บทที่ 91: ความโกลาหล
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"หยุด หยุด! เราเป็นเพื่อนกัน มาคุยกัน" Vonmerge สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดพลาดและพยายามไกล่เกลี่ยข้อพิพาท
“อะไรอยู่ข้างใน?” ฮากันกังวลมากจนหน้าแดง
"มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ" Anfey พูดอย่างราบเรียบ
“แต่…” ฮากันพยายามเถียง
"ก็ได้ ก็ได้" Vonmerge ปิดปากของ Hagan อย่างรวดเร็ว “ผู้บัญชาการ คุณรู้อารมณ์ของฮาแกน โปรดยกโทษให้เขาด้วย”
"พวกคุณอยู่ทำความรู้จักกันก่อนก็ได้ ซูซานนา ออกมาหน่อยได้ไหม" แอนเฟย์หันหลังกลับแล้วเดินออกจากห้องไป
เมื่อเห็น Suzanna ตาม Anfey ออกไป ดวงตาของ Vonmerge และ Hagan ก็ใหญ่พอๆ กับจานรอง พวกเขาติดตามซูซานนามาหนึ่งปีและไปเที่ยวด้วยกันหลายแห่ง พวกเขารู้เรื่องซูซานน่า ซูซานนาดูภายนอกบอบบางและอ่อนโยน แต่เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและบึกบึน เธอมีความคิดของตัวเองเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ และทำสิ่งต่าง ๆ อย่างมั่นใจ พวกเขาไม่เคยเห็นซูซานนาเชื่อฟังขนาดนี้มาก่อน
ในโถงทางเดิน Anfey หยุดชั่วครู่แล้วถามด้วยเสียงต่ำ "ซูซานนา คุณรู้จักพวกเขามานานแค่ไหนแล้ว"
“เกือบปีครึ่ง” ซูซานน่าตอบ
“คุณรู้จักพวกเขาดีไหม” Anfey ถาม
“ใช่” ซูซานน่าพูด
“พวกเขาเป็นคนแบบไหน?” Anfey ถาม
"โดยทั่วไป พวกเขาไม่ได้แย่ วอนแมร์จชอบล้อเล่น ฮาแกนเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่พวกเขาก็เป็นคนดี" ซูซานน่ายิ้ม
“ซูซานน่า ฮาแกนสังเกตเห็นยูนิคอร์นตัวน้อยแล้ว บอกเขาให้เก็บความลับของเราไว้ได้ไหม เขาบอกใครไม่ได้ โดยเฉพาะวอนเมิร์จ วอนเมิร์จดูเหมือนปากแข็ง ถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขาคงบอกให้คนอื่นรู้” เกี่ยวกับยูนิคอร์นตัวน้อย” Anfey กล่าว
Anfey ได้เรียนรู้จาก Suzanna และ Christian ว่ามีคนเพียงไม่กี่คนในประวัติศาสตร์ที่ได้รับความภักดีจากยูนิคอร์น คนไม่กี่คนเหล่านี้มีอิทธิพลมากและมีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ซึ่งรับประกันความสำเร็จและความปลอดภัยในการต่อสู้ Anfey ไม่ดีเท่าพวกเขาในแง่ของกำลังรบและอิทธิพล ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังและระมัดระวัง
“ใช่ ฉันจะโทรหาเขาและแจ้งให้เขาทราบเดี๋ยวนี้” ซูซานนากล่าว
"คุณไม่ต้องทำตอนนี้ เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของ Vonmerge มิฉะนั้นเขาอาจพยายามดึงความลับจาก Hagan ได้ Hagan ดูซื่อสัตย์มาก Suzanna คุณแน่ใจหรือว่าพวกเขาจะช่วยเหลือเรา" Anfey ขมวดคิ้ว
“Anfey, Hagan เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ เขาจะช่วยเหลือเราได้มาก Vonmerge เป็นเพียงนักดาบรุ่นเยาว์ แต่เขาเข้ากับคนง่ายและมีความสามารถในการติดต่อกับผู้อื่นได้อย่างรวดเร็ว กองทหารของเราต้องการคนแบบเขา” Suzanna พูดอย่างจริงใจ เธอไม่ได้อยู่กับ Anfey และกองทัพของเขามานาน เธอเดินทางไปกับ Vonmerge และ Hagan มานานกว่าหนึ่งปี อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของสายสัมพันธ์ระหว่างผู้คนไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เธอเคยประสบกับช่วงเวลาที่อันตรายถึงชีวิตกับ Anfey และกองทหารของเขา และแบ่งปันความลับสำคัญกับพวกเขา ดังนั้นเธอจึงสามารถวิเคราะห์บุคลิกและคุณสมบัติของ Vonmerge และ Hagan ต่อหน้า Anfey ได้ แต่จะไม่บอกความลับใด ๆ เกี่ยวกับกองทัพของ Anfey
Anfey พยักหน้าในขณะที่ Suzanna พูดต่อ "ถ้าคุณต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของ Vonmerge ฉันมีความคิด แต่ฉันต้องยืมแขนของคุณ"
