ตอนที่ 161
ผู้แปล: Missme
บรรณาธิการ: อรุ
เนื้อเรื่องเสริม 10. ปราสาทกับทะเลสาบฤดูร้อน (4)
“ว้าว เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ เหรอ”
ดวงตาของเอริก้าเบิกกว้างขณะที่เธอพูด
เธอเป็นคนสุดท้ายที่มาถึงปราสาทของราเชลเพราะเธอมีธุระต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัดก่อน
วันนี้ Astra ไม่มาเนื่องจากมีเรื่องด่วน ดังนั้น Erica จึงเป็นแขกคนสุดท้ายที่มาถึง
เมื่อ Erica เห็น Chaerine, Aster และ Yssius เล่นด้วยกัน เธอถามว่าทั้งสามคนสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่
ดังนั้นเมื่อฉันบอกเธอว่าเกิดอะไรขึ้น เธอถึงกับผงะ
“แชรีนไม่เคยเข้าหาใครมาก่อน”
ฉันยิ้มให้เอริก้าที่กำลังดื่มชาดำอยู่ข้างๆ
“ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน ฉันภูมิใจในตัวเธอเพราะดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็ได้พบเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน”
“ยกเว้นครอบครัวของคุณ เธอยิ้มเก่งต่อหน้าฉัน
ฉันเหลือความรู้สึกหวานอมขมกลืน”
เอริก้าตอบขณะที่เธอชำเลืองมองเด็กๆ ด้วยความรักใคร่
หลังจากรู้จักเธอมานาน ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบเด็กเอามากๆ
ในทางกลับกัน เอริก้าก็น่ารักกับลูกๆ ของฉันมาก และปฏิบัติกับพวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นหลานสาวและหลานชายแท้ๆ ของเธอ
เมื่อฉันเห็นเธอยิ้มอย่างสดใสพร้อมกับของขวัญสำหรับเด็กๆ ในอ้อมอก ฉันรู้สึกทั้งขอบคุณและเสียใจ
อืม ฉันว่าฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน”
เอริก้าพยักหน้าเมื่อฉันยิ้มอย่างงุ่มง่าม
“ในทางกลับกัน Cassius แย่กว่าฉันอีก ด้วยท่าทางหมดแรงเขาไปทะเลาะกับยูจีน”
"จริงหรือ? คุณไม่ต้องหยุดเขาเหรอ?”
เอริก้าถามพร้อมกับเบิกตากว้าง
ฉันถอนหายใจและส่ายหัว
“ตอนที่ฉันพยายามจะหยุดเขา เขาก็มาถึงครึ่งทางแล้ว และบอกให้ยูจีนไปพบเขาสักหน่อย”
"อ้อเข้าใจแล้ว."
เอริก้าจับจ้องไปยังเด็ก ๆ ที่เล่นอยู่ใต้ต้นไม้
“อย่างไรก็ตาม หากเป็นยูจีน ฉันเชื่อว่าเขาจะจัดการด้วยตัวเอง”
“ที่จริงฉันก็เชื่อแบบนั้นเหมือนกัน”
“เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลไป พักกันเถอะ ช่วงนี้คุณค่อนข้างยุ่ง”
เอริก้าที่มีดวงตาสีชมพูราวกับอัญมณีจ้องมองมาที่ฉันด้วยความกังวล
“ภรรยาของเขาเฝ้าดูลูกๆ เล่นอยู่ตลอด แต่เขาไม่แม้แต่จะยืนเคียงข้างเธอ…… ต๊าย”
เอริก้าทำหน้าบูดบึ้งอย่างน่าสงสารขณะที่เธอแลบลิ้น
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจความเจ็บปวดของการสูญเสียลูกสาวที่เธอเลี้ยงดูราวกับว่าเธอเป็นทองคำ แต่เขาควรมีจิตสำนึกมากกว่านี้”
“นั่นสินะ ฉันเห็นด้วยกับคุณ. ฉันนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าเขาจะทำอะไรเมื่อแชรีนโตขึ้นและตัดสินใจแต่งงานในภายหลัง”
