บทที่ 140
ผู้แปล : Missme
บรรณาธิการ : อรุ
เนื้อเรื่องเสริม 3 วันฤดูใบไม้ผลิ (2)
ปลายนิ้วของ Cassius ที่สวมแหวนสั่นเล็กน้อย
นัยน์ตาสีทองงดงามของเขาฉายแววเคร่งขรึม แต่ก็แสดงอาการกระวนกระวายใจ
"ใช่…….?"
คำพูดหลุดออกจากปากของฉันด้วยความลำบากใจ
ฉันกำลังจะขอ Cassius แต่งงานหลังจากฤดูร้อน แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะถูกขอเขาแต่งงานกระทันหัน
ฉันเป็นเหมือนหุ่นยนต์ที่แตกสลายด้วยอารมณ์ที่มีความสุขและงุนงง
Cassius เปิดปากของเขาด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบและขาว ไม่ว่าเขาจะคิดว่าฉันไม่ชอบข้อเสนอนี้มากแค่ไหนก็ตาม
“Yerine คุณต้องประหลาดใจมาก ฉันขอโทษที่จู่ๆก็ขอเธอแต่งงานกับฉัน”
เขาดูกังวลและยกเข่าออกจากพรม
“ฉันไม่ได้ขอคุณแต่งงานตอนนี้ แต่ฉันจะไม่ขอถ้าคุณไม่ชอบ”
คำพูดนั้นทำให้ฉันได้สติและตะโกนออกไป
“ไม่นะ รอสักครู่!”
จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นจากโซฟาและจับแขนเสื้อของ Cassius ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า
“อย่าแต่งงานทันที หมายความว่ายังไง”
“ใช่ เยริน?”
"ฉัน……."
ฉันรีบเปิดปากอย่างรีบร้อน แต่ฉันก็อายเมื่อพยายามพูดออกไป
แต่ฉันต้องพูดแบบนี้
ฉันหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดโดยจับแขนของ Cassius
“ฉันสามารถแต่งงานได้ทันที ไม่ ฉันอยากแต่งงานทันทีถ้าแคสเซียสไม่ว่าอะไร”
เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองด้วยใบหน้าที่เร่าร้อนด้วยความตื่นเต้น แคสเซียสก็มองลงมาที่ฉันด้วยท่าทางประหลาดใจมาก
แล้วฉันก็ถามเขาด้วยสายตา
“……เธอเกลียดมันไหม แคสเซียส?”
Cassius ส่ายหัวอย่างรุนแรงกับคำถามของฉันโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว
“ไม่ เป็นไปไม่ได้! ไม่ได้อย่างแน่นอน."
จากนั้นเขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและอ้าแขนออกเพื่อโอบกอดฉัน
“เยรีน คุณไม่รู้ แต่ฉันอยากแต่งงานกับคุณมาหลายปีแล้ว ฉันหมายถึงด้วยความจริงใจ”
ฉันเอาหัวไปซบไหล่เขาโดยธรรมชาติ แล้วเขาก็เริ่มตบหลังฉันด้วยมือข้างเดียว ถอนหายใจและพูด
“ถ้าฉันทำได้ ฉันก็อยากจะจัดพิธีตั้งแต่ตอนนี้”
เมื่อฉันได้ยินเสียงของ Cassius ซึ่งดูอ่อนแอเล็กน้อย ฉันก็กวาดหลังเขาไปด้วย
มันเหมือนกับการลูบคลำลูกสุนัขตัวใหญ่
“ฉันควรจะบอกคุณก่อนหน้านี้ถ้าเป็นกรณีนี้”
"ฮะ?"
“ฉันคิดว่าแคสเซียสยังไม่พร้อม ดังนั้นฉันจะรออีกหน่อย แล้วค่อยพูดเรื่องแต่งงานเมื่อสิ่งต่างๆ น้อยลงหลังฤดูร้อน”
จากนั้น Cassius ก็ยืดเอวแล้วถามพร้อมกับเบิกตากว้าง
"จริงหรือ?"