“ยืมแขนฉันเหรอ หมายความว่าไง” Anfey รักษาใบหน้าที่จริงจังสำหรับการสนทนา
ซูซานน่าถอนหายใจเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ฉันจะเข้าไปก่อน” เธอเปิดประตูเดินเข้าไปข้างใน
Anfey ค่อนข้างสับสน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปหาบลาวีและถามว่า "ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม"
“ใช่” บลาวี่กล่าว
"คุณช่วยดูที่นี่สักครู่ได้ไหม ฉันต้องลงไปข้างล่าง" Anfey กล่าว
ทุกคนในห้องดูเป็นมิตรมากขึ้น Vonmerge ช่วยให้การสนทนากระจ่างขึ้น ซูซานนาเดินเข้าไปในห้องและยืนข้างคริสเตียน เธอกระซิบกับเขาว่า "ฉันจะขอยืมแขนคุณ" ซูซานนาจับแขนของคริสเตียนไว้ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
Vonmerge ชอบ Suzanna มานานแล้ว Suzanna รู้ว่า Vonmerge คิดอย่างไรกับเธอ แต่เธอไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเขา ซูซานนามีประสบการณ์เลวร้ายตั้งแต่เธอยังเล็ก ในความคิดของเธอ ผู้ชายที่ไม่เก่งเท่าเธอควรจะสามารถเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบากร่วมกับเธอและช่วยเหลือเธอได้ Vonmerge ไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ อย่างน้อยก็ตอนที่พวกเขาเดินทางด้วยกัน ซูซานนาดูแลทุกคนเมื่อพวกเขาเดินทางด้วยกัน
Vonmerge เฝ้าดู Suzanna จากหางตาของเขา ทันใดนั้นเขาเห็นซูซานนาจับแขนของคริสเตียน ใบหน้าของเขาก็ซีดลง เสียงของเขาแหบแห้ง
ในขณะเดียวกัน Anfey เดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง เจ้าของเห็น Anfey เดินลงมาข้างล่างคนเดียว ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นและยิ้ม "เรียนแขก มีอะไรให้ช่วยไหม"
“ผมแค่ต้องการอากาศบริสุทธิ์ ผมจะเดินไปรอบๆ สักหน่อย ผมสบายดี ขอบคุณ” Anfey ยิ้มขณะที่เขามองไปรอบ ๆ “ท่านครับ กิจการของท่านต้องดีแน่” Anfey มองไปที่กระดานดำตรงข้ามโต๊ะแคชเชียร์ มีหลายสิ่งที่เขียนบนกระดานดำ และทั้งหมดเริ่มต้นด้วย "คริสตัลเวทมนตร์" Anfey มองพวกเขาอย่างใกล้ชิด
"ไม่เลว มันแค่ช่วยให้จบกัน" เจ้าของยิ้มแย้ม "แขกที่รักของฉัน คุณสนใจคริสตัลเวทมนตร์หรือไม่ คุณต้องการซื้อหรือขายหรือไม่"
"เรากำลังจะสร้างกองทหารรับจ้างในเร็วๆ นี้ ดังนั้นฉันจึงต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลึกเวทมนตร์ คุณเรียกฉันว่าอันเฟย์ก็ได้" อันเฟย์กล่าว
"แอนเฟย์ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อคลาร์ก" เขาเดินออกจากหลังเคาน์เตอร์แคชเชียร์และยืนถัดจาก Anfey "ราคาเหล่านี้มีการปรับปรุง ฉันขอให้พนักงานของฉันไปที่ Mercenary Union และ Commercial Union เพื่อคัดลอกการมอบหมายทางทหารทุกประเภทและลดราคาทุกเช้า"
"ทำไมคุณถึงไม่มีราคาสำหรับผลึกสัตว์วิเศษระดับสูง" Anfey ถามอย่างราบเรียบ
“คริสตัลสัตว์วิเศษระดับสูง? ใครก็ตามที่มีคริสตัลเวทมนตร์ระดับสูงจะไม่เข้าพักในโรงแรมของฉัน” คลาร์กตอบ และเขารู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้
"ตกลง รายการราคาจำเป็นต้องอัปเดตทุกวันหรือไม่ เป็นงานหนัก" Anfey กล่าว
"เราจะทำอย่างไรดี การแข่งขันระหว่างโรงแรมมากเกินไป โรงแรมทั้งหมดในเมืองแบล็ควอเตอร์ต้องอัพเดทรายการราคาทุกวันเพื่อความสะดวกของแขก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องไปที่ Mercenary Union เพื่อรับงานมอบหมายใดๆ ด้วยตัวเอง พวกเขาเพียงส่งแผ่นคริสตัลให้ฉันแล้วฉันจะส่งพนักงานไปจัดการให้”
“การลงทะเบียนทหารรับจ้างล่ะ?” Anfey ถาม
“อืม เราช่วยเรื่องนั้นไม่ได้ Mercenary Union จะทำการตรวจสอบ ดังนั้นเราไม่สามารถช่วยคุณได้” คลาร์กกล่าว
