ตอนที่ 87: เมืองแบล็ควอเตอร์
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"คุณคิดอย่างไร?" Anfey มองไปรอบ ๆ นอกจากคนสองคนที่เฝ้าดูออร์คแล้ว ทุกคนรวมถึงฮุ่ยเหว่ยก็รวมตัวกันอยู่ในถ้ำ Anfey พูดคุยเกี่ยวกับการไปที่ Forest of Death อีกครั้งต่อหน้าทุกคน
"แอนเฟย์ ทำไมคุณต้องไปที่ที่อันตรายแบบนี้ด้วย" คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น
Anfey ชี้ไปที่ Riska ด้วยนิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร ทุกคนมองไปที่ริสกีซึ่งทำให้ริสกีค่อนข้างสับสน “ฉันเหรอ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันจะตาม Anfey และคนอื่นๆ ทุกคน คุณบอกว่าเราจะไปที่ไหนและฉันจะตามคุณไป”
"ฉันเคยคิดว่า Zubin อาจเป็น Magister รองจาก Christian ได้ คุณได้รับข้อมูลเชิงลึกจาก Riska หรือไม่ ทำไมคุณถึงคิดว่าคุณจะถูกส่งไปฝึกอบรมเมื่อคุณถึงระดับหนึ่ง โดยปกติแล้วมันสามารถกระตุ้นศักยภาพของคุณในช่วงเวลาที่อันตรายมาก ศักยภาพนี้เป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยให้คุณฝ่าด่านคอขวดได้ Riska เป็นตัวอย่างที่ดีของมัน หากเรายังอยู่ที่นี่ต่อไป ก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของเรา พวกเขาจะตามหาเราเจอไม่ช้าก็เร็ว เราจะทำอย่างไร ?ฉันรู้ว่ามันยากที่จะตามหาคนในป่าแต่ถ้าพวกเขาเจอเราล่ะ" Anfey พูดต่อ: "ถ้าเราไปที่ Forest of Death มันดูอันตราย แต่ค่อนข้างปลอดภัยสำหรับเรา ภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดจะหายไป ตราบใดที่เราระมัดระวังและระมัดระวัง ฉันคิดว่าเราสามารถจัดการกับอันตรายในป่าได้ แห่งความตาย นอกจากนี้ หากเราอยู่ที่นี่ การปฏิบัติของเราจะไม่แตกต่างกัน การเผชิญหน้ากับอันตรายในป่าแห่งความตายจะช่วยให้เราพัฒนาได้เร็วขึ้นมาก ในความเห็นของฉัน พวกคุณทุกคนมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับเวทมนตร์ อะไรนะ สิ่งที่ขาดไปคือประสบการณ์การต่อสู้ที่แท้จริง ถึงเวลาแล้วที่เราจะฝึกฝนมัน"
คำพูดของ Anfey ทำให้ทุกคนเงียบ เจ็ดหรือแปดคนเป็นนักเวทย์อาวุโสที่ประสบปัญหาในการก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น ด้วยประสบการณ์ก่อนหน้านี้ การฝึกฝนเป็นประจำจะใช้เวลาห้าถึงสิบปีหรือทั้งชีวิตเพื่อฝ่าฟันอุปสรรค Riska เป็นตัวอย่างที่ดีต่อหน้าพวกเขา ซึ่งทำให้การตัดสินใจของพวกเขาเป็นเรื่องยาก
“ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง” ซูบินขัดจังหวะ
"ไปข้างหน้า" Anfey พยักหน้า
“ถ้าออร์คเหล่านี้สามารถอาศัยอยู่ในป่าหินในป่าแห่งความตายได้ พวกเราก็เช่นกัน” ซูบินกล่าว
