในบ้านของซาอูล สิ่งที่ Anfey ต้องการทำนั้นชัดเจนพอโดยไม่ต้องคาดเดา
"Anfey มีหลายสิบชีวิตบนเรือ! และพวกเขาไม่ได้ทำอันตรายต่อเรา" Riska พูดอย่างลังเล
"คุณรู้ได้อย่างไร…?" Zubin พยายามโต้เถียงและ Anfey ก็เตะเขาใต้โต๊ะ
"Anfey ยังมีระยะทางหลายสิบไมล์ระหว่าง Forest Clarm และ Lagan เรายังสามารถเข้าไปใน Forest Clarm ได้ก่อนที่ผู้ไล่ล่าจะมาถึงหากเราดำเนินการอย่างรวดเร็ว แม้ว่าคนบนเรือลำนี้จะขายเราออกไปก็ตาม ถือว่าคนบนเรือลำนี้เป็นมิตร สำหรับเรา การทำลายเรือจะไม่แสดงปฏิกิริยามากเกินไปหรือ" บลาวี่กล่าว
Anfey ตกอยู่ในความเงียบ ไม่ว่าพวกเขาจะมาจากที่ใด ไม่ว่าจะเป็นสามัญชนหรือขุนนาง มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาแบ่งปันให้กัน นั่นคือชีวิตของพวกเขาสงบสุขปราศจากช่วงเวลาความเป็นความตาย แม้ว่าพวกเขาจะมีความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ อยู่บ้าง แต่นั่นก็เป็นแค่เกมเล็กๆ น้อยๆ และพวกเขาไม่สนใจว่าใครจะชนะหรือแพ้ พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสมถะ และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต่อต้านคำแนะนำดังกล่าว
“คริสเตียน คุณมีความเห็นอย่างไร” Anfey มองไปที่คริสเตียน
“ทำไมเราไม่ประนีประนอมกัน” คริสเตียนเสนอว่า “ฉันมัดพวกมันได้ อีกแค่สิบกว่าไมล์ก็จะถึงฟอเรสต์คลาร์มแล้ว แอนเฟย์ เธอคิดว่ายังไงล่ะ พวกมันไม่สามารถส่งผลเสียต่อพวกเราได้”
“ไม่เป็นไร ในเมื่อทุกคนที่นี่ไม่เห็นด้วยกับความคิดของฉัน ดังนั้นเราจะทำตามที่คริสเตียนพูด” Anfey พยักหน้า
Christian รู้สึกประหลาดใจที่ Anfey เชื่ออย่างง่ายดาย มีเหตุผลที่จะคิดว่า Anfey ไม่ใช่คนประเภทที่จะถูกโน้มน้าวใจได้ง่าย เนื่องจาก Anfey เป็นคนที่มีเหตุผลและใจเย็น
“มีใครมีความคิดเห็นหรืออยากพูดอะไรไหม” Anfey ถามช้าๆ
ทุกคนส่ายหัว; ทุกคนคิดว่าวิธีของ Anfey โหดร้ายและไร้ความปรานีเกินไป ในขณะที่วิธีของ Christian สามารถยอมรับได้
"นั่นสินะ พรุ่งนี้เราจะไปลาแกนกัน วันนี้พักผ่อนให้เพียงพอและเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับพรุ่งนี้!"
คนอื่นๆ ออกจากห้องของ Anfey ยกเว้น Zubin ซูบินปิดประตูเมื่อคนอื่นๆ ออกไปและพูดกับอันเฟย์ว่า "แอนเฟย์ คุณไม่ได้ยินเกี่ยวกับหมายศาลที่เจสซีพูดถึงและตัวตนของเราถูกเปิดเผยได้อย่างไร คุณจะปล่อยให้ทุกคนที่นี่มีความคิดเห็นเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร"
"ทำตามวิธีของฉันเถอะ ซูบิน ฉันเชื่อใจคุณ นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่มีข้อกังขาเกี่ยวกับคุณ และฉันหวังว่าคุณจะคู่ควรกับความไว้วางใจของฉัน"
“อันเฟย์…”
"กรุณาไป!"
