ตอนที่ 560: ทำอะไรไม่ถูก
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
กองทหารมรณะคำรามของ Baery กองทหารโล่แห่งแสง และผู้คุ้มกันเมือง Blackania City รวมกับกองทัพ Shansa ของ Kumaraghosha อัศวินของศาสนจักร และดรูอิด ได้สร้างค่ายทหารขนาดใหญ่และน่าประทับใจนอก Diamond City Baery ปิดกั้นประตูเมืองเพียงสามแห่งเท่านั้น โดยปล่อยให้ประตูด้านตะวันออกเปิดกว้าง ด้วยวิธีนี้ หากพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปดออกไปทางประตูตะวันออก กองทัพจะโจมตีพระองค์ได้ง่าย
กองทัพของสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 ไม่เพียงแต่มีจำนวนมากกว่าจำนวนที่มากเท่านั้น แต่จำนวนกองกำลังระดับสูงสุดที่รวมตัวกันอยู่นอกเมืองก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนหน้าซีดด้วยความตกใจและหวาดกลัว แม้จะมีความได้เปรียบ แต่ Baery ก็ไม่ได้โจมตีเมืองทันที Yolanthe ต้องการยึดครอง ไม่ใช่การทำลายล้าง เพื่อยึดครองเมือง ส่วนที่สำคัญที่สุดของแผนไม่ได้อยู่นอกเมือง แต่อยู่ภายใน
ลิตเติ้ลจอห์นของเรนเจอร์ได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนายพลแล้ว นำทัพเสบียงของกองพันมรณะคำรามโจมตีหลายครั้ง เขาได้รับความไว้วางใจจากพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปดด้วยชัยชนะของเขา พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปดทรงตั้งพระองค์เป็นรองแม่ทัพผู้รับผิดชอบทางตอนใต้ของเมืองภายใต้การนำของดยุคไรน์ อย่างไรก็ตาม ดยุคแทบไม่มีความสนใจหรือประสบการณ์ใดๆ ในการเป็นผู้นำกองทัพ งานส่วนใหญ่ของเขาจึงตกเป็นของลิตเติ้ล จอห์น
อีกส่วนหนึ่งของสมการนี้คือ Douminge และไม่ว่าเขาจะโน้มน้าวผู้วิเศษในราชสำนักให้เข้าร่วมฝ่ายเขาได้หรือไม่ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นหัวหน้าของศาลผู้วิเศษและเป็นที่นับหน้าถือตา ถ้าเขาสามารถโน้มน้าวนักเวทย์บางคนได้ เขาจะทำให้หอคอยนักเวทย์ของ Edward the Eighth ไร้ประโยชน์ หากไม่มีหอคอยผู้วิเศษ เอ็ดเวิร์ดที่แปดจะทำอะไรก็ลำบากมาก
ทหารมาโฮจำนวนมากต้องการเดินทัพเข้าเมืองและจับพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปด แม้ว่าจักรวรรดิ Shansa แทบจะไม่มีการป้องกันเลย แต่พวกเขาก็ยังต้องการที่จะโจมตีเมือง การนั่งรออยู่ห่างไกลจากความคิดของพวกเขาเรื่องสงคราม อย่างไรก็ตาม สำหรับ Baery เขายินดีที่จะรอ ตอนนี้เขาแก่ขึ้นแล้ว และเขาไม่ต้องการเกียรติยศอีกต่อไป สิ่งที่เขาต้องการคือชัยชนะ
สิ่งที่น่าขันก็คือ Yolanthe กล่าวหาว่าพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 ร่วมมือกับเนโครแมนเซอร์ แต่คนของเขาเองกลับเป็นคนที่ทำงานกับเนโครแมนเซอร์จริงๆ ไม่ว่าที่ไหน ชนชั้นปกครองต้องหาทางควบคุมคนที่พวกเขาปกครอง Yolanthe อาจเป็นผู้ปกครองที่ดี แต่เขาก็ยังเป็นผู้ปกครอง เขาจำเป็นต้องควบคุมสิ่งที่กำลังเข้าถึงผู้คนของเขา และวิธีที่ผู้คนของเขาคิดเพื่อที่จะอยู่ในอำนาจต่อไป
Anfey ปิดจดหมายของมอร์แกน เขาหันไปหาบรูฟิตและพูดว่า "ไปบอกมาสเตอร์มอร์แกนว่าฉันเข้าใจแล้ว"
“บัลลังก์ใกล้จะพร้อมแล้ว” บรูฟิตพูดเบาๆ "เราเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว"
“อาจารย์มอร์แกนกล่าวไว้หกเดือนในจดหมายของเขา” Anfey กล่าว "ฉันจะไม่เข้าร่วมการต่อสู้อีกหลังจากนี้ ฉันคิดว่าฉันสามารถหาสถานที่ที่ฉันเติบโตได้"
“ตอนนี้จักรวรรดิเอลลิเซ่นกำลังยุ่งเหยิง” บรูฟิตพูดอย่างตกใจ “มันจะเป็นชัยชนะที่ง่ายดาย คุณแน่ใจหรือว่าจะไม่เข้าร่วม?”
