ตอนที่ 112
ผู้แปล : Missme
บรรณาธิการ : อรุ
“อายุขัยของฉันสั้นลงสิบปี”
โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ที่ทางเข้าพระราชวัง
นี่เป็นสถานที่ที่ไกลที่สุดที่ฉันรู้จักถนนจาก Noble State Field
ฉันมองไปรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ แน่นหน้าอกว่า Iker จะตามหลังฉันหรือสัตว์ประหลาด
'ทำไมไม่มียามเลย'
ทันทีที่ฉันลืมตา ฉันพบร่างของยามที่ยืนนิ่งล้มลงกับพื้นและไม่ขยับเขยื้อน
พอเจอได้สักพักก็หุบปากไม่ลง
“ทุกคนมาแล้ว……..”
ฉันทนไม่ได้ที่จะพูดอย่างนั้น
หัวใจของฉันเต้นแรง
มีความคิดที่น่ากังวลว่า Cassius อาจกลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว
“ไม่ล่ะ จัดการตัวเองซะ”
ฉันบ่นพึมพำ ตบแก้มตัวเองอย่างแรงจนน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย
มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะเป็นแบบนี้
'เขายังอยู่ในวังหรือไม่'
ตอนแรกฉันก็คิดอย่างนั้น แต่พอมาคิดอีกที ฉันก็ไม่คิดอย่างนั้น
ถ้า Cassius รู้ว่า Iker ก่อการรัฐประหาร แน่นอนว่าเขาจะมารับฉันที่ Noble State Field
ถ้าฉันมุ่งหน้าไปยังพระราชวัง มีโอกาสดีที่เราสองคนจะสวนทางกัน
'ถ้าเป็นทุ่งรัฐขุนนาง ฉันไม่ต้องเดินเพราะฉันรู้เส้นทางดี'
ฉันจะเทเลพอร์ตไปที่นั่น
แม้ว่าฉันจะมาถึง Noble State Field และพบกับสัตว์ประหลาดก็ไม่มีปัญหา
ฉันไม่ต้องใช้เวทย์ไฟ ฉันแค่ต้องหลีกเลี่ยงช่วงเวลานั้นด้วยเวทย์ไดนามิก
‘มานานี่มัน…..ฉันควรจะพูดว่าฉันถูกสาปหรือได้รับพรดี?’.’
ในขณะเดียวกัน ที่พระราชวัง ฉันได้ยินมาว่าคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่ราชวงศ์ไม่สามารถใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตได้ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ลองด้วยซ้ำ
แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของ Cassius ฉันคิดว่าบางทีฉันอาจเป็นข้อยกเว้นของกฎ
มานาของฉันมีพลังที่แข็งแกร่งผิดปกติ
นอกจากนี้มานาของฉันก็เกินกว่าราชวงศ์
'เมื่อมองดูแล้ว ว่ากันว่าบางครั้งนักโทษก็ทำลายข้อจำกัดทางเวทมนตร์และใช้เวทมนตร์ในคุก'
ดังนั้นฉันจึงสรุปว่าฉันสามารถใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตได้อย่างอิสระจากข้อจำกัดของอิเคร์
เป็นผลให้การทำนายของฉันถูกต้อง
'มันเกิดขึ้นชั่วคราว แต่ก็มีวิธีหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์เช่นกัน ดังนั้นรีบไปหาเขากัน'
ตอนนั้นเอง
มีเสียงกรอบแกรบจากพุ่มไม้ข้างทางเข้าและมีคนเหยียบใบไม้
ด้วยความประหลาดใจ ฉันตั้งสติทันท่วงที
มันคือสัตว์ประหลาด?
อาจเป็นสัตว์ประหลาดหรือผู้ใต้บังคับบัญชาของ Iker ที่ก่อการรัฐประหาร
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ฉันกำลังคิดที่จะย้ายไปที่ Noble State ทันทีที่ได้รับการยืนยัน
หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบอีกสองสามครั้ง
ดูเหมือนว่านักผจญภัยจะเข้าใกล้พุ่มไม้สูง
'อะไรกันเนี่ย…….'