ผู้ชายตัวใหญ่สองสามคนเดินผ่านโรงแรม พวกเขาทั้งหมดดูเมา หนึ่งในนั้นมองไปที่โรงแรม จู่ๆ ก็หยิบก้อนหินขึ้นมาขว้างใส่โรงแรม ก้อนหินบินผ่านคลาร์กไปชนกำแพง พวกเขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและเดินโซซัดโซเซออกไป
ใบหน้าของคลาร์กยังคงสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น Anfey เป็นคนที่ชอบต่อสู้เพื่อความยุติธรรม เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้ม "พวกเขาอยู่ในสี่กลุ่มทหารรับจ้างระดับสูงหรือไม่"
“ไม่แน่นอน พวกมันไม่ใช่ศพ” คลาร์กเย้ยหยัน Anfey สามารถบอกได้จากคำเย้ยหยันว่าคลาร์กโกรธจริงๆ อย่างไรก็ตาม เขาซ่อนอารมณ์ได้ดีจริงๆ
“ทำไมพวกเขาถึงกล้าทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้” Anfey ถาม
"พวกเขาเคยอยู่ในโรงเตี๊ยมของฉัน พวกเขาเป็นสมาชิกของทหารรับจ้างยักษ์ เมื่อก่อนทหารรับจ้าง Red Rock ก็พักอยู่ในโรงแรมของฉันเช่นกัน พวกเขาแข็งแกร่งกว่าทหารรับจ้างยักษ์มาก ต่อมา ทหารรับจ้าง Red Rock ได้รับมอบหมายให้ได้รับ ศพของ Thunder Eagle พวกเขาเข้าไปใน Forest of Death เพื่อมัน ทหารรับจ้างยักษ์ออกจากโรงแรมตามพวกเขาไป” คลาร์กถอนหายใจ "ทหารรับจ้าง Red Rock ไม่เคยกลับมาที่โรงแรมเลย ข้าวของของพวกเขายังคงถูกเก็บไว้ที่นี่ เมื่อทหารรับจ้าง Giant กลับมา พวกเขาได้ผลึกเวทย์มนตร์ Thunder Eagle ระดับสูงสุดหกหรือเจ็ดชิ้น ฉันพนันได้เลยว่าทหารรับจ้าง Red Rock ถูกพวกเขาซุ่มโจมตี เพราะพวกเขาทำได้ ไม่ได้รับคริสตัลเวทมนตร์ Thunder eagle มากมายนัก ทหารรับจ้างสองคนนี้เถียงกันสองสามครั้งในโรงแรมก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เด็ก ๆ ในทหารรับจ้าง Red Rock เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและปล่อยมันไป เด็กแย่!”
Anfey เหล่ตาของเขา นึกภาพทหารรับจ้าง Red Rock ที่ทำงานร่วมกันและในที่สุดก็สังหาร Thunder Eagles ไปสองสามตัว พวกเขาคงจะเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ บางคนอาจได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ก่อนที่พวกเขาจะหลุดพ้นจากความเศร้าและนำคริสตัลเวทมนตร์กลับคืนมา ทหารรับจ้างยักษ์ก็เข้ามาข้างหลังพวกเขาและฆ่าพวกเขา พวกเขาไม่เพียงแค่เอาชีวิตของพวกเขาไปเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคริสตัลเวทมนตร์ด้วย ป่าแห่งความตายเป็นสถานที่ที่วุ่นวาย
ไม่น่าแปลกใจที่ฮุ่ยเหว่ยกล่าวว่าป่าแห่งความตายน่ากลัวกว่าสัตว์วิเศษใดๆ
“คุณควรบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ คนจะประณามทหารรับจ้าง Red Rock สำหรับสิ่งที่พวกเขาทำ” Anfey กล่าว
"กล่าวโทษ?" คลาร์กส่ายหัว "การอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุดคือกฎของ Forest of Death สักวันหนึ่งถ้าคุณพาทหารรับจ้างของคุณไปที่ Forest of Death คุณต้องจำกฎนั้นไว้ในใจ"
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ." Anfey ยิ้มแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อเห็นว่าทหารรับจ้างยักษ์บางคนทำอะไรกับคลาร์ก Anfey ก็รู้ว่าเขาต้องทำอะไร เมื่อก้อนหินบินผ่านคลาร์ก คนส่วนใหญ่จะตกใจหรือหลบหลีก แต่คลาร์กกลับสงบนิ่งและไม่ขยับเขยื้อนร่างกายเลยสักนิด สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่ตรงกับพลังการต่อสู้ที่อ่อนแอของคลาร์ก
“อันเฟย์ คุณไม่ต้องการเห็นการมอบหมายของ Mercenary Union เหรอ?” คลาร์กถาม
"ไม่ ยังไม่ได้" Anfey กล่าว
คลาร์กเฝ้าดู Anfey หายไปตรงมุม เขาเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ช้าๆ มีภาพเวทมนตร์สองสามภาพอยู่ใต้โต๊ะ โดยมีภาพของ Anfey อยู่ด้านบนสุดของกอง