ตอนที่ 479: เกมและดินแดนใหม่
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
หลังจากรู้ว่าผู้โจมตีที่ฆ่าตัวตายกลับมาที่สำนักงานใหญ่แล้ว แบรี่ก็เดินทางหลายสิบไมล์เพื่อต้อนรับพวกเขากลับมา Anfey, Suzanna และคนอื่นๆ ดูมีความสุขมาก ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้เป็นไปได้ด้วยการทำงานหนักของพวกเขา พวกเขาสมควรได้รับรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้า
"คุณทำมัน?" เป็นสิ่งแรกที่ Baery ถาม
“จอมพล เราไม่ได้ส่งคนไปรายงานท่านหรือ?” ดัลเมเชียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ฉันแค่ต้องการตรวจสอบอีกครั้ง Anfey คุณทำจริงเหรอ” แบร์รี่ถาม
"ฉันเดาว่าพวกเขากำลังคิดเกี่ยวกับงานศพที่พวกเขาควรจะจัดขึ้นสำหรับ Scarlet" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
"เยี่ยมยอดมาก" แบร์รี่หัวเราะ โดยไม่คาดคิด เขาหันม้าไปรอบ ๆ และขี่กลับไปที่สำนักงานใหญ่ ทิ้งทหารที่มีชัยเหล่านี้ไว้ข้างหลังเขา เขาพูดเพียงสามประโยคเมื่อพบกับ Anfey
“ศาสตราจารย์” Anfey กระโดดลงจากหลังม้าและทักทายซาอูลด้วยความเคารพ การเลี้ยงดูของ Anfey เป็นแบบดั้งเดิมมาก เขาถือหลักการว่าเขาต้องเคารพครูของเขาไม่ว่าเขาจะมีอำนาจเพียงใด ในบางกรณี ครูบางคนอาจเป็นมากกว่าครอบครัว
“Baery มีหลายสิ่งที่ต้องจัดการตั้งแต่ Scarlet เสียชีวิต ฉันหวังว่าคุณจะไม่คิดว่าเขาหยาบคาย” Saul กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาตกใจเล็กน้อยและถามซูซานนาว่า "คุณเจ็บไหม"
“ฉันแค่บาดเจ็บนิดหน่อย” Suzanna แสดงความเคารพเหมือน Anfey
"Anfey คุณมีส่วนร่วมอย่างมากกับจักรวรรดิในครั้งนี้ แต่ครั้งหน้าอย่าทำอะไรบ้าบิ่น" ซอลฟังดูโกรธเล็กน้อยที่ Anfey "ทำไมเธอถึงคิดว่าการใช้ซูซานนาเป็นเหยื่อล่อมันก็โอเคนะ เรามีวิธีอื่นอีกตั้งมากมายที่จะฆ่าสการ์เล็ต เธอไม่ต้องเสี่ยงขนาดนั้น เธอรู้ว่าเธอจะต้องเสียใจไปวันๆ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับซูซานน่า" ซาอูลพูด เริ่มโกรธในขณะที่เขาพูด เสียงของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเขาพูดถึงวลี "วัน"
Anfey ตกใจเล็กน้อย เขาก้มหัวลงและพูดว่า "ครับ ศาสตราจารย์ ผมรู้ว่าผมทำผิด" เขาไม่เคยเห็นซาอูลอารมณ์เสียแบบนี้มาก่อน ทันใดนั้น Anfey ก็จำคำถามที่เขาไม่สามารถตอบได้เป็นเวลานาน เขาสงสัยอยู่เสมอว่าภรรยาของซอลเป็นคนแบบไหน ทำไมเขาไม่เคยได้ยิน Niya พูดถึงแม่ของเธอเลย Yolanthe ก็ไม่มีราชินีเช่นกัน อะไรคือสาเหตุของสิ่งนี้? Christian, Wester และ Granden มีมารดาผู้ให้กำเนิดคนเดียวกันหรือไม่? Anfey มีคำถามเหล่านี้มานานแล้ว แต่ไม่รู้จะถามใครและรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะถามคำถามประเภทนี้
“ศาสตราจารย์ ฉันของานนี้ อันที่จริง Anfey ไม่ต้องการให้ฉันเสี่ยง” Suzanna กล่าวทันทีเพื่อป้องกัน Anfey
“ยัยโง่ เธอไม่เคยมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง เธอมักจะทำทุกอย่างที่ Anfey ขอให้ทำ ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร” ซาอูลถอนหายใจ “โอเค ไม่พูดเรื่องนี้แล้วกัน วันนี้ทุกคนมีความสุขมาก”
ชอว์นรีบเปลี่ยนเรื่อง “โอ้ ใช่แล้ว มาสเตอร์ซอล สการ์เล็ตมีอัศวินแปลก ๆ สองคนอยู่กับเธอ พวกเขามีพลังมาก ฉันคิดว่าเราควรหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับพวกเขา”
“อาจารย์ชอว์น พวกเขาคือโกลด์ไนท์ใช่ไหม” กัปตันทีมของ Baery ที่เดินตาม Baery ออกไปต้อนรับ Anfey ถาม
"ไม่ พวกเขาไม่ใช่ Gold Knights หรือ Knights of the Light ฉันไม่รู้สึกถึงวิญญาณแห่งความตายบนตัวพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ควรเป็น Knights of Death เหมือนกัน พูดยังไงดี พวกเขาทิ้งความรู้สึกแปลกๆ ไว้ให้เรา พวกเขาต่อสู้ เหมือนกับคนป่าเถื่อน พวกเขาต่อสู้ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายที่ยอดเยี่ยม แต่ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก” ชอว์นยกแขนซ้ายขึ้น “นี่คือสิ่งที่พวกเขาทิ้งไว้ ถ้าอาจารย์ Anfey ไม่ช่วยฉันไว้ ฉันคงไม่สามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้”
“ไปกันเถอะ เราค่อยคุยกันหลังจากที่เรากลับถึงสำนักงานใหญ่แล้ว” ซอลพูดเสียงเรียบ ชอว์นเปลี่ยนหัวข้อโดยตั้งใจ แต่ซอลดูเหมือนพยายามเลี่ยงไม่ตอบ
หลังจากที่พวกเขากลับมาที่สถานี Saul ถาม Anfey เกี่ยวกับรายละเอียดของการลอบสังหาร Anfey ไม่ได้ถืออะไรกลับมา เขาเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในการลอบสังหารให้ซาอูลฟัง
ซอลดูแปลกๆ Anfey เลือกส่วนของร่างกายที่พิเศษมากในการโจมตี แต่ผลของการโจมตีนั้นประสบความสำเร็จอย่างมาก หาก Anfey โจมตีส่วนอื่น ๆ ของ Scarlet Anfey อาจไม่สามารถกลับมาพร้อมกับชัยชนะเช่นนี้ได้
“ศาสตราจารย์ อาจารย์แบรี่ดูเหมือนจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับสการ์เล็ต ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น” Anfey ถามอย่างเงียบ ๆ "ฉันไม่สามารถหาเหตุผลได้"
ซอลเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดช้าๆ “ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องรู้ความลับแล้ว เราต้องพูดถึงคนอื่นก่อนที่เราจะไปถึงความลับนั้น”
"มันคือใคร?" Anfey ถาม
“โกลมัน” ซาอูลกล่าว
