ตอนที่ 14
ผู้แปล : Missme Editor : อรุ
'สีหน้าของเขาในตอนนั้น...แย่มาก'
ฉันพึมพำกับตัวเอง นึกถึงสีหน้าที่ยูจีนทำในวันที่ประกาศผลการทดสอบประสิทธิภาพ
ดวงตาสีฟ้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง สั่นไหวและวิตกกังวลเหนือริมฝีปากที่เม้มแน่น
ถ้าเขามีสีหน้าโกรธเคือง ฉันคงเพิกเฉยได้
แต่เมื่อเห็นความไม่มั่นคงก็ยากที่จะผ่านไปได้
‘’ฉันคิดว่าฉันจะเอาชนะจมูกของยูจีนด้วยการเป็นที่หนึ่ง…แต่….’
เมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของเขา ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
ทั้งที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
'เขาจะไม่ถูกพ่อแม่ข่มเหงเพราะไม่ได้อยู่อันดับต้น ๆ ใช่ไหม'
ขณะที่ฉันกำลังคิดอย่างนั้น ฉันได้ยินเสียงคนกระซิบ
“นั่นคือ Yerine Spade–”
"จริงหรือ? เธอดูเด็กกว่าที่ฉันคิดไว้มาก–”
ฉันได้ยินชื่อตัวเองดีแม้อยู่กลางตลาดที่มีเสียงดัง
เมื่อฉันลืมตาขึ้นฉันเห็นภาพในศาลที่เต็มไปด้วยผู้คน
ปวดหูและศีรษะจากเสียงต่างๆ รอบตัว
ในที่สุดฉันก็หลับตาลงอีกครั้ง
'ไม่ ฉันจะโฟกัสกับงานของฉัน'
ฉันคิดในขณะที่หลับตาและยืดท่าทางให้ตรง
วันนี้เป็นวันสำคัญไม่ใช่เหรอ?
ชั่วครู่หนึ่งฉันตัดสินใจวางความคิดอื่น ๆ ของฉันและมุ่งความสนใจไปที่สิ่งที่ฉันควรทำในวันนี้
ในโลกนี้ ประชาชนดูเหมือนจะสามารถสังเกตการทดลองได้อย่างอิสระ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้หยุดผู้คนที่เข้ามาทางประตูอย่างต่อเนื่อง
'ฉันไม่ได้คาดหวังมากมายขนาดนี้...'
ใช่. วันนี้เป็นวันพิจารณาคดีของเคานต์โปสเตราด ซึ่งฉันได้ยื่นฟ้องแผนกการเงินและถูกพบว่ายักยอกเงินสาธารณะ
ฉันเข้าใจว่าการทดลองนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย เพราะรู้ว่าชื่อตัวเองขึ้นๆ ลงๆ กี่ครั้งตั้งแต่พิธีแต่งตั้ง
นอกจากนี้ ต้องขอบคุณเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดับไฟที่หมู่บ้านมิดเดิลทาวน์ได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้ฉันได้รับความสนใจมากขึ้น
ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวจะแพร่หลายขนาดนี้เพราะมันเกิดขึ้นในดินแดนของฉันเอง
แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเริ่มขึ้นครั้งแรกจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเล็ก ๆ นั้นค่อย ๆ แพร่กระจายและต่อมาได้กลายเป็นหนังสือพิมพ์รายวันของเมืองหลวงของจักรวรรดิ
แน่นอน ฉันไม่ได้มองหาด้วยตัวเอง แต่ฉันรู้เพราะ Ashtra และ Rachel ซึ่งฉันพบกันในภายหลังแสดงให้ฉันเห็น
เมื่อข้าพเจ้ามองผ่านผู้คนในศาลอีกครั้ง ข้าพเจ้าเห็นคนรูปร่างต่างๆ
บางคนนั่งด้วยสีหน้ากระวนกระวาย บางคนก็ยืนเฉยๆ ราวกับว่าพวกเขาไม่สนใจการพิจารณาคดี และคนอื่นๆ ก็พึมพำกับคนข้างๆ
และมีคุณหญิงไปรษณีย์ซึ่งกำลังกัดเล็บของเธอด้วยใบหน้าที่ขาวซีด
"……มันดูดี."