เมื่อพวกเขายึดครอง Diamond City ได้ เสบียงในเมืองจะเป็นของพวกเขา เมื่อรวมกับเสบียงที่กองทัพได้รับจากขุนนางตลอดทั้งปี ก็จะเพียงพอที่จะสนับสนุนกองทัพทั้งหมดเป็นเวลาหลายเดือน กองทัพเอลลิเซ่นไม่มีโอกาสต่อสู้กับกองทัพขนาดใหญ่เช่นนี้ มันจะเป็นชัยชนะที่ง่ายและประสบความสำเร็จอีกครั้ง
“ถ้าฉันพูดถูก พระองค์จะขอให้คริสเตียนกลับไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์หลังจากนี้” อันเฟย์กล่าว
Brufit กระพริบตาและเข้าใจทันทีว่า Anfey กำลังพูดอะไร Anfey เพียงนำทหารรับจ้างเข้าสู่สนามรบเพราะคริสเตียนอยู่ที่นั่น ถ้าคริสเตียนจากไปก็ไม่มีประโยชน์
“พระองค์มีรายการความสำเร็จมากมาย” บรูฟิตกล่าว “แน่นอนว่าพระองค์จะทรงขอให้เขาเข้าร่วมในสงครามกับจักรวรรดิเอลลิสัน”
“เว้นแต่พระองค์จะทรงเลือกคริสเตียนเป็นรัชทายาทแล้ว พระองค์จะไม่ส่งพระองค์เข้าสู่สงครามอีก” แอนเฟย์กล่าวพร้อมกับส่ายศีรษะ “เขาต้องรักษาสมดุล เขาไม่สามารถปล่อยให้ลูกชายคนใดมีอำนาจหรืออิทธิพลมากเกินไป”
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นการตัดสินใจของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอง” บรูฟิตกล่าว "เราไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย"
Anfey มองไปที่ Brufit และหัวเราะเบา ๆ เขารู้ว่าบรูฟิตหมายถึงอะไร ถ้าเขาจากไปทันทีหลังจากที่คริสเตียนจากไป มันอาจจะดูน่าสงสัย อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้ว่า Yolanthe ไม่ใช่คนประเภทหวาดระแวง แม้ว่าเขาจะจากไป แต่เขาก็พิสูจน์ความภักดีต่อ Yolanthe และต่อจักรวรรดิ Maho มาหลายครั้งแล้ว เขาไม่กังวล
บรูฟิตพยักหน้า เขาเชื่อว่า Anfey รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำได้ Anfey จะเลือกเองและเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
Brufit กระแอมเบาๆ สองสามครั้งเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัด “อืม ฉันควรจะไปได้แล้ว” เขาพูด "มันอาจจะไม่ดีสำหรับชื่อเสียงของคุณถ้าคนอื่นเห็นฉันที่นี่ ฉันเชื่อว่าคุณจะส่งจดหมายถึงมาสเตอร์ซอล"
"ไม่ต้องกังวล" Anfey กล่าว "ฉันจะส่งมัน"
Brufit พยักหน้าและออกจากเต็นท์ไปอย่างเงียบๆ ครู่ต่อมา ซูซานนาโผล่หัวเข้าไปในกระโจม
“คุณสองคนคุยอะไรกัน”
"เราต้องการแผนใหม่" Anfey กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
“แผนอะไร ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลย”
"มันจะไม่ทำงานอยู่แล้ว" Anfey กล่าว เขาชูจดหมายในมือถึงซูซานนาและพูดว่า "บัลลังก์แห่งกระดูกใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว มันจะให้พลังแก่ไมนอสที่เขาต้องการเพื่อได้รับชีวิตใหม่ เราต้องร่วมมือกันต่อต้านเขา มิฉะนั้นมันจะเป็นจุดจบ" ของทุกสิ่งที่เรารู้ ฉันไม่รู้ว่า Throne คืออะไร แต่ถ้า Golman, Morgan และ Desvidia ต่างก็กลัวว่าจะเสร็จสมบูรณ์… ฉันไม่คิดว่าฉันอยากรู้ว่ามันคืออะไร”
Anfey ถอนหายใจ เขารู้ว่าไมนอสมีพลังมาก แต่เขาไม่รู้ว่าเขามีพลังมากแค่ไหน หลังจากที่เขาเริ่มทำงานกับโกลแมน เขาได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเนโครแมนเซอร์ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าโกลแมนกลัวอะไร และเขาก็กลัวพลังของไมนอสเช่นกัน Golman เต็มใจที่จะฝากความหวังไว้กับชายคนหนึ่งที่ Anfey สร้างขึ้น แสดงให้เห็นว่า Golman ก็พยายามทุกวิถีทางเช่นกัน
“ถ้าเราร่วมมือกัน ไม่มีทางที่ไมนอสจะเอาชนะเราได้” ซูซานน่าพูดเสียงเรียบ
"หวังว่า" Anfey พูดพร้อมกับถอนหายใจ เขาจับมือของ Suzanna และดึงเธอไปที่ด้านข้างของเขา เขามองเธอราวกับกำลังศึกษาใบหน้าของเธอ ซูซานน่าขมวดคิ้ว เธอสามารถเห็นความโศกเศร้าและความปรารถนาในดวงตาของ Anfey ราวกับว่าเขากำลังบอกลาเธอ เมื่อเธอเปิดปากของเธอ เสียงของเธอสั่น "เกิดอะไรขึ้น?" เธอถาม. "ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม"
"มันเป็น" Anfey พูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่าบางทีเราควรมีลูกกัน”
"จริงหรือ?" ซูซานน่าถามด้วยความประหลาดใจ
“ฉันเคยโกหกคุณตอนไหน” Anfey ถามโดยจับเธอไว้ใกล้ ๆ เขารู้ว่าถ้าเขาจะต่อสู้กับไมนอส เขาต้องมีพลังมากกว่านี้ เขาไม่สามารถหาอำนาจสูงสุดได้เพราะชายคนนั้นไม่มีอยู่จริง สิ่งเดียวที่เหลือให้เขาทำคือการเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด อย่างไรก็ตามนั่นจะต้องสูญเสียสิ่งที่ทำให้เขาเป็นมนุษย์ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหมดหนทาง