ตอนที่ 2206: เขาเลือกเธอโดยเจตนาหรือไม่?
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
เพื่อจัดงานเลี้ยงฉลองครบรอบโรงเรียน เย่ ชิงเฉิงได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เมื่อเร็วๆ นี้
วันนี้เป็นวันของวิชาเลือกภาษาฝรั่งเศส หยูชวนมีเวลาและทั้งสองคนนั่งที่ด้านหลังของห้องเรียนเพื่อซ้อม
'เมื่อหลู่โจวก้าวเข้ามาในห้องเรียน เย่ ซิงเฉิงไม่ได้สนใจเขามากนัก
Luo Zhou โทรหา Ye Qingcheng ซึ่งยกมือขึ้นและตอบกลับ หลัวโจวเหลือบมองแถวสุดท้าย
Ye Qingcheng ก้มหัวลงและมีเด็กผู้ชายในชุดกีฬาสีดำนั่งอยู่ข้างๆเธอ พวกเขากำลังพูดถึงอะไรบางอย่าง
ผ่านไปครึ่งทาง เย่ ชิงเฉิง ก็ได้ยินหลอโจวเรียกชื่อเธอ
เมื่อก่อนเธอเคยได้ยินว่าเขาไม่เคยเรียกชื่อหรือถามคนตอบคำถามในชั้นเรียน แต่ทำไมเขาถึงขอให้เธอยืนขึ้นและตอบคำถามในสองคาบสุดท้ายเสมอ?
เธอทำให้เขาขุ่นเคืองหรือไม่?
ถ้าพีชไม่ชวนเธอไปเรียนภาษาฝรั่งเศสเธอคงไม่ได้ลงวิชาเลือกนี้!
เธอไม่ค่อยสนใจภาษาฝรั่งเศสนัก
หยูชวนที่อยู่ข้างๆ เธอได้ยินหลู่โจวเรียกชื่อเย่ชิงเฉิงเช่นกัน และทั้งสองคนก็หยุดพูด
ภายใต้การจ้องมองของนักเรียนหลายคน เย่ ซิงเฉิง ยันตัวเองและลุกขึ้นยืน
“นักเรียน Ye Qingcheng โปรดมาที่เวที”
Ye Qingcheng กำหมัดแน่นและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเดินไปที่เวที
'เมื่อเธอเดินผ่าน Xia Jingjing เธอยิ้มเยาะและพูดเยาะเย้ยว่า "คุณป้า คุณไม่เคยมีความสัมพันธ์มาก่อนเหรอ? ทำไมต้องพาแฟนมาเรียนด้วย”
Ye Qingcheng พูดไม่ออก
Ye Qingcheng สวยงามอย่างไม่ต้องสงสัย วันนี้เขาสวมแจ็คเก็ตสีแดง กางเกงรัดรูปสีดำ และรองเท้ากีฬาสีขาว ผมยาวของเธอถูกมัดเป็นหางม้าและแสงแดดจากหน้าต่างส่องลงมากระทบใบหน้าของเธอ ผิวของเธอเรียบเนียนราวกับกระเบื้องเคลือบ และดวงตาของเธอก็หลุบลงเล็กน้อย ขนตาของเธอหนา
และริมฝีปากสีดำและสีชมพูของเธอถูกเม้มแน่น เธอมีความไร้เดียงสาของเด็กผู้หญิงและมีเสน่ห์ของผู้หญิง
'เมื่อเดินไปที่เวที ในที่สุด เย่ ซิงเฉิง ก็เงยหน้าขึ้นมองชายที่ยืนพิงเวที
เขาเปิดปากกาเลเซอร์ในมือและมองไปที่ Ye Qingcheng “อ่านแผ่นเสียงทั้งสองนี้”
เขาใช้ปากกาเลเซอร์คลิกที่ตัวอักษร [a]
นี่เป็นความรู้พื้นฐานที่สุด
Ye Qingcheng รู้สึกว่าเขาดูถูกเธอ
มันง่ายมาก เขาต้องการให้เธอตอบบนเวทีหรือไม่?