คำพูดของ Zubin ทำให้ทุกคนรู้แจ้ง เขาพูดถูก ถ้าพวกออร์คที่มีพลังต่ำสามารถอาศัยอยู่ในป่าแห่งความตายได้ ทำไมพวกเขาถึงอาศัยอยู่ที่นั่นไม่ได้? ถ้ามันอันตรายเกินไปในป่าแห่งความตาย พวกเขาสามารถหนีไปที่ป่าหินได้ตลอดเวลา
Anfey ให้ Zubin ดูชื่นชม “ซูบินพูดถูก แม้ว่าเราจะไม่สามารถอยู่รอดในป่าแห่งความตายได้ ตราบใดที่เราอยู่ในนั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือน เราก็ยังสามารถกลับมาได้ในวันพระจันทร์เต็มดวงครั้งต่อไป เราต้องกังวลอะไรอีก”
"ขวา!" Blavi พยักหน้าอย่างกระฉับกระเฉง “ไม่ใช่ว่าเราจะกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เรากลัวอะไร”
บรรยากาศดูสดใสขึ้น และทุกคนก็คุยกันเงียบๆ หรือไม่ก็คิดเงียบๆ คนเดียว บรรยากาศดูไม่หดหู่เหมือนเมื่อก่อน
“ฉันมีข้อกังวลอื่น ๆ แต่ฉันอยากจะทำตามการตัดสินใจของ Anfey” Christian กล่าวอย่างช้าๆ
“แล้วคุณล่ะ ซูซานน่า” Anfey มองไปที่ Suzanna
“ฉันจะตามเธอไปด้วย” ซูซานน่าพูดด้วยรอยยิ้ม จริงๆ แล้ว Forest of Death เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการฝึก Suzanna เธอไม่เคยต่อต้านการตัดสินใจของ Anfey เธออธิบายมากมายเกี่ยวกับ Death of Forest ให้ Anfey เพื่อเตือนให้เขาตัดสินใจอย่างรอบคอบ
"ถั่ว! ถั่ว! คุณจะบ้า!" ฮุ่ยเว่ยสูญเสียตัวเองและลุกขึ้นยืน "การอยู่ในที่ที่ปลอดภัยนั้นผิดอะไร ฉันบอกคุณว่า คุณจะต้องเสียใจเมื่อเห็นกลุ่มของคุณตายในป่าแห่งความตาย"
“อย่ากังวลไปเลย ถ้าใครตาย ฉันแน่ใจว่าคุณต้องเป็นคนแรก ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับเรา คุณก็รู้ว่าเราเป็นลูกศิษย์ของซอล คุณเคยคิดไหมว่าทำไมเราถึงมาที่นี่” Anfey เย้ยหยัน
"ทำไม?" ฮุ่ยเหว่ยถาม
“เพราะเราฆ่าคน” ซานเชซยิ้ม ไม่มีใครรู้สึกประหม่าอีกต่อไปเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วถ้าเขาเป็นหลานชายของฟิลลิปล่ะ? พวกเขาฆ่าเขาแต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่
“ฆ่าใคร?” ฮุ่ยเหว่ยถาม
“หลานชายคนเดียวของ Grand Swordsman Phillip ทายาทโดยตรงคนเดียวของ Phillip’s Zeda” Sanchez ตอบ
ฮุ่ยเหว่ยรู้สึกหมดหนทางและอดไม่ได้ที่จะนั่งลง อารมณ์ร้อนของฟิลลิปเป็นที่รู้จักกันดี ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงหนีไปที่ Forest of Clarm แต่ปัญหาคือเขาไม่ต้องการกลับไปที่ Forest of Death จริงๆ
"ในเมื่อทุกคนตกลงกันแล้ว เราจะเตรียมพร้อมสำหรับพิธีกรรมในคืนนี้ วันนี้ห่างจากพระจันทร์เต็มดวงสามวันพอดี" Anfey กล่าวช้าๆ
"ที่พักพิงสามารถเริ่มต้นโดยออร์คเท่านั้น คุณคิดว่าพวกเขาจะช่วยเราทำหรือไม่" ซานเต้ถาม
“ฉันบอกตรงๆ กับพวกเขาและบอกให้พวกเขารู้ว่าเรากำลังจะไป Forest of Death คุณคิดว่าพวกเขาอยากให้เราอยู่ต่อจริงๆ เหรอ?” Anfey ยิ้ม สมบัติไม่เป็นความลับอีกต่อไป ความโลภแสดงให้เห็นในดวงตาของออร์ค การขอให้พวกเขาช่วยทำพิธีกรรมก็ไม่เป็นปัญหา พวกเขายังสามารถต่อสู้เพื่อควบคุมมันได้ ในความเห็นของพวกเขา สมบัติเหล่านั้นจะเป็นของพวกเขาหากกองทัพของ Anfey จากไป
"คุณต้องไปที่ป่าแห่งความตายหรือไม่" ฮุ่ยเว่ยพึมพำ
ไม่มีใครให้ความสนใจกับเขา เชลยจะพูดอะไรในการสนทนานี้ได้อย่างไร
"ฉันขอดูแหวนมิติของฉันสักครู่ได้ไหม" ฮุ่ยเหว่ยมองไปที่อันเฟย์ในลักษณะที่เขากำลังขอความช่วยเหลือจากอันเฟย์ แหวนมิติของเขาถูก Anfey ยึดไป แหวนมิติทุกวงมีเครื่องหมายพิเศษอยู่ นอกจากเจ้าของแหวนแล้ว ไม่มีใครสามารถเปิดมันได้ หลังจากเจ้านายของมันตาย เครื่องหมายเวทย์จะหายไปตามกาลเวลา อย่างไรก็ตาม วงแหวนนี้จะต้องใช้เวลานานในการเปลี่ยนเจ้าของ ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนเครื่องหมายเวทมนตร์บนวงแหวนได้ แม้แต่นักมายากลผู้ยิ่งใหญ่หรือนักเล่นแร่แปรธาตุผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้น Anfey ทำได้เพียงแค่เอาแหวนมิติของ Hui Wei ออกไปเท่านั้น Anfey ไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้นหรือเป็นเจ้าของมัน
Anfey หยิบแหวนมิติออกมาแล้วโยนให้ Hui Wei โดยไม่ลังเล
ฮุ่ยเว่ยดูเหมือนเขากำลังทรมาน เขาลังเลอยู่นานและในที่สุดก็หยิบม้วนเวทมนตร์ออกมาจากวงแหวนมิติของเขาและส่งต่อให้ Anfey
"นี่คืออะไร?" Anfey รู้สึกถึงคลื่นของคลื่นที่รุนแรง เขาเอื้อมมือออกไปขณะที่เขาถาม ฮุ่ยเว่ยใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะปล่อยคัมภีร์ไปโดยไม่เต็มใจ เขามีรูปลักษณ์ที่ซับซ้อนมากบนใบหน้าของเขา เขาดูเหมือนเพิ่งสละโลกทั้งใบไป
"อย่าไปที่ Forest of Death นี่คือม้วนกระดาษเทเลพอร์ตชั่วคราวไปยัง Blackwater City" ฮุ่ยเว่ยถอนหายใจยาว ในที่สุดเขาก็ดึงมือออกจากม้วนหนังสือ
"เลื่อนเทเลพอร์ต!" Christian ยืนขึ้นด้วยความประหลาดใจและเดินไปที่ Anfey เพียงไม่กี่ก้าว เขาหยิบม้วนหนังสือจาก Anfey และดูอย่างใกล้ชิด
"เมืองแบล็ควอเตอร์อยู่ที่ไหน" Anfey ถาม Anfey ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบว่าสกรอลล์เป็นของจริงหรือไม่ คริสเตียนสามารถดูแลสิ่งนั้นได้ Anfey ต้องการเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งอื่น ๆ
“Blackwater City และ White Mountain City เป็นสองเมืองที่ใหญ่ที่สุดใน Country of Mercenaries เมือง Blackwater อยู่ใกล้กับ Wild Prairie ในขณะที่ White Mountain City อยู่ใกล้ Forest of Death ทั้งสองมีสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนที่สุดใน Pan Continent เช่นกัน คุณ จะได้เห็นอะไรมากมายในเมืองแบล็ควอเตอร์” ซูซานน่ากล่าว
“คุณเคยไปเมืองแบล็ควอเตอร์ไหม” Anfey ถาม
“ตอนที่ฉันยังเด็กเท่านั้น” ซูซานนาตอบ
"นี่คือม้วนกระดาษเทเลพอร์ต" Christian ส่งสกรอลล์กลับไปที่ Anfey อย่างระมัดระวัง เขามองฮุ่ยเว่ยขึ้นๆ ลงๆ “ผมบอกไม่ได้ว่าคุณรวย”
ฮุ่ยเว่ยถอนหายใจยาวและซุกมือกลับเข้าไปในแขนเสื้อ เขาขดตัวและดูทำอะไรไม่ถูกซึ่งทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดีสำหรับเขา
“ขอแหวนมิติกลับมาก่อน” Anfey พูดอย่างราบเรียบและยื่นมือข้างหนึ่งออกมา ความจำของเขาดี
“คริสเตียน ม้วนกระดาษเทเลพอร์ตหายากไหม” Anfey ถาม
"ไม่จริง แต่มันแพง ศาสตราจารย์เคยทำม้วนกระดาษเทเลพอร์ตเมื่อมีเวลาว่าง โดยปกติแล้วม้วนกระดาษเทเลพอร์ตจะขายได้ในราคาห้าร้อยเหรียญทอง ถ้าเป็นคำสั่งพิเศษเพื่อขอปลายทางที่แน่นอน ศาสตราจารย์ก็ต้องเปลี่ยน พิกัดเวทมนตร์และราคาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า” คริสเตียนกล่าวยิ้มๆ
“แพงขนาดนั้นเลยเหรอ” Anfey รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจที่ซาอูลใช้จ่ายไปมาก Anfey คิดว่า Saul ทำงานพิเศษเพื่อหารายได้พิเศษด้วยสถานะของเขาในฐานะผู้วิเศษในราชสำนัก เขาเพิ่งรู้ว่าซาอูลเองก็มีค่า ผู้วิเศษดูเหมือนจะมีอนาคตที่สดใส
"แพง?" Niya พองหน้าอกของเธอด้วยความภาคภูมิใจ “เว้นแต่ว่าคนซื้อจะเป็นเพื่อนของพ่อฉัน งั้นก็ใช่ มิฉะนั้น เขาจะไม่แม้แต่จะม้วนหนังสือให้พวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะเสนอเงินให้ก็ตาม”
Anfey ยิ้ม "คริสเตียนคุณช่วยปล่อยสกรอลล์นี้ได้ไหม"
“ผมกับริสก้าทำได้ทั้งคู่” คริสเตียนตอบ
"ฉันเข้าใจแล้ว." Anfey หันไปหา Hui Wei “เจ้าไม่สามารถคลายคัมภีร์นี้ได้ เนื่องจากเจ้ามีทั้งพลังเวทย์และพลังต่อสู้ ใช่หรือไม่?”
Hui Wei หลับตาและปฏิเสธที่จะตอบคำถามของ Anfey
“คริสเตียน จะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่ประตูมิติเวลาจะเปิดหลังจากม้วนคัมภีร์ถูกปล่อยออกมา” Anfey ต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติม
“เร็วเข้า” คริสเตียนตอบ
“อีกนานไหมกว่าประตูจะปิด” Anfey ถามอีกครั้ง
“มันขึ้นอยู่กับคนที่ปล่อยมัน ถ้าพลังเวทย์อนุญาต ประตูมิติเวลาก็จะเปิดตลอดไป” คริสเตียนกล่าวว่า
“เอาล่ะ ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม แล้วเราจะออกเดินทางกันในคืนนี้” Anfey ยืนขึ้น “คริสเตียน กฎหมายในเมืองแบล็ควอเตอร์ยุ่งเหยิงเหมือนในป่าแห่งความตายหรือเปล่า”
“ไม่ ใน Country of Mercenaries สหภาพ Mercenaries มีอำนาจ สหภาพ Mercenaries เป็นผู้นำของเทศมณฑล” คริสเตียนตอบ
"ดังนั้น ... " Anfey กำลังคิดอย่างเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง “คนอื่นไปพักผ่อนได้แล้ว คริสเตียนกับซูซานนา คุณช่วยอยู่และอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมว่าสมาพันธ์ทหารรับจ้างทำงานอย่างไร”