“มันเป็นสิ่งที่ฉันสามารถจินตนาการได้ เขาจะยังคงหดหู่และยึดติดกับคุณเป็นข้อแก้ตัว ช่างน่ารำคาญเสียจริง”
เธอถูกต้องอย่างสมบูรณ์
เอริก้ายิ้มกว้างในขณะที่ฉันพยักหน้าเห็นด้วย
ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันกับเอริก้าจะได้เห็นรอยยิ้มของกันและกันแบบนี้
'ฉันไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึงมัน'
ฉันเสียใจเมื่อได้ครอบครอง Yerine ในตอนแรกเพราะฉันกลัวว่าจะต้องต่อสู้กับ Erica
ผมสีดอกซากุระปลิวไสวไปตามสายลม
ฉันเห็นดวงตาสีชมพูสดใสของเธอผ่านผมที่พลิ้วไสวน่ารักของเธอ
ฉันเคยเชื่อว่ามันคงเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะได้เห็นแผ่นหลังของเอริก้า ไม่ต้องพูดถึงใบหน้าที่ร่าเริงของเธอ
ฉันจึงรู้สึกขอบคุณที่เธอยังอยู่เคียงข้างฉัน
“เอาล่ะ เอริก้า นี่คือช็อคโกแลตบางส่วน พ่อครัวของพระราชวังอิมพีเรียลห่อให้ฉันและบอกว่าเขาปรุงเอง”
ฉันพูดกับเอริก้าขณะที่ฉันผลักพัสดุที่ประดับด้วยริบบิ้นสีชมพูใส่มือของเธอ
เอริก้ามักจะขอโทษและปฏิเสธที่จะรับของขวัญของฉันเพราะฉันมักจะนำของขวัญมากมายมาให้เธอเสมอ
ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่ฉันให้ของขวัญเอริก้า ฉันจึงติดนิสัยที่จะผลักมันใส่มือเธอก่อนที่เธอจะขอโทษและปฏิเสธของขวัญของฉัน
“ไม่ คราวนี้นายเอาอะไรมาให้ฉัน”
เอริก้าหยิบกล่องช็อคโกแลตขึ้นมาด้วยสีหน้าขอโทษตามปกติ
“ไม่มีอะไรเทียบได้กับคุณ เอริกะ ดังนั้นไม่ต้องขอโทษและยอมรับมัน”
เอริก้ายังคงขอโทษฉันแม้ว่าฉันจะพูดไปแล้วก็ตาม
“ฉันบอกคุณด้วยว่าอย่าเสียใจเมื่อฉันนำสิ่งของมาให้คุณ แต่คุณมักจะนำของขวัญมากมายมาให้เสมอ”
“อืม ไม่เป็นอะไรเลย”
“ฉันบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายไม่ใช่เหรอ? ของขวัญที่คุณมอบให้ฉันมากเกินพอที่จะเติมเต็มห้องสองห้อง”
ในที่สุดเอริก้าก็ตักช็อกโกแลตขึ้นมาที่ส่วนท้ายของการตะลุมบอน
หัวใจของฉันอบอุ่นเมื่อเห็นเอริก้ามองกล่องช็อกโกแลตด้วยดวงตาที่ยิ้มแย้ม แม้ว่าเธอจะยังขอโทษจนจบก็ตาม
“ขอบคุณเสมอเยริน”
เอริก้าอุทานด้วยรอยยิ้มสดใส
ฉันเห็นดวงตาสีชมพูของเธอคล้ายกับทัวร์มาลีนกระพือ
ฉันมองเข้าไปในดวงตาที่อบอุ่นชั่วนิรันดร์คู่นั้น
“ตรงกันข้าม ฉันเป็นคนที่รู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริง”
ริมฝีปากของฉันยิ้มอย่างอ่อนโยน
“คุณป้าเอริ!”
Yssius ผู้ค้นพบ Erica ตะโกนออกมา
Erika โบกมือเบา ๆ ไปทาง Yssius ซึ่งกำลังโบกมือให้เขาเช่นกัน
Yssius ผู้เลี้ยงดู Chaerine อย่างระมัดระวัง จับมือข้างหนึ่งของเธอแล้วดึงเธอออกไป
Chaerine จับมือ Aster โดยอัตโนมัติ และเด็กทั้งสามคนก็เข้าหา Erica จับมือกัน
เอริก้ายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเด็ก ๆ ที่ล้อมรอบเธอ
“คุณป้าเอริ…….”
