ตอนที่ 553: แขก
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
เหตุการณ์ที่ซูซานนาถูกโจมตีไม่ได้สร้างความโกลาหลแต่อย่างใด ผู้คนและทหารรับจ้างก็ดำเนินชีวิตตามปกติ ในตอนพลบค่ำ รถม้าคันหนึ่งซึ่งไม่ใหม่เหมือนเก่า จอดที่หน้าลานกว้างทางตอนเหนือของเมือง เย่ค่อยๆ ออกจากรถม้า
รูปลักษณ์ของ Ye แสดงถึงคำสั่ง ร่างกว่า 10 ร่างที่อยู่ใกล้ๆค่อยๆลอยขึ้นไปบนฟ้า ทันใดนั้น ทหารรับจ้างสองสามร้อยคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ถนนและพุ่งไปที่ลานโดยรอบ นักธนูครึ่งเอลฟ์เจ็ดถึงแปดคนกระโดดขึ้นไปบนหลังคาเพื่อสร้างวงกลม พวกเขาเตรียมคันธนูและลูกธนูให้พร้อม และกำลังค้นหาเป้าหมาย
Shinbela ตามหลัง Ye กระโดดลงจากรถม้า Anfey เป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัว เขาดูสงบและจ้องมองไปที่ลานบ้านอย่างไร้จุดหมาย มีหลายวิธีในการแสดงความโกรธ การสร้างความวุ่นวายนั้นตื้นเกินไป นี่ไม่ใช่สไตล์ของเขา และไม่เหมาะกับสถานะของเขา เขาต้องอยู่ที่นี่ เพราะคนที่ช่วยจูลี่ไว้นั้นทรงพลังมาก ร่องรอยที่เขาทิ้งไว้แสดงว่าเขาสามารถเป็นพลังระดับสูงสุดได้ Anfey ไม่สามารถใช้โอกาสใด ๆ ได้เขาต้องมั่นใจในความปลอดภัยของคนของเขา
ทหารรับจ้างทุบประตูลานบ้านและพุ่งเข้าไป ไม่ได้ยินเสียงการต่อสู้ เย่พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ท่านครับ ท่านพูดถูก พวกเขาออกไปแล้ว"
“เราจะเดินทางโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ เข้าไปดูกันเถอะ” Anfey พูดเรียบๆ
ขณะที่เย่ก้าวเข้าไปในลาน มีทหารรับจ้างสองสามคนเดินออกมา เขามีความหวังและถามว่า "คุณพบอะไรไหม"
“ท่านครับ ไม่มีใครอยู่ข้างใน รอบๆ มีแค่ไม่กี่อย่าง” ทหารรับจ้างคนหนึ่งตอบ
“พวกเขาไม่มาเสียเวลาเก็บของเลยเหรอ?” เย่พบว่ามันเหลือเชื่อและพุ่งเข้าไป มีอาคารสองชั้นในลานที่ทำจากไม้ มีห้องทั้งหมดเก้าห้อง และเย่ค้นหาทั่วห้องทั้งหมด รวมถึงห้องครัวและห้องใต้ดิน และอย่างที่ทหารรับจ้างสองสามคนพูดไว้ สิ่งที่เหลืออยู่ก็น้อย ไม่มีฟืนในครัวหรือสวนหลังบ้าน ห้องครัวดูราวกับว่าไม่ค่อยได้ใช้งาน ห้องส่วนใหญ่ว่างเปล่า ยกเว้นสองห้องที่มีเตียงอยู่ข้างใน สำหรับเครื่องเรือนนั้น นอกจากกระจกบานใหญ่แล้วก็ไม่มีอะไรอื่นอีก
เย่รู้สึกหมดหนทาง ซูซานนาถูกโจมตี และนั่นแย่กว่าการแหกคุกของจูลี่เสียอีก นี่เป็นความท้าทายล่วงหน้าสำหรับ The League of Mercenaries เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะไปให้ถึงที่สุด ซูซานนาสังหารมือสังหารสองคน และอีกสองคนเปิดเผยความลับหลังจากการสอบสวนของเอดี้ อย่างไรก็ตาม เย่ ไม่สามารถถอดรหัสได้ว่าความลับของพวกเขาคืออะไร เนื่องจากชื่อและบันทึกของพวกเขานั้นไม่เหมือนใคร เย่ต้องการเวลาตรวจสอบ ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เพียงอย่างเดียวคือการตั้งหลักของพวกเขา ถ้าเขาไม่พบสิ่งใดที่นี่ ก็จะไม่มีเงื่อนงำอื่นใด เขาไม่สามารถนั่งรอการเคลื่อนไหวต่อไปของพวกเขาได้
