ตอนที่ 117
ผู้แปล : Missme
บรรณาธิการ : อรุ
ดวงตาของฉันดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีขาว
ฉันเอาแต่คิดเกี่ยวกับวงกลมเวทมนตร์ในหัวของฉัน แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย
ฉันไม่รู้สึกว่าร่างกายของฉันถูกดูดเข้าไปในอากาศเลย
'เวทมนตร์ใช้ไม่ได้...'
“คุณมีการแสดงออกที่ดี คุณไม่เคยแสดงออกแบบนั้นต่อหน้าฉัน”
อิเกร์คุยกับฉันเงียบๆ
“คุณน่าจะสังเกตได้ว่าฉันอยู่ที่นี่”
ฉันควรทำอะไร?
ฉันควรทำอย่างไรดี?
“ที่เดียวที่ราชวงศ์ไม่สามารถเทเลพอร์ตได้ Academy คุณจะเชื่ออย่างนั้นและซ่อนตัวเหมือนหนูที่กลัวใช่ไหม”
ฉันหลับตาและกัดริมฝีปากแน่น
‘ได้โปรดเถอะ โปรด. แค่ครั้งเดียว.'
อย่างไรก็ตาม เวทมนตร์ไม่ได้ถูกเรียกใช้
“ตอนนี้ข้อจำกัดการเคลื่อนย้ายของ Academy ไม่มีอะไรแล้ว”
อิเคร์พูดอย่างพึงพอใจโดยมองไปรอบๆ สัตว์ประหลาดรอบๆ ตัวเขา
'คุณสะสมมานาได้เท่าไหร่'
เป็นอาจารย์ใหญ่ที่ปรับข้อจำกัดการเคลื่อนย้ายทางไกลของ Academy
เขาเป็นอดีตนักมายากลในราชสำนักภายใต้การควบคุมโดยตรงของจักรพรรดิและแม้แต่ผู้สมัครรับเลือกตั้งของทรัมป์
ฉันได้ยินมาว่ามานาของเขามีมากกว่าราชวงศ์
มานาของ Iker เพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่เขาไม่อยู่ภายใต้ข้อจำกัดดังกล่าว
“แต่ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์ ฉันได้กำหนดข้อจำกัดในการเทเลพอร์ตทั่วทั้งจักรวรรดิ ในทุกพื้นที่”
หมายความว่าตอนนี้การเคลื่อนย้ายทางไกลเป็นไปไม่ได้ทั่วทั้งทวีป
ถ้าฉันเจอสัตว์ประหลาด ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์อันตรายได้เว้นแต่ฉันจะฆ่ามันเอง
“ครั้งสุดท้าย ฉันจะพูดอีกครั้ง”
อิเคร์ถาม นัยน์ตาโลภของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
“มาหาฉัน เยริน สเปด”
หัวของฉันหยุดและฉันไม่หัน
ฉันคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร
“ฉันคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ความอดทนของฉันมีจำกัด ดังนั้นจงตัดสินใจโดยเร็ว”
อิเคร์ก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่คุกคาม
“คุณจะอยู่กับฉันหรือตายกับลำต้นเล็กๆ พวกนั้น”
Cassius เป็นคนแรกที่ตอบสนองต่อสิ่งที่เขาพูด
“ไม่ เยรีน อิเคร์ต้องเป็น……..”
“ฉันไม่ได้ถามคุณ เงียบ”
ทันทีที่ฉันมองไปรอบ ๆ ฉันก็พบกับดวงตาสีทองที่ส่องประกายของ Cassius
แม้จะอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ดวงตาสีทองของเขาซึ่งเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ก็ยังเปรอะเปื้อนไปด้วยความสิ้นหวังเกินคำบรรยาย
“แม้แต่ในสถานการณ์นี้ คุณก็ยังมองคนไร้ค่าคนนั้น ไม่ใช่ฉัน”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองน้ำเสียงประหม่าของอิเกร์
“ใช่ ฉันเข้าใจว่าคุณจะไม่ตอบ—”
เรย์ลรีบเข้ามาและพูดว่า
“ฝ่าบาท ขอเวลานางอีกหน่อย”
แต่อิเกร์ไม่ได้ยินเขา
"จู่โจม."
ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง สัตว์ประหลาดที่ติดอยู่กับกำแพงอย่างอ่อนโยนก็พุ่งเข้ามาหาเรา
เมื่อสัตว์ประหลาดจำนวนมากวิ่งไปมา ดูเหมือนว่ามีหลุมดำเปิดออกต่อหน้าเรา
ทุกคนใช้เวทมนตร์จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง และแสงวาบหลากสีสันก็บินลึกเข้าไปในความมืดยิ่งกว่าเหว
“ทุกคน ออกไปจากที่นี่!”
สัตว์ประหลาดหยุดเมื่อเปลวไฟสีน้ำเงินลุกโชน
อย่างไรก็ตาม คนที่มีพลังมากกว่าก็พุ่งเข้าหาราวกับว่าพวกเขาจะกลืนเปลวเพลิงจนหมดสิ้น
ทันทีที่ฉันต่อสู้กับเปลวเพลิงสูงสุด สัตว์ประหลาดตรงหน้าฉันก็เปิดปากของมันด้วยฟันอันแหลมคม
แสงสีแดงไหลออกมาจากปากของสัตว์ประหลาดที่เหมือนถ้ำ
'สิ่งนี้!'
ทันทีที่ฉันแสดงเวทย์ป้องกัน แฟลชสีแดงกระทบกับโล่และถูกเบี่ยงเบนไป
แฟลชเริ่มบินไปที่นี่และที่นั่นพร้อมๆ กัน
สัตว์ประหลาดเริ่มสะท้อนเวทมนตร์ของพวกเขา
"ฮึ!"
สัตว์ประหลาดที่ดูดซับเวทมนตร์ไว้มาก ค่อยๆ พ่นเวทมนตร์ต่างๆ ออกมา
ฉันใช้ทั้งเวทย์ป้องกันและเวทย์เปลวเพลิงในเวลาเดียวกัน ดังนั้นมันจึงจบลงเมื่อจิตใจของฉันฟุ้งซ่าน
ตอนนี้สัตว์ประหลาดเริ่มพ่นไฟที่ฉันเป่าออกมา
ฉันพยายามป้องกันมันด้วยโล่ แต่พลังยิงของสัตว์ประหลาดเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน และพลังยิงก็รุนแรงเกินกว่าที่ฉันจะต้านทานได้
ในที่สุดฉันก็สามารถหยุดเปลวไฟทั้งหมดด้วยโล่ แต่ไม่นานก็กระเด็นกลับไปที่ด้านหลังของหอคอย
"ฮึ…"
“เยริน!”
ฉันได้ยินเสียงของ Astra และ Erica ที่กำลังบินออกมาและโจมตี
แขนและเข่ากระแทกพื้นเจ็บมาก
เลือดร้อนไหลออกจากจมูก
เมื่อฉันมองขึ้นไป ฉันเห็นเพียงภาพสัตว์ประหลาดกางแขนออกและอ้าปากท่ามกลางฝุ่น
'แคสเซียส?'
ฉันมองไม่เห็นผมสีดำของเขาและดวงตาสีทองของเขาที่ส่องประกายราวกับดวงอาทิตย์
ไม่เห็นยูจีนเช่นกัน
“ทุกคน ถ้าคุณต้องการช่วยสองคนนี้ หยุดการโจมตี”
เสียงของ Iker ไหลออกมาจากสิ่งสกปรก
ในไม่ช้าเขาก็เดินช้าๆออกจากกลุ่มฝุ่น
เรย์ลตามเขาออกไป และสัตว์ประหลาดสองตัวก็ลอยอยู่ข้างหลังเขา
มีใครบางคนอยู่ในมือของสัตว์ประหลาด
“แคสเซียส! ยูจีน!”
Cassius ถูกจับที่ขาและมือของสัตว์ประหลาดที่โตผิดปกติ มีสีหน้าลำบากใจ
สัตว์ประหลาดจับขาและไหล่ของเขาด้วยปากเล็ก
Cassius พยายามดิ้นรนเพื่อสลัดสัตว์ประหลาด แต่ยิ่งกัดฟันเข้าไป หยดเลือดหยดอยู่ใต้สัตว์ประหลาดตัวนั้น
“เจ้าชาย เอซ!”