Chaerine มองตา Erica และอ้าแขนออกกว้าง
Erika กอดและตบไหล่ Chaerine หลังจากจำพฤติกรรมของเธอได้
“เป็นไงบ้างคาเอล”
"ดี."
“เยี่ยมมาก”
Yssius เริ่มให้ความสนใจกับ Erica ซึ่งยิ้มให้ Chaerine
เขาอาจมีเรื่องมากมายที่จะพูดเกี่ยวกับดอกไม้และแมลงที่เขาค้นพบใต้ต้นไม้
เอริก้าก้มศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ เพื่อทักทายแอสเตอร์และฟังเรื่องราวของอีซีอุส
เสียงของ Cassius ดังมาจากข้างหลังฉันขณะที่ฉันเฝ้าดู Erica และเด็กๆ แนบชิดและพูดคุยกันอย่างร่าเริง
“เยริน”
เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันสังเกตเห็นว่าแคสเซียสเดินเข้ามาพร้อมกับยูจีนซึ่งมีสีหน้าสงบ และราเชลซึ่งมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
ดูเหมือนว่ายูจีนจะได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยในขณะที่สนทนากับแคสเซียส
ฉันสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับปฏิกิริยาของ Eugene ต่อความต้องการที่น่าหัวเราะของ Cassius โดยอ้างว่าลูกชายวัย 4 ขวบของ Eugene มุ่งเป้าไปที่ลูกสาวของเขา
“อ่า เอริก้า ในที่สุดฉันก็เจอคุณ คุณเป็นอย่างไรบ้าง?"
ราเชลซึ่งพบเอริกาทักทายเธออย่างอบอุ่น
เอริก้าซึ่งกำลังเล่นกับเด็กๆ ลุกขึ้นและทักทายราเชลเช่นกัน
“ราเชล!”
“ฉันขอโทษ ฉันได้ยินว่าคุณมาถึงแล้ว แต่เนื่องจากติดงาน ฉันเลยไม่สามารถพบคุณได้ในทันที”
“ไม่ มันไม่ใช่ปัญหา ไม่ต้องกังวล”
เอริก้าตอบขณะที่เธอโบกมือ
และก่อนที่ฉันจะรู้ตัว เธอกำลังคุยกับ Cassius ซึ่งนั่งลงข้างๆ ฉันโดยอัตโนมัติ
“นั่นมันที่นั่งเดิมของฉัน”
“คุณช่างเป็นคนมีไหวพริบดี”
แคสเซียสเปลี่ยนไปนั่งตรงข้าม สีหน้าแสดงความเสียใจต่อคำพูดของเอริก้า
“ฉันไม่กล้าแม้แต่จะล้อเล่น เพราะฉันกลัว บลอเธีย”
เมื่อแคสเซียสยิ้มอย่างเมินเฉย เอริก้าก็เงยหน้าขึ้นและตอบกลับไป
“ไม่สนุกเลยฝ่าบาท เยรีนจะเบื่อคุณถ้าคุณยังเล่าเรื่องตลกน่าเบื่อแบบนี้ต่อไป”
“ทำไมหัวข้อเปลี่ยนไปแบบนี้อีกแล้ว”
ราเชลซึ่งมองทั้งสองอยู่ เคาะไหล่ฉันแล้วกระซิบ
“พวกเขามักจะชอบสิ่งนี้ สองคนนี้มักจะโต้เถียงกันต่อไปแม้ว่าจะผ่านไปยี่สิบปีก็ตาม”
ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเป็นแบบนั้นใน 20 ปี; ฉันคิดว่าพวกเขาจะเป็นเช่นนั้นแม้จะผ่านไป 30 ปีก็ตาม”
“แต่ช่วงนี้เอริก้ากับยูจีนไม่ค่อยเถียงกัน……”
“นั่นเป็นเพราะช่วงนี้ Eugene ค่อนข้างผันผวน”
ยูจีนถอนหายใจแล้วเดินเข้าไป
“ฉันขอโทษ แต่ฉันได้ยินคุณ”
“แต่ฉันพูดเพื่อให้คุณได้ยิน”
"อะไร?"
