ตอนที่ 536: ความแตกต่าง
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"ฉันเข้าใจ" Anfey พูดพร้อมกับพยักหน้า “เกี่ยวกับบาตูซิมอน… ทำตามที่คริสเตียนบอก”
“ครับท่าน” เย่กล่าว ทัศนคติของ Anfey แสดงให้เห็นว่าคำพูดของ Ye สร้างความประทับใจ นอกจากนี้เขายังดีใจที่ Anfey ยินดีรับฟังคำแนะนำและไม่ใช่คนที่มีความมั่นใจมากเกินไป
"ท่าน?" มีคนข้างนอกโทรมา
"มันคืออะไร?" เย่ถาม
“เราพบคนเหล่านั้นแล้วครับท่าน” ชายคนหนึ่งตอบ
“อลิสเป็นคนบังคับเธอเหรอ?” Anfey ถาม
เย่ส่ายหัว “เธอรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร แต่เธอไม่ได้บอกให้ฉันทำอะไรเลย”
"เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น"
“ช่วงนี้คุณไม่ได้คุยกับใครเลยใช่ไหมครับ?”
"ฉันไปพบผู้คุม" Anfey กล่าว "ฉันไม่ได้สังเกตอะไรเลย"
“หลังจากขุนนางเหล่านั้นถูกประหารชีวิต ครอบครัวต่างๆ ก็เริ่มปล่อยข่าวลือใส่ร้ายเลดี้อลิซ บางครอบครัวต้องไปหาศิลปินและจ้างให้เขาวาดภาพบนกำแพงใกล้ประตูทางทิศใต้ ศิลปินวาดภาพผู้หญิงกำลังแสดงละคร การกระทำทางเพศกับปีศาจ และผู้หญิงคนนั้นคล้ายกับเลดี้อลิซ”
Anfey ขมวดคิ้ว สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงการเพิกเฉยและไม่เคารพต่ออลิซและต่อตัวเขาอย่างโจ่งแจ้ง เย่หยุดเมื่อเห็นการขมวดคิ้วของเขาและพูดอย่างเงียบๆ ว่า "เราทำลายภาพเหล่านั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"
“อลิสรู้หรือเปล่า”
"ฉันคิดอย่างนั้น" เย่กล่าว “ท่านหญิงอลิซเป็นที่นิยมในหมู่คนทั่วไป และไม่มีเหตุผลใดที่พวกเขาจะไม่เคารพท่านเช่นนี้ บาตูซิมอนได้ขอโทษท่านหญิงอลิซแล้วเช่นกัน”
“เขาขอโทษทำไม”
Ye ถอนหายใจและพูดว่า "ภาพวาดเสร็จสิ้นในตอนกลางคืน คนของ Batusimon พบภาพวาดและแทนที่จะรายงานทันที พวกเขาเลือกที่จะเพิกเฉยต่อมัน เราไม่ได้ค้นพบมันจนกระทั่งเที่ยงวัน"
Anfey ขมวดคิ้วลึกขึ้น
"ฉันไม่คิดว่า Batusimon มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้" Ye กล่าวอย่างเร่งรีบ "เขาดูจริงใจมากเมื่อเขาขอโทษเลดี้อลิซ"
Anfey เดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดมันเพื่อต้องการสงบสติอารมณ์ เขาผลักมันแรงเกินไปและหน้าต่างก็กระแทกเข้ากับผนัง ดึงดูดความสนใจจากทหารรับจ้างหลายคนด้านล่าง เขามองไปไกลและเห็นว่าอลิซยังคงอยู่ในที่ทำงานของเธอ “เธอนอนพอหรือเปล่า”
"เธอไม่ว่าง" Ye กล่าว "เธอจะยุ่งมากขึ้นเท่านั้น"
ในห้องทำงานของอลิซ อลิซอยู่กับฮุ่ยเหว่ย ทั้งคู่มีเอกสารปึกใหญ่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ และตั้งใจทำงาน ซูซานน่านั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงมุมห้อง จ้องมองไปที่อลิซ
“ได้ยินไหม?” อลิซนั่งลงและถามด้วยความขมวดคิ้ว
ฮุ่ยเว่ยพยักหน้า “นั่นแอนเฟย์เหรอ”
“นั่นสินะ” ซูซานน่าพูดพร้อมกับพยักหน้า “เขาฟังดูโกรธ”
“คุณอยากตรวจเขาไหม” อลิซหันไปถามซูซานนา
"ฉันจะไปเมื่อชินเบล่ามาถึงที่นี่"
"แต่…"
“อย่ากังวลไปเลย” ซูซานน่าพูดด้วยรอยยิ้ม “เขาไม่ใช่เด็กแล้ว ฉันแน่ใจว่าเขาดูแลตัวเองได้”
“หมายความว่าฉันเป็นเด็กที่ดูแลตัวเองไม่ได้เหรอ?” อลิซถามติดตลก
"ไม่แน่นอน"
“เธอพูดถูก อลิซ” ฮุ่ยเหว่ยพูด "เราไม่สามารถเสี่ยงได้ แน่นอนว่ามันไม่น่าเป็นไปได้ แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาดและไม่มีใครปกป้องคุณ เราจะเสียคุณไปไม่ได้"
อลิซถอนหายใจ “ฉันแค่อยากรู้” เธอกล่าว “อะไรทำให้เขาโกรธขนาดนี้?
