ตอนที่ 19
ผู้แปล : Missme Editor : อรุ
‘โอ้ นี่มัน…..’
บนแผ่นกระดาษที่เล็กพอที่ฝ่ามือของฉัน ชื่อของคู่ต่อสู้ที่จะต่อสู้ในรอบแรกและรอบที่สองเขียนด้วยตัวอักษรที่ชัดเจน
'รอบแรก Edwin Boyleis'
เป็นชื่อที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก
ลองคิดดูสิ สำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มที่เชื่อในพลังของตระกูล Ace และยึดมั่นใน Eugene แต่มันก็ไม่ได้อยู่ในใจ
ปัญหาคือคู่ต่อสู้ในรอบที่สอง
'ไทกริสแคสเซียสรอบสอง'
รอบแรกและรอบสองเล่นในรูปแบบลีก จากรอบที่สาม นักเรียนที่ติดอันดับสูงสุดได้เล่นทัวร์นาเมนต์ ดังนั้นเพื่อที่จะรู้จักคู่ต่อสู้ในรอบที่สามและสี่ พวกเขาต้องจบรอบแรกและรอบที่สอง
บางทีฉันอาจจะได้พบกับยูจีนในรูปแบบทัวร์นาเมนต์เพราะเขาได้อันดับสองในการทดสอบก่อนเข้าเรียน
สิ่งนี้หมายความว่าการจะเอาชนะยูจีนได้ในที่สุด ฉันต้องเอาชนะแคสเซียสก่อน
‘เพื่อเอาชนะยูจีน ฉันต้องเอาชนะแคสเซียสก่อน……’
ฉันจะมีวิธีเอาชนะ Cassius ได้ไหม?
ถ้าฉันเอาชนะแคสเซียสไม่ได้ในนัดที่สอง ฉันอาจไม่สามารถเล่นในนัดที่สามได้
"พุทโธ่…"
เมื่อฉันอยู่ในอารมณ์หดหู่ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้า
“เฮ้ สเปด”
เมื่อฉันมองไปต่อหน้าต่อตา ผมสีเงินที่คุ้นเคยยืนอยู่ตรงหน้าที่นั่งของฉัน
“คราวนี้ฉันต้องชนะให้ได้”
ได้ยินมามากก็ไม่โกรธอีก
ตรงกันข้าม ฉันกลับชินกับมันเสียจนรู้สึกว่าเขาน่ารัก
"โอ้ใช่. ทำตามที่คุณปราราถนา."
ฉันตอบเขาอย่างเกรี้ยวกราดแล้วพลิกตัว
จากนั้นยูจีนก็พูดพร้อมกับวางแขนของเขาลงบนโต๊ะของฉันและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันราวกับว่าเขาไม่ชอบท่าทีของฉัน
“อย่ามองข้ามมัน สเปด เพราะฉันจริงจังจริงๆ”
เขาจ้องตรงมาที่ฉันในระยะประชิดจนคิดว่าจมูกของเราอาจชนกันในช่วงเวลาสั้นๆ
ฉันค่อนข้างประหลาดใจกับผมสีเงินที่จู่ๆ ก็โผล่มาให้เห็น แต่ฉันไม่ได้เปิดเผย
'ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าเขาหล่อนิดหน่อย...'
"คุณกำลังฟัง?"
ฉันเลิกคิดเรื่องนั้นและดึงเก้าอี้กลับมา เปิดระยะห่างกับยูจีนเล็กน้อย และฟังเขา
“เมื่อคุณอยู่ในการต่อสู้ อย่าลืมใช้เวทย์ไฟ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือการต่อสู้ให้หนักที่สุดเท่าที่จะทำได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ฉันจ้องกลับไปที่ดวงตาสีฟ้าสดใสของยูจีน
ในบรรดาเวทมนตร์ของโพดำที่เกี่ยวข้องกับธาตุทั้งสี่ เวทมนตร์ไฟเป็นธาตุที่โพดำมีความมั่นใจมากที่สุด
ตอนนี้คำพูดนั้นเทียบเท่ากับการประกาศสงครามว่าฉันจะไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้เว้นแต่ฉันจะสู้สุดกำลังของฉัน
ในที่สุดฉันก็ถอนหายใจและตอบด้วยน้ำเสียงเหน็บแนมที่ซ่อนเร้น
“ฉันจะคิดเกี่ยวกับมัน แต่คุณไม่ควรคาดหวัง ฉันทำได้ดีที่สุดโดยไม่ต้องใช้เวทย์ไฟ”
ช่องว่างระหว่างคิ้วของยูจีนแคบลง
“ไม่ เว้นแต่ว่ามันจะเป็นเวทย์ไฟ—”
ในขณะนั้น มือที่กว้างและใหญ่แตะที่ไหล่ของยูจีน
“คุณมาทำอะไรที่นี่ เอซ”
เสียงเตือนชัดเจนราวกับสัตว์ร้ายคำราม
มันคือแคสเซียส
“คุณดูสนิทกันมากเลย เยรินจะไม่รู้สึกอึดอัดเหรอ?”
