“เอานี่ไป” โจ๊กเกอร์ยื่นปืนที่เหมือนกับของแองเจลิกาให้เร็น “ก็แค่กดไกปืนเหมือนกับที่คุณทำกับปืนธรรมดา แต่ระวังอย่าเผลอยิงเราล่ะ โอเคไหม?”
เร็นรับปืนไว้ การมีอาวุธ แม้ว่าเขาจะไม่เชี่ยวชาญในการต่อสู้ แต่ก็ยังดีกว่าการไม่มีการป้องกัน เขาเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับปืนมาบ้างแล้ว โดยเคยไปสนามยิงปืนเพื่อสันทนาการ
ขณะที่เขาถือปืน เร็นสงสัยว่าเขาจะเล็งได้อย่างถูกต้องหรือไม่ เขาต้องประหลาดใจเมื่อมองเห็นเป้าหมายปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาเมื่อเขายกปืนขึ้น
“มันเป็นปืนชนิดพิเศษที่ติดตั้งระบบกำหนดเป้าหมาย” โจ๊กเกอร์อธิบาย “แต่ฟังก์ชั่นการสไนเปอร์คงไม่ช่วยอะไรกับพวกกลายพันธุ์เร็วพวกนี้ได้หรอก ยิงไวๆ ดีกว่า ไม่ต้องห่วง ไม่ใช้กระสุนแต่มีความจุถึง 1,000 นัด กระสุนมีขนาดใหญ่กว่ากระสุนทำให้ มันยากที่จะพลาดเป้าหมาย อย่างไรก็ตาม พลังการยิงของมันยังอ่อนแอ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย ใช่ไหม?”
เรนไม่ได้พูดอะไร โดยไม่ลังเล เขามุ่งเป้าไปที่ Stingfeeders ที่เข้ามาใกล้ นัดแรกของเขาพลาด แต่อีกสองนัดต่อมาพบรอยของมันบนร่างกายของสัตว์ตัวนี้ ในขณะที่นัดสุดท้ายโดนหัวของมัน ทำให้มันระเบิดเมื่อกระแทก
โจ๊กเกอร์ไม่ได้พูดเกินจริงเกี่ยวกับขนาดของช็อตหรือความแม่นยำของมัน เร็นประหลาดใจที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพลาดเป้าหมาย เว้นแต่บางทีพวกมันเคลื่อนที่เร็วเกินไป
Ren ถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่ร่างกายของเขาจำวิธีจัดการและยิงปืนได้โดยสัญชาตญาณ
อย่างไรก็ตาม การตระหนักรู้ถึงการปลิดชีวิต แม้แต่มนุษย์กลายพันธุ์ก็เป็นครั้งแรกสำหรับเขา และจะต้องใช้เวลาสักพักเพื่อทำความคุ้นเคย
[ได้มา! 1 ซีพี!]
นี่เป็นคะแนนเครดิตแรกของเขา เรนคิด นี่คือวิธีการทำงาน มันรู้สึกเหมือนเป็นเกมอย่างแน่นอน
ลองคิดดูสิ COVENANT ได้รับการออกแบบมาเพื่อเร่งวิวัฒนาการของมนุษย์ และ Angelica และ Joker บอกว่าผู้พัฒนาอาจมาจากอนาคต
หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็วางแผนไว้แล้วสำหรับเหตุการณ์นี้ พวกเขาทำให้แน่ใจว่ามนุษย์ที่มีวิวัฒนาการจะคุ้นเคยกับวันโลกาวินาศโดยเร็วที่สุด
Ren ต้องขอบคุณผู้พัฒนา และเขาคิดว่าพวกเขาเป็นคนฉลาดมาก่อน
เมื่อมองไปที่โจ๊กเกอร์และแองเจลิกา เร็นต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าพวกเขาได้ส่งสติงฟีดเดอร์ไปหลายสิบตัวในขณะที่เขากำจัดได้เพียงตัวเดียวเท่านั้น
“เรื่องนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่?” เร็นสงสัยว่า จิตใจของเขากำลังดิ้นรนที่จะเข้าใจความเร็วและประสิทธิภาพที่พวกเขาต่อสู้กัน
ในขณะที่ศัตรูพุ่งเข้าหาโจ๊กเกอร์ พวกมันก็แข็งทื่อในเส้นทางของพวกเขาอย่างอธิบายไม่ถูก ในขณะที่โจ๊กเกอร์ดูเหมือนจะเทเลพอร์ตด้วยความเร็วปานสายฟ้า ด้วยมีดที่อยู่ในมือ เขาส่ง Stingfeeders ออกไปอย่างง่ายดาย พร้อมรอยยิ้มที่ไร้กังวลเหมือนที่เขาทำ
ในขณะเดียวกัน Angelica ก็แสดงความสงบอย่างน่าทึ่งในขณะที่เธอใช้อาวุธปืนอย่างชำนาญ และหลบการโจมตีของ Stingfeeders ได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าเธอมีความรู้สึกพิเศษ สามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของศัตรูได้อย่างง่ายดาย
เมื่อสังเกตความสามารถของสหายของเขา เร็นก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าพวกเขาอยู่ในขั้นไหน พวกเขาคุ้นเคยกับการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นอย่างมาก
ความคิดของ Ren ถูกขัดจังหวะเมื่อมีสิ่งบางอย่างสบตาเขา
แม้ว่ารูปร่างหน้าตาจะกลายพันธุ์ โดยมีตาโปนเหมือนแมลงวันและปากเหมือนยุง เร็นก็จำร่างนั้นได้ทันที ตั้งแต่ปลายเท้าไปจนถึงเส้นผมสีทอง
“ลีโอ...” คอของเร็นแห้งผากด้วยความหวาดกลัว
น่าแปลกที่แม้จะตกใจเมื่อเห็นเพื่อนเก่าของเขากลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด แต่หัวใจของเร็นก็ยังคงมั่นคง ราวกับว่าเขาได้คาดการณ์ผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว
ขณะที่ลีโอเนลกรีดร้องและพุ่งเข้าหาพวกเขา แองเจลิกาก็เตรียมปืนของเธอให้พร้อม และโจ๊กเกอร์ก็เตรียมที่จะเข้าไปแทรกแซง แต่เร็นก็ยื่นมือเพื่อหยุดพวกเขา
"รอ . . ." เร็นก้าวไปข้างหน้า สายตาของเขาจับจ้องอยู่กับรูปร่างที่บิดเบี้ยวของลีโอเนล “ฉันจะจัดการเขาเอง”
หากใครจะยุติความทุกข์ทรมานของลีโอเนล คนคนนั้นควรจะเป็นเขา
แองเจลิกาและโจ๊กเกอร์สบตากันเงียบๆ ทั้งคู่ลดอาวุธลงอย่างไม่เต็มใจ
ลีโอเนลพุ่งเข้าหาเร็นโดยไม่ลังเลและปิดระยะห่างอย่างรวดเร็ว ห่างออกไปเพียงไม่กี่นิ้ว เร็นก็ยกปืนขึ้น
“ฉันขอโทษลีโอ ไว้เจอกันในโลกหน้านะ”
บังจี!