“โกลแมน?” Anfey พยายามค้นหาชื่อนั้นในหัวของเขา เขาถามด้วยความประหลาดใจ "เขาเป็นหนึ่งในสามปรมาจารย์เนโครแมนเซอร์หรือไม่"
“แม้ว่าเราและคนในโบสถ์จะอ้างตัวว่าต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์ แต่เราทุกคนรู้ว่ามีเนโครแมนเซอร์ที่ดี เช่นเดียวกับที่มีคนน่ารังเกียจในโบสถ์” ซาอูลพูดอย่างใจเย็น "หากมีเนโครแมนเซอร์คนใดที่ไม่เคยทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ก็คงจะเป็นโกลแมน แม้ว่าเขาจะใช้เวทมนตร์แห่งโรคระบาดที่ชั่วร้ายที่สุดก็ตาม"
Anfey อ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าซอลจะคิดกับโกลแมนสูงขนาดนี้
"Golman มีชีวิตอยู่ประมาณ 600 ปี เนื่องจากอายุยืนยาวของเขา เขาเบื่อมากจนอ่านหนังสือทุกเล่มใน Pan Continent เราไม่สามารถเทียบเคียงเขาได้ในแง่ของความรู้" ซอลยิ้ม "เขาจะทำอะไรได้บ้างหลังจากอ่านมามาก Golman ใช้เวลา 50 ปีในการสร้างเกมเพื่อที่เขาจะได้ฆ่าเวลา ฮิฮิฮิ 50 ปีอาจเป็นเวลาทั้งหมดที่เรามีในชีวิตก็ได้"
"เกม?" Anfey ถาม
“มันเป็นดินแดนใหม่สำหรับเรา แต่ Golman มองว่ามันเป็นแค่เกม” ซาอูลพูดอย่างเงียบๆ "คุณรู้แค่ว่าโกลแมนเป็นเนโครแมนเซอร์ แต่ไม่รู้อาชีพอื่นๆ ของเขา เขายังเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ นักปรัชญา นักกวี นักโหราศาสตร์ และนายพลผู้น่าทึ่งที่ไม่เคยแพ้การต่อสู้"
“นายพล? ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับกอลแมนในสนามรบเลย” แอนฟีย์กล่าว
"แผนยุทธศาสตร์ภัยพิบัติแห่งวิญญาณแห่งความตายนี้จัดทำขึ้นโดยโกลแมนเมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว หลายคนคิดว่าเราเอาชนะเนโครแมนเซอร์ได้อีกครั้งและใกล้จะถึงชัยชนะแล้ว อย่างไรก็ตาม ความจริงคืออะไร" ซอลถอนหายใจ "ในความเป็นจริง Golman ชนะ วิญญาณแห่งความตายมีอยู่ทั่วไปใน Pan Continent และสร้างปัญหาให้กับทั้ง Pan Continent เมื่อพวกเขาใช้เวลาและสร้างฐานบนเกาะ Greenwich กษัตริย์ของเราส่งสายลับไปที่นั่น แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ Greenwich ได้ เกาะ ลมที่มืดครึ้มและเย็นยะเยือกรอบเกาะเป็นเพียงการพิสูจน์ว่าเกาะแห่งนี้ได้กลายเป็นสวรรค์ของวิญญาณแห่งความตาย”
Anfey เงียบไป
"เราต้องรวบรวมกองกำลังทั้งหมดบน Pan Continent และโจมตีพวกเขาโดยเร็วที่สุดหากเราต้องการทำลาย Paradise of Death Spirits น่าเสียดาย แม้ว่ากษัตริย์ของเราจะคิดเช่นนั้น แต่กษัตริย์องค์อื่นอาจไม่เห็นด้วยกับเขา กษัตริย์ของเราได้ส่ง เพื่อค้นหาว่ากษัตริย์องค์อื่นๆ คิดอย่างไร พวกเขาทั้งหมดคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะให้ที่ดินแก่วิญญาณแห่งความตายและถือว่าอาณาจักรของเราเป็นศัตรูตัวฉกาจแทน” ซาอูลกล่าวอย่างขมขื่น "Necromancer เคยพบว่ามันยากที่จะมีที่ของตัวเองบน Pan Continent พวกเขาต้องซ่อนตัวตลอดเวลา ทุกครั้งที่พวกเขาเริ่มสงคราม พวกเขานำหายนะมาให้เรา ถ้าพวกเขาสามารถมีที่ดินของตัวเองบน Pan Continent ได้ พลังของพวกเขาสามารถแข็งแกร่งขึ้นมากในช่วงเวลาสั้นๆ"