ฉันแน่ใจว่าเธอจะตกลงไปในเหวลึกกว่านี้
อันที่จริง คดีนี้เป็นการเผชิญหน้ากันระหว่างพนักงานอัยการกับจำเลย คุณหญิงไปรษณีย์ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนรับรู้
พวกเขาส่วนใหญ่มองว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างฉันกับเคาน์เตสโพสเทด ซึ่งเป็นผู้ตั้งเวทีสำหรับคดีนี้ และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขามาดูการพิจารณาคดีนี้
'มันเป็นการต่อสู้ที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าใครจะชนะ'
จากนั้นผู้พิพากษาผมขาวก็เข้ามา จากนั้นผู้คนก็หยุดฮัมเพลงและเงียบลง
“ฉันจะเริ่มการทดลองตอนนี้ ทุกคนโปรดยืนขึ้น”
ด้วยคำพูดของผู้พิพากษาที่ค่อนข้างเคร่งขรึม ทุกคนยืนขึ้นและมองมาที่เขา
ท่ามกลางผู้คนเหล่านี้ ฉันยิ้มอย่างเงียบๆ อย่างมีชัย
***
“พยานอัยการ คุณเยรีน เอฟริทท์ สเปด”
ฉันยืนขึ้นและตอบคำตัดสินของผู้พิพากษา
ในเวลานั้น สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉัน อย่างไรก็ตาม ฉันตอบผู้พิพากษาโดยตรงโดยไม่ได้สนใจมากนัก
"ใช่."
“กรุณาออกมาข้างหน้า โปรดลงนามในคำสาบานของพยานและอ่านคำสาบาน”
จากนี้ไป ฉันรับคำสาบานจากเสมียนและประทับตรา และยกมือขวาขึ้นอ่านประโยคบนคำสาบานให้ชัดเจนที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ฉัน Yerine Ephritte Spade ขอสาบานด้วยมโนธรรมของฉันว่าถ้าฉันโกหก ฉันจะถูกลงโทษฐานให้การเท็จ”
ทันทีที่การสาบานของพยานสิ้นสุดลง การไต่สวนของอัยการก็ดำเนินต่อไป
“หลังจากการสิ้นพระชนม์ของอดีต Duke of Spade เป็นความจริงหรือไม่ที่จำเลยทำหน้าที่ในนามของ Duke of the Spade ประมาณ 10 ปี”
การซักถามกับอัยการนั้นไม่ยากนัก เป็นคำถามที่ผมรู้อยู่แล้ว และอัยการก็เตรียมแต่คำถามดีๆ ที่ผมตอบได้ 'ใช่' ไว้ล่วงหน้าแล้ว
“หลังจากได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอด พยานได้ตรวจสอบสมุดบัญชีของ Duke of Spade และยืนยันการใช้เงินโดยไม่มีแหล่งที่มาที่ชัดเจน?”
"ถูกต้องเลย."
อัยการที่สวมแว่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แล้วถามคำถามที่สำคัญกว่ากับฉัน
“และหลังจาก 10 ปีของการตรวจสอบรายงานทางการเงินที่จำเลยส่งไปยังจักรวรรดิโดยได้รับการอนุมัติจากฝ่ายการเงิน คุณยืนยันหรือไม่ว่าจำเลยรายงานว่าเธอได้ใช้เงินสาธารณะทั้งหมดที่จ่ายในนามของ Spade Duke's ค่าใช้จ่ายในการบริหารสำหรับจุดประสงค์ที่ไม่ชัดเจน เช่น 'ค่าก่อสร้างพิเศษ ฯลฯ ….'?”
"ใช่."
อัยการและช่วงถามตอบของฉันเริ่มเป็นที่ฮือฮาเล็กน้อย
“โอ้ พระเจ้า การละเมิดยังไม่พอ เธอยักยอกเงินสาธารณะจริงๆ–”
“หลักฐานแน่เกินไปหรือเปล่า”
“สุดท้าย คุณยืนยันหรือไม่ว่ารายงานของพระราชวังอิมพีเรียลแสดงให้เห็นว่าเงินที่รายงานว่าใช้ 'การก่อสร้างพิเศษ' หรือ 'การบำรุงรักษาถาวร' นั้นถูกใช้จริงในหนังสือจริงเพื่อซื้อสินค้าฟุ่มเฟือยเช่นชุด?
