ผู้แปล: Sissy That Walk
Di Qiuhe เลิกคิ้วและทิ้งรอยกัดเบาๆ ไว้ที่คอของ He Bai จากนั้นเขาก็ออกจากฉากไปอย่างรวดเร็ว "ลูกหมา คุณน่ารักจัง"
เหอไป๋เตะอากาศ
“ลูกหมา นี่คือวิดีโอเกมที่ฉันเตรียมไว้ เธอคิดว่าไง?”
เหอไป๋กลอกตาและชี้ไปที่ดิสก์หนึ่งหรือสองแผ่น พยักหน้า จากนั้นเขาก็กลับไปพิมพ์ต่อ
ตี่ชิวเหอเอนตัวไปและถามว่า “มีสมาธิมากเหรอ? คุณกำลังคุยกับใคร?"
เหอไป๋แสดงการสนทนาให้เขาเห็น มันคือจ้าวเทียนหู่ พวกเขากำลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการถ่ายภาพ เหอไป๋พูดถึงแนวคิดของเขาในการผสมผสานภาพบุคคลและทิวทัศน์
Zhao Tianhu รู้สึกตื่นเต้นกับความคิดของ He Bai เขาส่งข้อความครั้งแล้วครั้งเล่า เขายังส่งงานของเขาเองไป่และขอความคิดเห็น เขายังถามว่า Bai สนใจที่จะตามทันหรือไม่
แน่นอนว่าเหอไป๋มีความสุขมากที่ได้พบเพื่อนเก่าคนนี้ เขาส่งรายละเอียดทั้งหมดให้จ้าวเทียนหู่ เบอร์งาน เบอร์ส่วนตัวและที่อยู่ของเขา
Zhao Tianhu: Aiya, Bai น่าเสียดายที่เราไม่ได้พบกันก่อนหน้านี้?
ขาวขึ้น ขาวขึ้น เป๊ะ! ฉันรักงานของคุณมากพี่ชาย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ Di Qiuhe ขมวดคิ้ว เขานั่งลงและคลิกวิดีโอคอล หลังจากแฮงเอาท์วิดีโอผ่านไป เขาก็ยิ้มกว้างให้กล้อง “เฮ้ พี่ชาย Zhao ฉันคือ Di Qiuhe หุ้นส่วนของ Bai ขอบคุณมากที่สนับสนุนงานของ Bai คุณมีเวลามาร่วมงานแต่งของเรากลางเดือนไหม ปีหน้า?"
"งานแต่งงาน?" ดวงตาของ Zhao Tianhu เปิดกว้าง ดวงตาของเขาเดินทางจาก Di Qiuhe ไปยัง He Bai และจาก He Bai ไปยัง Di Qiuhe … … เขาหัวเราะเบา ๆ “แน่นอน! ฉันจะไปที่นั่นเพื่อแสดงความยินดีด้วยตนเองอย่างแน่นอน!”
หลังจากวิดีโอคอลสั้น ๆ กับ Zhao Tianhu นี้ Di Qiuhe มั่นใจว่าเขาแค่อิจฉาโดยไม่รู้ตัว เขาแสร้งกระแอมเล็กน้อยพยายามซ่อนความอาย
ตีชิ่วเหอมองไปที่เหอไป่ด้วยความรู้สึกผิด เขาเกลี้ยกล่อม "ไป่ คุณรู้สึกอย่างไรสำหรับมื้อค่ำ"
“นก (Di Qiuhe) สะเต๊ะ” เหอไป่ตอบ เขาหรี่ตามองตีชิ่วเหอและพูดต่อว่า “อืม ห่านกุ้งเผา (ตีชิ่วเหอ)”
ตี่ชิวเหอกัดริมฝีปากของเขาและหลบสายตาของเหอไป๋ “หมอบอกว่าคุณควรกินอะไรเบาๆ แล้วปลาล่ะ?”
"ให้ฉันดู." เหอไป๋จับมือตีชิ่วเหอแล้วบีบ “ปีกห่านย่าง (ตีชิ่วเหอ) ก็ฟังดูดีเหมือนกัน”
Di Qiuhe ถอนมือออกและขอโทษ “ไป๋ มีอะไรที่ฉันทำผิดหรือเปล่า? โปรดบอกฉันและฉันสัญญาว่าฉันจะทำงานให้สำเร็จ”
เหอไป๋เงยหน้าขึ้นมองตีชิ่วเหอ “คุณแน่ใจหรือว่ารับได้”
Di Qiuhe พยักหน้าอย่างเร่งรีบ
“งั้นก็ได้” เหอไป๋นั่งตัวตรงและลูบหัวตีชิ่วเหอ “เอาล่ะ ฉันไม่เห็นว่านายหล่ออีกแล้ว เอาล่ะ ทำงานต่อไป” จากนั้นเหอไป๋ก็ลุกขึ้นและออกจากห้องไป
คืนนั้นหลังจากที่เหอไป๋ผล็อยหลับไป...