ขณะที่ฉันพยักหน้าเบาๆ แคสเซียสก็ส่งเสียงอันเจ็บปวดและชี้ไปที่หน้าผากของเขาด้วยมือข้างเดียว
“ฉันยังไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้ เพราะฉันคิดว่ามันคงมากเกินไปสำหรับคุณที่จะพูดเรื่องการแต่งงาน”
คาดหวัง
เหตุผลที่ฉันเดาถูก
“แต่ครั้งก่อนฉันได้ยินอะไรบางอย่าง ดังนั้นฉันจึงกล้าในวันนี้”
“คุณได้ยินอะไรไหม ได้ยินอะไรไหม”
แคสเซียสเริ่มเล่าเรื่องเมื่อเดือนที่แล้วตอนที่ฉันไปงานเลี้ยงน้ำชากับเพื่อนร่วมชั้นในสถาบันหลังการประชุมสภา
เขาอยากเห็นหน้าฉันสักครู่ เขาจึงแวะที่ Noble State Field ในนามของจดหมายสำคัญที่จะส่งมาให้ฉัน
แต่เขาบอกว่าเขาได้ยินการสนทนาของเราก่อนที่จะส่งจดหมาย
และเมื่อเขาได้ยินว่าฉันต้องการแต่งงานกับ Cassius เขาก็ได้รับการสนับสนุนให้ขอแต่งงานในวันนี้
“เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อน คุณฟังทั้งหมดนั่นหรือเปล่า”
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟัง……”
แคสเซียสหลบสายตาของฉันและพูดโพล่งเมื่อจบคำพูดของเขา
“แต่วันนั้นฉันมีความสุขมาก”
แคสเซียสพูดพลางหน้าแดง
มองรอยยิ้มของเขา ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม
"ฉันก็มีความสุข."
จับมือใหญ่ของเขาไว้ด้วยกันซึ่งมักจะยื่นออกมาหาฉัน
“ฉันสามารถแต่งงานกับคนอย่างคุณได้”
เมื่อ Cassius ได้ยินฉัน เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาที่แผ่วเบาและกอดฉัน
“ขอบคุณ…… ฉันจะหายดีจริงๆ เยรีน”
ฉันตบไหล่ของ Cassius เบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงก่อนที่เขาจะร้องไห้
“ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานของทรัมป์เลย และฉันจะไม่มีวันปล่อยให้คุณลำบากใจ”
“ใช่ เป็นเด็กดี ขอบคุณ."
“และคนที่ทำให้คุณโกรธก็เงียบซะ… ฉันจะจัดการพวกมันทั้งหมด ไม่… ยังไงก็ตาม บอกให้ฉันรู้”
“ขอโทษนะ หมายความว่ายังไงจัดการพวกมันทั้งหมด มันน่าขนลุก”
"ถึงอย่างไร."
Cassius เงยหน้าขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
“เราสัญญาว่าจะแต่งงานกัน? คุณไม่สามารถคว่ำมันได้”
เขาหยิบแหวนออกมาจากกล่องกำมะหยีแล้วสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉัน
อัญมณีซึ่งก่อนหน้านี้ดูเป็นสีม่วงถูกย้อมเป็นสีแดงเมื่อเอียงแหวน
“นั่นคือแคสเซียส”
ฉันอ้าปากค้าง
"ฉันชอบมัน."
ในคืนวันเกิดที่แสงจันทร์สว่างเป็นพิเศษ
ฉันได้ของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดในชีวิต
***
มันเป็นเรื่องจริงที่ได้เห็นชุดแต่งงานที่หรูหราด้วยช่องแสงและผ้าฝ้ายสีขาวบริสุทธิ์ที่ประดับด้วยดอกไม้
'ฉันกำลังจะแต่งงานจริงๆ'
เมื่อฉันไปหา Cassius หลังจากตัดแต่งขนเสร็จ เขาแทบจะหลั่งน้ำตาทันทีที่เห็นฉัน
“เยรีน ฉันคิดว่าฉันจะร้องไห้……”
"ไม่นะ. ถ้าเธอร้องไห้ตอนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาของเธออาจจะบอบช้ำนิดหน่อย”
แคสเซียสก็ดูดีพอๆ กับผม
ปกติเขาสวมเสื้อผ้าสีเข้มหรือสีจัด แต่วันนี้เขาสวมสูทสีขาวบริสุทธิ์ปักด้วยด้ายสีทอง
การได้เห็นเขารอฉันอยู่ในชุดสูทสีขาวและผมเสยไปทั้งตัว มันคือเจ้าบ่าวคนใหม่ที่สมบูรณ์แบบ
'ผู้ใช้ต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการตกแต่งเขาแบบนั้น'
ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากเล็กน้อยที่จะร้องไห้ในตอนนี้
จากนั้น Cassius หายใจเข้าลึก ๆ และกลั้นน้ำตาไว้ให้มากที่สุด
"ตกลง."
