ตอนที่ 2208: เขาอุ้มเธอขึ้น
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
Ye Qingcheng รู้สึกไร้สาระ
ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจที่แฟนสาวของเขาปรากฏตัวทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงคิดว่าเขามาที่มหาวิทยาลัยเคเพื่อเธอ!
Ye Qingcheng กลับไปที่ห้องเรียนด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก
ไม่นานก็ถึงงานเลี้ยงฉลองครบรอบ
เมื่อเร็ว ๆ นี้ Ye Qingcheng จดจ่อกับงานเลี้ยงและไม่ได้อารมณ์มากเกินไป
เธอเลิกกับหลัวโจวแล้ว มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาที่จะมีแฟนและเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง
นอกจากนี้ เขาจะออกจากมหาวิทยาลัย K ในอีกสองเดือนและพวกเขาจะไม่สามารถพบกันได้อีก
เวลาคงจะเป็นยากล่อมประสาทชั้นดี
ก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่ม Ye Qingcheng และ Yu Chuan พูดซ้ำอีกครั้ง
Ye Qingcheng ไม่ได้สังเกตว่า Xia Ji
จิงและเพื่อนร่วมชั้นหญิงหลายคนยืนอยู่ตรงมุมห้อง จ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม
Xia Jingjing มุ่ย “ฉันเห็นเธอเข้าไปในหอพักของอาจารย์เพื่อตามหาอาจารย์หลัวในวันนั้น เมื่อแฟนสาวของอาจารย์หลัวมาโรงเรียน เธอถึงกับวิ่งออกไปและเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกันซึ่งดูเข้ากันได้ดีสุดๆ เธอดูใจลอยมาก…”
“เธอไร้ยางอายเกินไป แม้ว่าฉันจะชื่นชมศาสตราจารย์หลัว แต่ฉันก็ไม่เคยนำไปใช้จริง เธอดูไร้เดียงสาบนพื้นผิว แต่เธอเป็นจิ้งจอกที่ไร้ยางอายในที่ส่วนตัว!”
“ใช่ เธอต้องการเกลี้ยกล่อมหยูชวนด้วยซ้ำ คุณเห็นไหมว่าเธอมีเสน่ห์แค่ไหนตอนที่เธอซ้อมบทกับหยูชวน? มันทำให้คนอยากอาเจียน!” เพื่อนร่วมชั้นหญิงข้าง Xia Ji
Xia Jingjing ยิ้มเยาะ “มาดูกันว่าเธออายตัวเองอย่างไรในภายหลัง!”
Ye Qingcheng เป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงนี้ เสื้อผ้าและรองเท้าของเธอไม่ได้พิเศษอะไร และเธอก็ทำตามคำสั่งของผู้อำนวยการ
เธอสวมชุดปักเลื่อมและรองเท้าส้นสูง
เธอไม่รู้ว่า Xia Jingjing และคนอื่น ๆ ทำอะไรลับหลังเธอ เมื่อหนึ่งในสามของพิธีกรเสร็จสิ้น เธอขึ้นเวทีเพื่อประกาศโปรแกรมต่อไปและบังเอิญข้อเท้าแพลงเมื่อเธอลงจากเวที
ส้นรองเท้าของเธอหัก
เธอเกือบจะล้มลง
แม้ว่า Yu Chuan จะจับเธอไว้ทัน แต่เธอก็ยังข้อเท้าแพลง
ความเจ็บปวดที่เสียดแทงทำให้ Ye Qingcheng พูดไม่ออก
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หยูชวนพูดอย่างเป็นกังวลว่า “ชิงเฉิง ฉันจะช่วยให้คุณนั่งลงก่อน”