ศาสตราจารย์ Frain ซึ่งมีเลือดไหลออกจากศีรษะของเธอ ตะโกนขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว
เช่นเดียวกับ Cassius ยูจีนโกรธจัดและตั้งสัตว์ประหลาดด้วยเท้าของเขา แต่ถูกแขนของสัตว์ประหลาดจับไว้
สัตว์ประหลาดอ้าปากโลภกัดขาของเขา
"ฮึ…"
เมื่อมองไปที่คนสองคนที่มีความสุข Iker ยิ้มอย่างยินดี
“คุณไม่ควรใช้เวทมนตร์เช่นกัน”
อิเคร์มองกลับมาและพูด
“คุณสองคนสัมผัสได้แล้วใช่ไหม? มานากำลังหลบหนี หากคุณใช้เวทมนตร์โดยไม่มีเหตุผล คุณจะสูญเสียมานาและพลังเวทย์เท่านั้น”
จากนั้นเขาก็หันศีรษะและมองตรงไปข้างหน้า
เขายิ้มให้ฉันที่จ้องมองอย่างว่างเปล่าในที่เกิดเหตุ
ความโกรธจากส่วนลึกในใจของฉันห่อหุ้มร่างกายของฉัน
ความโกรธจะร้อนแรงยิ่งกว่าเปลวเพลิงสีน้ำเงินที่ฉันสร้างขึ้น และยิ่งกว่าลาวาที่หลับใหลอยู่ในภูเขาไฟลึก
“ไอ้เวรนี่”
แม้แต่ในน้ำเสียงของฉันซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ Iker ก็ยิ้มราวกับว่าเขากำลังสนุก
“ตอนนี้ Yerine คุณรู้แล้ว สองคนนี้รักคุณมากแค่ไหน”
“เยรีน อย่าไปฟังเขา! ฉันสบายดี เอ่อ……”
พวกเขาไม่เป็นไร
พวกเขาไม่สามารถเป็นได้
“พูดตามตรง ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินรายงานของไดมอนด์ ฉันไม่รู้ว่าสองคนนี้จะไม่ตกหลุมรักยาแห่งความรัก”
ฉันมองไปที่ Iker ด้วยดวงตาที่ลุกโชน
ด้วยใจจริง ฉันรู้สึกเหมือนอยากจะลบเขาออกจากโลกนี้
“Yerine ถ้าคุณไม่มาหาฉัน สองคนนี้จะกลายเป็นศพมอมแมมต่อหน้าต่อตาคุณ”
เมื่อ Postade เสียชีวิต ฉากที่ Duke of Ale Club บอกฉันผ่านเข้ามาในหัวของฉัน
ยูจีนและแคสเซียสส่ายหัว แต่เลือดยังคงไหลอยู่ข้างใต้พวกเขา
“พวกเขารักคุณมาก แต่คุณจะทิ้งพวกเขาและช่วยชีวิตคุณเองหรือ”
มันแย่มากจริงๆ
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะป่วย
ฉันเงยหน้าขึ้นมองชายสองคนที่ถูกจับโดยสัตว์ประหลาด
แม้ว่าสัตว์ประหลาดจะบิดร่างกายด้วยความเจ็บปวด แต่ฉันมองไม่เห็นด้วยตาของฉันเห็นมันร้องบอกฉันว่าไม่ควรไป
ในที่สุดฉันก็หลับตาลง
“เยริน ฟังฉัน!”
ฉันได้ยินเสียงร้องไห้น้ำตา
เจ้าของเสียงร้องไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเรย์ล
“โปรดฟังฉัน!”
เขากำลังหลั่งน้ำตา
“พวกเจ้าจะต้องตายกันหมด!”
เสียงร้องของเขาดังก้องอยู่ในยอดแหลมอันเงียบสงบ
ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากด้านบน
แฟลชสีเขียวกำลังระเบิดเหมือนการแสดงดอกไม้ไฟ
มันเป็นเวทย์โจมตีของยูจีน
“ออกไปจากที่นี่ ทุกคน!”