Zubin มอง Anfey อย่างลึกซึ้งแล้วจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
※※※
ก็มืดอีกแล้ว เป็นสิ่งที่ชาวกะลาสีไม่ควรออกเรือในเวลากลางคืน แม่น้ำในแผ่นดินแตกต่างจากมหาสมุทร มีอุปสรรคมากมายที่มองไม่เห็น อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อหากคุณไม่ประมาทสักนิด แต่ Anfey และคนอื่น ๆ สามารถล่องเรือในตอนกลางคืนได้
เจ้าของธุรกิจเรือลำนี้ยุ่งวุ่นวายกับทุกสิ่ง ในสายตาของคริสเตียน เจสซี่เป็นคนดี หากเจสซีต้องการวางแผนต่อต้านพวกเขา เขาอาจแล่นเรือไปยังที่ตื้นแล้วทำให้เรือไปติดอยู่ที่ไหนสักแห่ง ทำให้ทุกคนเดือดร้อน เจสซีจริงจังกับการแล่นเรือใบมากและหวังว่าจะได้ล่องเรือไปยังลาแกนในเร็วๆ นี้ เช่นเดียวกับคนอื่นๆ
เนื่องจากทัศนคติที่มีความรับผิดชอบของ Jesse ทุกคนจึงไว้วางใจเขา และแม้แต่ Christian ก็สูญเสียความตื่นตัวเกี่ยวกับ Jesse หลังจากที่เขาพูดคุยกับ Anfey
ห้องรับประทานอาหารมักจะมืดสลัว แต่วันนี้คนแน่นมาก เทียนหลายร้อยเล่มถูกจุด และทุกซอกทุกมุมสว่างไสว ทุกคนคงไปตามทางของตัวเองมะรืนนี้ เจสซี่ผู้ซื่อสัตย์ได้ทราบข่าวนี้จากนักเรียนคนอื่นๆ ที่ซื่อสัตย์กว่า นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจัดงานเลี้ยงอำลานี้
เจสพูดเก่งมาก ดีกว่าคริสเตียนและคนอื่นๆ ทั้งหมดรวมกันเสียอีก เขาจะไปกับทีมของคริสเตียนและสัมผัสประสบการณ์โลกภายนอกให้มากขึ้น ออกจากธุรกิจของเขา ถ้าเพียงแต่เขาไม่มีครอบครัวให้เลี้ยงดู คริสเตียนไม่คิดว่าความคิดของเจสซีเป็นเรื่องจริงจัง แต่นักเรียนของเขาบางคนคิดเช่นนั้น ดังนั้นบรรยากาศของงานเลี้ยงจึงเหมือนเป็นงานเลี้ยงอำลาเสียมากกว่า
“คริสเตียน ผู้นำของคุณอยู่ที่ไหน ฉันไม่เห็นเขามาพักหนึ่งแล้ว” เจสซียืนขึ้นอย่างสั่นเทา เขาดื่มมามากพอแล้ว
“เอ่อ… โอ้ ใครเห็นอันเฟย์บ้าง” คริสเตียนถาม
“Anfey ลงจากเรือแล้ว…” ซูบินตอบ "เขาบอกว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างและจะมาพบเราที่ลาแกน"
“เขาทำแบบนี้โดยไม่บอกเราได้ยังไง!” คริสเตียนรู้สึกประหลาดใจ
“ไม่ต้องห่วง เราจะไปลากันพรุ่งนี้เช้า มีอะไรต้องกังวลอีกไหม” เจสซี่ขยับมือและหัวเราะ
คริสเตียนวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะอย่างแรงและไม่ดื่มอีก เขารู้ดีเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขาเอง Anfey เป็นคนเดียวที่สามารถนำทุกคนออกจากที่นี่ได้ คริสเตียนรู้สึกสูญเสีย ถ้านิยะรู้เรื่องนี้เธอจะเป็นลมทันที เธอคงคิดว่า Anfey เอาสมบัติทั้งหมดของพ่อไป