“หากกษัตริย์ของเราสามารถแสดงความจริงใจมากกว่านี้ เขาอาจจะได้รับความไว้วางใจจากกษัตริย์องค์อื่นๆ” Anfey กล่าว
“ความจริงใจ?” ซาอูลส่ายศีรษะ “เราไม่สามารถทำงานร่วมกับพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 ในจักรวรรดิชานซาหรือฟิลลีที่ 2 ในจักรวรรดิเอลลิสันได้ พวกเขาสายตาสั้นมาก หากกษัตริย์ของเราแสดงความจริงใจต่อพวกเขา พวกเขาก็มีโอกาสที่จะแทงข้างหลังเราได้เท่านั้น”
Anfey เงียบอีกครั้ง
“มันเป็นปัญหาในอนาคตของเรา เราไม่ต้องพูดถึงมันตอนนี้ เรามาพูดถึงโกลมันกัน” ซาอูลพูดช้าๆ "Golman ใช้เวลา 50 ปีในการสร้างตราวิเศษ เมื่อตราเวทย์มนตร์เริ่มต้นขึ้น มันสามารถนำผู้คนเข้าสู่โลกที่เป็นภาพลวงตาแต่ให้ความรู้สึกเหมือนจริงด้วย ไม่มีพลเรือน ราชวงศ์หรือโบสถ์ โลกนั้นมีเพียงนักรบเท่านั้น ประเภทของนักรบ ตัวอย่างเช่น มีกองทหารคลั่งนักรบป่าเถื่อนและหน่วยทางอากาศกริฟฟินจากอาณาจักรชานซาในโลกนั้น Golman รู้สึกสนุกที่ได้เข้าไปในโลกนั้น เขานำกองทหาร 1 กองไปโจมตีอีกในวันหนึ่ง และในวันถัดไปเขาก็สามารถทำได้ นำทีมที่แพ้ไปโจมตีทีมที่ชนะ เขายังรวมกองพยุหเสนาเพื่อต่อสู้กับกองพยุหเสนาอื่น ๆ ฮิฮิฮิ มันเป็นแค่เกมสำหรับ Golman แต่มันเป็นความสำเร็จสำหรับเรา เขาสร้างโลกของตัวเองแม้ว่ามันจะเป็น โลกลวงตา Anfey คุณเข้าใจที่ฉันพูดถึงไหม”
“มันไม่เหมือนอินเทอร์เน็ตเหรอ…” Anfey เข้าใจมากกว่านั้น เขาคุ้นเคยกับโลกลวงตานั้นดี ไม่ใช่เกมอินเทอร์เน็ตเหรอ? Anfey สงสัย
"เมื่อ 20 ปีที่แล้ว Baery ได้พบกับ Golman เขาเข้าสู่โลกนั้นด้วยคำเชิญของ Golman" ซอลถอนหายใจ "ฉันได้ยินจาก Baery ว่าภูมิประเทศในโลกนั้นคล้ายกับ Pan Continent มันมีเมืองทุกประเภท Baery เลือกเมือง Blackania เป็นเมืองของเขา เขาต่อสู้กับ Golman เพื่อปกป้องเมืองของเขา Baery แพ้การต่อสู้ครั้งแรกอย่างน่าสังเวช เขาคิดว่าเป็นเพราะเขาไม่คุ้นเคยกับโลกใบนั้น ทหารที่เขาสั่งนั้นน่าเบื่อมาก พวกเขาไม่ได้คิดด้วยตัวเองหรือมีวิจารณญาณที่ดี Baery ต้องสั่งพวกเขาด้วยกระแสจิต ซึ่ง Baery ไม่ค่อยสบายใจนัก สำหรับการรบนับสิบครั้งต่อมา Baery แพ้ทุกการรบ Golman สั่งให้ Griffin Aerial Unit รังควาน Baery เท่านั้น แต่ทำให้เขาสูญเสียทีมไปครึ่งหนึ่งในการรบครั้งล่าสุด"
“มันเกี่ยวอะไรกับ Scarlet เหรอ…” Anfey พลันนึกบางอย่างขึ้นได้
