ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
ในเมือง Shenxiang ที่ไม่มีโล่ศักดิ์สิทธิ์ปกคลุม เครื่องบินอวกาศสีขาวเงินลำหนึ่งจอดอยู่บนรันเวย์สนามบินที่สร้างขึ้นชั่วคราว Jiang Chen นำผลงานชิ้นเอกที่ออกแบบและผลิตโดย Future Heavy Industries ไปสู่วันสิ้นโลก
จากสายตาของ Han Junhua และในมุมมองทางเทคโนโลยี รูปร่างของเครื่องบินอวกาศลำนี้ค่อนข้างย้อนยุค
ไม่น่าเป็นไปได้ที่ใครก็ตามจากกลุ่มพรสวรรค์ของ NAC จะสามารถนำวัตถุโบราณนี้ขึ้นไปในอากาศได้ แต่เห็นได้ชัดว่า Jiang Chen ได้พิจารณาเรื่องนี้แล้ว ในขณะนี้ มันคือนักบินอัจฉริยะคนใหม่ของ Future Military – The Matador ในที่นั่งนักบิน
หุ่นยนต์เปิดเครื่องมือบนแผงควบคุมอย่างชำนาญ และมันทำให้ Jiang Chen นอกห้องโดยสารยกนิ้วให้
“นี่คือ…” ฮันจินหัวตรวจสอบวัตถุโบราณชิ้นนี้ต่อหน้าเธอด้วยความประหลาดใจในน้ำเสียงของเธอ
“Aerospace G100 ซึ่งเป็นผลงานชิ้นเอกจากสถาบันวิจัยแห่งที่ 27 ซึ่งเป็นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวสำหรับการบินและอวกาศแบบใช้งานได้สองทาง มันสามารถบินไปยังสถานีอวกาศในวงโคจรแบบซิงโครนัสและไปถึงสนามบินใดก็ได้ในโลกอย่างรวดเร็วภายในหนึ่งชั่วโมง ส่งทีมลาดตระเวน 12 คนมากเกินพอ” Jiang Chen มอบเครื่องบินอวกาศให้กับนักประดิษฐ์รายใหม่และระบุว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ของสถาบันวิจัยที่อุทิศให้กับ NAC จากนั้นเขาก็วางมือบนปีกของเครื่องบิน หันกลับมา และยิ้มอย่างมั่นใจให้กับ Han Junhua
“แน่ใจนะว่าจะหาสนามบินลงจอดได้” หาน จุนหัวมีท่าทีไม่ค่อยมั่นใจในน้ำเสียงของเธอ
“ไม่จำเป็นต้องลงจอด เราจะโดดร่มลงมา สิ่งที่ต้องทำคือลงมาหลังจากเข้าใกล้ชายฝั่งตะวันตก จากนั้นบินด้วยความเร็วที่ลดลงเมื่อผ่านลอสแองเจลิส…”
หาน จุนหัวอ้าปากค้างด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจไม่ถามคำถามใดๆ เธอแค่พยักหน้าแทน “ถ้าคุณยืนยัน…แม้ว่าฉันจะแนะนำกลยุทธ์ที่ปลอดภัยกว่าในการส่งผู้สมัครคนอื่นไปยังอเมริกาเหนือ ”
“ฉันคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว และเป็นการดีที่สุดที่ฉันจะไปที่นั่น นอกจากนี้ ฉันยังสงสัยอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอเมริกาเหนือ เพียงแต่ความน่าจะเป็นที่จะเผชิญกับอันตรายนั้นไม่สูงในการลาดตระเวน ดังนั้นฉันสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อดูได้” เจียงเฉินทำท่าทางให้ทหารยามทั้งสิบสองคนพร้อมที่จะไป บ่งบอกให้เจิ้งซานเหอรู้ว่าพวกเขาสามารถเริ่มขึ้นเครื่องได้
เพื่อประหยัดขีดความสามารถที่จำกัดของ Aerospace G100 ในการเคลื่อนย้ายบุคลากรและกระสุนไปยังอเมริกาเหนือ ในขณะนี้ผู้คุมทุกคนติดตั้งประเภทการบิน T-3 แบบเบา
ขั้นตอนการบินดำเนินไปอย่างสง่างาม หุ่นยนต์ “มาทาดอร์” ในห้องนักบินเปิดอุปกรณ์ในขณะที่มันออกอากาศขั้นตอนมาตรฐาน
“เครื่องยนต์กำลังชาร์จไฟ ผู้โดยสารทุกท่านโปรดนั่งประจำที่ คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยและอย่าลุกจากที่นั่ง”
“การชาร์จเสร็จสิ้น เครื่องยนต์กำลังเข้าสู่การนับถอยหลังการจุดระเบิด”
"10"
"9"
"..."