ในขณะที่ปากของแคสเซียสกำลังยิ้ม ดวงตาสีเหลืองสดใสของเขากลับไม่มีเลย
ฉันนึกขึ้นได้ว่าดวงตาของเขาดูเหมือนสัตว์ร้าย ซึ่งตั้งใจว่าจะไม่บุกรุกอาณาเขตของมัน
“เขาจ้องฉันไปถึงไหนเนี่ย….…!’
ฉันกรีดร้องอยู่ในใจ
เอซมองไปที่มือของแคสเซียสที่อยู่บนไหล่ของเขาพร้อมกับขยี้ที่กลางหน้าผาก เตะลิ้นของเขาและถอยออกไป
“เจ้าชายไม่ต้องเป็นห่วง เพราะสิ่งที่เจ้าชายกังวลจะไม่เกิดขึ้น”
“ฉันพูดไปตั้งแต่วันแรกไม่ใช่เหรอ? ฉันอยากให้คุณคุยกับฉันอย่างไม่เป็นทางการ”
Cassius กล่าวด้วยรอยยิ้มที่อันตราย
ยูจีนมองหน้าเขาอย่างเย็นชาและพึมพำเสียงแห้ง
“ฉันไม่สนใจในด้านนั้นของเธอ นี่เป็นเรื่องที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง”
'โอ้….'
ฉันรู้สึกตกใจกับยูจีน ผู้ซึ่งแสดงความเคารพต่อหน้าเราและพูดอย่างไม่เป็นทางการโดยไม่ลังเล
บ้าไปแล้ว เขาจะลงเอยแบบ Yerine คนเดิมที่อยู่ในมือของ Cassius เหรอ?
ไม่ว่าเขาจะเลวแค่ไหน ไม่ชอบเขาแค่ไหน ฉันก็ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เขาตาย
ในที่สุดฉันก็แสร้งทำเป็นว่าไม่เป็นไร ยิ้มอย่างเย็นชาและปลอบโยนแคสเซียส
“แคสเซียส ปล่อยเขาไปเดี๋ยวนี้ เพราะฉันสบายดี”
ก่อนอื่น ฉันต้องปลอบแคสเซียสก่อนที่สถานการณ์จะเลวร้ายไปกว่านี้
ใน The Academy Cassius ติดตามฉันเป็นอย่างดีเมื่อเร็ว ๆ นี้สำหรับการทำสัญญากับฉัน
ตามที่คาดไว้ เขาปล่อยไหล่ของยูจีนทันที ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น ยูจีนก็หมุนตัวอย่างรวดเร็ว สะบัดผมสีเงินของเขาปลิวไสว และก้าวไปที่ประตูห้องเรียน
“อย่าแพ้ผู้ชายคนอื่น”
ยูจีนซึ่งจ้องมองมาที่ฉันก่อนจะเปิดประตูและพูดคำนั้น หายเข้าไปในโถงทางเดินพร้อมกับผู้ติดตามของเขาที่รออยู่ข้างนอก
“หึหึหึ”
เมื่อนึกถึงผมสีเงินที่น่าขายหน้าซึ่งหายเข้าไปในฝูงชน ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะ แสดงความขอบคุณอย่างยิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดการนองเลือด
***
"โอ้."
ในวันแรกของการสู้รบ การเยี่ยมชมสถานที่ชุมนุมเต็มไปด้วยความชื่นชม
ฉันมีการต่อสู้ในตอนบ่าย แต่ฉันมาที่สนามกีฬาพร้อมกับราเชลและแคสเซียสเพื่อให้กำลังใจและดูเพราะมีการต่อสู้เพื่อแอสตร้าและเรลในตอนเช้า
มุมของ The Battle Field ซึ่งดูเหมือนสนามเด็กเล่นของโรงเรียน ยังเต็มไปด้วยเครื่องมือแปลกๆ สำหรับการฝึกเวทมนตร์ และพื้นก็ถูกวาดด้วยลวดลายต่างๆ มากมายที่คล้ายกับวงกลมเวทมนตร์
แน่นอนว่ายังมีเส้นสนามที่หยาบสำหรับเกม
อย่างไรก็ตาม มันให้ความรู้สึกเป็นมืออาชีพมากกว่าที่ฉันคิดไว้
ในระยะไกล เรย์ลกำลังเล่นกับคู่ต่อสู้ของเขา
ในขณะที่ตอนแรกจ้องมองไปที่คู่ต่อสู้ของเขา Rayl หยิบเครื่องรางออกมาจากแขนของเขา โยนให้คู่ต่อสู้ของเขา และร่ายมนตร์ให้คู่ต่อสู้ที่ประหลาดใจอย่างรวดเร็วเพื่อคว้าชัยชนะ
'ความสามารถพิเศษของไดมอนด์คือคาถา (เครื่องมือวิเศษ) ......'