Ye Qingcheng มองไปที่ส้นเท้าที่หักและขมวดคิ้ว “เอารองเท้ามาให้ฉันอีกคู่ ฉันยังทนได้”
ถ้าเจ้าภาพถูกเปลี่ยนในนาทีสุดท้าย งานเลี้ยงยิ่งใหญ่นี้มีแต่จะพัง
Ye Qingcheng รู้แล้วว่ามีคนจงใจทำให้ส้นสูงของเธอหัก
หยูชวนเป็นกังวลเมื่อเห็นว่าข้อเท้าของเย่ ซิงเฉิงบวม “คุณยังขึ้นเวทีแบบนี้ได้ไหม”
“เลือกคู่ที่สั้นกว่า เร็วเข้า ใกล้ถึงเวลาสำหรับโปรแกรมต่อไปแล้ว”
หลังจากที่ Yu Chuan นำรองเท้าอีกคู่มาให้ Ye Qingcheng ก็เปลี่ยนเป็นรองเท้าคู่นั้น
เท้าที่เธอแพลงนั้นเจ็บมากในตอนที่เธอลุกขึ้นยืน
Ye Qingcheng กัดฟันและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเผชิญกับจำนวนครู นักเรียน และบุคคลที่ประสบความสำเร็จจำนวนมากที่มาร่วมงานวันครบรอบของโรงเรียน เย่ ชิงเฉิงไม่ได้แสดงความผิดปกติใดๆ
หยูชวนพบถุงน้ำแข็งและเข้ามา
Ye Qingcheng กำลังจะเต้นบนเวทีในรายการต่อไป หยูชวนมองเธออย่างเป็นห่วง “อยากบอกผู้กำกับไหม”
“ฉันไม่เป็นไร ฉันทำได้” โปรแกรมถูกจัดตามเวลา ถ้าเธอไม่ขึ้นเวทีและไปขัดขวางจังหวะ มันคงพังทั้งปาร์ตี้
Ye Qingcheng ไปเปลี่ยนชุดเต้นรำของเธอ
หลังจากที่เธอขึ้นเวที เธอคิดว่าเธอสามารถอดทนได้ด้วยการกัดฟัน แต่เธอประเมินตัวเองสูงเกินไป
“ตอนที่เธอหมุนตัว ข้อเท้าที่บาดเจ็บของเธอไม่สามารถพยุงตัวได้ และเธอก็ล้มลงกับพื้น
เธอสวมชุดเต้นรำที่ปิดข้อเท้า ไม่มีใครรู้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บและคิดว่าเธอแค่เต้นเท่านั้น ไม่มีใครแปลกใจ
Ye Qingcheng ต้องการยืนขึ้นทันที แต่ข้อเท้าของเธอเจ็บมาก
Xia Jingjing และคนอื่น ๆ หัวเราะอย่างยินดี
“ตอนนี้เธออายที่ต้องมาอยู่ในลิมิตลิเกิล
จิงและคนอื่นๆ กำลังจะส่งเสียงเชียร์ จู่ๆ ร่างสูงก็กระโดดขึ้นไปบนเวที
'ชายคนนั้นโบกมือให้ซาวด์เอ็นจิเนียร์ปิดเพลงเต้นรำและเขาร้องเพลงภาษาฝรั่งเศส
เสียงเพลงเบาและโรแมนติกขณะที่เขาค่อยๆ เดินไปหา Ye Qingcheng ที่ล้มลงกับพื้น
Ye Qingcheng เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่เดินมาหาเธอ เสียงที่ทุ้มและชัดเจนของเขาดังก้องอยู่ในหูของเธอ ราวกับน้ำไหลที่สามารถซึมเข้าสู่หัวใจของเธอได้
Ye Qingcheng ไม่เคยได้ยินเขาร้องเพลงมาก่อน และเขาก็ร้องเพลงภาษาฝรั่งเศส ว่ากันว่าฝรั่งเศสเป็นสถานที่ที่โรแมนติกที่สุดในโลก และภาษาฝรั่งเศสก็เป็นภาษาที่ไพเราะที่สุดเช่นกัน แม้ว่าเธอจะไม่ชอบและไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้หยุดเขาจากการร้องเพลงที่ไพเราะ
ทำนอง.