"2"
"1"
“จุดไฟ!”
เมื่อเสียงดิจิตอลที่ไร้อารมณ์นั้นจางหายไป เครื่องยนต์ก็ปล่อยลำแสงสีฟ้าน่าขนลุกที่ผลัก Aerospace G100 ไปทางขอบฟ้า
เจียงเฉินเฝ้าดูทิวทัศน์นอกหน้าต่างบินไปข้างหลังพร้อมกับแรงดึงดูดของโลก และในไม่ช้าเครื่องบินอวกาศทั้งหมดก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้าสีครามสู่ห้วงอวกาศที่ไกลออกไป
กระวนกระวายใจของลำตัวมีเสถียรภาพอย่างรวดเร็ว ปรากฎว่าแม้ในคัมภีร์ของศาสนาคริสต์ความปลอดภัยของ Aerospace G100 ก็ยังเชื่อถือได้ หลังจากที่เขาวางหมวกกันน็อคไว้ด้านข้าง Jiang Chen เลือกโหมดสแตนด์บายในส่วนต่อประสานการทำงานของชุดเกราะพลังงาน ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ หลับตา และเริ่มพักผ่อน
ในความเป็นจริง ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง เขาได้คิดถึงความเป็นไปได้ ไม่ว่า Zhou Guoping จะตัดสินใจทรยศเขาและสร้างอาณาจักรของตัวเองหรือไม่
อย่างไรก็ตาม หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว Jiang Chen ก็ปฏิเสธความเป็นไปได้นี้อย่างรวดเร็ว
ไม่ต้องพูดถึงว่า Zhou Guoping โง่พอที่จะหักหลัง NAC เพื่อกลายเป็นขุนศึกที่ไม่น่าเชื่อถือในอเมริกาเหนือหรือไม่ นานก่อนที่เขาจะออกจากวังไห่ เจียงเฉินได้สัญญากับเขาแล้วว่าถ้าเขาพิสูจน์ความสามารถในการปกครองในอาณานิคม เขาสามารถปกครองต่อไปได้เหมือนขุนศึก
ถ้าเขาจัดการอาณานิคมได้ไม่ดี...
มีแนวโน้มว่าเขาจะไม่อยากอยู่ที่นั่นอีกครึ่งวินาทีด้วยซ้ำ
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ Jiang Chen ไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้ที่ Zhou Guoping จะก่อกบฏ เป็นไปได้ว่าคนงี่เง่าคนนี้ซึ่งเคยเป็นโจรได้หลอกตัวเองในอเมริกาเหนือและถูก "คนพื้นเมือง" ในอเมริกาเหนือที่โกรธแค้นจับกลุ่ม
ดังนั้น Jiang Chen จึงเตรียมพร้อมสำหรับความเป็นไปได้สองประการ
หากเขาค้นพบว่าโจวกั๋วผิงต้องการแสวงหาเอกราช เจียงเฉินจะเปิดใช้งานชิปทาสที่ฝังไว้ที่หลังสมองของเขาโดยตรง คร่าชีวิตเขา และจากนั้นแต่งตั้งผู้ว่าการคนใหม่เพื่อให้อาณานิคมกลับสู่เส้นทางโดยเร็วที่สุด
ในกรณีหลัง หากอาณานิคมในอเมริกาเหนือถูกโค่นล้มโดยผู้รอดชีวิตในท้องถิ่นหรือถูกทำลาย จากนั้นขึ้นอยู่กับว่า Zhou Guoping ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ เขาจะใช้สองกลยุทธ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเพื่อแก้ปัญหาที่อาณานิคมเผชิญอยู่
ระดับความสูงยังคงเพิ่มขึ้น และใช้เวลาไม่นานสำหรับ Aerospace G100 ในการบินเหนือชั้นนอกโลก
ขยะอวกาศจำนวนนับไม่ถ้วนก่อตัวเป็นแถบดาวเคราะห์น้อยและเชื่อมต่อกันในอวกาศ บางครั้งมีประกายไฟสีฟ้าส่องผ่านท่ามกลางเศษซากต่างๆ ราวกับงูสีเงินที่สวยงามและอันตรายถึงชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงเฉินได้เห็นวงโคจรของโลกต่ำในระยะใกล้ และตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะบอกเขาว่าสถานการณ์จริงนั้นเลวร้ายกว่าที่เขาคิดไว้มาก
Jiang Lin ไม่ได้ล้อเล่นกับเขา
มันเป็นความฝันที่จะพัฒนาอุตสาหกรรมอวกาศในสภาพแวดล้อมนี้
เรืออาณานิคมเหล่านั้นบินออกจากโลกได้อย่างไร...
ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย Aerospace G100 ไม่ได้เข้าใกล้วงโคจรแบบซิงโครนัสในการเดินทาง แต่เลือกที่จะแล่นไปสุดขอบชั้นบรรยากาศ บริเวณนี้ค่อนข้างปลอดภัยและขยะอวกาศส่วนใหญ่ก็ถูกไฟไหม้หรือถูกทำให้ช้าลงที่นี่ ดังนั้นจึงไม่มีขยะอันตรายในภูมิภาคนี้
ใช้เวลามากกว่าที่คาดไว้ ในที่สุด ในชั่วโมงที่สามหลังจากเครื่องขึ้น Jiang Chen ก็ตื่นขึ้นจากการงีบหลับหลังจากได้ยินเสียงบี๊บ ในขณะนี้ ในที่สุด Aerospace G100 ก็กลับสู่ชั้นบรรยากาศสตราโตสเฟียร์ตอนล่าง
“…เรากำลังลงและมาถึงลอสแองเจลิสข้างหน้า ฉันขอให้คุณเดินทางอย่างรื่นรมย์
เข็มขัดนิรภัยบนที่นั่งถูกปลดพร้อมกับเสียงดิจิตอลไร้อารมณ์
“เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับอากาศ” Jiang Chen ดึงเข็มขัดนิรภัยออกและสิ้นสุดโหมดสแตนด์บาย ลุกขึ้นจากเก้าอี้ โบกแขนของเขาที่ติดอยู่กับเหล็ก และตรวจสอบว่าเครื่องยนต์ที่อยู่ข้างหลังเขาสามารถสตาร์ทได้ตามปกติหรือไม่
ยามอีกสิบสองคนก็ลุกขึ้นทีละคนและรวมตัวกันไปที่ประตูห้องโดยสาร
เจิ้งซานเหอเดินไปด้านหน้าสุด หายใจเข้าลึก ๆ มองไปที่เจียงเฉิน มองไปที่สหายของเขา จากนั้นพูดเสียงดังว่า “จุดรวมพลที่สนามบินลอสแองเจลิส ซานตาโมนิกา ทุกหน่วยมารวมกันที่จุดรวมพลทันที คุณเข้าใจไหม! ”
“โรเจอร์!”
"ไป! ไป!"
ประตูห้องโดยสารเปิดออก ลมหนาวพัดเข้ามา พัดเอาความร้อนในห้องโดยสารออกไปทันที เจิ้งซานเหอจับโครงกระท่อมกระโดดออกมาก่อน ตามด้วยทหารยามที่อยู่ข้างหลังเขา และในที่สุดนายพลเจียงเฉิน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจียงเฉินกระโดดร่มลงมา ทุกอย่างเป็นธรรมชาติและราบรื่น
หลังจากที่ทัศนคติตกลงถึงธรณีประตู เครื่องยนต์น้ำวนด้านหลังก็เปิดทำงานทันที และเปลวไฟสีน้ำเงินก็พุ่งออกมาและหยุดการเร่งความเร็วลง ในฐานะที่เป็นแบบจำลองทดลองที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์แม้ว่าจะสิ้นสุดสงคราม N-100 บน Jiang Chen นั้นมีความเสถียรมากกว่า T-3 อย่างมากในการปฏิบัติการทางอากาศ
เมื่อรองเท้าบู๊ตเหล็กก้าวผ่านเมฆ สายตาของเขาก็ชัดเจนขึ้น
ในขณะนี้ รูม่านตาของ Jiang Chen ขยายออกเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่เขามองเห็นสันทรายอเมริกาเหนือ
แม้จะเป็นเพียงมุมหนึ่งของชายฝั่งตะวันตก
โดยทั่วไปแล้ว สงครามไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
สถานที่นี้เลวร้ายพอ ๆ กับทวีปแพนเอเชีย