ตีชิ่วเหอพยายามขอความช่วยเหลือ เขาส่งข้อความไปหาเจียงซิ่วเหวิน
Di Qiuhe: Xiuwen, SOS, Bai ไม่พบว่าฉันหล่ออีกต่อไป ฉันควรทำอย่างไร?
Jiang Xiuwen: รับใบหน้าใหม่
ใบหน้าของ Di Qiuhe มืดลง: ไม่มีทาง
Jiang Xiuwen: “ไม่มีทาง” คือปฏิกิริยาของฉันเมื่อคุณบอกว่า Bai ไม่พบว่าคุณหล่ออีกต่อไป
ตี่ชิวเหอตอบอย่างเร่งรีบ : จริงเหรอ?
เจียงซิ่วเหวิน: แน่นอน เขาจะมองว่าคุณงี่เง่าและไร้เดียงสาเท่านั้น ไม่ได้รับใบหน้าใหม่ แต่ได้รับบุคลิกภาพใหม่
Di Qiuhe ขมวดคิ้ว: ฉันรู้ว่าคุณแค่อิจฉา
เจียงซิ่วเหวิน: ใช่แน่นอน
ตีชิ่วเหอวางโทรศัพท์ของเขาและมองดูเหอไป๋ที่กำลังกอดตุ๊กตา เขารู้สึกเหมือนถูกแทนที่ด้วยตุ๊กตา แต่เขาก็ยังหลงรักเหอไป๋คนนี้ผู้ซึ่งแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวหลายครั้งทุกวัน เขากลิ้งไปหาเหอไป๋และจูบเขาอย่างมีไข้
เหอไป๋นอนหลับไม่สนิทนักตั้งแต่เขาฝันถึงชาติที่แล้ว ตอนนี้เขาเพิ่งได้รับจูบของตีชิ่วเหออย่างร้อนรุ่ม เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น
“ฉันปลุกคุณเหรอ”
Di Qiuhe จูบอาบน้ำของเขาต่อไปในขณะที่เขาเดินทางลงมา “ไป่ แค่หลับตาแล้วสนุก”
ร้อนขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน… …
หลังจาก "กิจกรรม" ที่แสนหวานทั้งคู่ต่างก็หอบอยู่บนเตียง
ตีชิ่วเหอไปหยิบผ้าขนหนูอุ่นๆ มาเช็ดตัวของเหอไป๋ เขาพูดกับเหอไป่อย่างอ่อนโยนว่า “ราตรีสวัสดิ์ที่รัก ฉันหวังว่าสิ่งนี้จะช่วยให้คุณนอนหลับสบาย”
เหอไป๋พบว่าหวานมาก เขาวางมือบนหน้าอกของตีชิ่วเหอและพบว่าหัวใจของตีชิ่วเหอเต้นแรง เขาโอบขารอบเอวของตีชิ่วเหอ “ตอนนี้ถึงตาฉันแล้ว”
“ไม่เป็นไรลูก” Di Qiuhe กอดเขาและตบหลังเขา “ฉันจะขอมากกว่านี้เมื่อคุณรู้สึกดีขึ้น”
ใจของเหอไป๋กำลังละลาย เมื่อนึกถึงวิธีที่เขาปฏิบัติต่อตีชิวเหอในทุกวันนี้ เขาถามด้วยเสียงต่ำว่า “เด็กโง่ตี่ เจ้าไม่โกรธข้าหรือ? แม้แต่นิดเดียว? ฉันเคย……”
"ไม่ฉันไม่ใช่." ตี่ชิวเหอส่งเสียงเข้ามา น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนกว่าที่เคย “ฉันต้องทำอะไรผิดไป”
ดวงตาของเหอไป๋เปลี่ยนเป็นสีแดง เขารู้สึกเสียใจมากที่โทษตีชิ่วเหอสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในชาติที่แล้ว เขาฝังใบหน้าของเขาไว้ที่หน้าอกของ Di Qiuhe “ไม่ Qiuhe ฉันขอโทษ… … คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันเอง…… ”
น้ำตาอุ่นๆ หยดลงบนหน้าอกของตีชิ่วเหอ ตี่ชิ่วเหอประหม่า เขาลูบหัวเหอไป่ “ไป๋ เกิดอะไรขึ้น? คุยกับฉัน ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่ ทุกอย่างเรียบร้อยดี ได้โปรดอย่าร้องไห้… ”