Anfey ไม่แปลกใจเลย ตัวแทนจะเรียกสิ่งนี้ว่าไก่เนื้อ เมื่อเขารับงานก่อนหน้านี้ เขาจะใช้ตัวตนและรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน และเช่าสถานที่ใกล้กับเป้าหมาย เขาต้องใช้ความระมัดระวัง แม้ว่าสิ่งนี้จะแตกต่างจากอาชีพก่อนหน้าของเขา แต่ลักษณะของงานก็คล้ายกัน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไร Anfey ก็คิดไว้แล้ว เว้นแต่จะมีสติปัญญาที่แตกต่างกันมาก หากสิ่งต่าง ๆ ชัดเจนเกินไป อีกฝ่ายต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมเพราะสไตล์ไม่ตรงกัน
“เจ้า หาคนสองสามคนมาคุ้มกันที่นี่ ที่เหลือออกไปได้” Anfey พูดเบา ๆ
"รักษาสถานที่นี้ไว้ไหม พวกเขาจะกลับมาไหม"
"ฉันไม่คิดอย่างนั้น แต่อาจมีเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง"
เย่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า "ตกลง"
"ไปตรวจสอบเจ้าของลานแห่งนี้ แต่...อย่าหวังมากเกินไป ถ้าไม่พบเบาะแสใดๆ ก็ลืมมันไปซะ"
“ลืมเหรอ” เย่ถามด้วยความตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่า Anfey จะไม่สนใจเรื่องนี้
"ใช่" Anfey พยักหน้าและพูดว่า "ฉันจะทำการเคลื่อนไหวก่อน ฉันจะไปพบแขก คุณสามารถกลับไปได้ในภายหลัง หืม...ช่วงนี้พวกคุณทุกคนต้องระวัง โดยเฉพาะคุณ Shinbela คุณชอบที่จะแสดง อยู่คนเดียวได้โปรดเปลี่ยนนิสัยนี้เสียที"
“โอ้…” ชินเบล่าตอบ
“ท่านครับ แขกคนสำคัญท่านนี้คือใครครับ?” เย่อยากรู้อยากเห็น เขารู้ว่า Anfey กำลังดำเนินพิธีการต่อหน้าเขา หรือเขามาที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้เหตุร้ายเกิดขึ้น
“เดี๋ยวก็รู้เอง” Anfey ยิ้ม
ในย่านที่อยู่อาศัยใกล้กับ Citymaster Manor Hui Wei เดินขึ้นและลง ดูซีดเซียว เขาดูเหมือนกำลังรอใครบางคนอยู่ สิ่งที่เขากลัวว่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น เจ้านายของเขาเขียนจดหมายถึงเขาโดยสั่งให้เขาจัดการประชุมกับ Anfey เขาตกใจมากเมื่อได้รับจดหมาย เขาไม่ต้องการให้ผู้อื่นปฏิบัติต่อเขาแตกต่างออกไป และเพื่อรักษามิตรภาพ เขาต้องเก็บความลับไว้กับตัวเอง อย่างไรก็ตามเจ้านายของเขายังคงกดดันเขาและทำให้เขาเจ็บปวด เขามองหา Anfey หลายครั้ง แต่เขาเปลี่ยนใจเสมอ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถยืดเยื้อต่อไปได้ เนื่องจากเจ้านายของเขาส่งจดหมายมาหาเขาอย่างต่อเนื่อง และฟังดูรุนแรงกว่าทุกครั้ง ถ้าเขาเลือกที่จะบอก Anfey ด้วยตัวเอง อย่างน้อยเขาก็ต้องริเริ่มที่จะสารภาพ อย่างไรก็ตาม หากเขารอให้เจ้านายมาถึง เขาจะถูกเปิดโปง เขาไม่กล้านึกถึงผลที่จะตามมา