ศีรษะของลีโอเนลระเบิดออกด้วยเสียงอันดังจนหูหนวก และร่างที่ไร้ชีวิตชีวาของเขาก็ล้มลงกับพื้น
ขณะที่ Ren เฝ้าดูชีวิตที่หมดลงจากเพื่อนสนิทที่ครั้งหนึ่งเคยสนิทที่สุดของเขา เขาก็รู้สึกว่าความว่างเปล่ากลืนกินเขา แม้ว่าการกระทำของเขาจะถึงจุดสิ้นสุด แต่ก็ไม่มีความรู้สึกปิด มีเพียงความเจ็บปวดในหัวใจที่ไม่สามารถบรรเทาได้
ในขณะนั้น สิ่งเดียวที่ปลอบใจ Ren ที่สามารถเข้าใจได้คือความคิดที่จะกลับไปรวมตัวกับเพื่อน ๆ ของเขาในอีกโลกหนึ่ง
มันเป็นสัญญาณแห่งความหวังเพียงอย่างเดียวที่ทำให้เขาก้าวไปข้างหน้า
วันเวลาผ่านไป และการแตกร้าวของโลกถือเป็นการสิ้นสุดของความสงบสุข และก่อให้เกิดเหตุการณ์หายนะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ ซึ่งได้รับสมญานามว่า "วันแห่งหายนะ" ทั่วโลก
แผ่นดินสั่นสะเทือนด้วยแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ขณะที่ภูเขาพังทลายลง และหุบเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งท่ามกลางมหาสมุทรที่สับสนอลหม่าน
ความวุ่นวายเกิดขึ้นด้วยความรวดเร็วและรุนแรงจนมนุษยชาติไม่ทันระวังตัว มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเอาชีวิตรอดได้ โดยหาที่หลบภัยท่ามกลางความวุ่นวายในขณะที่ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์รวมกันเป็นคราสชั่วนิรันดร์
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของแผ่นดินไหวในสัดส่วนที่ไม่อาจหยั่งถึงได้สั่นสะเทือนรากฐานของโลก เมืองที่ครั้งหนึ่งเคยเจริญรุ่งเรืองกลายเป็นซากปรักหักพังภายใต้การโจมตีของแผ่นดินไหวอย่างไม่หยุดยั้ง โครงสร้างที่สูงตระหง่านของเมืองก็พังทลายลงราวกับไพ่ที่เปราะบาง
ถนนโค้งงอและบิดเบี้ยวเหมือนคลื่นปั่นป่วนในทะเลที่มีพายุ สะพาน ป้อมปราการ และสิ่งกีดขวางต่างยอมจำนนต่อแรงสั่นสะเทือนอันไร้ความปรานี พังทลายลงและเกลื่อนกลาดไปทั่วภูมิประเทศที่รกร้าง
อารยธรรมไม่กี่แห่งยังคงสภาพสมบูรณ์ท่ามกลางการทำลายล้าง โดยมีวิญญาณเพียงไม่กี่ดวงที่เกาะติดอยู่กับชีวิตในเศษซากของมหานครที่ครั้งหนึ่งเคยจอแจและท่าเรือที่จอแจ
สำหรับผู้รอดชีวิตที่ลดน้อยลง โลกกลายเป็นฝันร้ายอันแสนสาหัส ดวงตะวันที่เคยรุ่งโรจน์ซึ่งบัดนี้กลายเป็นลูกกลมที่สลัวและซีดจาง ดูเหมือนจะจางหายไปและเหี่ยวเฉาภายใต้พลังที่ไม่รู้จัก ทอดเงาอันน่าขนลุกไปทั่วทั้งแผ่นดิน
สีแดงเข้มเข้มวาดท้องฟ้า ขณะที่พระจันทร์สีแดงเลือดบดบังดวงอาทิตย์ที่ตกต่ำในอ้อมกอดอันน่าสยดสยอง ความมืดมิดลงมาราวกับม่านหนาทึบ กลืนทุกสิ่งไว้ในอ้อมกอดที่หายใจไม่ออก ปกคลุมโลกในอาณาจักรแห่งความพลบค่ำชั่วนิรันดร์