วันนี้เขาแต่งตัวเป็นทางการมากขึ้น เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำ คอเสื้อของเขาตรงและติดกระดุมเม็ดบน เขาดูสูงศักดิ์ สง่างาม และค่อนข้างสุขุมเยือกเย็น
เขาเดินนำหน้าเธอ เอื้อมมือไปหาเธอ
Ye Qingcheng สามารถบอกได้ว่าเขาขึ้นไปบนเวทีเพื่อช่วยเธอ
ถ้าไม่มีใครดึงเธอ เธออาจจะยืนขึ้นไม่ได้
Ye Qingcheng ทิ้งความแค้นส่วนตัวของเธอและยื่นมือไปหาเขา
หลังจากที่เขาดึงเธอขึ้นมา เย่ ชิงเฉิงก็เขย่งเท้าและจับสองสามรอบ
พวกเขาไม่ได้ซ้อมมาก่อน แต่พวกเขาให้ความร่วมมืออย่างสมบูรณ์
ผู้ที่ไม่ทราบจะคิดว่านี่เป็นโปรแกรมที่สมบูรณ์
หลังจบการแสดงมีเสียงปรบมือจากผู้ชมอย่างอบอุ่น
ไฟบนเวทีหรี่ลง ก่อนที่ Yu Chuan จะขึ้นเวที Luo Zhou ก็ช่วย Ye Qingcheng ลงจากเวที
Ye Qingcheng กำลังจะขอบคุณเขาเมื่อเธอเห็นว่าการแสดงออกของเขาไม่ค่อยดีนัก
เขามักจะทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษและอ่อนโยน เขาไม่ใช่คนที่แสดงอารมณ์ แต่ตอนนี้ เขามืดมนจนน่ากลัว
หลังจากที่เขาช่วยเธอไปที่เก้าอี้ เขาก็ยกกระโปรงของเธอขึ้นและเห็นข้อเท้าที่บวมของเธอ สีหน้าของเขามืดมน “ยังจะขึ้นไปเต้นทำไมในเมื่อตัวบวมขนาดนี้? สมองของคุณอยู่ที่ไหน”
เดิมที Ye Qingcheng รู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเขาในการช่วยชีวิตเธอ แต่หลังจากเห็นเขาดุเธออย่างเย็นชา ความรู้สึกขอบคุณก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยความโกรธ
“โง่มากที่โดนคุณหลอกในตอนนั้น!” Ye Qingcheng เอื้อมมือออกไปและผลักเขาอย่างแรง “ฉันไม่ต้องการให้คุณดูแล ไปให้พ้น!"
Luo Zhou มองไปที่ Ye Qingcheng ผู้หยิ่งยโสและจากไปโดยไม่พูดอะไร
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของเขา ดวงตาของ Ye Qingcheng ก็เต็มไปด้วยน้ำตาทันที ของเหลวอุ่นๆ ไหลทะลักเข้ามา ราวกับว่ามันจะไหลออกมาจากหางตาของเธอได้ทุกเมื่อ
หยูชวนลงจากเวทีและเห็นข้อเท้าบวมของเย่ชิงเฉิง เขาพูดว่า “คุณขึ้นไปเป็นเจ้าภาพไม่ได้อีกแล้ว ฉันจะคุยกับผู้อำนวยการตอนนี้และหาคนส่งคุณไปโรงพยาบาล”
Ye Qingcheng พยักหน้าด้วยดวงตาสีแดง
หลังจากหยูชวนออกไป หลัวโจวก็กลับมาพร้อมกับเสื้อแจ็คเก็ต
“เดี๋ยวพาไปโรงพยาบาล”
Ye Qingcheng กล่าวว่า "ไม่จำเป็น ฉันจะเรียกคนขับรถมาเอง”
“ทันทีที่เธอพูดจบ เขาก็สวมเสื้อแจ็คเก็ตของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้น
เธอเพิ่งเดินออกมาจากหลังเวทีเมื่อเห็น Xia Ji
อิ้งและคนอื่นๆ แอบดูอยู่ข้างนอก Ye Qingcheng เห็นพวกเขาและขมวดคิ้วเล็กน้อย “หยุดนะ วางฉันลงก่อน”