ฉันรอให้สิ่งมีชีวิตปรากฏขึ้นซึ่งฉันไม่สามารถจัดการกับตัวเองได้
จากนั้นสิ่งมีชีวิตก็ลุกขึ้นผ่านพุ่มไม้
'ไม่มีทาง.'
สิ่งมีชีวิตที่หนีออกจากพุ่มไม้ไปจนหมด ดูเหมือนเสือโคร่งสีทองที่คุ้นเคย
“แคสเซียส!”
น้ำตาของฉันท่วมท้น
ฉันวิ่งตรงเข้าไปกอดคอเสือ
Cassius ซึ่งไม่นานก็ยกเวทแปลงร่างและกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ โอบแขนรอบคอของฉัน
“เยรีน ฉันตามหาเธออยู่…….”
แคสเซียสพูดด้วยน้ำเสียงที่ราวกับจะหลั่งน้ำตาได้ทุกเมื่อ
“ขอบคุณพระเจ้า ฉันดีใจมาก ฉันเกรงว่าคุณจะถูก Iker จับได้แล้ว….”
“ฉันสบายดี แคสเซียส”
ฉันแทบจะปล่อยอ้อมกอดของเขาและมองไปรอบ ๆ ใบหน้าและร่างกายของ Cassius
มีบาดแผลถลอกเล็กน้อยที่ใบหน้าและแขน แต่โชคดีที่ดูเหมือนเขาไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงใดๆ
“แคสเซียส คุณโอเคไหม? คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ฉันไม่เจ็บ ฉันสบายดี แล้วคุณล่ะ
"ฉันก็สบายดี. คุณเจอสัตว์ประหลาดหรือเปล่า”
"ใช่. โชคดีที่ฉันเจอแต่พวกที่อ่อนแอ ดังนั้นฉันจึงออกมาได้ค่อนข้างดี”
แคสเซียสหันศีรษะไปมองที่ทางเข้าพระราชวังและพูดคุย
“ฉันไม่คิดว่าจะแปลงร่างได้นานขนาดนี้”
“แคสเซียส ออกไปจากที่นี่กันเถอะ ถ้าคุณรักษาเวทมนตร์แห่งการเปลี่ยนแปลงไว้ได้นานขนาดนี้….”
“ฉันตกลง แต่ฉันสบายดี เยรีน ไม่ต้องห่วง”
เมื่อพูดเช่นนั้น แคสเซียสก็ขมวดคิ้ว
“ฉันไม่เคยรู้ว่ากลิ่นเลือดน่ารังเกียจขนาดนี้”
เขาพูดพลางขยี้จมูกจนแดง
“ฉันไม่อยากรับมันอีกแล้ว”
เขามองไปที่ประตูวังอีกครั้งและพูด
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
“Cassius, Iker ฉันหมายถึงองค์รัชทายาท…”
ฉันทนไม่ได้ที่จะทำต่อไป
จริงๆแล้วฉันอยากจะถามว่าจริงหรือไม่ที่จักรพรรดิตาย
ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในพระราชวังอิมพีเรียล
แต่ฉันไม่สามารถทำอย่างนั้นได้
“ค่ะ เยริน”
Cassius ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพูดว่า เสียงเขาสั่นขนาดนั้น
“อิเคร์ฆ่าพวกเขาทั้งหมด พ่อและแม่ของฉัน”
วลี “ฆ่าพวกเขาทั้งหมด” ฟังดูว่างเปล่า
“ฉันเห็นร่องรอยของสัตว์ประหลาดก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังพระราชวังหลัก ตอนที่ฉันมาถึง ไม่มีใครรอดชีวิตเลย”
Cassius กล่าวว่าเขาคุ้นเคยกับการถูกพรากไป
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถผูกติดได้ Iker ยังพาพ่อแม่และบ้านของ Casius ไปด้วย
'คุณไม่ควรทำอย่างนั้น'
Cassius ไม่สามารถละสายตาจากพระราชวังได้
“ต้องมีคนจำนวนมากอยู่ข้างใน…”
ในตอนนั้น จู่ๆ ฉันก็นึกถึงคำพูดของอิเคร์ที่ว่าแม่บ้านที่เหลือถูกจับได้
“ใช่แล้ว อิเคร์บอกว่าเขาจับแม่บ้านได้ 7 คน”
"อะไร?"