Ye Qingcheng ถอนหายใจ
หลัวโจวมองไปที่คนอื่นๆ ในห้องเรียน “คุณคิดว่าการออกเสียงของเธอถูกต้องหรือไม่”
“มันไม่ได้มาตรฐาน”
Luo Zhou ปิดตัวชี้เลเซอร์และจ้องมองไปที่ Ye Qingcheng อีกครั้ง “ปากใหญ่ ปลายลิ้นชนฟัน ส่งมาอีกครั้ง."
Ye Qingcheng หันหลังให้กับนักเรียนคนอื่น ๆ เธอมองไปที่รูปลักษณ์ที่สง่างามของ Luo Zhou แล้วส่งเสียงร้องด้วยความโกรธอีกครั้ง
ลู่โจวขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณไม่สามารถแม้แต่จะเรียนรู้สิ่งที่ง่ายที่สุด?”
ก่อนที่ Ye Qingcheng จะทันได้พูดอะไร เธอได้ยินเขาพูดว่า “ถ้าคุณไม่สามารถเรียนรู้ได้ ฟังชั้นเรียนให้ดี”
ใบหน้าของ Ye Qingcheng เปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอก็ร้องออกมาอย่างตรงไปตรงมาตามมาตรฐานของเขา
“ได้มาตรฐานเพียงพอหรือไม่”
ดวงตาของเขาอ่านไม่ออก
“กลับไปที่ที่นั่งของคุณและฟังชั้นเรียน”
Ye Qingcheng ต้องการที่จะสาปแช่งในใจของเธอ บ้า
Ye Qingcheng กลับไปนั่งที่เดิมและต้องการนั่งลง แต่ Luo Zhou เหลือบไปมองเธอและเธอทำได้เพียงยืน
เมื่อเห็นว่าหลูโจวจริงจังเพียงใด หยูชวนก็ไม่กล้าพูดกับเย่ชิงเฉิงอีกต่อไป
Xia Jingjing และคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปข้างหน้า
Ye Qingcheng มองไปที่ชายผู้ซึ่งกำลังบรรยายบนเวทีต่อไป เขาไม่ได้มองมาที่เธออีก ริมฝีปากยิ้มจางๆ เขาหล่อ อ่อนโยน และสง่างาม ความจริงจังและเย็นชาที่เขาวิจารณ์เธออยู่ที่ไหน
เขาต้องทำให้เธออับอายโดยเจตนา!
เป็นไปได้ไหมที่ความสัมพันธ์ของน้องสาวของเธอไม่ราบรื่นและทำให้เขาต้องมีปัญหากับเธออีก?
เขาคิดว่าเธอรังแกง่ายงั้นเหรอ?
Ye Qingcheng รู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก
เธอกำลังจะปล่อยมือ แต่อยู่กับเขาที่นี่ เธอไม่สามารถละทิ้งความเกลียดชังทั้งเก่าและใหม่ได้!
หลังเลิกเรียนตอนเช้า เย่ ซิงเฉิงไม่ได้ไปที่โรงอาหารเพื่อทานอาหาร
เธอวิ่งไปที่ห้องทำงานของอาจารย์
พวกเขาไม่พบหลัวโจว
หลังจากถามไปทั่ว เย่ ชิงเฉิงก็พบว่าเขาอาจจะกลับไปที่หอพักของอาจารย์แล้วและไป
Ye Qingcheng ยืนอยู่ที่ประตูหอพักชั่วคราวของเขา ยกมือขึ้นเคาะประตู
ครู่ต่อมา ประตูหอพักก็ถูกเปิดออก
Ye Qingcheng กำลังจะถามเขาเมื่อเธอเห็นว่าไม่ใช่เขาคนเดียวในหอพัก มีครูอีกสามสี่คน
พวกเขานั่งกินหม้อไฟด้วยกัน
Ye Qingcheng เปลี่ยนคำพูดของเธอทันที “ศาสตราจารย์หลัว ฉันมาเพื่อถามคำถามเกี่ยวกับการเรียนของฉัน”
อาจารย์หวังก็อยู่ข้างในเช่นกัน เมื่อเธอเห็น Ye Qingcheng เธอยืนขึ้นและเดินไป “นักเรียน Qingcheng คุณทานอาหารกลางวันแล้วหรือยัง? เราเพิ่งเริ่มกิน อยากเข้ามาไหม”
Ye Qingcheng กำลังจะปฏิเสธเมื่อ Luo Zhou ก้าวถอยหลังและพูดอย่างใจเย็นว่า "เข้ามา!"