ในอีกด้านหนึ่งของสนามกีฬา Astra กำลังยิงไปที่คู่ต่อสู้ของเธอด้วยประกายไฟสีแดงที่มือของเธอ
“ทุกคนสุดยอดจริงๆ…..”
“อืม ฉันไม่คิดว่านั่นคือคำพูดที่เยรีนจะพูด”
ราเชลที่ควงแขนฉันพึมพำ
“วะ ไม่ ฉันไม่ได้อยู่ในระดับนั้น พวกเจ้า–”
“โอ้ เฮ้ นั่นผู้หญิงเมื่อวานไม่ใช่เหรอ?”
เรดาร์ของฉันทำงานเร็วกว่าที่เคยกับคำว่า “ผู้หญิงคนนั้น”’
ด้วยเรดาร์โปรดของฉัน ซึ่งประกอบด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าและประสาทสัมผัสทั้งหกที่ดีกว่าสัตว์ร้ายที่หิวโหย ฉันจึงสามารถหาผมสีชมพูได้อย่างง่ายดาย
“มันคือเอริก้า……..”
ฉันพูดพร้อมกุมมือด้วยความสุข
Cassius คนเดียวที่ไม่รู้ว่า Erica คือใคร ถาม Rachel ด้วยเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของเขา
“ใครคือเอริก้า”
“เด็กผู้หญิงผมสีชมพูตรงนั้น ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเธอเห็นเธอ เธอก็น้ำลายไหล
จากคำพูดนั้น Cassius บีบปากและวิจารณ์ฉัน
“ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดีเหรอเยริน? ฉัน-"
“คุณเสียงดัง ดวงตาของเธอสวยและคุณไม่ใช่”
"อะไร…….?"
ฉันไม่ได้พูดอะไรผิด
พูดตามตรง Casius นั้นหล่อเหลา แต่หน้าตาของเขาไม่เหมือนเด็กผู้ชายหน้าสวยพวกนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีใบหน้าที่เหมาะสมที่จะบอกว่าเขาน่ารัก
อย่างไรก็ตาม Cassius จ้องเขม็งอย่างว่างเปล่า ราวกับตกใจกับคำพูดที่ออกมาโดยไม่ได้กลั่นกรอง ถูกเบี่ยงเบนความสนใจจากคำพูดที่ฉันชอบ
“ถ้าความสวยเป็นรสนิยมของคุณ…….งั้นฉันชนะไม่ได้…….”
แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญสำหรับฉัน
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการถ่ายภาพนางเอกคนโปรดของฉันด้วยตาทั้งสองข้างของฉัน
“โอ้ เธอสวยและน่ารักขนาดนี้ไปยืนสองขาแบบนั้นได้ยังไง”
เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ของเขา เอริก้ายืนด้วยท่าทางน่ากลัวและกัดริมฝีปากของเธอ
"ฮิฮิ…"
“เยริน น้ำลายของคุณ”
ราเชลแตะฉันและบอกฉัน
“ฉันหวังว่าเธอจะชนะใช่ไหม”
ฉันหันกลับไปมองเธอแล้วพูดว่า
“ใช่ ฉันหวังว่าเธอจะชนะ—”
แต่ทันใดนั้นฉันก็ตระหนักว่าฉันกำลังมองข้ามอะไรบางอย่าง
"รอสักครู่…"
ทันทีที่ฉันพูดอย่างนั้น เสียงนกหวีดก็ดังขึ้นเพื่อเริ่มเกม และคู่ต่อสู้ตัวใหญ่ก็พุ่งเข้ามาหาเอริก้าอย่างรวดเร็ว
"ไม่นะ……'
เอริก้าไม่สามารถชนะเกมนั้นได้แน่นอน
ตามเนื้อเรื่องดั้งเดิม เอริก้าผู้ซึ่งไม่เคยรู้ถึงความแข็งแกร่งของเธอ ได้เข้าเรียนที่สถาบันโดยใช้เวทมนตร์เพียงน้อยนิด
ฉันหวังว่าอย่างน้อยเธอจะป้องกันตัวเองได้ แต่ตอนนี้เธอซึ่งแทบจะไม่รู้วิธีใช้เวทมนตร์เลย ไร้ซึ่งการป้องกัน
“เอริ–”
แต่ก่อนที่ฉันจะเรียกชื่อเธอจนจบ อีกฝ่ายก็ส่งแสงสีเขียวมาที่เอริก้า และแสงก็พุ่งเข้าหาเอริก้าด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว
————————————–