Cassius รู้สึกประหลาดใจและถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“ไม่ คุณบังเอิญเจออิเคร์หรือเปล่า”
ฉันอธิบายให้แคสเซียสฟังสั้นๆ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้
ใบหน้าของ Cassius เข้มขึ้นและเข้มขึ้น
“ทำไมเขาถึงทำสิ่งนี้บนโลกนี้……”
แคสเซียสพึมพำด้วยเสียงสั่นด้วยความโกรธ
“เขาได้รับการยืนยันแล้วว่าเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไป แต่เขาก็ยังทำเรื่องไร้สาระนี้อยู่”
ดวงตาของเขาลุกโชน
“เอาของฉันมาจนถึงตอนนี้ยังไม่พออีกเหรอ?”
Cassius คำรามและกล่าวว่า
“เขาเป็นคนที่ไม่พอใจไม่ว่าเขาจะแย่งชิงมาจากคนอื่นมากแค่ไหนก็ตาม”
ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“เขาเป็นคนว่างเปล่าเพราะเขาไม่มีอะไรอยู่ในมือเลย”
ฉันลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพูดพร้อมกับจับมือของแคสเซียส
มันอบอุ่นและสะดวกสบาย
“เยรีน ฉันจะกอบกู้ประเทศนี้อีกครั้งได้ไหม”
ดวงตาสีทองของ Cassius เป็นประกายอย่างเงียบๆ
“เห็นได้ชัดว่าอิเกร์กำลังพยายามสร้างประเทศที่แตกต่างไปจากเมื่อก่อน”
“ประเทศอะไรเนี่ย”
คำตอบจากปากของ Cassius สิ้นหวังมาก
“ประเทศที่มีเพียงจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้”
เสียงทุ้มต่ำตะโกนอย่างแผ่วเบา
“ประเทศที่ไม่มีใครนอกจากจักรพรรดิเท่านั้นที่จะมีอำนาจในการปกป้องตนเองได้”
"..."
“เขาพยายามสร้างประเทศแบบนั้น”
“ว่าไง……”
แต่ฉันพูดไม่จบประโยค
เหนือท้องฟ้าที่มืดมิด ฉันพบร่างสีดำบินด้วยความเร็วสูง
“แคสเซียส พวกเขาคือพวกนั้น”
มันไม่ใช่แค่หนึ่งเดียว
เวลาของสัตว์ประหลาดเริ่มแห่ข้ามรั้ว
'พวกมันมาเพื่อตอบสนองต่อมานา………!'
จากนั้น Cassius ก็บีบมือฉันอย่างแรง
“เยริน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม”
“แคสเซียส?”
แทนที่จะตอบ แคสเซียสมองฉันอย่างมุ่งมั่น
ไม่นานฉันก็รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในอากาศ
เมื่อฉันลืมตาขึ้น ไม่มีสัตว์ประหลาดที่ไหนเลย ยืนอยู่บนสะพานที่คุ้นเคย
“อะไรนะ นี่……”
มันเป็นสถานที่ที่คุ้นเคยมาก
“นั่นไม่ใช่ Academy เหรอ?”
มันเป็นสะพานที่เชื่อมต่อกับทางเข้าด้านนอกสุดของ Academy
ฉันข้ามสะพานด้วยรถม้าและมุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองในเช้าวันนี้
"ถูกตัอง."
Cassius มองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า
“สถาบันเป็นสถานที่แห่งเดียวที่แม้แต่ราชวงศ์ก็ไม่สามารถใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตได้ และถ้าอยู่ที่นี่ อิเคร์ก็ติดตามพวกเราได้ไม่ยาก”
มันสมเหตุสมผลอย่างแน่นอน
“ยังไงก็ตาม คุณเทเลพอร์ตมาที่นี่ได้ยังไง? เป็นไปได้ตั้งแต่แรก?”