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจบอก Anfey ด้วยความประหลาดใจ Anfey คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตกลงทำตามคำขอของเขา เขาไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าเจ้านายของฮุ่ยเหว่ยคือใคร เมื่อถึงเวลานัดหมาย ฮุ่ยเว่ยรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ เขาตำหนิเจ้านายของเขาด้วยซ้ำ เจ้านายของเขาบอกเขาก่อนหน้านี้ว่าเขาหวังเพียงให้ Hui Wei ได้รับความรู้จากเขา เขาจะไม่บังคับให้ฮุ่ยเว่ยทำสิ่งที่ขัดต่อความปรารถนาของเขา แต่เขากลับคำ ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่ฮุ่ยเว่ยได้เรียนรู้จากเขาไม่สามารถนำไปใช้ได้จริง ผู้คนตามล่าชีวิตของเขาอย่างไม่คาดฝัน แม้ว่าเจ้านายของเขาจะมอบอุปกรณ์วิเศษบางอย่างให้กับเขาเพื่อป้องกันตนเอง รวมถึงเจตจำนงที่แตกเป็นเสี่ยงของเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่พลังของเขาก็ถูกจำกัด ในท้ายที่สุดเขาต้องหนีไปที่ป่าสัตว์วิเศษและเชื่อมโยงตัวเองกับออร์ค
ในขณะที่จิตใจของ Hui Wei กำลังหลงทาง Anfey ก็ปรากฏตัวต่อหน้าต่อตาเขา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า "Anfey นายของฉัน…มาถึงแล้ว"
"ฉันรู้." Anfey พยักหน้า "ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา" อากาศเต็มไปด้วยลมหายใจที่ทำให้รู้สึกไม่สบาย แม้ว่ามันจะอ่อนแอมาก แต่ Anfey ก็ยังสามารถสัมผัสได้
Hui Wei กำลังค้นหาคำพูดที่ถูกต้อง แต่เมื่อเขาได้ยินคำตอบของ Anfey เขาก็หน้าซีดลง เขาตะกุกตะกักและถามว่า "คุณ...คุณรู้ไหมว่า...เจ้านายของฉันคือใคร"
"แน่นอน." เมื่อ Anfey เห็นท่าทางไม่สบายใจของ Hui Wei เขาก็ตบไหล่เขาและพูดว่า "Hui Wei ฉันซาบซึ้งในความพยายามของคุณในการพาเจ้านายของคุณมาพบที่นี่ แทนที่จะให้ฉันไปพบเขา" แม้ว่า Anfey จะไม่ชัดเจน แต่สิ่งที่เขาหมายถึงนั้นชัดเจนและเรียบง่าย หากอีกฝ่ายมาพบเขา Anfey จะยังคงมีความเหนือกว่า อย่างไรก็ตาม หาก Anfey ไปพบเขา นั่นจะทำให้ Anfey ตกอยู่ในอันตราย
“Anfey คุณ…” Hui Wei พูดไม่ออก
“เจ้านายของคุณแสดงความจริงใจด้วยการเสี่ยงชีวิตเพื่อมาที่นี่ ไม่ต้องกังวล เราจะไม่มีความขัดแย้งกัน” Anfey พูดด้วยรอยยิ้มแล้วเดินขึ้นบันไดไป