"ใช่."
“แค่นั้นแหละ”
ใช้เวลาพอสมควรในการจัดระเบียบและส่งหลักฐานทั้งหมด
นี่เป็นเพราะข้อกล่าวหานั้นต้องการหลักฐานที่มั่นคงและหนักแน่นเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ
“งั้นฉันจะไปต่อกับกระดาษตรงข้าม”
สิ่งที่ฉันต้องทำคือผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปให้ได้
ต่อว่าทนายความ
มีข่าวลือว่าครอบครัว Postade เก็บเงินค่าทนายแทบไม่ได้
อย่างไรก็ตาม ทนายความที่พวกเขาแต่งตั้งก็ไม่ได้มีชื่อเสียงมากหรือดูดีเป็นพิเศษ
ถึงกระนั้น ฉันก็วางใจไม่ได้ว่าพวกเขาอาจจ้างทนายความชื่อดังอย่างลับๆ หลังจากได้ยินว่าพวกเขารวบรวมเงินทั้งหมดที่มี
“พยานบอกว่าเธอดูหนังสือของ Duke of Spade คุณดูแลหลังจากพิธีสืบทอดสิ้นสุดลงและคุณมีคุณสมบัติที่จะดูหนังสือหรือไม่”
"ถูกต้องเลย."
“คุณมีพยานที่จะพิสูจน์เขาหรือไม่”
ดูเหมือนทนายความจะตั้งข้อสงสัยในความถูกต้องตามกฎหมายของหลักฐานที่ฉันยื่นไปแทนที่จะหักล้างการยักยอกเงิน
จริงอยู่ การพลิกกลับคดีอาญาทั่วไปเป็นเรื่องยาก แต่ไม่ดีสำหรับคดีที่มีหลักฐานที่ไม่สามารถถอนฟ้องได้
“พ่อบ้านของฉันและคนรับใช้สามคนสามารถพิสูจน์ได้”
“ฉันเห็นว่าคุณได้รับรายงานทั้งหมดจากแผนกการเงินภายในวันเดียว ขั้นตอนทำถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่”
ด้วยดวงตาสีแดงที่เงยขึ้น ฉันมองไปที่ทนายความของคุณหญิงไปรษณีย์ และยืดเอวของฉันและพูด
“แน่นอน แผนกการเงินสามารถพิสูจน์ได้”
“แต่ฉันได้ยินมาว่าเจ้าชายองค์ที่ 2 ได้รับรายงานเอง เป็นความจริงหรือไม่ที่คุณรับรายงานที่ได้รับมา”
ขณะที่ฉันหันไปสนใจเขา ฉันก็พบกับดวงตาสีทองที่เห็นได้ชัดเป็นพิเศษในศาล
หลังจากสบตากับเขาในช่วงเวลาสั้น ๆ ฉันตอบและมองไปที่ทนายความอีกครั้ง
"ใช่."
“ทำไมไม่ขอรายงานล่ะ”
"ที่-"
แต่ขณะที่ฉันพยายามจะตอบ ทนายก็เพิกเฉยต่อคำพูดของฉันอย่างรวดเร็วและพ่นคำพูดของเขาออกมา
“มีเหตุผลอะไรที่คุณไม่ควรไป?”
“ในตอนนั้น ข้าไม่สามารถไปเมืองหลวงได้เพราะติดประชุมกับผู้สืบทอดคนอื่นๆ”
“แปลว่าท่านขอให้องค์ชายสองไปวันอื่นและได้รับรายงานใช่หรือไม่”
ยิ่งทำแบบนี้ฉันยิ่งไม่ควรอ่อนแอ
ตรงกันข้าม ฉันควรจะมั่นใจและถี่ถ้วน
ประการแรก เขาไม่สามารถหักล้างอาชญากรรมได้ ดังนั้นเขาจึงยืนกรานในปัญหาดังกล่าว ซึ่งแสดงว่าจำเลยคือ Postade กังวลเกี่ยวกับตัวเธอเอง
“ในฐานะผู้จัดการของ Duke of Spade ฉันคิดว่าเราควรจัดการกับเรื่องอัปยศนี้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับที่ดิน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าขอความช่วยเหลือจากองค์ชายที่ 2 ในเมืองหลวง แต่ฉันได้ทำทุกอย่างที่จำเป็นเพื่อให้ได้รายงานแล้ว และเนื่องจากฉันได้ทำตามขั้นตอนโดยใช้ชื่อของฉันแล้ว จึงไม่มีปัญหาใดๆ”
ในคำพูดของฉัน ทนายความถามคำถามต่อไปอย่างใจเย็น
“แล้วคุณไม่พยายามแก้ปัญหาสาธารณะด้วยความสัมพันธ์ส่วนตัวเหรอ? คุณไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ส่วนตัวกับองค์ชาย 2 ตั้งแต่แรกเหรอ?”