ใช้เวลาหลายชั่วโมงจากพระราชวังไปยังสถาบันการศึกษา
เป็นไปไม่ได้ที่จะมาที่นี่โดยการเทเลพอร์ตเว้นแต่คุณจะจำทิศทางทั้งหมดได้ถูกต้อง
“ฉันเดินจากวังไปที่อะคาเดมี ฉันจำมันได้แล้ว”
"อะไร?"
“อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลา เข้าไปในนั้นกันเถอะ”
แคสเซียสจับมือฉันแล้วพูด
“เราต้องเข้าไปข้างในและเสริมการป้องกันของเราให้อยู่ในระดับสูงสุด ไม่อย่างนั้นนักเรียนทุกคนจะถูกเฆี่ยน”
แคสเซียสพูดถูก
สัตว์ประหลาดได้บุกเข้าไปใน Academy แล้วครั้งหนึ่ง
ซึ่งแตกต่างจากพระราชวังอิมพีเรียล Iker ไม่สามารถเทเลพอร์ตได้ง่ายๆ ที่นี่ แต่ก็เหมือนกันที่มอนสเตอร์สามารถบุกรุกได้
“มีวิธีใดในการอพยพนักเรียนหรือไม่”
“หากเรายกเลิกข้อจำกัดการเทเลพอร์ตของนักเรียนและเจ้าหน้าที่ พวกเขาบางส่วนจะสามารถอพยพออกไปได้”
“มันจะต้องเป็นปัญหาสำหรับนักเรียนที่ไม่สามารถใช้เทเลพอร์ตได้”
ในขณะเดียวกัน เราก็มาถึงทางเข้าของ Academy ขนาดใหญ่
โดยปกติจะมีรถม้าเข้าและออกจากที่นี่ ยามที่ตื่นตระหนกจึงกระโดดออกมาถาม
“ทำไมคุณไม่มีรถม้า…… ไม่ เจ้าชายของฉัน?”
ยามหุบปากไม่ได้เมื่อเห็นเราสองคนที่ดูแย่มาก
“มีรัฐประหารในวัง”
"อะไร?"
ยามที่ได้ยินฉันตะโกนด้วยความประหลาดใจ
“ยกระดับความปลอดภัยสูงสุดและส่งมอบให้กับตัวการ มันเป็นเหตุฉุกเฉิน”
"อ้อเข้าใจแล้ว."
ฉันกับแคสเซียสที่เดินผ่านประตูที่ทหารเปิดไว้ วิ่งตรงไปที่อาคารหลักของสถาบัน
จู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าฉันสามารถใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตได้แม้ว่าจะมีการกำหนดข้อจำกัดในการเทเลพอร์ตก็ตาม
“เดี๋ยวก่อน แคสเซียส”
ฉันใช้เวทมนตร์ทันที และเมื่อฉันลืมตา เราอยู่ในห้องทำงานของอาจารย์
ศาสตราจารย์หลายคนประหลาดใจเพราะพวกเราที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นในอากาศ และศาสตราจารย์ Frain ก็วิ่งมาหาพวกเราทันที
“โอ้ พระเจ้า มิสสเปด? และเจ้าชาย….”
“ศาสตราจารย์โปรดฟังฉัน”
ฉันกระโดดไปที่ประเด็นหลักทันทีหลังจากพูด
“โทรหาครูใหญ่เดี๋ยวนี้ มันเป็นเหตุฉุกเฉิน สัตว์ประหลาดที่บุกรุกสถาบันได้ก่อให้เกิดการรัฐประหารในวังและพวกมันอาจบุกสถาบันอีกครั้ง”
Cassius เพิ่มคำในคำพูดของฉัน
“คุณต้องทำทุกอย่างที่คุณทำได้ คุณต้องปกป้องนักเรียนของคุณด้วยโล่ที่แข็งแกร่งที่สุด เราต้องซื้อเวลา”
แม้จะมีข้อมูลมากมาย แต่ศาสตราจารย์ Frain ก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว
“ตกลง ฉันจะโทรหาครูใหญ่ทันที”
มองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาของเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด
“และคุณไม่ควรให้นักเรียนรู้ว่าฉันและเจ้าชายอยู่ในอคาเดเมีย ศาสตราจารย์”
ฉันไม่อยากเสียมันไป
สำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ ฉันต้องการที่จะชนะ
—————