ยูจีนซึ่งรอดพ้นจากการเกาะกุมของสัตว์ประหลาดที่เปื้อนเลือด ตะโกน
ทันใดนั้นเอริก้าก็ปล่อยแสงสีม่วงและสีแดงออกมา
Cassius ใช้เวทมนตร์ไปที่สัตว์ประหลาดซึ่งถูกแสงสีม่วงโจมตีทันเวลา และเมื่อการยับยั้งของสัตว์ประหลาดคลายลง เขาก็หนีออกมาได้สำเร็จ
แฟลชสีแดงซึ่งพุ่งตรงไปที่ Iker อย่างแม่นยำ กระเด็นออกจากโล่และหันเหไปทาง Rayl
"กล้าดียังไง…!"
Iker โกรธโบกมือของเขา
สัตว์ประหลาดจำนวนมากไหลผ่านหอคอยที่พังทลาย
ขณะที่เราถูกต้อนไปที่ขอบหอคอยซึ่งดำมากต่อหน้าเรา เรากระพริบตาอย่างสิ้นหวัง มองไปที่ก้อนที่หลบตาซึ่งเต็มไปด้วยหน้าต่างและบันได
อย่างไรก็ตาม มันไม่เพียงพอที่จะทำลายตัวเลขจำนวนมากขนาดนั้น
'โปรด……!'
คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนหรือไม่?
ฉันต้องการความช่วยเหลือจากใครสักคน
ฉันต้องการใครสักคนที่จะให้คำตอบกับฉันเพื่อออกจากสถานการณ์นี้
ทันใดนั้น เสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นในหัวของฉัน
[หากคุณมีปัญหาใดๆ มาหาฉันได้ตลอดเวลา]
ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดในตอนนั้น
และฉันไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรให้ฉันได้บ้าง
แต่ตอนนี้ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธออย่างยิ่ง
[เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นซึ่งคุณไม่สามารถแก้ไขได้ในอนาคตอันใกล้ หรือเมื่อคุณรู้สึกว่าต้องการความช่วยเหลือจากใครสักคน]
แม้แต่ตอนที่ฉันนึกถึงเสียงในหัวของฉัน สัตว์ประหลาดก็ยังลดระยะห่างลงเรื่อยๆ
เสียงของเธอแข็งแกร่งขึ้นเมื่อฉันเป่าเปลวไฟสีน้ำเงิน
[มาหาฉัน]
ปากที่โลภของสัตว์ประหลาดถูกมองเห็นในเปลวไฟ
ฉันเห็นมือสีดำยื่นออกมาราวกับว่าพวกเขาพยายามลากเราลงนรก
"โปรด."
ฉันหลับตาลงอย่างสุดความสามารถและพึมพำ
คิดถึงผู้หญิงผิวขาวตาแดงที่ยิ้มให้ฉัน
"ช่วยฉันด้วย."
ความร้อนกลืนดวงตาที่แดงก่ำ
ความร้อนแผ่ออกมาจากพระเนตรเบื้องซ้าย
แต่มันไม่เจ็บ
ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันถูกดูดเข้าไปในอากาศ
แม้ว่าฉันจะหลับตา แต่ฉันก็รู้สึกได้ถึงความมืดดำที่กำลังเคลื่อนเข้ามาหาเรา
ฉันรู้สึกราวกับว่ามีคนผลักฉันเข้าไปในแสงสีขาว
เมื่อฉันลืมตา สัตว์ประหลาดก็หายไปหมดแล้ว
ซากปรักหักพังของหอคอย Iker และกลิ่นเลือดที่อบอวลในอากาศ
"นี่คือ……."
มันเป็นป่าที่ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันเห็นในความฝันของฉัน
ทันทีที่ฉันรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันได้ยินเสียงนกร้อง
นกบินขึ้นจากต้นไม้มุ่งหน้าสู่ท้องฟ้าสีครามซึ่งไม่มีความมืดมิด
มันสงบมาก
ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เอ่อ หัวของฉัน….”
เมื่อมองย้อนกลับไป ทุกคนอยู่ที่นั่น
“เราอยู่ที่ไหน?”
เมื่อ Cassius ถามขณะที่เดินสะดุดและเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ฉันก็ตอบไม่ได้เช่นกัน
—————