ฉันรู้สึกรำคาญอย่างช้าๆเมื่อเห็นทนายความถามคำถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง
โดยพื้นฐานแล้วเขากำลังพูดว่าฉันมีหลักฐานจากกระบวนการที่ผิดกฎหมายโดยพึ่งพาอำนาจขององค์ชายที่ 2
ในขณะนั้นอัยการก็ลุกขึ้น
“เรียนท่านทนายความของจำเลยกำลังนำจำเลยไปให้การเป็นพยานด้วยการซักถามที่ละเมิดความเป็นส่วนตัวของพยาน”
จากนั้น ในที่นั่งของผู้ชม ฉันเห็นผมสีบลอนด์ที่น่าขยะแขยงและดวงตาสีฟ้าที่ฉันไม่เคยเห็นมานาน
ลีออนมองไปที่อัยการอย่างกระวนกระวาย กำลังพึมพำอะไรบางอย่างพร้อมกับก้มหน้า
แล้วฉันก็บังเอิญไปพบตาของเขา
ทันใดนั้นฉันก็เห็นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและสีน้ำเงิน
แต่เขาไม่สามารถติดต่อข้าพเจ้าได้ ทั้งพูดจาข่มเหงข้าพเจ้า หรือตีข้าพเจ้าไม่ได้
'ไปเอายามาให้เขา'
หลังจากตั้งใจส่งยิ้มสดใสให้เขา เขาก็มองตรงไปข้างหน้าอีกครั้ง
"พวกเรายอมรับ."
ตามที่ผู้พิพากษากล่าว ทนายความไม่สามารถสอบปากคำฉันภายใต้ข้ออ้างเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับ Cassius ได้อีกต่อไป ดังนั้นการสอบปากคำจึงจบลงโดยไม่มีการผูกปม
เมื่อฉันกลับไปที่ที่นั่งของฉัน ฉันเห็น Mrs Postade จ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตากลวงโบ๋ จ้องมาที่ฉันราวกับจะฉีกฉันให้ตายด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง และฉันหวังว่าจะมีค่าปรับหลายร้อยล้านดอลลาร์
***
ทุกคนกำลังรอคำตัดสินของผู้พิพากษาโดยกลั้นหายใจ
ฉันก็เช่นกัน เคาน์เตสโพสเทดก็เช่นกัน
ผู้คนต่างก็สงสัยอยู่แล้วว่าการพลิกกลับจะเกิดขึ้นในการรบที่ผลลัพธ์กำหนดไว้หรือไม่ หรือทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้หรือไม่
ในที่สุด ผู้พิพากษาสั่งให้เธอออกมาพูด โดยอ้างถึงหมายเลขคดีและชื่อของนาง Postade จากนั้นจึงเริ่มอ่านคำตัดสิน
“ผู้ถูกกล่าวหายังคงฉ้อฉลและใช้เงินสาธารณะที่จ่ายสำหรับการจัดการดินแดนและการบริหารกิจการในจักรวรรดิเป็นเวลาประมาณสิบปีตั้งแต่วันที่ 2 กันยายน 951 ถึงเดือนกรกฎาคม 960 เมื่อเขาเริ่มดำเนินการในนามของ Duke of Spade”
'ได้โปรด ฉันหวังว่าจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความกรุณาในเกาหลี'
ในความเป็นจริง เนื่องจากทนายความอีกคนลาก Cassius เข้ามา ดูเหมือนว่าเธอไม่มีความหวังมากนัก
ในตอนแรก ฉันคิดว่าคงไม่เป็นไรที่จะสัมผัสเจ้าชายหลังจากได้ยิน ดังนั้นภาพลักษณ์ของฉันจึงไม่ดี และโอกาสในการชนะคดีก็จะลดลง