แม้ในสถานการณ์เช่นนั้นก็ยังฟังคำของข้าพเจ้าเป็นอย่างดี
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องรอ
“บอกให้เข้ามา”
Cassius พูดกับคนรับใช้ของเขาที่เฝ้าประตู
เมื่อพนักงานเปิดประตู ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของ Academia ที่มาพร้อมกับของขวัญในอ้อมแขนของพวกเขา
“อะไรนะ ทำไมพวกนายมาเร็วจัง”
เมื่อถูกถามด้วยความประหลาดใจ ราเชลตอบด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
“เรามาแต่เช้าเพื่อดูเจ้าสาวและเจ้าบ่าวคนใหม่ที่น่ารักของเรา!”
“โอ้พระเจ้า พวกนายตื่นกันกี่โมง? บ้านของทุกคนอยู่ไกล”
ฉันมองไปรอบๆ อย่างใจจดใจจ่อ รับของขวัญจากเพื่อนสนิทไว้ในอ้อมแขน
“แอสตร้าออกไปตอน 10 โมงเมื่อคืนนี้และนอนในรถม้า”
เอริก้าชี้ไปที่แอสตร้าแล้วพูดว่า
"ไม่นะ. ไม่เป็นไรเพราะฉันหลับสบายในรถม้า และเมื่อพูดถึงระยะทาง ยูจีนก็อยู่ไกลมากเช่นกัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของแอสตร้า ยูจีนก็ส่ายหัวแล้วพูด
“ไม่ มันไม่ได้ไกลขนาดนั้น”
“มันไม่ไกลขนาดนั้น!? คุณนั่งรถม้ามานานกว่าครึ่งวันแล้ว”
เมื่อเอริกาชี้ให้เห็น ยูจีนก็มองลงมาที่เธอราวกับว่าเขาไม่ชอบเธอ และเอริกาก็มองตรงมาที่เขาโดยไม่เสียที
“อย่าทะเลาะกันเลย ยินดีด้วย”
ราเชลตบมือเพื่อแก้ไขบรรยากาศ
ตามเธอมา Astra ยิ้มและแสดงความยินดีกับฉัน
“ขอแสดงความยินดีด้วย ทั้งฝ่าบาทและเยริน”
"ขอบคุณ."
Cassius ตอบด้วยรอยยิ้มที่ยินดี
จากนั้นเอริก้าก็ก้าวไปข้างหน้าและเอามือมาโอบรอบตัวฉันอย่างระมัดระวัง
“ยินดีด้วย เยริน”
ดวงตาสีซากุระอ่อนละมุนโค้งลงและวาดส่วนโค้งที่สวยงาม
"น่ารักจัง."
“เอริก้า……”
ด้วยรอยยิ้มที่ชัดเจนบนใบหน้าของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมอง Cassius ที่จับมือฉันไว้
“ขอแสดงความยินดี สำหรับตอนนี้ ฝ่าบาท”
"สำหรับตอนนี้?"
เมื่อแคสเซียสเลิกคิ้วข้างหนึ่ง เอริก้าก็ตอบ
“ใช่ แต่ฉันจะไม่อยู่นิ่งในวันที่เธอทำให้เยรินเสียน้ำตาแม้แต่หยดเดียว”
“เอ๋ เอริก้า….”