เมื่อเห็นว่า Ye Qingcheng ไม่เคลื่อนไหว ครูหวังจึงดึงเธอเข้ามา
อาจารย์ที่อยู่ข้างในล้วนอายุน้อยกว่าและไม่มีท่าทางใดๆ เมื่อเห็น Ye Qingcheng เข้ามา พวกเขาจึงให้เธอนั่ง
Ye Qingcheng รั้งตัวเองและกินหม้อไฟกับอาจารย์หลายคน
เมื่อเห็นว่า Ye Qingcheng เอาแต่กินผัก ครูหวังกำลังจะใส่กุ้งลงในชามของเธอ เสียงอันอบอุ่นของ Luo Zhou ดังขึ้น “เธอกินอาหารทะเลไม่ได้”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น บรรยากาศอันอบอุ่นแต่เดิมก็เงียบลง
ทุกคนมองไปที่ลั่วโจว จากนั้นมองไปที่เย่ชิงเฉิง
Ye Qingcheng รีบอธิบายว่า “ครั้งหนึ่งเราพบศาสตราจารย์ Luo เมื่อเราทานอาหารข้างนอกและร่วมโต๊ะกับเขา ฉันบอกเพื่อนร่วมชั้นว่าเรากินอาหารทะเลไม่ได้ ฉันแน่ใจว่าศาสตราจารย์หลัวมีความทรงจำที่ดี”
Ye Qingcheng มองไปที่ Luo Zhou “ใช่ไหม ศาสตราจารย์ลั่ว?”
Luo Zhou ยิ้มและไม่พูดอะไร
Ye Qingcheng กัดริมฝีปากของเธอและเตะเขาใต้โต๊ะ
อย่างไรก็ตาม เธอเตะผิดคน ครูชายอีกคนพูดว่า “ไอโย่ ใครเตะฉันเมื่อกี้”
Ye Qingcheng ก้มศีรษะลง เธอหวังว่าเธอจะขุดหลุมและหายตัวไปได้
หลังจากกินข้าวเสร็จ ครูคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไป
Ye Qingcheng กลัวว่าจะทำให้เกิดความเข้าใจผิด เธอยืนอยู่ที่ทางเข้าหอพักและเหลือบมองผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
ในตอนบ่ายครูชายดื่มไวน์
แต่เธอไม่ได้เมา
เมื่อเห็น Ye Qingcheng มองดูอยู่ เขาก็ถอดแว่นตาออกแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงยืนอยู่ตรงนั้น”
“มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดเมื่อยืนอยู่ที่นี่” Ye Qingcheng ไม่ให้เกียรติเธอเหมือนในห้องเรียน เธอดุเล็กน้อย “มาเลย ฉันมีอะไรจะพูดกับคุณ”
ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาดูเหมือนจะไม่ได้ยินเธอ เขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบอย่างสง่างาม “คุณยืนบอกครูคนอื่นๆ ในหอพักครูว่าคุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
Ye Qingcheng หยุดชั่ววินาทีก่อนที่เธอจะเดินเข้าไป
"ปิดประตู."
Ye Qingcheng จ้องมองที่เขา “ฉันแค่ออกไปหลังจากคุยกับคุณ ปิดประตูทำไม”
ลู่โจวยิ้มจางๆ “ฉนวนกันเสียงที่นี่ไม่ดี ถ้าคุณไม่กลัวว่าครูทุกคนจะได้ยินสิ่งที่คุณพูดกับฉันในวันพรุ่งนี้ คุณจะปิดหรือไม่ก็ไม่สำคัญ”
Ye Qingcheng ขมวดคิ้วและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปิดประตู
เมื่อเดินไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง เธอมองชายที่ผ่อนคลายแล้วถามว่า “เมื่อกี้คุณจงใจกำหนดเป้าหมายฉันในชั้นเรียนหรือเปล่า”