“หลังจากตรวจสอบพฤติการณ์และหลักฐานทั้งหมดแล้ว ศาลยอมรับข้อกล่าวหายักยอกเงินในธุรกิจของจำเลย–”
ฉันกลืนน้ำลายและดูริมฝีปากของผู้พิพากษาด้วย
ที่นี่ หาก Postade ได้รับคำตัดสินที่ยากจะแตะต้องฉันอีก ฉันสามารถยื่นคำร้องเพื่อยกเลิกสถานะการแยกทางกันโดยใช้ข้ออ้างดังกล่าวและยุติความสัมพันธ์โดยสิ้นเชิง
นั่นคือราคาของการตอบแทนที่พวกเขาควรได้รับสำหรับการกระทำผิดต่อเยรีน และวิธีการปกป้องเพื่อปกป้องฉัน
“ฉันตัดสินจำคุกคุณเจ็ดปีและปรับ 6 หมื่นล้าน”
ด้วยเสียงโครมครามและการตัดสินของผู้พิพากษา ผู้คนเริ่มเปิดปากพูดพร้อมกันและพูดคุยกับคนข้างๆ
“นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนท้าย”
“เธอสัมผัส Spade มันชัดเจน”
“ยังไงก็ตาม ผู้สืบทอดคนนั้นยิ่งใหญ่สมกับที่มีข่าวลือ คิดจะกล่าวหาว่าเธอยักยอกเงินตั้งแต่อายุขนาดนั้น–”
ในขณะเดียวกัน Mrs Postade ก็เดือดดาลและตะโกน
"รอ! ผู้พิพากษานี่ไม่ใช่! ผู้หญิงเลวนั่นต้องทำอะไรซักอย่าง! ฉันไม่เคยทำ-"
แต่ไม่มีใครฟังเธอ
ไม่ว่า Mrs Postade จะสาบานกับฉันหรือไม่ก็ตาม ฉันรู้สึกเหมือนมันจบลงแล้วและฉันก็หมดเรี่ยวแรง
โดยธรรมชาติแล้ว ฉันทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ จ้องมองไปที่เพดานสูงของคอร์ทอย่างว่างเปล่า
‘แต่ฉันก็ดีใจที่มันผ่านไปได้ด้วยดีโดยไม่มีปัญหาใดๆ…’
"ไม่ใช่ฉัน! เอานังนั่นไป ไม่ใช่ฉัน!”
ในระหว่างการพิจารณาคดีก่อนหน้านี้ เธอเหมือนถั่วงอกที่ตายแล้ว แต่ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาสุดท้ายแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะรีบร้อน
“ผู้หญิงเลวนั่น-!”
“อ๊าก!”
ฉันตกใจกับเสียงกรีดร้องจนหูฉีก ฉันเงยหน้าขึ้นและเห็นวัตถุสีดำรูปสามเหลี่ยมลอยมาตรงหน้าฉันพอดี
“คุณไม่ได้เกินความคาดหมายของผมจริงๆ….’
ยื่นแขนของฉันไปข้างหน้าทันทีและเรียกอากาศจัดการเวทย์มนตร์
ทันทีที่ฉันเปิดใช้เวทมนตร์ วัตถุสีดำซึ่งบินเข้าหาฉันอย่างน่ากลัวก็กระดอนเบา ๆ และตกลงไปที่พื้น
เมื่อฉันมองลงไป ป้ายชื่อที่ชี้ไปยังที่นั่งของจำเลยที่อยู่ด้านหน้านางไปรษณีย์หายไป
“เยริน!”
แคสเซียสวิ่งมาด้วยใบหน้าตกใจ
ท่ามกลางคนที่มองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ เขาวิ่งและจับมือฉันที่เหงื่อเย็น
"คุณสบายดีไหม?"
"ฉันไม่-!"
ในที่สุดชายในเครื่องแบบที่รออยู่ข้างหลังก็เริ่มปราบนาง Postade
ฉันมองเธอด้วยสายตาเย็นชา มัดเชือกวิเศษแล้วลากไปข้างหลังเธอ ฉันตอบ Cassius
"ใช่ฉันสบายดี."
และเสริมด้วยรอยยิ้มกว้าง
“มันไม่สำคัญเลยด้วยซ้ำ”
————————————–