“เธอพูดถูก สการ์เล็ตเป็นลูกศิษย์ของโกลแมน” ซอลพูดช้าๆ "Scarlet อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมือนภาพลวงตา เธอสั่งการกองทหารในการรบมากกว่าแบรี่ นอกจากนี้ Golman ทิ้งแบรี่ไว้กับความทรงจำเลวร้ายที่แบรี่ไม่ค่อยได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่เราทุกคนรู้เรื่องนี้"
"ทำไมมาสเตอร์เบรี่ถึงไม่ฆ่ากอลแมน" Anfey ถาม
"ตอนที่พวกเขาพบกันครั้งแรก Golman ได้ปกปิดวิญญาณแห่งความตายด้วยวิธีพิเศษ นอกจากนี้เขายังเปลี่ยนรูปลักษณ์อีกด้วย เมื่อ Baery รู้ว่าเขาเป็นใครในภายหลัง Baery ก็ไม่กล้า...จริงๆ แล้วไม่มีใครกล้าทำร้าย Mage ที่รู้คาถาต้องห้ามอันเป็นหายนะ อย่าลืม Golman ใช้เวทย์มนตร์ Plague คาถาต้องห้ามที่เขาปล่อยออกมาสามารถล้างประเทศได้” ซาอูลพูดอย่างขมขื่น "นอกจากนี้ โกลแมนยังต่อต้านไมนอสที่ 1 และหยุดทำงานให้กับเนโครแมนเซอร์ ศัตรูของศัตรูคือมิตรของเรา นอกจากนี้ ทุกคนชื่นชมโกลแมนในเรื่องความฉลาดของเขา ฉันไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน แต่ฉันต้องทำ อย่างน้อย Baery ชื่นชม Golman มากอยู่แล้ว”
“ฉันไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ฉันฆ่า Scarlet” Anfey ยิ้มอย่างขมขื่นที่ซาอูล "กอลแมนคง..." กอลแมนดูเหมือนจะเก่งที่สุดในสามปรมาจารย์เนโครแมนเซอร์ ตามที่ซอลพูด หาก Golman มาแก้แค้น Scarlet Anfey ก็นึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับ Golman ได้ในตอนนี้
"ไม่ เขาไม่ยอม" ซาอูลส่ายศีรษะ "Golman อ้างเมื่อนานมาแล้วว่าเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งใดๆ ใน Pan Continent อันที่จริง เรารู้จัก Scarlet มานานแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เราสนใจเธอทันทีหลังจากเปิดตัว"
"เป็นเวลานาน?" Anfey ถาม
“ใช่ Golman บอก Baery ว่าเขารับผู้หญิงคนหนึ่งเป็นลูกศิษย์ เธอเป็นลูกสาวของเจ้าหญิงผู้สำเร็จราชการแห่งอาณาจักร Shansa นอกจากนี้เขายังขอให้ Baery ระวังตัวและอย่าเสียเปรียบในการสู้รบกับลูกศิษย์ของเขา” ซาอูลมีอารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อย “คุณรู้ไหมว่าทำไมกษัตริย์ของเราถึงเสี่ยงทำลายชื่อเสียงเพื่อโจมตีเจ้าหญิงวิกตอเรีย”
"ทำไม?" Anfey ถาม
“เหตุผลหนึ่งคือต้องการดูว่าโกลแมนจะรักษาสัญญาได้หรือไม่ อีกเหตุผลหนึ่งคือต้องการตัดการคุ้มครองของสการ์เล็ต ด้วยคำสั่งของโกลแมน สการ์เล็ตจะเป็นแม่ทัพที่ดีอย่างแน่นอน เจ้าหญิงวิกตอเรียทรงเก่งเรื่องการเมือง ถ้าพระมารดาเป็นผู้ดูแล การเมืองในขณะที่ลูกสาวของเธอเป็นนายพล คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น?'
“เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?” Anfey ถาม
“หลังจากเจ้าหญิงวิกตอเรียถูกสังหาร สการ์เล็ตก็ร้องบอกโกลแมนให้ช่วย แต่โกลแมนปฏิเสธที่จะช่วย แม้ว่ากอลแมนจะมีใบหน้าที่ค่อนข้างอัปลักษณ์ แต่เขาก็ยังดูใจดีและน่ารักเสมอ อย่างไรก็ตาม โกลแมนทำตัวเย็นชามากในตอนนั้น” ซอล กล่าวอย่างเงียบ ๆ “เขาบอกว่าเขาอยากเป็นครูที่ถ่ายทอดความรู้ของเขา เขาไม่ต้องการเป็นเครื่องมือหรืออาวุธของใคร”
"ทำไมเขาถึงเลือก Scarlet เป็นนักเรียนของเขา" Anfey ถาม
“ฉันไม่รู้ บางทีเขาอาจได้รับอิทธิพลจากโหราศาสตร์” ซาอูลกล่าว
“ศาสตราจารย์ มีใครรู้เรื่องกอลแมนอีกไหม” Anfey ถาม
“นี่เป็นความลับสุดยอด” ซอลพูดอย่างแผ่วเบา "ถ้ากษัตริย์ไม่อนุญาตให้ฉันบอกคุณ ฉันจะไม่พูดกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ Golman หันหลังให้กับ Minos I เราไม่เพียงแต่ต้องอดทนกับเขาเท่านั้น แต่ยังต้องปกป้องเขาด้วย ฉันคิดว่า Edward VIII ต้องรู้เรื่องนี้ เหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงยากที่จะอธิบายว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงสนับสนุนสการ์เล็ตอย่างเต็มที่”
"กอลแมนมีนักเรียนเพียงคนเดียวหรือ" Anfey ถาม
"ฉันคิดว่าเขามีนักเรียนสองคน อย่างน้อยสองคน" ซาอูลครุ่นคิดเล็กน้อย “Baery บอกว่า Golman บอกเขาว่า Scarlet เรียนแต่กลยุทธ์สงคราม ในขณะที่เด็กอีกคนเรียนรู้ความรู้ของเขา น่าเสียดายที่เราจะไม่พบว่านักเรียนคนนั้นเป็นใครหาก Golman ไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้”
Anfey เงียบไปพักหนึ่ง “ศาสตราจารย์ ฉันคิดว่าคุณคิดกับสการ์เล็ตสูงเกินไป”
"โอ้?" ซอลถาม
"คุณพูดถูก โลกนั้นช่างมหัศจรรย์ แต่มายาก็คือมายา โลกแห่งความจริงนั้นซับซ้อนกว่าโลกนั้น"
“ฮี่ฮี่ พระราชาก็มีความคิดแบบเดียวกับคุณ เราได้ดูรายงานการต่อสู้ของสการ์เล็ตตอนที่เธอกวาดล้างพวกกบฏแล้ว เธอวางแผนอย่างแนบเนียน การต่อสู้เองก็ดีมากเช่นกัน แบรี่บอกว่าถ้าเป็นเขา เขาทำได้ ไม่ได้ทำดีไปกว่า Scarlet อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้เราเห็นจุดอ่อนของ Scarlet กล่าวอีกนัยหนึ่งคือจุดอ่อนของ Shansa Empire ความสามารถในการประสานงานของเธอไม่ดีนัก เธอไม่สามารถควบคุมพยุหเสนาที่เป็นเอกภาพได้อย่างเต็มที่ ความไว้วางใจและการสนับสนุน เธอได้รับอย่างจำกัดมาก ไม่เช่นนั้น เธอคงไม่ต้องบังคับเปิดพรมแดนและเข้าสู่ Country of Mercenaries ด้วยกำลัง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจักรวรรดิ Shansa ไม่เหมาะกับเรา พวกเขาต้องรวมเป็นหนึ่งกับผู้อื่น” ซาอูลโบกมือและยิ้ม “อย่าพูดถึงสการ์เล็ตเลย เธอเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้วใช่ไหม”