ขณะที่ราเชลยิ้มเยาะ ยูจีนก็ทำหน้าบึ้งและเปิดริมฝีปาก จากนั้นส่ายหัวแล้วปิดอีกครั้ง
“โอ้ ดูสิ ถ้าเป็นสมัยก่อน เขาคงเลิกใช้เวทย์โจมตีไปแล้ว”
ยูจีนมองฉันผ่านดวงตาสีฟ้าของเธอ ขณะที่ฉันปรบมือด้วยความชื่นชม
“นั่นเป็นเพราะ Aster อยู่ที่นี่ ฉันจึงต้องอดทน มันจะเป็นเรื่องราวที่แตกต่างออกไปหากเขาไม่อยู่”
“อือ ฉันกลัว”
สักพักฉันก็หัวเราะคิกคักและแกล้งยูจีนกับราเชล
เขาเคยแสดงความไม่พอใจอย่างเปิดเผย แต่ตอนนี้ฉันเชื่อว่าเขายอมรับการแกล้งของเราโดยไม่รู้ตัว
ถึงตอนนี้ แทนที่จะมองด้วยความโกรธ เขากลับตอบรับการแกล้งของเราด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“หยุดรบกวนป้าเอรีได้แล้ว พ่อ”
แม้แต่เด็ก ๆ ก็ดูเหมือนจะเข้าร่วมกับ Cassius และ Erica ในการต่อสู้ของพวกเขา
Yssius สนับสนุน Erica อย่างเปิดเผย และ Chaerine ก็ดึงชายเสื้อของ Cassius
“อย่าทะเลาะกันนะพ่อ”
Aster พูดอะไรไม่ออกและพยายามไกล่เกลี่ยระหว่างคนทั้งสอง
"กรุณาหยุด……"
ยูจีนส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อเมื่อเห็น
“ทำบางอย่างเกี่ยวกับสามีและเพื่อนสนิทของคุณ Yerine”
“ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่แล้ว”
มันดัง แต่สนุก
เสียงของผู้คนและเสียงหัวเราะของเด็กๆ ดังไปทั่ว
ในระยะไกล ฉันมองเห็นผิวน้ำของทะเลสาบเป็นประกายระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดในฤดูร้อน
'นี่เป็นสิ่งที่ดี'
ฉันคิดอย่างนั้นในสายลมที่พัดโชยมา
***
“เป็นเรื่องดีที่ได้เห็นพวกเขาโต้ตอบกันแบบนั้น”
อดีต Duke of the Ale Club กล่าวขณะที่เธอยืนอยู่หน้าหน้าต่าง
มองเห็นทะเลสาบ ความรุ่งโรจน์ของ Ale Club Dukedom ผ่านหน้าต่างโปร่งใส
นัยน์ตาสีมรกตของสตรีผู้นั้นเปลี่ยนจากทะเลสาบไปยังกลุ่มแขกที่มางานเลี้ยงน้ำชา
พ่อบ้านยิ้มขณะที่เขามองไปที่เจ้านายของเขา
“ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กตระกูล Jacquline จะมา”
“นั่นไม่ใช่สาเหตุที่นายน้อยรู้สึกแย่เหรอ?”
อดีต Duke of Ale Club พยักหน้าเพื่อตอบคำถามของพ่อบ้าน
“ใช่ และบางทีทุกคนที่นั่นก็รู้สึกแบบเดียวกัน”
“อืม มิตรภาพของพวกเขาแน่นแฟ้นมาก”
"ใช่. คงมีอีกหลายวันที่พวกเขาจะได้พบกันอีก ดังนั้นมันคงจะดี”
อดีต Duke of the Ale Club พูดด้วยฝ่ามือขาวของเธอที่หน้าต่าง
“อาจเป็นเพราะคนรุ่นเราเข้ากันไม่ได้ แต่ฉันอิจฉา”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ……”
“แม้ว่าฉันจะดีใจที่ลูกสาวของฉันและลูกสาวของ Spade อยู่ที่นั่น”
เธอพูดพลางนั่งอยู่หน้าโต๊ะหันหลังให้หน้าต่าง
ดวงตาสีเขียวที่น่ารักของเธอเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดด
เธอเปิดปากของเธอด้วยน้ำเสียงที่สงบ พร้อมรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจที่มุมปากของเธอ ขณะที่เธอจ้องมองที่บัตเลอร์
“คุณช่วยไปที่สวนหลังบ้านแล้วไปเอาตัวราเชลกับดยุคแห่งสเปดมาไหม”