Hui Wei ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและมอง Anfey อย่างขอบคุณ ในความเป็นจริง Anfey รู้สึกขอบคุณ Hui Wei เช่นกัน นับตั้งแต่ที่ Saul ประเมินกำลังรบของ Morgan และ Desvidia ล่วงหน้า Anfey ก็ตระหนักถึงวิกฤตที่อาจเกิดขึ้น เขาไม่ต้องการปะทะกับปรมาจารย์เนโครแมนเซอร์ทั้งสาม อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ สิ่งที่ฮุ่ยเว่ยถ่ายทอดให้เขาถือเป็นโอกาสอันดี ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อทำอันตรายเขา Anfey จะไม่ยั่วยุเขา Anfey มีครอบครัวและเขามีคนที่เขาดูแล มันคงไร้เหตุผลสำหรับเขาที่จะไปต่อต้านเหล่าบัณฑิตเก่าที่ไม่มีคุณสมบัติในการฆ่า Anfey จะไม่ต้องการทำเช่นนั้นเว้นแต่เขาจะถูกบังคับให้เข้ามุม
Anfey ยืนอยู่ที่ประตูห้องแล้วเคาะเบา ๆ “คุณโกลแมนอยู่ที่นั่นหรือเปล่า”
"กรุณาเข้ามา Sir Anfey คุณเป็นเจ้าภาพ" เสียงแหบพร่าดังออกมาจากในห้อง
Anfey เปิดประตูและเดินเข้าไป Golman ยืนขึ้นและยื่นมือของเขาอย่างสุภาพเพื่อส่งสัญญาณให้ Anfey นั่งลง นี่เป็นท่าทางที่เป็นมิตร Anfey ขยายรอยยิ้มของเขาและปรับขนาด Golman ขึ้น เห็นได้ชัดว่า Golman เป็นหมอผีที่น่าเกลียด เขาดูเหมือนโครงกระดูกที่มีกองผิวหนังยื่นออกมา "กอง" เป็นคำที่ถูกต้องไม่ใช่ "ชั้น" มีแสงสีแดงแปลก ๆ กะพริบในดวงตาของเขา มันส่งความสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง เมื่อผู้หญิงอายุมากขึ้น หน้าอกของเธอจะหย่อนคล้อย สำหรับ Golman ซึ่งอายุมากแล้ว แม้แต่จมูกของเขาก็ยังหย่อนคล้อย ขณะที่เขาพูด จมูกของเขาก็เหวี่ยงไปด้านข้าง
"หลังจากคุณ" Anfey พูดอย่างสุภาพ
Golman ไม่เสียเวลากับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เขานั่งลงช้าๆ แสงสีแดงในดวงตาของเขากะพริบ "ท่าน Anfey ดูเหมือนว่าคุณไม่กังวลเลย"
“กังวล? คุณหมายถึง…”
“ยังไงฉันก็เป็นแค่เนโครแมนเซอร์ชื่อกระฉ่อน คุณไม่กลัวว่าคนอื่นจะนินทาคุณลับหลัง ถ้าพวกเขารู้ว่าคุณกำลังเห็นฉันอยู่”
"ฉันได้ยินเซอร์แบรี่พูดถึงคุณ ฉันบอกได้เลยว่าเขาเคารพคุณ แม้ว่าคุณกับมหาปุโรหิตสแตน ควรจะ... ขัดแย้งกัน แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจคุณ จากพวกเขา ฉันได้ค้นพบความจริงมากมาย " Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะพูดอะไร ส่วนที่เหลือฉันไม่ยุ่งกับพวกเขา"
“ความจริง…คำนี้เป็นคำล่อลวง นานมาแล้ว ฉันเริ่มต้นการเดินทางครั้งนี้เพราะคำนี้” จากการแสดงออกของเขา ไม่มีใครสามารถมองเห็นโลกภายในของเขาได้ แต่เสียงของเขาฟังดูอ่อนโยน “มีคนไม่กี่คนที่ยอมรับความจริงได้ เซอร์ แอนฟีย์ คุณยอมรับความจริงได้ไหม”