ซูซานน่าคิดถึงเรื่องนี้และส่ายหัว
อลิซยิ้ม “ดูเขาเป็นห่วงคุณมาก ฉันไม่คิดว่าเขาจะบอกคุณถ้ามีอะไรรบกวนเขา แม้ว่าเขาจะหงุดหงิดมากก็ตาม”
ซูซานน่าหน้าแดง “คุณไม่มีงานทำเหรอ?”
อลิซหัวเราะคิกคักและหันกลับไปมองเอกสารต่อ
ไม่กี่นาทีต่อมา ประตูก็เปิดออก และ Anfey ก็ปรากฏตัวขึ้น “ซูซานน่า ที่รัก ยิ้มหน่อย” อลิซพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น
Suzanna กลอกตา แต่ก็ยังยิ้มให้ Anfey ฮุ่ยเว่ยเงยหน้าขึ้นและยิ้ม
"แอนเฟย์" เขากล่าว "ฉันต้องการพูดกับคุณ."
“พวกนายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”
“เพราะคุณเป็นคนเดียวที่ไม่เคาะ” อลิซพูด "มันคืออะไร?"
Anfey มองที่เธอสักครู่แล้วพูดว่า "ลอร์ด Baery ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการประหารชีวิตขุนนางหรือไม่"
“แน่นอน…” ฮุ่ยเหว่ยกล่าว ก่อนที่เขาจะพูดจบ อลิซก็ขมวดคิ้วและขัดจังหวะเขา
“ฮุ่ย เว่ย คุณช่วยไปหาออซซิคให้ฉันได้ไหม”
ฮุ่ยเหว่ยเหลือบมองเธอ จากนั้นถอนหายใจและรีบออกจากห้องไป Anfey นั่งลงบนเก้าอี้ของ Hui Wei และมองไปที่อลิซ "คุณไม่ต้องการบอกอะไรฉัน" เขากล่าว
อลิซยักไหล่ "รู้สึกไม่ถูกต้อง" เธอกล่าว
Anfey หันไปหา Suzanna แล้วกระซิบว่า "ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวสักพักได้ไหม อย่าให้ใครเข้ามา"
ซูซานนาพยักหน้าและออกจากห้องไป ปิดประตูตามหลังเธอเบาๆ
"เกิดอะไรขึ้น?" อลิซถามด้วยความขมวดคิ้ว
“เธอน่าจะรู้ บาตูซิมอนมาขอโทษด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ?”
"โอ้" อลิซพูด “คุณหมายถึงภาพวาด”
Anfey พยักหน้า
“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่” อลิซพูดพร้อมส่ายหัว
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่?"
“ฉันรู้ว่าคุณกังวลเกี่ยวกับฉัน แต่สิ่งนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้” อลิซกล่าว "ฉันจะไม่ปล่อยให้มันมาถึงฉัน"
Anfey จ้องที่อลิซ เขาชื่นชมความเฉลียวฉลาดของเธอ และประทับใจมากที่เธอรับมือกับความอัปยศอดสูนี้อย่างใจเย็น