ราเชลจึงหยุดเอริก้า
“ทำดีกับเยรีน ฉันหมายถึง”
แคสเซียสพยักหน้าตามคำพูดของเธอ ส่วนเอริก้าก็ปล่อยมือฉันและกลับเข้าที่เดิม
เมื่อเอริก้าพูดจบ คำสั่งก็ตกเป็นของยูจีนโดยธรรมชาติ
เดินไปข้างหน้า เขาสลับระหว่างฉันกับ Cassius และยิ้มอย่างอ่อนโยน
“คุณสองคนดูเข้ากันได้ดี”
มีประกายอบอุ่นในดวงตาสีฟ้าที่ฉันเคยคิดว่าเย็นเกินไป
“คุณต้องมีความสุข”
สายตาของเขาจับจ้องมาที่ฉันเมื่อเขาพูดแบบนั้น
“เพราะคุณสมควรได้รับมัน”
มันเป็นเสียงที่อบอุ่นด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ขอบคุณนะ ยูจีน”
ยูจีนซึ่งยิ้มเงียบๆ และพยักหน้า ยืนอยู่ที่แคสเซียส
“ยินดีด้วย ฝ่าบาท”
"ขอบคุณ."
“อย่างที่ Blothea พูด อย่าทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานและทำตัวดีๆ เข้าไว้”
"ฉันเข้าใจแล้ว."
และยูจีนก็หันมาหาฉันอีกครั้ง
“ถ้าฝ่าบาททรงทำให้เจ้าขุ่นเคือง ก็อย่าถือสา เตะเขาเลย โอเคไหม”
เมื่อยูจีนพูด เอริก้าก็พยักหน้าและตอบ
"ถูกตัอง. เตะเขาเลยเยริน”
ในที่สุดเมื่อฉันระเบิดเสียงหัวเราะ Cassius ก็ขมวดคิ้วและบ่น
“คุณใจร้ายมาก ฉันขอโทษ แต่ตรงกันข้ามกับที่คุณคิด ฉันจะมองแต่เยรินไปตลอดชีวิต”
ฉันตบ Cassius ที่บึ้งตึงลง
“ใช่ ใช่ ฉันรู้ ดังนั้นอย่าอารมณ์เสีย”
“เป็นเพราะทุกคนไม่รู้ว่าฉันรักเยริน”
จากนั้นราเชลก็ส่ายหัวและตอบกลับ
“ฉันไม่คิดว่าจะมีใครในนี้ที่ไม่รู้เรื่องนั้น”
"จริงหรือ? นั่นเป็นสิ่งที่ดี”
Erica และ Eugene ดูรำคาญกับคำตอบของ Cassius อย่างแท้จริง ดูเหมือนจะโล่งใจ
“ขอบคุณทุกคนมาก ฉันดีใจมากที่พวกคุณทุกคนมาฉลองกันเร็วขนาดนี้”
Cassius พยักหน้าและเพิ่มความคิดเห็นของฉัน
“ใช่ การมาแต่เช้าคงไม่ง่ายนัก แต่ฉันรู้สึกขอบคุณมาก”
จากนั้นราเชลก็หัวเราะเบา ๆ และโบกมือ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ และเรามีเวลาพบปะพูดคุยกันไม่มากนักในระหว่างพิธีแต่งงาน และหลังจากนี้คุณจะต้องยุ่งกับการเตรียมฮันนีมูน นั่นเป็นเหตุผลที่เรามาเร็ว”
หยุดอยู่ตรงกลาง เธอเหลียวมอง
“แน่นอนว่ามีเหตุผลอื่น”
ฉันถามกลับเพราะไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไรเพราะฉันไม่พลาดการเคลื่อนไหวของดวงตาลึกลับของเธอซึ่งดูเหมือนจะผสมกับสีส้มและสีฟักทอง
"ฮะ? เหตุผลอื่น?”
เมื่อฉันมองไปที่ราเชล ฉันพบขาคู่หนึ่งซึ่งซ่อนไว้จากคนอื่นจนถึงตอนนี้
ถัดจากยูจีน บริเวณสะพานด้านหลังแอสตร้า เสื้อคลุมสีเขียวเข้มสั่นไหว
“ถูกต้อง เยริน”
Astra เปิดปากของเธอด้วยเสียงต่ำ
“มีอีกคนหนึ่งที่ต้องการแสดงความยินดีกับการแต่งงานของคุณ”