ตอนที่ 157
ผู้แปล: Missme
บรรณาธิการ: อรุ
Side Story 9. ระหว่างฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อน (3)
ฉันอธิบายสถานการณ์ให้แชรีนฟัง เธอร้องไห้ไม่หยุด
บอกว่า Aster ไม่ได้มีเจตนาร้าย ว่าเขาแค่อยากเข้ากับแชรีน
“เขาไม่โกรธ….…?”
Chaerine ถามด้วยดวงตากลมโตและเสียงขึ้นจมูก
“แม่คิดว่าแชรีนร้องไห้เพราะเธอกลัว…..”
เห็นได้ชัดว่า Chaerine คิดว่า Aster ที่จ้องมาที่เธอคงจะโกรธเธอ
ฉันคิดว่ามันคงน่ากลัวนิดหน่อยถ้าคนแปลกหน้ามองฉันอย่างจริงจังแล้วถามว่าฉันชื่ออะไร
“ไม่ เขาแค่อยากเข้ากับคาเอล แต่เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”
จากนั้น Chaerine ก็พยักหน้าเล็กน้อย
สิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้คือ Yssius ซึ่งยังคงมีใบหน้าบูดบึ้งอยู่
“ยสซี่ เธอได้ยินไหม? ดังนั้น เมื่อคุณได้พบกับ Aster อีกครั้ง คุณต้องทำดีกับเขา โอเค?”
Cassius ตบไหล่ Yssius แต่ Yssius ดูเหมือนจะไม่พอใจ
“พ่อ แต่เขาทำให้คาเอลร้องไห้”
“มันเป็นเพียงความผิดพลาด Yssi ยังทำผิดพลาดในบางครั้ง”
“นั่นก็จริง แต่…….”
“และ Yssi แก่กว่า Aster ดังนั้นเนื่องจาก Aster ยังเด็ก ขอให้ Yssi Hyung เข้าใจมากขึ้น”
Yssius ที่กำลังจะอ้าปากราวกับว่าเขามีอะไรจะพูดฟัง Cassius แล้วหุบปาก
“ทำไม มีอะไรจะพูดอีกไหม”
“โอ้ ไม่ มันคือ………”
Yssius ลังเลที่จะหลีกเลี่ยงการตอบ
ขณะที่ฉันเอียงศีรษะและดูอยากรู้อยากเห็น Yssius แสดงท่าทางเงียบๆ และบอกให้ฉันปิดหู
'เขามีอะไรจะพูด'
ตามที่อิซซิอุสพูด อิซซีอุสเอามือปิดปากและกระซิบด้วยเสียงที่ดังพอๆ กับเสียงมด
“แม่ครับ แล้วถ้าเขาพาคาเอลไปล่ะ……?”
"ฮะ?"
เมื่อฉันถอดหูออกและมองลงไปที่ Yssius เขาดูจริงจังมาก
“ฉันคิดมาตลอดว่า…….”
ตอนนั้นเองที่ฉันเข้าใจว่าทำไม Yssius ถึงทำหน้าแข็งกระด้าง
'ความหึงหวงส่วนนี้คล้ายกับแคสเซียสจริงๆ'
เห็นได้ชัดว่า Yssius ชอบ Aster ในตอนแรก แต่ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนใจเมื่อเห็น Aster แสดงความปรารถนาที่จะใกล้ชิดกับ Chaerine ค่อนข้างแข็งขัน
Chaerine ดูเหมือนจะไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ แต่ Yssius ดูเหมือนจะรู้ว่าพฤติกรรมของ Aster ขึ้นอยู่กับความชอบที่เขามีต่อ Chaerine
ในคำนี้ เขากังวลว่า Aster จะเกลี้ยกล่อม Chaerine และพาเธอไป
“ในเทพนิยาย เจ้าหญิงได้รับข้อเสนอมากมาย ถ้าเขาทำแบบนั้นกับคาเอลล่ะ? ฉันอยากอยู่กับคาเอลต่อไป”
ฉันเปลี่ยนสายตาจาก Yssius เป็น Cassius ฉันเห็น Cassius ปิดปากเงียบ
แค่มองหน้าเขาก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
เขาต้องตกตะลึงและประหลาดใจที่เห็นพฤติกรรมอิจฉาริษยาเรื่องเล็กน้อยและคอยถามหาเลี้ยงตัวเองอยู่เรื่อย ๆ ตกทอดมาถึงลูกชายของเขา
“ไม่นะ อิซซี่ การขอแต่งงานไม่ได้หมายความว่าคุณต้องแต่งงาน..”
“อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ และเมื่อ Aster ขอให้ Chaerine อยู่ใกล้เขา นั่นเป็นเพราะเขาต้องการเป็นเพื่อนแท้ของ Kael ไม่ใช่แต่งงานกับเธอ”
เมื่ออายุสี่ขวบ Aster จะไม่คิดเรื่องการแต่งงานแล้ว และความชอบของเขาที่มีต่อ Chaerine อาจเป็นเพียงความโปรดปรานในระดับหนึ่งสำหรับเพื่อนๆ ของเขา
“อ๋อ อย่างนั้นเหรอ”
Cassius พยักหน้าและเพิ่มคำพูดของ Yssius
“ใช่ และ Kael อาจจะอยากอยู่ที่นี่กับเราต่อไป”
“โอ้ ขอบคุณพระเจ้า”
ในความเป็นจริง แม้ว่าแชรีนจะแต่งงานเมื่อโตขึ้น แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่สามีของเธอจะต้องมาที่พระราชวังอิมพีเรียลเพื่อใช้ชีวิต
ฉันจะไม่บอก Yssius เกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ เพราะมันยากเกินกว่าจะอธิบายให้เด็กอายุ 7 ขวบฟัง
“ดังนั้น Yssi อย่าเกลียด Aster มากเกินไป ฉันคิดว่า Aster ก็อยากร่วมงานกับ Yssi เหมือนกัน”
“อืม…..ฉันเข้าใจแล้ว”
Yssius ตอบอย่างไม่เต็มใจ
จากนั้น เขาก็อุ้ม Chaerine ซึ่งง่วงซึมหลังจากร้องไห้ขึ้นมานั่งบนตักของเขา
“คาเอล นายจะนอนที่นี่เหรอ?”
Chaerine พยักหน้านิ่งๆ และ Yssius เปลี่ยนท่าทางและเริ่มร้องเพลงกล่อมให้เธอหลับสบายขึ้น
เมื่อมองไปที่พวกเขา ฉันยิ้มอย่างมีความสุขและพิงไหล่ของ Cassius
* * * * *
"ขออนุญาต……."
แชรีนหันไปตามเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง
เมื่อพบเด็กชายผมสีเงินที่เดินเข้ามาช้าๆ เธอมีท่าทีแข็งกระด้างเล็กน้อย แต่ฉันบอกเธอว่าไม่เป็นไร
เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ ฉันเห็นยูจีนจากระยะไกล มองมาทางด้านนี้ด้วยสีหน้าประหม่าเล็กน้อย
แอสเตอร์ยังมาช้ากว่าเดิมมากด้วยเกรงว่าชารีนจะแปลกใจอีก
เขาหยุดและลังเลเมื่อเขาอยู่ห่างจาก Chaerine ประมาณหนึ่งเมตร แต่เข้ามาใกล้อีกก้าวหนึ่งเมื่อ Chaerine ไม่หลบหน้าเขาเหมือนเมื่อก่อน
ขณะที่ดวงตาสีฟ้าของเขาหันไปหาเธอ Chaerine ก็จับคอเสื้อฉันไว้
แต่ในไม่ช้า Aster ก็มองลงไปที่พื้นและเปิดปากของเขาด้วยเสียงที่บีบ
“เรื่องก่อนหน้านี้…..ฉันขอโทษ”
เมื่อ Aster กล่าวขอโทษ ดวงตาของ Chaerine ก็เบิกโต
ใบหน้าของแอสเตอร์ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง เอามือไพล่หลังแล้วบิดเท้าไปมา
แอสเตอร์ที่หลับตาแน่น หยิบภาชนะขึ้นมาและดึงของที่ซ่อนอยู่ด้านหลังออกมา
พวงหรีดทอด้วยโคลเวอร์สีขาว
'โอวพระเจ้า……'
ฉันรู้สึกทึ่งกับของขวัญที่น่ารัก
“นี่เพราะฉันขอโทษ……”
Aster ซึ่งวางพวงมาลาเหนือหัวของ Chaerine เล็กน้อย กล่าวอย่างลังเล
แอสเตอร์ผู้มอบพวงหรีดให้เธอ มองหน้าเธออย่างว่างเปล่าและถอยห่างออกมาด้วยความประหลาดใจ อาจเป็นเพราะระยะห่างที่ใกล้มากทำให้เขากลัวว่าแชรีนจะร้องไห้อีกครั้ง
"ขอโทษจริงๆ."
ใบหน้าของเขาแดงกว่าเดิม
Chaerine ที่ยกมือขึ้นด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่าและเล่นซอกับพวงมาลา พูดกับ Aster ซึ่งก้มศีรษะของเขา
"ขอบคุณ……"
Aster ที่กำมือแน่นด้วยความประหม่า เงยหน้าขึ้นมอง Chaerine
เมื่อเห็น Aster ใบหน้าแดงก่ำและลดศีรษะลงอีกครั้ง ฉันจึงกระซิบกับ Chaerine
“คาเอล ให้เขารู้ชื่อของคุณ ชื่อ."
มองมาที่ฉันนิ่ง ๆ แชรีนพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
และเธอก็เข้าหา Aster อย่างช้าๆ เช่นเดียวกับที่ Aster เข้าหาเธอ
Aster ที่กำลังก้มศีรษะอยู่ เงยหน้าขึ้นและดูประหลาดใจเมื่อ Chaerine ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“แชรีน”
Chaerine มองตา Aster แล้วพูดว่า
“ฉันชื่อแชรีน”
ใบหน้าของ Aster ซึ่งเต็มไปด้วยความตึงเครียด รู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้ยินเสียงสงบของ Chaerine
ดวงตาของ Aster ที่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยส่องประกายด้วยความยินดี เหมือนกับตอนที่เขากินคุกกี้แสนอร่อย
ยูจีนซึ่งมองดูเด็กๆ จากระยะไกล ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และฉันก็ยิ้มเช่นกัน
Erica, Astra และ Rachel ก็หัวเราะออกมาเช่นกันและพูดว่า 'ดีสำหรับพวกเขา ดีสำหรับพวกเขาเมื่อฉันแบ่งปันสิ่งนี้ในภายหลัง
ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุขในที่เกิดเหตุ
ยกเว้นสองคน
"พ่อ……"
Yssius น้ำตาไหลเมื่อเห็น Aster มอบพวงมาลาให้ Chaerine โดยกล่าวว่าความกังวลของเขาถูกต้อง
และแคสเซียสที่เห็นลูกสาวของเขาซึ่งเขาเลี้ยงดูด้วยทองและหยกได้รับของขวัญจากเด็กชายก็มีแววตาที่สดใสเช่นกัน
'คืนนี้ฉันหลับไม่ลงง่ายๆ เช่นกัน…….'
ฉันคิดพลางเหม่อมองท้องฟ้าที่มีก้อนเมฆสีขาวลอยอยู่
* * * * *
“แคสเซียส หยุดหดหู่ได้แล้ว”
หลังจากงานเลี้ยงน้ำชา Cassius และ Yssius ก็ยุ่งเหยิง...
Yssius จับ Chaerine ที่ไร้เดียงสาและบอกเธอว่าอย่าไปที่อื่น แต่ให้อยู่กับพี่ชายของเธอต่อไป แต่ในที่สุดก็น้ำตาไหล
Cassius ปลอบ Yssius แต่ไม่สามารถซ่อนดวงตาที่จ้องมองของเขาได้
ในที่สุดเขาก็เกาะฉันเมื่อเด็กๆ เหนื่อยและเข้านอนเร็วกว่าปกติ บอกว่าเขาต้องการการบำบัดตั้งแต่หัวใจแตกสลายหรืออะไรก็ตาม
แต่เขาห้อยเอวฉันมาสามชั่วโมงแล้ว และฉันรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจตาย
“ฉันจะรู้สึกดีขึ้นอย่างง่ายดายได้อย่างไร……? คนอื่นอาจฉกลูกสาวของฉันที่ฉันเลี้ยงดูมาอย่างทองและหยก”
“ขอโทษนะ ลูกสาวของคุณยังอายุแค่สี่ขวบ เธอยังมีหนทางอีกยาวไกลก่อนที่เธอจะแต่งงาน”
“แต่มันทำให้หัวใจฉันแตกสลายเพียงแค่จินตนาการถึงมัน………”
เอาจริง ๆ มีวิธีแก้ความเห็นโง่ ๆ นั้นไหม?
เขาเกาะติดมากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนที่เรายังคบกัน แต่ก็น่าประหลาดใจที่เห็นว่าเขาไม่ดีขึ้นเลยหลังจากแต่งงาน
“Yerine บอกว่ายังเร็วเกินไปที่จะกังวล แต่ Yssius ก็มีความกังวลเช่นเดียวกับฉัน”
“Yssius อาจคิดอย่างนั้นเพราะเขายังเด็กเกินไป แต่คุณเป็นอะไรไป”
ฉันวางหนังสือที่อ่านอยู่พร้อมถอนหายใจไว้บนตัก
“เธอยังอายุสี่ขวบ และคุณก็กังวลว่าเธอจะไปแต่งงานกับคนอื่นอยู่แล้ว”
“ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากกังวล แชรีนดูเหมือนเยรีนมาก ดังนั้นเธอจึงน่ารัก สวย และเธอก็เหมือนนางฟ้าตัวน้อยที่มีความสามารถมากมาย”
Cassius อธิบายในสุนทรพจน์
“ฉันแน่ใจว่าจะมีมากกว่าหนึ่งคนที่จะขอแต่งงานกับแชรีนในภายหลัง”
“อืม ฉันเห็นด้วย แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่แล้วเหรอ?”
"เลขที่. เธออายุแค่สี่ขวบ และดูสิ ลูกชายของดยุคได้มอบพวงหรีดให้เธอแล้วในวันนี้”
แคสเซียสพูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า เอามือทั้งสองข้างกอดเอวฉันไว้
จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยดวงตาสีทองที่เศร้าหมองแล้วพูดว่า
“เยรีน คุณรู้ไหมว่าฉันรู้สึกประหม่าขนาดไหนตอนที่เรายังคบกันอยู่ เพราะไม่ได้มีแค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้นที่ชอบคุณ”
“ก็ ฉันไม่มีคำสารภาพมากเท่าที่ฉันคิด”
“ฉันจัดการกับพวกเขาแล้ว……ไม่ แต่ยังไงก็ตาม มีคนชอบคุณมากมายในตอนนั้น แค่คุณไม่รู้เพราะไม่มีใครบอกคุณ”
“เดี๋ยวก่อน คุณหมายถึงอะไร จัดการกับพวกเขา?”
“ไม่ นั่นเป็นเพียงการพูดผิด”
ฉันคิดว่าฉันได้ยินอะไรแปลกๆ แต่ฉันตัดสินใจปล่อยมันไป
จากนั้น Cassius ก็ยกตัวขึ้นและจูบแก้มของฉันสั้น ๆ
“อย่างไรก็ตาม ฉันจะอยู่กับเยรินจนกว่าเราจะเข้านอน ถ้าไม่ทำแบบนี้ ฉันทนไม่ได้ เพราะฉันหดหู่เกินไป”
“คุณแค่พยายามรบกวนฉันโดยใช้ Chaerine เป็นข้อแก้ตัวใช่ไหม
"เลขที่."
Cassius ส่ายหัวและพูดว่า
“ก็ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกวนเธอ แค่เพราะฉันชอบเธอมากเหรอ?”
“อีกครั้ง สิ่งล่อใจอื่น”
“ฉันโดนจับหรือเปล่า”
แคสเซียสยกมุมปากและหัวเราะ
'เข้ามา. หน้าพ่อจะหล่อขนาดนี้ได้ยังไง’
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันยังคงยอมรับมัน
ฉันถอนหายใจและเปิดหนังสืออีกครั้ง แต่ Cassius ส่ายหัวและวางมือลงบนฉัน
มันเป็นสัญญาณว่าฉันไม่ควรอ่านหนังสือและพูดคุยกับเขา
"เล่นกับฉัน."
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ดวงตาสีทองก็กลืนกินรูปลักษณ์ที่มืดมนและส่องแสงเจิดจ้า
เขาเคาะฉันเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มและจูบที่หลังจมูกของฉัน ฉันไม่สามารถทนได้
นัยน์ตาสีทองที่ราวกับดวงอาทิตย์ส่องประกายขอให้ฉันมองเขาเพียงคนเดียว
เขากอดฉันไว้ในอ้อมแขนและมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
“นายจะอยู่โดยไม่มีฉันได้ยังไง”
“คุณรู้ว่าฉันอยู่แบบนั้นไม่ได้ ดังนั้นคุณจึงแต่งงานกับฉัน”
“คุณก็รู้ดี”
Cassius ที่ได้ยินคำตอบของฉันก็ดูพอใจและฝังหัวของเขาไว้ระหว่างคอและไหล่ของฉัน
"ขอบคุณ. ฉันจะปฏิบัติต่อคุณให้ดียิ่งขึ้น คุณผู้หญิง”
จุ๊ฟ!
หัวเราะเบา ๆ ผิวที่เปลือยเปล่าที่สัมผัสกับริมฝีปากถูกกลืนกินด้วยความร้อน
“งั้นคืนนี้ไปเที่ยวกับฉันนะ”
มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยที่จะตกหลุมรักสิ่งล่อใจนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่ใจนี้ ฉันกอดคอเขา พูดกับตัวเองซ้ำๆ